Το θέμα αφιερώνεται στους φίλους μου που εργάζονται εκεί... Καλή δύναμη!
Κείμενα από το μπλογκ των εργαζόμενων στον "Ελεύθερο Τύπο". Περισσότερα στο:
http://ergazomenoieleftherostipos.blogspot.com/Η δύναμη βρίσκεται στην ενότητά μας
Μπροστά στις ραγδαίες εξελίξεις που σηματοδοτεί στα σύνολο του Τύπου και γεικότερα στα ΜΜΕ, το λουκέτο που έβαλε στον Ελεύθερο Τύπο και τον ραδιοσταθμό "Σίτυ" το ζεύγος Θόδωρου και Γιάννας Αγγελοπούλου, το μόνο δοκιμασμένο όπλο που έχουν οι εργαζόμενοι, είναι η ενότητά τους και η αλληλεγγύη μεταξύ τους. Σήμερα είναι οι εργαζόμενοι στον Ελεύθερο Τύπο που πλρώνουν την "κρίση", τα καπρίτσια (!), την ασυδοσία και την απαναθρωπιά της εργοδοσίας. Αύριο ποιός έχει σειρά; Σημερα διαδηλώνουμε στις 12 το μεσημέρι στην ΕΣΗΕΑ (Σταδίου) και κάνουμε πορεία στη Βουλη. Αυτή πρέπει να είναι η αρχή. Ο αγώνας επιβάλλεται να έχει συνέχεια.
Ας αναλάβουν επίσης τα πολιτικά κόμματα τις ευθύνες τους. Δεν αρκούν οι δακρύβρεκτες ανακοινώσεις συμπαράστασης στους εργαζόμενους. Η πληροφορηση είναι δημόσιο αγαθό. Οι πολίτες έχουν δικαίωμα στην αλήθεια. Και αυτη δεν μπορεί να υπάρξει δίχως ανεξάρτητη, αντικειμενική, μαχητική δημοσιογραφία, με λοβοτομημενους δημοσιογραφίσκους, υπηρέτες των μεγάλων επιχειρηματικών και προσωπικών συμφερόντων των διαπλεκομένων. Δίχως αξιοπρέπεια.
Η Γιάννα των Ολυμπιακών Αγώνων... Αφήσαμε δουλειές καλές γιατί πιστέψαμε στο καινούριο. Δε μπορούσαμε να συλλάβουμε ότι η Γιάννα που πέτυχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα αποτύγχανε - με τόσο εκωφαντικό τρόπο - σε ένα πολύ μικρότερης εμβέλειας εγχείρημα. Για μία τριετία - ο γράφων για μία διετία - βλέπαμε λάθη, αστοχίες, υπερβολές. Δε μπορεί, λέγαμε. Η Γιάννα των Ολυμπιακών Αγώνων θα βρει τον τρόπο.Έχει αντιμετωπίσει μεγαλύτερες δυσκολίες. Εις μάτην. Ίσως γιατί είναι διαφορετικό να διαχειρίζεσαι τα χρήματα του ελληνικού λαού (όπως έγινε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004) από το να διαχειρίζεσαι τα δικά σου χρήματα. Και γι΄ αυτό είναι τουλάχιστον ατυχής προσπάθεια υπεκφυγής να αποδίδεις τη ΔΙΚΗ ΣΟΥ αποτυχία στο σύστημα του Τύπου στην Ελλάδα. Διότι και τον Ιούλιο του 2006 που η Γιάννα των Ολυμπιακών Αγώνων ανέλαβε τον Ελεύθερο Τύπο, αυτό ήταν το σύστημα. Τώρα η συνέχεια θα είναι σκληρή για όλους. Και όχι μόνο για εμάς. Και από σήμερα η Γιάννα των Ολυμπιακών Αγώνων θα είναι και η Γιάννα του Ελεύθερου Τύπου που έκλεισε...
Γιάννης Καμπουράκης
ET leaves home.... Η θυγατέρα ενός συναδέλφου που έφυγε νωρίς γράφει... http://www.facebook.com/note.php?note_id=211616260435&ref=mf
Ξεκίνησα να γράφω την ανακοίνωση της Γενικής Συνέλευσης του Ελεύθερου Τύπου... και την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ....Αλλά στην πορεία, δεκάδες εικόνες απο το παρελθόν, «ζωντάνεψαν» και άρχισαν να στριφογυρίζουν στο κεφάλι μου....και άλλαξα γνώμη.
Η μυρωδιά απο το μελάνι, οι μπλε λωρίδες απο το τυπογραφείο στην πρώτη σελίδα, το χτύπημα του τηλεφώνου τα μεσάνυχτα, ο ήχος της γραφομηχανής στις 2 το πρωί, οι ατελείωτες χριστουγεννιάτικες γιορτές της Βουδούρη με τον Καραγκιόζη και τα βουνά απο δώρα, η έκδοση της πρώτης μου εφημερίδας στην Τρίτη δημοτικού, οι βόλτες την Κυριακή το πρωί στα άδεια γραφεία, τα αστεία πειράγματα των συναδέλφων «πως τον αντέχεις αυτόν για πατέρα», το δημοσιογραφικό χαρτί σε μεγάλες ποσότητες παντού στο σπίτι....είναι μερικές μόνο σελίδες απο μια εφημερίδα που ίσως ποτέ δεν «συμπάθησα» αλλά αποτελεί κομμάτι της ζωής μου...
Για τον μπαμπά μου....που οι Αγγελοδασκαλάκηδες ανάγκασαν να φύγει με τον χειρότερο τρόπο πριν απο δύο ακριβώς χρόνια....(και σίγουρα βλέπει τα πάντα εκεί που είναι)...
Και φυσικά για όλους τους εργαζόμενους που έχασαν τη δουλειά τους...
Από την γενική συνέλευση των εργαζομένων ΕΤ-City-portal e-tipos.com 
ΦΩΤΟ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΙΣΑΤΖΕΚΙΑΝ
Το αποχαιρετιστήριο κείμενο της Ντέπυς Γκολεμά... (προοριζόταν για την αυριανή στήλη της "Μέχρι κεραίας" αν έβγαινε)Δεν φοβάμαι να απολυθώ! Γιατί… ήδη το ‘κατέκτησα’ και αυτό, στην μακρόχρονη πορεία μου. για την ακρίβεια είναι η δεύτερη φορά- μετά τις 24 ΩΡΕΣ- που βλέπω μια εφημερίδα να κατεβάζει ρολά, αφήνοντας στο δρόμο τόσους εργαζομένους…
20 χρόνια είμαι σε αυτό το μαγαζί. Επιζήσαμε Βαρβάρων, σκληρών αποφάσεων, αντίξοων συνθηκών. Και όταν ήρθε ο μαντάτο της πώλησης, δεν το κρύβω ότι είχαμε χαρά μεγάλη. Δεν μας πήρε όποιος- όποιος, μας αγόρασε η Γιάννα, είπαμε τότε όλοι και ανασκουμπωθήκαμε ξανά…
Στα τρία χρόνια τη νέας προσπάθειας έγιναν πολλά και όνειρα και προσδοκίες και δουλειά και πείσματα να γίνουμε οι πρώτοι κουβαλώντας ένα όνομα βαρύ σαν Ιστορία: Ελεύθερος Τύπος…
Θυμάμαι το τίτλο της πρώτης εφημερίδας της νέας ηγεσίας: «με ταχύτητες μεγάλες μοναχά η γη αλλάζει». Πράγματι οι ταχύτητες ήταν μεγάλες. Και το αμάξι ολοκαίνουργιο και με όνειρα πολλά, ανέβαινε ασθμαίνοντας ανηφορικούς δρόμους με εμπόδια. Η αρχή ήταν ρόδινη. Η αισιοδοξία μεγάλη. Και σε κατ ιδίαν συζητήσεις με την ιδιοκτησία διαφαινόταν η προσπάθεια να κερδίσουμε το στοίχημα, να δώσουμε πολλά για να πετύχουμε τα περισσότερα……
Τα πράγματα δεν έρχονται πάντα κατ ευχήν. Και η ρόδα της Ζωής κολλάει στα άσχημα και στα δυσάρεστα. Βρίσκει πέτρα και κολλάει. Αποτυχημένες επιλογές, λάθος εκτιμήσεις? Τι νόημα έχει. Η κρίση χτύπησε την πόρτα μας. Και την έκλεισε δυνατά πίσω μας αφήνοντας χωρίς δουλειά πάνω από 500 ανθρώπους….
Τούτη η στήλη φίλοι, σας κράτησε παρέα πάνω από 20 χρόνια. Είδε από μέσα προστριβές, τους εργαζόμενους πάντα στα δύσκολα ενωμένους, χαρές και λύπες και δυστύχησε να δει την λέξη ‘ΤΕΛΟΣ’ να γράφεται στην πόρτα του πολυτελούς κτηρίου, που στέγασε για 2 χρόνια και περισσότερο, μια υπέρβαση ονείρων…
Εδώ τα λέγαμε όλα. Τα καλά, τα μεγάλα, τα μικρά, τα δυσάρεστα τα όμορφα. Η δημοσιογραφία είναι μεράκι. Θέλει καρδιά, θέλει άποψη, θέλει πόδια, καρδιά, ψυχή. Πιστεύω πως όσοι είμαστε εδώ, παλιοί και νέοι, τα κατέθεσαν, με όλες τους τις δυνάμεις…
Μεγάλοι καπετάνιοι, δύσκολες φουρτούνες. Και τούτη την ώρα που πρέπει να βάλεις την τελεία, - όχι άλλη στίξη- επικρατεί το συναίσθημα της λογικής. Τι να πεις δηλαδή σε αυτούς που έχουν μια δουλειά; Στο διοικητικό προσωπικό που βλέπει γραμμάτια να τρέχουν, στην κυρία που καθαρίζει που μου ήρθε να παρακαλέσει για δουλειά, στους νεαρούς συντάκτες, που εδώ ξεκινούσαν το όνειρο μιας καριέρας;
Δεν φοβάμαι να απολυθώ γιατί ήδη είμαι μια από τους 500 απολυμένους. Ενώνω το βλέμμα μου με αυτό της νεαρής συναδέλφου που έκλαιγε χθες γοερά, με αυτό του συναδέλφου που μετρούσε δάνεια και ανάγκες, με την αγωνία όσων κλείνοντας τη πόρτα ατενίζουν σκοτάδι….
Προσωπικά 20 χρόνια εδώ! Μια ζωή, μια καριέρα, μια εφημερίδα. Που δεν την άφησα ποτέ, αν και μου έδωσε πολλές… «ευκαιρίες», που τώρα έχουν δώσει τη θέση τους, στην πίκρα για το άδοξο τέλος. Ποιος είναι ο αντίκτυπος μιας τέτοιας απόφασης; Να το δεις ρομαντικά; Το στυλό κατεβαίνει απότομα, βίαια το κόβει μια σκληρή ανακοίνωση με κεντρικό νόημα «οικονομικοί λόγοι’….
Να το δεις επαγγελματικά; Της άξιζε αυτής της εφημερίδας ένα άδοξο τέλος; Όσοι την ξέρουμε από τα γεννοφάσκια της, λέμε ΟΧΙ. Κατηγορηματικά, σαν σκληρή απάντηση, στην σκληρή απόφαση της ιδιοκτησίας…
Σας χαιρετώ! Όλοι σας χαιρετούμε. Με τη σημείωση ότι ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του, για αυτή την τραγωδία…Μόνο έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω το κλείσιμο της ιστορικής αυτής εφημερίδας. ΤΕΛΟΣ!….
Ντέπυ Γκολεμά
ΨΗΦΙΣΜΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ ΚΑΙ ΤΟ CITY Εμείς οι εργαζόμενοι του «Ελεύθερου Τύπου», του «City 99,5» και του ηλεκτρονικού portal e-tipos.com καταγγέλλουμε την αιφνιδιαστική και εν κρυπτώ απόφαση του Θόδωρου και της Γιάννας Αγγελοπούλου να βάλουν λουκέτο. Η απόφαση αυτή αφήνει στο δρόμο, μεσούσης της οικονομικής κρίσης, 450 εργαζομένους
Χαρακτηρίζουμε την ενέργεια τους ανεύθυνη, προκλητική και ηθικά απαράδεκτη. Η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» και ο ραδιοφωνικός σταθμός City 99,5 δεν ανήκαν στην προσωπική- οικογενειακή περιουσία της οικογένειας Αγγελόπουλου. Μετά από σωρεία αποτυχημένων επιλογών σε επίπεδο διοίκησης, δημοσιογραφικής διεύθυνσης και εμπορικής στρατηγικής, χωρίς να διερευνήσουν άλλα σχέδια εξυγίανσης και οικονομικής στήριξης της εφημερίδας, αποφάσισαν να την κλείσουν χωρίς κανένα αίσθημα κοινωνικής ευθύνης απέναντι στους εργαζόμενους, στους αναγνώστες και στους ακροατές.
Είναι καθαρό ότι δεν αγόρασαν αυτά τα ΜΜΕ ελπίζοντας ότι θα κερδίσουν χρήματα που της αποδίδουν τα καράβια. Η συμμετοχή τους στα media ήταν πολιτική υπόθεση, όπως πολιτική είναι και η αιφνιδιαστική αποχώρηση τους, ενώ βρισκόμαστε σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Να απαντήσει τώρα ο πρωθυπουργός αν γνώριζε την απόφαση αυτή.
Πολύ περισσότερο που κυκλοφορούν ήδη σενάρια πως η «αξία» του τίτλου του «Ελεύθερου Τύπου» και της ραδιοφωνικής συχνότητας του «City 99,5» θα μεταπωληθεί , απαλλαγμένη από το βάρος του προσωπικού των δυο εταιρειών.
Ο Θόδωρος και η Γιάννα Αγγελοπούλου, με ανακοίνωσή τους την 13η Ιουλίου 2006, είχαν δηλώσει: «Προσερχόμαστε στον ευαίσθητο χώρο του Τύπου με συναίσθηση ευθύνης και συνείδησης του ρόλου του». Είναι αδιανόητη η μετακύλιση της πολλαπλής ευθύνης της ιδιοκτησίας και της ανικανότητάς της να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα μέσα ενημέρωσης που απέκτησε στις πλάτες του προσωπικού το οποίο δεν σεβάστηκε.
Η απόφαση της οικογένειας Αγγελοπούλου δημιουργεί προϋποθέσεις δυσμενών ανατροπών στο χώρο των ΜΜΕ, θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις στον Τύπο και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με συλλογική πολιτική και μαζική συνδικαλιστική αντίδραση απέναντι σε όλους τους ιδιοκτήτες του κλάδου.
Καλούμε τον πρωθυπουργό να πάρει θέση και να αρχίσει πολιτική διαβούλευση για να βρεθεί άμεση λύση. Καλούμε όλα τα πολιτικά κόμματα και τα εργατικά συνδικάτα να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Εμείς οι εργαζόμενοι του «Ελεύθερου Τύπου», του «City 99,5» και του ηλεκτρονικού portal e-tipos.com
δηλώνουμε:
• Θα κρατήσουμε τα μικρόφωνα του ραδιοφωνικού σταθμού ανοιχτά, διατηρώντας τον ενημερωτικό του χαρακτήρα με υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στους ακροατές και αναγνώστες του Ε.Τ
• Προχωράμε σε έκδοση ηλεκτρονικής σελίδας του Ελεύθερου Τύπου των συντακτών και των εργαζομένων.
• Απαιτούμε εδώ και τώρα απαντήσεις για όλα τα ανοιχτά θέματα από την ιδιοκτησία και όχι από τον διορισμένο της εκκαθαριστή.
