Για το εκπληκτικό μυθιστόρημα του Γιάννη Καλπούζου Ιμαρέτ- Στη σκιά του ρολογιού , έχω ξαναγράψει. Αυτό που δεν φανταζόμουνα ήταν ότι με τη λιτή πρόσκληση που μας ενημέρωνε για την παρουσίαση του βιβλίου στην Αγία Παρασκευή, θα ζούσα μια ανεπανάληπτη βραδιά, μια εμπειρία από αυτές που δεν ξεχνάς ποτέ. Είχα διαβάσει, λοιπόν:
"Μέσα από τα αποσπάσματα και τα τραγούδια θα αναβιώσει η ατμόσφαιρα της εποχής 1854-1882 στις οθωμανοκρατούμενες ακόμη περιοχές.
Αποσπάσματα θα διαβάσουν οι ηθοποιοί Λίνα Εξάρχου και Λεωνίδας Χρυσομάλλης.
Τραγούδια και μουσικές της εποχής θα ακουστούν από την κομπανία "Λαλητάδες". "
Η παρουσίαση έγινε στο πλαίσιο του 10ημέρου "Αλέκος Κοντόπουλος", στον κήπο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Και θα πρέπει να αποδώσω τα εύσημα στην πρόεδρο του ΔΣ κυρία Κατερίνα Πρωτοσυγγελίδου- Φλατσούση, (για να αποδείξω επιπλέον πως δεν είμαι γκρινιάρης και προκατειλημμένος!)που προφανώς είχε την ιδέα.
Πήγα λοιπόν περισσότερο για να γνωρίσω τον δημιουργό του Ιμαρέτ και τελικά έπεσα πάνω στην πιο συναρπαστική παρουσίαση βιβλίου!
Οι δυο ηθοποιοί διάβασαν με μοναδικό τρόπο, προσεκτικά επιλεγμένα αποσπάσματα, ενώ ο ίδιος ο συγγραφέας παρουσίασε με εξαιρετικό τρόπο το βιβλίο του.
Και μετά ήρθαν οι εκπληκτικοί "Λαλητάδες". Διαβάζω:
"Λαλητάδες: μουσικό σχήμα που επιμένει στα αυθεντικά παραδοσιακά ακούσματα με τη χρήση 'φυσικών' οργάνων δηλ. κλαρίνου, βιολιού, λαγούτων και κρουστών (ντέφι, νταραμπούκα, νταούλι), με φωνητική " συλλογικότητά" εκεί όπου απαιτείται και σολιστική "εναλλαγή" των οργάνων στα αυτοσχεδιαστικά (και όχι μόνον) μέρη.
Η κομπανία είναι εξαμελής και αποτελείται από τον Δημήτρη Ρίζο στο κλαρίνο, την Κλαούντια Ροσσίνι στο βιολί, τον Δημήτρη Ρίζο του Κλέωνα στο λαούτο, τη Μαριφένια Ρίζου επίσης στο λαούτο, τη Ματίνα Τζήκα στα κρουστά και τον Δημήτρη Τσίπρα στο τραγούδι.
Σε συνεργασία με τον Γιάννη Καλπούζο ετοίμασαν ένα πρόγραμμα βασισμένο σε παρτιτούρες του 19ου αιώνα και σε μια ποικιλία τραγουδιών που ερμήνευσαν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο, που σε μάγευε.
Το αποκορύφωμα της βραδιάς ήταν η εμφάνιση του πρωτοψάλτη -χοράρχη Γρηγορίου Νταραβάνογλου που ερμήνευσε το "Μια βοσκοπούλα αγάπησα", αμανέδες που αναφέρονται στο βιβλίο, ενώ έκλεισε με έναν τούρκικο αμανέ και έναν θρήνο για τη μικρασιατική καταστροφή που με έκαναν να αντριχιάζω. Η μοναδική του φωνή απλωνόταν στον κήπο της βιβλιοθήκς και μας σκέπαζε όλους...
Η έμπνευση αυτού του ζεστού ανθρώπου και εξαιρετικού πεζογράφου και ποιητή Γιάννη Καλπούζου (τον γνώρισα χθες για πρώτη φορά και τον συμπάθησα/ εκτίμησα ακόμη περισσότερο)είναι τόσο όμορφη που ελπίζω να έχει συνέχεια. Είναι κρίμα να μη ζήσουν και άλλοι άνθρωποι αυτό που ζήσαμε χθες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου