Φίλος που φροντίζει να με ενημερώνει για δεκάδες πράγματα που μου ξεφεύγουν και οι πάντα έγκυρες πληροφορίες του ήταν η βάση πολλών αναρτήσεων, αυτή τη φορά παίρνει ο ίδιος το λόγο και μας περιγράφει το τι ακριβώς συνέβη στο Σύνταγμα στις 20/10...
Η περιγραφή
Ευτυχώς ή δυστυχώς, παρακολούθησα από κοντά και από την αρχή, την επίθεση που έγινε στο ΠΑΜΕ μπροστά στην πλ. Συντάγματος. Καμιά φορά το να διαμορφώνεις άποψη είναι λίγο επικίνδυνο, αλλά είναι καλύτερα από το να αναπαράγεις, εκ των υστέρων, στερεότυπα για ευθύνες και πρακτικές, ενώ είσαι μακριά τα γεγονότα.
Από την οδό Όθωνος και Φιλελλήνων που το "μαύρο" blog αναπαυόταν, κινήθηκε γρήγορα και αθόρυβα, όταν διαπίστωσαν το κενό στην Γεωργίου. Βάδισα παράλληλα, σχεδόν δίπλα τους, υποψιασμένος ότι κάτι θα γίνει.
Ταυτόχρονα μαζί τους (όχι απαραίτητα συντονισμένα και για τον ίδιο λόγο) κινήθηκαν από την κάτω πλατεία, άλλες ομάδες και άσχετοι, καθώς και σκόρπιοι από την Σταδίου, που βιαστικά φορούσαν μάσκες.
Ο όγκος που συγκεντρώθηκε με το που έφτασε επάνω, κατευθείαν συγκρούσθηκε και στο πρώτο λεπτό έριξαν μολότοφ και καπνογόνα (ή ότι άλλο ήταν) καταπάνω στην περιφρούρηση του ΠΑΜΕ. Στα αμέσως επόμενα λεπτά, μετά την πρώτη υποχώρηση, παρότι δεν τους κυνήγησαν αρχικά, εκσφενδόνιζαν μεγάλα κομμάτια μάρμαρα, όχι απλώς κατά των ομάδων της περιφρούρησης, αλλά κατευθείαν μέσα στο πλήθος, που λόγω της πυκνότητας ήταν αρκετά στριμωγμένο. Φανταζόμουν την εικόνα να βλέπεις ενα κομμάτι τσακισμένο μάρμαρο να έρχεται από τον ουρανό καταπάνω σου και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα, γιατί δεν μπορούσες ούτε να κουνηθείς.
Σε λίγο πέταγαν μάρμαρα και προς την πλατεία, κοντά στην είσοδο του Μετρό.
Οι "άνθρωποι" που τα πέταγαν βροχή τα μάρμαρα, αποκλείεται να ήταν "φυσιολογικοί", αποκλείεται σε 2-3 λεπτά συγκρούσεων να έχεις αποκτήσει αυτό το μίσος και την δολοφονική επιθετικότητα.
Ήταν μια αρρωστημένη επιθετικότητα. Ένα μίσος που τύφλωνε. Εβλεπα πιτσιρικάδες με πρόσωπα σαν αγριμιού, να "ορμάνε" λυσσασμένα, απλώς για να χτυπήσουν κάποιον. Μίσος χωρίς όριο, χωρίς διάκριση.
Είχα παγώσει τόσο πολύ που ούτε καν άνοιξα την φωτογραφική μηχανή.
Κατά βάθος, παρέμενα και έβλεπα, γιατί ήθελα να τους διώξει η περιφρούρηση μια και έξω κι ας μην ήμουν με το ΠΑΜΕ.
Να τους κυνηγήσουν επιτέλους μέχρι να εξαφανιστούν. Να καθαρίσει η διαδήλωση από αυτούς τους αρρωστημένους μικρομεγαλους "εκδικητές", που με δειλία κρύβονται πάντα ανάμεσα σε άλλους, που παίζουν με τη ζωή των άλλων.
Ότι και να είναι αυτοί, από όπου κι αν είναι ή τους βάζουν.
Να πάρει κάποιος εκδίκηση για τη στημένη διάλυση της χθεσινής τεράστιας διαδήλωσης, ρε γαμώτο!
Δίπλα μου περνούσαν ματωμένοι συνέχεια σαν από μάχη, ενώ όλο και περισσότερα μάρμαρα έφευγαν ανεξέλεγκτα οπουδήποτε. Όσο όμως έβλεπα ότι το κακό συνεχίζεται, τόσο συνειδητοποιούσα ότι αυτό δεν σταματά έτσι απλά με μια δυνατή σύγκρουση.
Μεγάλο μέρος των "κουκουλοφόρων" εμοιαζαν αφιονισμένοι και σα να μην καταλαβαίνουν τι γίνεται, λειτουργούσαν -δεν είναι υπερβολή- σαν υπνωτισμένοι. Ορισμένα πρόσωπα έμοιαζαν σαν από το Mad Max.
Δεν ξέρω αν μπορείς να νικήσεις ανθρώπους που δεν νιώθουν τι κάνουν και τι συμβαίνει.
Όταν πια το ΠΑΜΕ υποχώρησε -αυτή είναι η ακριβής λέξη- πίσω στην Αμαλίας απελπίστικα ακόμη περισσότερο.
Καταλαβαίνοντας ότι οι κουκουλοφόροι εν μέρει "κέρδισαν", η συγκέντρωση διαλύθηκε, το ΠΑΜΕ θα έψαχνε αλλού την ευθύνη και τέρμα πια η ελπίδα που είχε ανάψει για κοινό μέτωπο αγώνων και κινητοποιήσεων.
Πιο άσχημα αισθάνθηκα όταν πήγα κι εγώ αργότερα στην Αμαλίας και έβλεπα τις αντεγκλήσεις μεταξύ άλλων διαδηλωτών και διαδηλωτών του ΠΑΜΕ ή όταν άκουγα κάποιους να τους βρίζουν χωρίς να έχουν δει τίποτα από ότι συνέβη. Μια αγωνιώδη προσπάθεια αυτοπροστασίας από τη μια -ακόμη και με απομονωτισμό και σφιχτά μπλοκ- και μια εύκολη ειρωνεία, περιφρόνηση και ανίδεος καταλογισμός ευθυνών, από την άλλη.
Και μετά, όταν πια έφυγαν τα ΠΑΜΕ, οι αριστεροί και κάθε είδους συγκροτημένοι και φυσιολογικά σκεπτόμενοι άνθρωποι, έγινε το χατήρι του Γιωργάκη και του Βενιζελου.
Χάος παντού...
Το χειρότερο όλων, ένας άνθρωπος είχε ήδη πεθάνει, εξαιτίας αυτής της σύγκρουσης! Δεκάδες είχαν τσακιστεί και ήταν στο νοσοκομείο, η πλατεία και οι γύρω δρόμοι άδειασαν και στη βουλή ο "υπουργός" έκανε τον μάγκα γιατί είχε δουλοπρεπώς προυπογράψει εν κρυπτώ στο ΔΝΤ, ότι θα ψηφισθεί από τους βολευτές του η σφαγή του πολυνομοσχεδίου.
Κανείς, ή σχεδόν κανείς, δεν μιλούσε για το μισό εκατομμύριο που είχε γεμίσει τους δρόμους για δυο μέρες ... Το "σχέδιο" είχε πετύχει...(;
Παρόλα αυτά και όπως βάζει τίτλο το Ημερολόγιο ενός Πατέρα : "ΠΑΜΕ γιά άλλα !" πιο μεγάλα.
Δεν έχουμε κι άλλη επιλογή. Απλώς, ας είμαστε όλοι σοφότεροι και ας αναλογιστούμε ότι το ΠΑΜΕ εντέλει υπεράσπισε την διαδήλωση και τους συγκεντρωμένους γύρω του, αλλά τελικά τις μαζικές και πάνδημες συγκεντρώσεις δεν μπορούν να τις "σώνουν" μόνο οι ισχυρές περιφρουρήσεις.
ΣτΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου