Υπάρχει μόνο μια επικίνδυνη μειονότητα: Οι ρατσιστές

Οργή και θλίψη.
Το αυγό του φιδιού έχει σπάσει και τώρα κανείς δεν γνωρίζει τι θα συμβεί. Διαβάζω στον "Ελεύθερο Τύπο" σε ρεπορτάζ της Βάλιας Νικολάου(οι υπογραμμίσεις δικές μου):

"... Ο Αγιος Παντελεήμονας ήταν μόνο η αρχή, καθώς όλα δείχνουν ότι τα επόμενα 24ωρα η ένταση θα μεταφερθεί και σε άλλες «κόκκινες ζώνες» του κέντρου της Αθήνας. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο επόμενος στόχος θα είναι η «Βίλα Αμαλία», μόλις δύο στενά πιο κάτω από την περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, όπου προχθές το βράδυ έγιναν τα μεγάλα επεισόδια.

Η επόμενη μέρα βρήκε την πλατεία σε κατάσταση ηρεμίας. Ο ΕΤ βρέθηκε εκεί, μίλησε με κατοίκους, οι οποίοι επέμεναν πως «οι Αφγανοί πρέπει να φύγουν όχι μόνο από την πλατεία αλλά και από την ευρύτερη περιοχή γιατί μας ενοχλούν. Μας κάνουν κακό…»! Ορισμένοι, μάλιστα, δεν έκρυβαν και το θυμό τους για την ξαφνική «εισβολή» των αναρχικών στη γειτονιά τους. Ισχυρίζονταν, δε, πως «αυτό δεν θα περάσει έτσι. Είχαμε τους μετανάστες, τώρα έχουμε και τους κουκουλοφόρους. Και σε όλα αυτά είμαστε απροστάτευτοι…».

Εκεί, μάλιστα, αναφέρθηκαν και στη νέα «πηγή του κακού», που, όπως είπαν, είναι λίγα μέτρα μακριά τους. Ο λόγος αφορά στο υπό κατάληψη κτίριο της «Βίλας Αμαλίας», η οποία χρησιμοποιείται ως ορμητήριο.

«Χάλια! Χειρότερα δεν γίνεται. Να φύγουν όλοι από εδώ. Δεν τους χρειαζόμαστε ή να κάνουμε ένα δημοψήφισμα ως ελεύθεροι πολίτες για να αποφασίσουμε», λέει η κυρία Στέλλα Χατζηαγγελή, η οποία αυτοαποκαλείται «αγανακτισμένος πολίτης».

Χθες, στην πλατεία, όπως συμβαίνει τις τελευταίες μέρες, δεν υπήρχε κανένας Αφγανός. Και αυτό κάποιοι το θεωρούν «μεγάλη νίκη». Η παιδική χαρά φυλασσόταν από τους κατοίκους. Στα σκαλιά της εκκλησίας κάθονταν τα Ελληνόπουλα. Ο πατήρ Προκόπιος, ο οποίος βρέθηκε στο στόχαστρο κάποιων για τη βοήθεια που πρόσφερε στους μετανάστες, παρακολουθεί όσα συμβαίνουν έξω, όπως λέει, από τον «Οίκο του Θεού»:

«Δεν κάναμε τίποτα παραπάνω από αυτά που κάνει η Εκκλησία με αγάπη στον πάσχοντα άνθρωπο γιατί όταν κάποιος υποφέρει η Εκκλησία δεν μπορεί να αδιαφορεί». Ο πατήρ Προκόπιος θέλει να είναι δίκαιος: «Θεωρώ πως οι κάτοικοι έχουν δίκιο ως προς το κομμάτι της αδιαφορίας που επιδεικνύει η Πολιτεία στα προβλήματά τους…».

Από που ν' αρχίσεις και που να τελειώσεις. Από το πόσο γρήγορα ξεχάσαμε ότι είμαστε χώρα μεταναστών; Από την υποδοχή που επεφύλαξαν οι "Ελλαδίτες" στους Μικρασιάτες πρόσφυγες το 1922; Και τότε οι "αγανακτισμένοι πολίτες" ήθελαν να τους διώξουν. Τους θεωρούσαν βρώμικους, κλέφτες και ανήθικους! Ας διαβάσουμε επιτέλους λίγη ιστορία!!

Να πω για την προστασία της παιδικής χαράς που υποτίθεται ότι πυροδότησε τη διαμάχη;
Αν οι "αγανακτισμένοι" έρθουν στη γειτονιά μου, στην Αγία Παρασκευή και δουν τις παιδικές χαρές διαλυμένες ας μην ψάξουν Αφγανούς. Δεν διαθέτουμε. Διαθέτουμε όμως Ελληνάρες και ανίκανη δημοτική αρχή. Όπως και οι Αθηναίοι.
Οι άνθρωποι που δεν εξεγείρονται για τίποτε που τους αφορά, που πιθανότα σκύβουν το κεφάλι σε κάθε αφεντικό, ανακάλυψαν την αιτία των δεινών τους στους ...ξένους!
Αυτούς που τους καθαρίζουν τα σπίτια και τα γραφεία, που τους προμηθεύουν με φτηνά ρούχα, Cd, DVD, γυαλιά, αξεσουάρ και άλλα που δεν μπορούν να πλησιάσουν σε "κανονικά" μαγαζιά. Αυτούς που φυλάνε τα παιδιά τους και φροντίζουν τους ηλικιωμένους γονείς τους. Που τους βάφουν τα σπίτια, που τους τα χτίζουν, που επισκευάζουν τις βλάβες, φροντίζουν τους κήπους, μαζεύουν τη σοδειά από τα χωράφια, φυλάνε τα πρόβατα, μαζεύουν τα σκουπίδια, δεν έχουν εργασιακά δικαιώματα και έχουν μισθούς πείνας.
Να μη μιλήσουμε για όσα συμβαίνουν στο σκοτάδι της Αθήνας και της επαρχίας. Να μη μιλήσουμε για γάμους συμφέροντος. Για το σύγχρονο δουλεμπόριο...
Άθλιοι εθνικιστές Ελληναράδες, ψηφοφόροι του φασιστικού ΛΑΟΣ, ρατσιστές κρυμμένοι πίσω από διάφορα χρώματα, θα είσασταν βυθισμένοι στην αθλιότητα χωρίς τους "ξένους".

Εγώ επιμένω. Υπάρχει μόνο μια επικίνδυνη μειονότητα: Οι ρατσιστές

Διαβάστε παρακαλώ το "Ελντοράντο" του Λοράν Γκοντέ
Μαζί με την ταινία του Γαβρά, "Ο Παράδεισος στη Δύση", νομίζω ότι το «Ελντοράντο» είναι από τις καλύτερες προσεγγίσεις του θέματος των «λαθρομεταναστών» στην Ευρώπη. Η ιστορία είναι εξαιρετικά πρωτότυπη. Ένας αξιωματικός του λιμενικού, διώκτης της λαθραίας εισόδου ανθρώπων στη χώρα του, την Ιταλία, συγκλονισμένος από την ιστορία μιας μετανάστριας που εξαιτίας των δουλεμπόρων έχασε το παιδί της, αποφασίζει να ακολουθήσει το δρόμο ανάποδα. Φεύγει κρυφά από την πολιτισμένη Δύση για να μπει λαθραία σε κάποια αφρικανική χώρα και να μοιραστεί το μαρτύριο των ανθρώπων που προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα. Ζει μια συγκλονιστική Οδύσσεια, χωρίς Ιθάκη…
(Λοράν Γκοντέ, Ελντοράντο, εκδόσεις Μεταίχμιο, μετάφραση Κλαιρ Νεβέ, σελ. 226)