Με αφορμή αυτό, σας παρουσιάζω κι εγώ καθώς θα λείψω για λίγες μέρες μια οικογενειακή ιστορία που έγραψα για το Παιδί & Νέοι Γονείς:
Οπλίζομαι με βιβλία, κατσαρόλες, κουτάλες και πιρούνια και μπαίνω στη «μάχη» του φαγητού, πάνοπλος. Παρ’ όλα αυτά, στην αρχή τουλάχιστον, θα ηττηθώ κατά κράτος από τη μικρή μου κόρη, αλλά θα βρω το κουράγιο να αντεπιτεθώ …μαγειρεύοντας!
Γίνεται το μπρόκολο σουβλάκι;
…Δάσκαλε που δίδασκες! Γράφω βιβλία για γονείς και η τελευταία μου δουλειά έχει να κάνει με τη διατροφή των παιδιών. Με το βιβλίο μου «20 σεφ, 11 μαμάδες κι εγώ -111 συνταγές και ιδέες διατροφής για παιδιά», πέρα από την ανάλυση ζητημάτων διατροφής ανέλαβα –μεταξύ άλλων- να αποδείξω πως το υγιεινό μπορεί να είναι νόστιμο.
Μιλάω συχνά σε ημερίδες διατροφής και σε συλλόγους γονέων. Πριν από λίγες μέρες, σε μια τέτοια ημερίδα ένας γονιός μου είπε με απόλυτη σιγουριά:
-Τα παιδιά σας σίγουρα θα τρώνε απ’ όλα. Εσείς δεν έχετε πρόβλημα. Εμένα τα δικά μου ούτε ν’ ακούσουν για λαχανικά!
-….
Έμεινα για λίγο σιωπηλός. Τι να πω; Για το χάσμα μεταξύ θεωρίας και πράξης; Τρία παιδιά έχω, τρεις διαφορετικές στάσεις απέναντι στο φαγητό έχω να αντιμετωπίσω. Όχι πάντα με επιτυχία. Η κόρη μου και μεσαίο παιδί για παράδειγμα τρώει ψάρια, όσπρια και φρούτα, όπως ακριβώς γράφω και στο βιβλίο μου ότι πρέπει να γίνεται. Με τα λαχανικά όμως;
Μια πονεμένη ιστορία. Την είπα και στο γονιό που με ρώτησε με το φόβο να μην …αγοράσει το βιβλίο μου!
….Καθόμαστε λοιπόν ένα ευτυχές πρωινό στην κουζίνα. Δεν έχω δουλειά εκείνη τη μέρα κι έτσι έχω όλο το χρόνο στη διάθεσή μου. Η κόρη μου ευτυχής που θα την πάω εγώ στο νηπιαγωγείο. Στο ψυγείο ένα μπρόκολο περιμένει να μαγειρευτεί και λέω να δοκιμάσω την τύχη μου. Παίρνω λοιπόν το βιβλίο από τη βιβλιοθήκη (η κόρη είναι περήφανη που ο μπαμπάς γράφει βιβλία) ανοίγω στο κεφάλαιο για τα λαχανικά και της διαβάζω όσα μπορεί να καταλάβει, σχολιάζοντας παράλληλα.
Την προηγουμένη είχαμε πάει στον οδοντογιατρό κι έτσι ξεκινώντας από την επικαιρότητα της είπα πως το μπρόκολο μας χαρίζει γερά δόντια και ωραίο χαμόγελο. Δείχνοντας της το γόνατό της που είχε χτυπήσει της είπα πως τρώγοντας μπρόκολο η πληγή θα κλείσει γρηγορότερα (αλήθεια!) Της θύμισα τις μέρες που ήταν άρρωστη και δεν μπορούσε να φάει κεικ και της τόνισα πως όποιος τρώει μπρόκολο αρρωσταίνει λιγότερο. Συνέχισα και με άλλες ιδιότητες αυτού του λαχανικού που θεωρείται η καλύτερη τροφή για απιδιά και μεγάλους.
Αφού έγιναν όλα αυτά και με παρακολουθούσε με προσήλωση, της είπα πως το μεσημέρι θα έφτιαχνα μια συνταγή από το βιβλίο που θα τρελαινόταν. Μπρόκολο τηγανητό σε κουρκούτι. Συμφώνησε! Ένιωσα δικαιωμένος ως συγγραφέας και πατέρας. Αλλοίμονο!
Έβαλα όλη τη μαγειρική μου τέχνη και το μπρόκολο θύμιζε καλαμαράκι τηγανητό στην εμφάνιση. Η γεύση εξαιρετική (καλύτερο από τηγανητό κολοκυθάκι). Περήφανος τοποθέτησα την πιατέλα στη μέση του τραπεζιού και περίμενα τον… πελάτη.
Αν είχα εστιατόριο, θα το είχα κλείσει! Ο πελάτης, παρά τις πρωινές διαβεβαιώσεις και τα χαμόγελα, αρνήθηκε έστω και να δοκιμάσει τη σπεσιαλιτέ μου. Θα είχα καταρρεύσει απολύτως αν η υπόλοιπη οικογένεια δεν με είχε στηρίξει με ωραία επιφωνήματα…
Το οικογενειακό τραπέζι
Το κάθε παιδί, το ξέρουμε όλοι οι γονείς, είναι ένας κόσμος ολόκληρος και διαφορετικός. Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν και ό,τι λειτουργεί στον ένα, ο άλλος μπορεί να το απορρίπτει. Αυτό που ήταν αποτυχία με την κόρη μου ήταν αντίθετα επιτυχία με το γιο μου, που με μια άλλη συνταγή όχι μόνο έφαγε για πρώτη φορά κουνουπίδι, αλλά το καταβρόχθισε. Χρειάζεται επιμονή και επινοητικότητα. Βεβαίως όταν έχεις να κάνεις με τρία «μέτωπα», όπως ο υπογράφων είναι …λίγο δύσκολα τα πράγματα. Ιδίως που τα ωράρια της πενταμελούς μας οικογένειας είναι εντελώς παράταιρα. Κι όσο αν –σωστά- επιμένουν οι ειδικοί πως το «οικογενειακό τραπέζι» είναι πολύ σημαντικό σπανίως καταφέρνουμε να βρεθούμε όλοι μαζί.
Όσοι έχετε τέτοια δυνατότητα μπορείτε να την αξιοποιείτε, δίνοντας το καλό παράδειγμα. Ό,τι δεν θέλουμε να καταναλώνουν τα παιδιά μας, απλώς δεν πρέπει να υπάρχει στο σπίτι!
Το οικογενειακό τραπέζι, πέρα από τις δυνατότητες που μας δίνει ώστε να «διδάξουμε» στα παιδιά μας σωστές διατροφικές συνήθειες, παίζει μεγάλο ρόλο στη συνοχή και στην επικοινωνία μεταξύ των μελών της οικογένειας.
Το θέμα είναι να μην καταλήγει να γίνεται πεδίο μάχης! «Φάε το φαγητό σου». «Φάε σαλάτα». «Μην τρως μόνο ψωμί». Δεν θα σας οδηγήσουν και σε μεγάλη επιτυχία τέτοιες προτροπές. Οι γονείς έχουν την υποχρέωση να παρέχουν το φαγητό. Τα παιδιά διαλέγουν τι θα φάνε και τι όχι.
Το μεγαλύτερο λάθος, είναι βεβαίως να υποκύπτουμε σε ιδιοτροπίες και να αρχίζουμε τα «ξεχωριστά» φαγητά. Συχνά, όλοι μας πέφτουμε στην παγίδα. Ειδικά αν στο σπίτι υπάρχουν γιαγιάδες… Βλέπετε έχουμε αγωνία, μερικοί το λένε ακόμη «κατοχικό σύνδρομο», το παιδί μας να φάει τα πάντα αφού κάθεται στο τραπέζι. Να ανησυχούμε υπέρμετρα αν αφήσει το φαγητό του ανέγγιχτο. Ψυχραιμία! Η πίεση θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα…
Μαγειρικά παιχνίδια και το παράδειγμα των γονιών
Η συμμετοχή των παιδιών στην προετοιμασία του φαγητού, μπορεί να βοηθήσει αποφασιστικά στη βελτίωση της σχέσης τους με τη διατροφή. Είναι κάτι που πρεσβεύουν και έχουν αποδείξει σεφ όπως ο Γιάννης Μπαξεβάνης, μέσα από τα προγράμματα που εφαρμόζει, μαγειρεύοντας μαζί με τα παιδιά και ο Κυριάκος Μελάς που έχει ιδρύσει την πρώτη σχολή μαγειρικής για παιδιά, με μεγάλη επιτυχία και εξαιρετικά θετική επίδραση στις διατροφικές συνήθειες των παιδιών.
Το παράδειγμα τους μπορούμε να το ακολουθήσουμε κι εμείς στο σπίτι. Θα εκπλαγείτε πραγματικά από τις γεύσεις που μπορεί να δοκιμάσουν τα παιδιά, αν έχουν συμβάλλει στη δημιουργία τους.
Τι μπορεί όμως κανείς να κάνει με τα φρούτα, αν τα παιδιά δεν τα τρώνε. Μπορεί να βοηθήσει κι εκεί η μαγειρική; Ρωτάω τη φίλη μου Τίνα Αντωνίου που είναι διατροφολόγος και μου λέει πως μπορούμε με τα παιδιά να φτιάξουμε φρουτοσαλάτες ή να κάνουμε κάποιο επιδόρπιο με φρούτα. Καθώς επιμένω για ακόμη πιο αποτελεσματική δράση, μου δίνει και μια «μαγική» λίστα, που αποδεικνύεται εξαιρετικά χρήσιμη και αποτελεσματική:
Τρόποι για να πείσετε τα παιδιά σας να φάνε φρούτα & λαχανικά είναι:
-Παίξτε με τα παιδιά σας. Ζητείστε τους, να σας ζωγραφίσουν οτιδήποτε θέλουν , έχοντας εσείς επιλέξει τα χρώματα από τα φρούτα και τα λαχανικά , που τα ίδια έχουν επιλέξει να φάνε.
-Βεβαιωθείτε ότι υπάρχουν πολλών ειδών φρούτα και λαχανικά στο σπίτι και τοποθετήστε τα σε εμφανές σημείο, εύκολα προσβάσιμο για τα παιδιά σημείο, να μπορούν να το πιάσουν και να το καταναλώσουν.
-Επιβραβεύστε τα παιδιά σας με αυτοκόλλητα, κάθε φορά που τρώνε κάποιο φρούτο ή λαχανικό. Τα αυτοκόλλητα είναι μέθοδος επιβράβευσης και χρησιμοποιείται στα σχολεία.
-Αφήστε τα παιδιά σας να επιλέξουν ελεύθερα τα φρούτα και τα λαχανικά, που επιθυμούν να δοκιμάσουν.
- Προσπαθήστε να πείσετε τα παιδιά να τρώνε κάποιο φρούτο στο σχολείο. Ξεκινήστε δίνοντάς τους χυμό. Συνεχίστε με σταφίδες και μπανάνα. Αν δεν θέλουν όμως, μην επιμείνετε. Ξαναγυρίστε στο χυμό και αφήστε να περάσει λίγος καιρός πριν ξαναδοκιμάσετε.
-Σερβίρετε το φρούτο με το πρώτο γεύμα της ημέρας. Ψιλοκόψτε π.χ φράουλες στα δημητριακά ή λιώστε μπανάνα στο γάλα, ειδικά όταν τα παιδιά δεν προλαβαίνουν να φάνε.
-Πολλά παιδιά γυρνάνε πεινασμένα από το σχολείο. Δώστε τους κάποιο φρούτο πριν από το γεύμα τους , προκειμένου να τους κόψετε την πείνα.
-Παρασκευάστε διάφορα ροφήματα φρούτων. Πολλά παιδιά προτιμούν τα φρούτα πολτοποιημένα ή σαν μιλκσεϊκ. Αποτελεί έναν καλό τρόπο , για να καταναλώσουν δυο μερίδες φρούτων την ημέρα.
Επίλογος
…Να σας πω ότι αυτές οι συμβουλές μου φάνηκαν πολύ χρήσιμες και πραγματικά, τουλάχιστον με τον μεγάλο μου γιο που δίναμε «ομηρικές» μάχες για να φάει ένα φρούτο τη μέρα, τώρα σε καθημερινή βάση πίνει ένα μίγμα φρούτων χτυπημένων στο μπλέντερ σε μεγάλο ποτήρι μπύρας (!) και μάλιστα την κατάλληλη ώρα.
Το κάθε παιδί, λοιπόν έχει το «κουμπί» του. Αν το αναζητήσουμε σίγουρα θα το βρούμε κάποια στιγμή κι έτσι θα βγούμε νικητές από την «μάχη» του φαγητού.
Και στην ουσία το παιδί θα είναι αυτό που θα νικήσει έχοντας καλύτερες συνήθειες και καλύτερη υγεία!
Που και που να τρώτε και κανένα... γουρουνόπουλο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου