Δεν είμαι μετεωρολόγος για να σας πω! Και ενώ οι τηλεοπτικοί δέκτες έχουν μαυρίσει από τα ράσα που παρελαύνουν, βρίσκω την ευκαιρία να σας μιλήσω για το πιο μαγικό βιβλίο που διάβασα τον τελευταίο καιρό. Το "Χιόνι" του Ορχάν Παμούκ.
Η Υπόθεση: Τουρκία. Ένας ποιητής, ο Κα πηγαίνει σαν απεσταλμένος εφημερίδας για να ερευνήσει τις αυτοκτονίες κάποιων κοριτσιών, που τους απαγορευόταν να φορούν μαντίλα. Αποκλείεται από το χιόνι. Γνωρίζει τον μεγάλο έρωτα της ζωής του. Ζει ένα κυριολεκτικά θεατρικό πραξικόπημα. Μετά από χρόνια σιωπής αρχίζει να γράφει ξανά. Ανακαλύπτει νέους δρόμους για το θεό. Όμως όταν το χιόνι σταματά, όλα –όμορφα και τραγικά- τελειώνουν…
...Το είχα μέρες μαζί μου. Το διάβαζα στο σπίτι, στο μετρό, στο τρένο… Κάθε φορά ένιωθα πως ανοίγω μια πόρτα και βρίσκομαι σε έναν κόσμο μαγικό τυλιγμένο στο λευκό και στη σιωπή του χιονιού. Λέξεις και φράσεις που θα ήθελα να βάλω στο σημειωματάριό μου. Συναισθήματα που έβγαιναν στο φως. Ένας ζωντανός και ποιητικός κόσμος που σε κάνει να βλέπεις τα πάντα με καινούργιο βλέμμα. Χρειάζεται αν προσθέσω κάτι ακόμα;
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα, σε μετάφραση Στέλλας Βρεττού.
2 σχόλια:
Το έχω αγοράσει αλλά δεν το έχω ξεκινήσει ακόμη. Λές να το ..καταπιώ σε 48 ώρες?
Δεν είναι από τα βιβλία που τα καταπίνει κανείς. Είναι σαν ένα απολαυστικό φαγητό που θέλεις να γευθείς τη κάθε μπουκιά. να νιώσεις τη γεύση κάθε συστατικού στο στόμα σου. Ελπίζω μετά από όλα αυτά να μη σε απογοητεύσει...
Δημοσίευση σχολίου