Εσύ, εγώ και τα παιδιά μας

Οι γονείς προσπαθούν απεγνωσμένα να μείνουν λίγο μόνοι, έστω και για να κουβεντιάσουν, αντιμετωπίζοντας κάθε είδους εμπόδια. Η δύσκολη διαδικασία της εξόδου από το… σπίτι. Πώς να αποσυμπιεστούμε και να βρούμε χρόνο για τον εαυτό μας και το σύντροφό μας. Η κωμική στάση των παιδιών…



…μια συζήτηση…

Πριν από λίγο καιρό, παρουσίαζα το βιβλίο μου «Γονείς για πρώτη φορά» στο βιβλιοπωλείο Κοραής του Χαλανδρίου. Η συζήτηση και η παρουσίαση κυλούσαν κατά τα …ειωθότα, μέχρι που πιάσαμε το ακανθώδες θέμα, που όπως αποδείχθηκε ενδιέφερε όλους τους γονείς: Τι γίνεται στη σχέση του ζευγαριού, όταν έρχεται το παιδί; Πως μπορούμε να είμαστε γονείς και …εραστές; Και να ήταν μόνο αυτό; Μάλλον ο στόχος περί «εραστών» μοιάζει μαξιμαλιστικός. Εδώ υπάρχουν μέρες που δεν μπορείς ούτε μια στοιχειώδη συζήτηση να κάνεις!
Ο δικηγόρος της συντροφιάς μας έκανε την καρδιά «περιβόλι» όταν μας είπε ότι οι περισσότερες περιπτώσεις διαζυγίων με τις οποίες έχει ασχοληθεί ήταν για ζευγάρια με μικρά παιδιά… Ένας μπαμπάς βρήκε την ευκαιρία να μοιραστεί μαζί μας τον πόνο του και να παραδεχθεί πόσο παραμελημένος ένιωθε τους πρώτους μήνες που μπήκε στη ζωή του το παιδί –χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν το αγαπά.
Ένας άλλος θύμισε ότι οι νέοι μπαμπάδες, όταν γεννιέται το παιδί έχουν την τάση να λείπουν όλο και περισσότερες ώρες από το σπίτι κι αυτό όχι μόνον λόγω αύξησης των υποχρεώσεων.
Άλλοι πάλι, καταλήγουν να κοιμούνται ακόμη και χωριστά τους πρώτους μήνες…
Όπως και να το κάνουμε, το παιδί, ειδικά αν είναι το πρώτο μπαίνει στο επίκεντρο και όλοι οι άλλοι παραμερίζουν για να περάσει ο νέος βασιλιάς (βασίλισσα) του σπιτιού.
Σπάνιες και προγραμματισμένες οι έξοδοι (με πολλά έξοδα αν δεν υπάρχουν παππούδες και γιαγιάδες), επιβαρυμένο πρόγραμμα που επιτρέπει ελάχιστες ανάσες, περίπου ανύπαρκτες αποδράσεις…
Στους δυο ο …τρίτος τα αλλάζει όλα, όπως καταλήξαμε. Που να δείτε όταν υπάρχει και τέταρτος και πέμπτος!

I don’t like Thursdays!

Πέμπτη. Όχι η Μεγάλη. Η άλλη. Που επιστρέφει κάθε εβδομάδα. Ήδη δραστηριοποιούμαι στην Επιτροπή για την Κατάργηση της Πέμπτης! Δεν είναι μόνο που έχεις ήδη δουλέψει τέσσερις μέρες και σκέφτεσαι το επόμενο ξύπνημα, είναι που δεν λέει να τελειώσει.
Ο μπαμπάς ξυπνάει στις 6.30, ετοιμάζει πρωινό για τον μεγάλο γιο. Στις 7.10 πρέπει να είναι τη στάση για το σχολικό. Η παραμικρή καθυστέρηση, μπορεί να φέρει αλυσιδωτές αντιδράσεις. Η μαμά έχει να πάει την κόρη στο νηπιαγωγείο στις 8, να είναι πίσω βολίδα για να κατεβάσει τον μικρό για το σχολικό του παιδικού σταθμού και να φύγει σαν σίφουνας για τη δουλειά.
…Με όλα τα προβλήματα τους εκνευρισμούς και τις ανασφάλειες της εποχής, η μαμά θα γυρίσει γύρω στις τέσσερις και ο μπαμπάς λίγο αργότερα. Ο μεγάλος θα θέλει βοήθεια για το διάβασμα, η κόρη έχει μπαλέτο στις 6, ο μικρός πρέπει να πάει στην παιδική χαρά. Οι αρμοδιότητες μοιράζονται γρήγορα. Κάποιος θα πρέπει να πάρει την κόρη στις 7, ο άλλος θα πρέπει να είναι έτοιμος να πάει τον μεγάλο στο ωδείο στις 7:45 και να τον πάρει στις 8:30…
Στο μεταξύ, βραδινό, μπάνιο και χαλάρωση για τα άλλα δυο παιδιά. Γυρνάει ο μεγάλος, και ξαφνικά όλα περιφέρονται στο σπίτι. Η μαμά και ο μπαμπάς σχεδόν δεν έχουν πει λέξη μεταξύ τους, λειτουργώντας ως αυτόματα.
-Θα μου διαβάσεις μπαμπά; Η κόρη
-Θα μου διαβάσεις μαμά; Ο μικρός

Προσπαθώντας να διευθετήσουμε το χρόνο καταλήγουμε να φάμε βραδινό χωριστά. Ο μικρός έχει αϋπνίες. Μόλις πάμε να ανταλλάξουμε τις πρώτες κουβέντες της ημέρας στις δέκα το… βράδυ, εμφανίζεται και κάθεται στην αγκαλιά της μαμάς.
Αδύνατον να συνεχίσουμε. Παίρνω ένα βιβλίο να διαβάσω… Τα βλέφαρα βαραίνουν… Έχει έρθει το πρωί της Παρασκευής….

Στην "Οδό της Επανάστασης" το ζευγάρι οδηγείται σε αδιέξοδο...

Η… «αδελφοποίηση» και η συνταγή του 3,2,1

Η Μαρία είναι συνάδελφος, μητέρα δυο παιδιών. Μιλάμε και λέμε και οι δυο τον πόνο μας. Το ζευγάρι εξαντλείται από τη φροντίδα των παιδιών και δεν έχει χρόνο να βρεθεί μόνο του. «Ακόμη κι όταν υπάρχει καλή επικοινωνία, όταν δεν έχεις σεξουαλική ζωή, αρχίζεις να «αδελφοποιείσαι» με το σύντροφό σου. Ακόμη κι αν έχεις τη διάθεση τα παιδιά είναι σχεδόν πάντα στη μέση», λέει η Μαρία. Γύρω μας μαμάδες και μπαμπάδες συμφωνούν.
Περιμένουν από μένα που γράφω σε περιοδικό για γονείς, να τους πω καμιά σοφία. Ευτυχώς μια φίλη μου ψυχολόγος μου έχει δώσει βέλη για τη φαρέτρα μου.
-Η λύση, τους λέω, είναι το «3,2,1».
Όλων το μυαλό πάει στην παλιά διάσημη εκπομπή του Αντέννα.
-Το «3,2,1», λέω απολαμβάνοντας το κλεμμένο ευφυολόγημά μου, σημαίνει πως:
Για να είναι καλά οι τρεις , δηλαδή το ζευγάρι και το παιδί (παιδιά), πρέπει να είναι καλά οι δυο, δηλαδή το ζευγάρι. Για να είναι καλά το ζευγάρι πρέπει να είναι καλά ο καθένας με τον εαυτό του.
Που να βρεις, όμως χρόνο για τον εαυτό σου τη σήμερον ημέρα;
Κι όμως, o «χρόνος υπάρχει»! Πρέπει να τον ανακαλύψουμε για να μη βρεθούμε σε αδιέξοδα.
Πρέπει το ζευγάρι να αφήνει για λίγο τα παιδιά «στην άκρη». Να βγαίνει μόνο του. Να είναι ζευγάρι. Αν υπάρχουν γιαγιάδες και παππούδες, τόσο το καλύτερο. Θα χαρούν και οι ίδιοι όταν περάσουν με τα παιδιά ένα βράδυ τη βδομάδα που θα μπορούμε να βγούμε ή κι ένα Σαββατοκύριακο κάθε τόσο για να πάμε ως ζευγάρι ένα ταξιδάκι «αποτοξίνωσης». Ας μη θεωρήσουμε ως περιττή πολυτέλεια και την baby sitter που θα μπορούσε να αναλάβει τα παιδιά.
Χρειάζεται βεβαίως λίγος προγραμματισμός. Σίγουρα τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά που μπορούσαμε να βγούμε όποτε θέλουμε και όσο θέλουμε. Που μπορούσαμε ανά πάσα στιγμή να βρεθούμε αγκαλιασμένοι και παθιασμένοι… Είναι μια καλή αρχή ωστόσο να διεκδικήσουμε τις μέρες και τις ώρες μας. Τόσο για να είμαστε ως ζευγάρι, όσο και για κάποιες δικές μας –ατομικές- δραστηριότητες. Από εκεί και πέρα οι καλές εκπλήξεις είναι ευπρόσδεκτες. Μπορούμε να βάλουμε και τα παιδιά στο «κόλπο». Θα ευχαριστηθούν κι αυτά στο τέλος κι ας κάνουν μικροζήλιες.
-Σήμερα θα κάνω μια έκπληξη στη μαμά σας θα την πάω στο αγαπημένο της μέρος στην Αθήνα. Μην της πείτε τίποτα. Εσείς θα μείνετε με τη γιαγιά. Εμείς θα γυρίσουμε αργά!
Μην σας πτοήσει ακόμη κι αν διαμαρτυρηθούν, όπως η κόρη μου που θεωρεί πως πάντα όταν βγαίνουμε πηγαίνουμε στο σινεμά, ό,τι ώρα κι αν είναι και απορεί γιατί δεν την παίρνουμε μαζί!

Στην πραγματικότητα, οι ειδικοί λένε πως τα παιδιά θέλουν να βλέπουν κάτι από αυτό που υπάρχει ανάμεσα στη μαμά και στον μπαμπά, ένα βλέμμα, ένα φιλί, ένα χάδι που θα δείχνουν τη «χημεία» που υπάρχει μεταξύ τους. Να τους δουν να φροντίζουν την εμφάνισή τους για την κοινή τους έξοδο. Είναι εικόνες που θα αποτυπωθούν μέσα τους και θα τους δώσουν θετικά πρότυπα συμπεριφοράς για την εποχή που και τα ίδια θα γίνουν ενήλικες και θα γίνουν με τη σειρά τους «ζευγάρι».



Επίλογος: Το σκονάκι του ζευγαριού

Δεν ξέρω αν είχατε ποτέ χρησιμοποιήσει «σκονάκι» στις εξετάσεις, καλό θα ήταν όμως να γράψετε σε ένα χαρτάκι αυτές τις μικρές συμβουλές, από ένα ζευγάρι ψυχολόγων:

-Να αφιερώνετε λίγο χρόνο κάθε μέρα, έστω και λίγα λεπτά, για να συζητάτε
-Να φυλάτε ένα τουλάχιστον βράδυ την εβδομάδα για έξοδο.
-Να κάνετε μια τουλάχιστον φορά το χρόνο διακοπές χωρίς τα παιδιά.
-Να βρείτε μια καλή και ικανή μπέιμπι σίτερ για τις περιπτώσεις που θα βγαίνετε με το σύντροφό σας.

Να πω για το τέλος ότι και για το ίδιο το παιδί είναι σημαντικό να έχει δίπλα του δυο γονείς που θα εξελίσσονται, που θα είναι αγαπημένοι και σε αρμονία μεταξύ τους και που δεν θα το πνίγουν με υπερβολική στοργή και φροντίδα. Το παιδί έχει στην πραγματικότητα ανάγκη να βλέπει ότι υπάρχει ένας προσωπικός, άβατος χώρος των γονιών τους, στον οποίο δεν έχουν θέση. Θέλουν να βλέπουν πως οι γονείς τους έχουν προσωπική ζωή…
Αφιερώστε λοιπόν χρόνο στον εαυτό σας και στο σύντροφό σας για να ζήσετε καλύτερα εσείς και το παιδί σας. Από τον ερχομό του κρατήστε την ευτυχία. Είναι στο χέρι σας!

Όνειρο στο κύμα

Διαβάζω ξανά και ξανά το "Όνειρο στο κύμα" του Παπαδιαμάντη και δεν μπορώ να φανταστώ πιο ερωτική περιγραφή... Η νυχτερινή θάλασσα, το φως της σελήνης... Ας μας φωτίζουν στις δύσκολες μέρες...



...Την ανεγνώρισα πάραυτα εις το φως της σελήνης το μελιχρόν, το περιαργυρούν όλην την άπειρον οθόνην του γαληνιώντος πελάγους, και κάμνον να χορεύουν φωσφορίζοντα τα κύματα. Είχε βυθισθή άπαξ καθώς ερρίφθη εις την θάλασσαν, είχε βρέξει την κόμην της, από τους βοστρύχους της οποίας ως ποταμός από μαργαρίτας έρρεε το νερόν, και είχεν αναδύσει· έβλεπε κατά τύχην προς το μέρος όπου ήμην εγώ, κ' εκινείτο εδώ κ' εκεί προσπαίζουσα και πλέουσα. Ήξευρε καλώς να κολυμβά...

...Ήτον απόλαυσις, όνειρον, θαύμα. Είχεν απομακρυνθή ως πέντε οργυιάς από το άντρον, και έπλεε, κ' έβλεπε τώρα προς ανατολάς, στρέφουσα τα νώτα προς το μέρος μου. Έβλεπα την αμαυράν και όμως χρυσίζουσαν αμυδρώς κόμην της, τον τράχηλόν της τον εύγραμμον, τας λεύκας ως γάλα ωμοπλάτας, τους βραχίονας τους τορνευτούς, όλα συγχεόμενα, μελιχρά και ονειρώδη εις το φέγγος της σελήνης. Διέβλεπα την οσφύν της την ευλύγιστον, τα ισχία της, τας κνήμας, τους πόδας της, μεταξύ σκιάς και φωτός, βαπτιζόμενα εις το κύμα. Εμάντευα το στέρνον της, τους κόλπους της, γλαφυρούς, προέχοντας, δεχομένους όλας της αύρας τας ριπάς και της θαλάσσης το θείον άρωμα. Ήτο πνοή, ίνδαλμα αφάνταστον, όνειρον επιπλέον εις το κύμα· ήτον νηρηίς, σειρήν, πλέουσα, ως πλέει ναυς μαγική, η ναυς των ονείρων...

Παραήταν γρήγορο!

Μερικές απαισιόδοξες σκέψεις από ένα εξαιρετικό βιβλίο που άρχισα να διαβάζω στην Αγία Φωτιά της Χίου σε ένα διάλειμμα από τη δουλειά. Για να σας αποζημιώσω και να ισορροπήσω θα βάλω και φωτογραφίες που τράβηξα... Θα καταλάβετε γιατί θα ήθελα να μείνω εκεί μέχρι να τελειώσει το καλοκαίρι...
...και γιατί κι εγώ, όπως ο ήρωας της ιστορίας του Έιμις σκεφτόμουνα "Αυτό, γαμώτο, παραήταν γρήγορο!!!..."



«...Έτσι έχουν τα πράγματα. Ανάμεσα στα σαράντα σου και τα πενήντα σου, παθαίνεις την πρώτη κρίση θνητότητας (ο θάνατος δεν θα με προσπεράσει), και δέκα χρόνια αργότερα παθαίνεις την πρώτη σου ηλικιακή κρίση (το κορμί μου μου ψιθυρίζει ότι κινώ ήδη την περιέργεια του θανάτου). Αλλά στο μεσοδιάστημα κάτι πολύ ενδιαφέρον σου συμβαίνει.
Καθώς τα πεντηκοστά σου γενέθλια πλησιάζουν, έχεις την αίσθηση πως η ζωή σου αραιώνει, θα λέγαμε, , και θα εξακολουθήσει να αραιώνει ως την ανυπαρξία. Και μερικές φορές λες μέσα σου: Αυτό παραήταν γρήγορο. Κι αν είσαι σε συγκεκριμένη διάθεση, θέλεις ίσως να το εκφράσεις πιο έντονα. Όπως για παράδειγμα: Ωχ, ωχ! Αυτό, γαμώτο, παραήταν γρήγορο!!!... Και μετά τα πενήντα έρχονται και παρέρχονται, και τα πενήντα ένα και τα πενήντα δύο. Και η ζωή πυκνώνει ξανά. Επειδή τώρα μες στην ύπαρξη σου υπάρχει μια πελώρια απαρατήρητη παρουσία σαν άγνωστη ήπειρος. Ετούτο είναι το παρελθόν…»

Μάρτιν Έιμις, Το καλοκαίρι του έρωτα (Μεταίχμιο)

1000 αναρτήσεις!

(Φωτογραφία από το πρόσφατο ταξίδι στη Χίο... Σας εύχομαι 1000 βουτιές σε νερά σαν τη θάλασσα της Αγια- Φωτιάς)

Από τη Δευτέρα 14 Ιανουαρίου του 2008 που ξεκίνησε το ταξίδι αυτό του μπλογκ, πολλά έχουν αλλάξει... Προσπάθησα να μεταφέρω σκέψεις, ανησυχίες, απόψεις, συναισθήματα, ιδέες... Να σχολιάσω τα όσα συμβαίνουν...
Αισίως οι αναρτήσεις έφτασαν στις χίλιες (1000)!!!
Θέματα για γονείς και παιδιά, γεύσεις, διαβάσματα, πολιτική επικαιρότητα, εργασιακά θέματα, παραμύθια. Όπως θα δείτε όλα τα είδη είχαν την τιμητική τους. Από τον Μάιο του 2010 που άρχισα να έχω σχετικά στατιστικά στοιχεία η λίστα των πιο αναγνωσμένων κειμένων περιλαμβάνει -φυσικά- το Νησί, που έγινε best seller και εδώ! Δυο από τα χρωματιστά παραμύθια έχουν κι αυτά την τιμητική τους. Τα υπόλοιπα μπορείτε να τα δείτε και μόνοι σας:

Η συγκλονιστική συνέντευξη ενός χανσενικού που "νίκησε το στίγμα"
16 Ιουν 2010 3.433 Προβολές σελίδας

Το Κόκκινο Παραμύθι (της Στεφανίας)
8 Απρ 2010, 11 σχόλια 1.616 Προβολές σελίδας

Τα παιδιά, το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι και τρεις συνταγές 18 Δεκ 2009, 6 σχόλια 937 Προβολές σελίδας

Το Κίτρινο Παραμύθι
17 Αυγ 2010, 4 σχόλια 707 Προβολές σελίδας

Αθήνα, Αλεξάνδρεια, Λισαβόνα... 20 Μαρ 2009, 4 σχόλια 485 Προβολές σελίδας

Πως "χάθηκαν" 2 εκατομμύρια ευρώ23 Μαϊ 2011 479 Προβολές σελίδας

32 διανοούμενοι, συνιστούν... Μνημόνιο: Μερικές φορές καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς 2 Ιουν 2011, 2 σχόλια 477 Προβολές σελίδας

Κατάληψη στη Γενική Γραμματεία Διά Βίου Μάθησης
16 Μαϊ 2011 420 Προβολές σελίδας

Πως χάθηκαν 2 εκατομμύρια ευρώ: Ντοκουμέντο
23 Μαϊ 2011, 1 σχόλιο 415 Προβολές σελίδας

Νέα κατάληψη στο κτίριο της Γενικής Γραμματείας Διά Βίου Μάθησης 29 Μαϊ 2011 407 Προβολές σελίδας

...ας σκεφτείτε αυτές τις αναρτήσεις σαν 1000 μηνύματα, σταλμένα με 1000 περιστέρια!
...κι έτσι το τραγούδι έρχεται και δένει!

Συζήτηση με τον Γιάννη Καλπούζο

Στο Δρόμο του Σαββάτου δημοσιεύτηκε η συνέντευξη που μου παραχώρησε ο Γιάννης Καλπούζος με αφορμή το βιβλίο του Άγγελοι και Δαίμονες εις ταν Πόλιν. Νομίζω ότι αξίζει να μοιραστώ μαζί σας μερικά αποσπάσματα:

Γιάννης Καλπούζος: «Πιστεύω στη σημασία της ιστορίας που γράφουν οι λαοί»


Τον Γιάννη Καλπούζο τον γνώρισα μέσα από τις σελίδες του Ιμαρέτ. Του πιο πλήρους μυθιστορήματος της τελευταίας δεκαετίας.

Είχα την τύχη να τον γνωρίσω και προσωπικά στην καλύτερη εκδήλωση παρουσίασης βιβλίου που έχω βρεθεί. Με καλεσμένους τους Λαλητάδες, συγκρότημα που ερμήνευσε με απίστευτο τρόπο ηπειρώτικα τραγούδια και τον πρωτοψάλτη από την Πόλη Γρηγόριο Νταραβάνογλου. Βρεθήκαμε, τότε, σε ένα μουσικό κλίμα που μας μετέφερε στον 19ο αιώνα και στην Άρτα – πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος.

Περίμενα με ανυπομονησία, αλλά και κάπως ανήσυχα την επόμενη δουλειά που ετοίμαζε ο Γιάννης Καλπούζος. Θα παρασυρόταν από την επιτυχία του Βραβείου Αναγνωστών (2009) και τις υψηλότατες πωλήσεις; Θα έγραφε ένα Ιμαρέτ 2, κατώτερο των περιστάσεων;

Οι Άγιοι και Δαίμονες εις ταν Πόλιν*, από την ώρα που άνοιξα την πρώτη σελίδα, μέχρι που κάνοντας μια διαδρομή στο χρόνο έφτασα στην τελευταία, μου έδειξαν τι πραγματικά σημαίνει «ιστορικό μυθιστόρημα». Το τόσο ταλαιπωρημένο αυτό είδος, με πολλά άθλια δείγματα να κατακλύζουν βιτρίνες βιβλιοπωλείων, ράφια σούπερ μάρκετ και λίστες ευπώλητων, που έχει κακοποιηθεί από διάφορους «συγγραφείς», βρήκε επιτέλους το νόημά του. Από τη γλώσσα της αφήγησης, μέχρι την ατμόσφαιρα της εποχής, αλλά και τη συμπεριφορά των ηρώων, ένιωθες πως, πραγματικά, μπήκες σε μια «μηχανή του χρόνου». Σαν να ήσουνα εκεί. Και να ζούσες την ιστορία από μια νέα σκοπιά. Η ζωή στην Πόλη, η Μαύρη Θάλασσα, η Σφαγή της Χίου, η Επανάσταση…

Ο συγγραφέας κατάφερε να ξεπεράσει τον εαυτό του και να μας χαρίσει ένα βιβλίο συναρπαστικό που θα αντέξει στο χρόνο…



Πόσο βάρος νιώθει ένας συγγραφέας που έχει ήδη γράψει ένα σημαντικό βιβλίο που, παράλληλα, αγαπήθηκε από τους αναγνώστες όταν ετοιμάζεται για ένα επόμενο μυθιστόρημα; Εσένα σε επηρέασε; Ένιωσες να είναι ψηλά ο πήχης; Σκεφτόσουν ότι υπάρχει περίπτωση να απογοητεύσεις τους αναγνώστες σου;

Η αλήθεια είναι πως η ευθύνη που με διέκρινε σε κάθε δουλειά μου, μέχρι σήμερα, δεν άλλαξε. Δούλεψα με το ίδιο πάθος και δεν ένιωσα βάρος από την επιτυχία του Ιμαρέτ, μονάχα δημιουργική πρόκληση. Θα απογοήτευα τους αναγνώστες αν δεν έδινα το ακέραιο της ψυχής μου και των αντοχών μου -σωματικών και πνευματικών. Βέβαια, δεν μπορούσα να έχω την απόλυτη σιγουριά ότι οι αναγνώστες θα με ακολουθήσουν και θα στηρίξουν το νέο μου πόνημα, αν και ήλπιζα σ’ αυτό. Σε κάθε περίπτωση νιώθω πως, με κάθε νέο μου βιβλίο, δίνω εξετάσεις στο αναγνωστικό κοινό, χωρίς ωστόσο να διαπραγματεύομαι τη λογοτεχνική αξία ενός έργου προκειμένου να γίνω αρεστός.

.....................

Διαβάζοντας το βιβλίο απόρησα με τη μελέτη που φαίνεται να έχεις κάνει για να αποδώσεις τόσο πιστά την εποχή. Ειδικά η χρήση της γλώσσας (ή να πω των γλωσσών;) μου φάνηκε απίστευτη. Πόσος χρόνος προετοιμασίας σού χρειάστηκε; Επισκέφθηκες και την Πόλη;
Η έρευνα για την Οθωμανική Αυτοκρατορία ξεκίνησε από το Ιμαρέτ και συνεχίστηκε στο Άγιοι και δαίμονες εστιάζοντας πλέον στα σημεία που με ενδιέφεραν ή στην Πόλη και τους άλλους τόπους όπου κινείται το βιβλίο. Περίπου επτά χρόνια μελέτης και γραφής απαιτήθηκαν για τα δυο βιβλία. Επτά χρόνια με οκτώ, δέκα, μέχρι και δεκαοχτώ ώρες δουλειάς το εικοσιτετράωρο. Στην Πόλη ταξίδεψα όταν πια είχα ολοκληρώσει μεγάλο μέρος της έρευνάς μου, γιατί δεν ήθελα να καταστρέψω την εικόνα που δημιούργησα στη σκέψη μου διαβάζοντας όσα συγκέντρωσα για την εποχή εκείνη, αφού οι αλλεπάλληλες πυρκαγιές δεν άφησαν να διατηρηθούν παρά τα μεγάλα τεμένη, οι κλειστές αγορές, το φυσικό τοπίο, κι αυτό έντονα παραλλαγμένο και ελάχιστα ακόμη μνημεία. Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως όταν πήγα την ήξερα, σαν να ζούσα εκεί για χρόνια.

Όπως και στο Ιμαρέτ, αλλά και στις παρουσιάσεις που έχω παρακολουθήσει, η μουσική έχει ρόλο πρωταγωνιστή στα βιβλία σου. Τι ρόλο παίζει στη δική σου ζωή;
Η μουσική αποτελεί μέρος της καθημερινής ζωής που αναπαριστώ στα βιβλία μου. Ωστόσο, συμβαίνει πολλές μελωδίες να έχουν χαθεί μέσα στο χρόνο και οι όποιες αναφορές να μην μπορούν να μεταφέρουν τον ήχο στον αναγνώστη. Γι’ αυτό φροντίζω με τη βοήθεια φίλων μουσικών να κάνουμε κάποιες εκδηλώσεις λόγου και μουσικής και να ερμηνεύονται ξανά τραγούδια, τα οποία εντοπίζω σε βυζαντινή σημειογραφία, με στόχο ο αναγνώστης να μεταφερθεί όσο πιο βαθιά γίνεται στην εποχή που εξελίσσεται το μυθιστόρημα. Όσο για το ρόλο της στη δική μου ζωή, αποτέλεσε και αποτελεί τράπεζα μεγάλων συγκινήσεων με αναλήψεις και καταθέσεις της ψυχής, μια και υπήρξα στιχουργός 67 τραγουδιών μέχρι σήμερα.

Φαίνεται πως σε έλκουν οι μεταβατικές περίοδοι. Οι «κρίσεις». Θα έγραφες κάτι για το σήμερα; Ποιοι θα ήταν οι ήρωές σου;
Η απόσταση από τα γεγονότα επιτρέπει στο συγγραφέα αλλά και στον αναγνώστη να τα ερευνήσει σε όλο το εύρος τους, να τα κρίνει νηφάλια, να εξάγει ασφαλέστερα συμπεράσματα και να εισπράξει τα μηνύματα που αγγίζουν τη σύγχρονη εποχή. Γι’ αυτό θα προτιμούσα να γράψω για το σήμερα ύστερα από σαράντα, πενήντα ή εκατό χρόνια, αν ήταν δυνατόν. Βέβαια οι ήρωές μου θα ήταν και πάλι απλοί άνθρωποι, αυτοί που γράφουν την κοινωνική ιστορία των λαών. Οι όποιοι φορείς εξουσίας θα είχαν ρόλο κομπάρσου. Αυτόν που -έτσι κι αλλιώς- κατέχουν, ανεξάρτητα εάν οι ίδιοι αδυνατούν να το καταλάβουν. Γιατί αδυνατούν να αντιληφθούν την ασημαντότητά τους μέσα στο διάβα των αιώνων και στο σύμπαν.


Όλη τη συνέντευξη μπορείτε να τη διαβάσετε στην ηλεκτρονική έκδοση του Δρόμου

...κι άλλες δημιουργικές στιγμές (στιχουργικές) του Γιάννη Καλπούζου:

...όπου πέφτουν καρχαρίες... Πέφτουν και βράχια!

Την ώρα που η προσοχή όλων μας ήταν συγκεντρωμένη στο Μεσοπρόθεσμο και όλα τα μεγάλα γεγονότα των ημερών κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία μέσα στο γενικό χαμό να επωφεληθούν. Οι μεταλλευτικές εταιρίες πρωτοπόρες στη ληστρική εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου και στην καταστροφή του περιβάλλοντος, πρόσθεσαν μια ακόμη μαύρη σελίδα στη σκοτεινή ιστορία τους που κρατάει εδώ και οκτώ δεκαετίες... (Διαβάστε πως συνδέονται μαζί τους Ναζί και... ναρκωτικά)
Μέσα στην κρίση, πετώντας ψίχουλα και υποσχέσεις για προσλήψεις εξασφαλίζει τη σιωπή της τοπικής κοινωνίας, ακόμη κι όταν τα περιβαλλοντικά εγκλήματα είναι προφανή...
Μερικές πρόσφατες φωτογραφίες από τα Καστέλλια αποδεικνύουν ότι συνεχίζονται οι παράνομες επιφανειακές εξορύξεις, ενώ τα βράχια που πέφτουν κοντεύουν να φτάσουν στα σπίτια. Η αναφορά του συμπατριώτη μου Παναγιώτη Ζαχαρία Μακρή που δημοσιεύεται στο Iteanet είναι χαρακτηριστική...
Όπως και οι φωτογραφίες της επίσης συγχωριανής Πόπης Κωτσίκη που ακολουθούν...




...Να περιμένουμε διαμαρτυρία των τοπικών αρχών;

Για να αντιμετωπίσεις τα γηρατειά πρέπει να είσαι... νέος!

"...Όμως όλο και περισσότερο εδραιωνόταν μέσα του η υποψία ότι το πράγμα ήταν πολύ πιο απλό. Τα γηρατειά δεν ήταν για τους γέρους. Για να τα βγάλεις πέρα με τα γηρατειά, έπρπε να είσαι στ' αλήθεια νέος -νέος, γέρος και σ' άψογη κατάσταση, ασυνήθιστα ευλύγιστος και με πολύ καλά αντανακλαστικά. Ο χαρακτήρας σου έπρπε επίσης να μην είναι κοινός, αλλά αν συνδυάζει την αφοβία των νιάτων με το πείσμα και το σθένος τν γηρατειών..."
Από Το καλοκαίρι του έρωτα του Μάρτιν Έιμις (Μεταίχμιο), που διάβαζα σε καλύτερες συνθήκες. Τώρα με αφόρητους πόνους στη μέση, μπαίνω στο πνεύμα περισσότερο!!!

Στη Χίο...

Πήγα πριν από λίγες μέρες στη Χίο. Μέσα σε όλη τη ζοφερή ατμόσφαιρα των ημερών, συμβαίνουν και μερικά αισιόδοξα πράγματα. Στις φυλακές της Χίου, άρχισε να λειτουργεί τμήμα του προγράμματος Οδυσσέας για την εκμάθηση ελληνικών. Οι πρώτοι δεκαέξι μαθητές θα μάθουν ελλληνικά...



Όπως έχει αποδειχθεί από τμήματα που λειτουργούν στις Γυναικείες Φυλακές Ελεώνα Θηβών, η γνώση της γλώσσας παίζει καθοριστικό ρόλο στην επανένταξη των κρατουμένων στην κοινωνία. Όπως αναφέρθηκε, ενώ το 80% των κρατουμένων δυο μήνες μετά την αποφυλάκιση επιστρέφει στη φυλακή (!), από όσες παρακολουθούν το πρόγραμμα το 70% δεν επιστρέφει ποτέ!
Για τα τι και τα πως μπορείτε να διαβάσετε σχετική ανάρτηση στο μπλογκ του προγράμματος Οδυσσέας

Είναι απίστευτο, ότι παρά το γεγονός ότι η χρηματοδότηση του προγράμματος Οδυσσέας είναι εξασφαλισμένη από ευρωπαϊκά κονδύλια, το υπουργείο Παιδείας (και Διά Βίου ...Μάθησης)ετοιμάζεται να το κέισει παρά τη μεγάλη προσφορά του, αλλά και τις σημαντικές ανάγκες που καλύπτει σε όλους τους νομούς της χώρας.
Για να μη μιλήσουμε για τους δεκάδες ανθρώπους που θα βρεθούν στην ανεργία...
Διαβάστε μερικές μαρτυρίες από:

-Τη Χίο
-Την Ξάνθη
-Την Ιεράπετρα
-Την Αλεξανδρούπολη

Είναι για γέλια οι συσκέψεις του πρωθυπουργού για την απορρόφηση των ΕΣΠΑ την ίδια στιγμή που το υπουργείο Παιδείας πετάει τα κονδύλια και τους ανθρώπους από το παράθυρο... Ήδη από χθες δεκάδες συνάδελφοι που εργάζονταν στα Κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων (ΚΕΕ) βρέθηκαν στο δρόμο, ελέω Άννας Διαμαντοπούλου...
Να ...συγχαρούμε όσους συμμετέχουν στο έγκλημα!