Το χαμόγελο έβγαινε αυθόρμητα στο στόμα, όπως ο ήλιος που τύλιγε την πόλη με αυτό το μοναδικό Αθηναϊκό φως...
...Είχαμε πια σηκωθεί από τους καναπέδες... Κι όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά σε όλη την Ελλάδα: Στο Μεσολόγγι, στη Χίο, στο Ρέθυμνο, στη Θεσσαλονίκη...
...Τα επεισόδια του τέλους, που έγιναν με το σαφή στόχο να αποτρέψουν όσους ήθελαν να κατέβουν και την επόμενη μέρα, έπεσαν στο κενό...
...Πέμπτη πρωί. Περίμενα τον αποκλεισμό της Βουλής που είχε υποσχεθεί το ΚΚΕ. Κατέβηκα στο Μέγαρο Μουσικής και κατηφόρισα προς το Σύνταγμα. παντού ερημιά, μέχρι που συνάντησα τις κλούβες και τον φράχτη που φύλαγε τη Βουλή. Πουθενά ΠΑΜΕ. Πήγα από το Κολωνάκι
Στο Σύνταγμα, μπροστά στη Βουλή και πάλι χιλιάδες κόσμου. Από τα μεγάφωνα συνθήματα εκτός τόπου, με βαρεμα΄ρα τα επανελάμβαναν κάποιοι από το μπλοκ του ΠΑΜΕ που στεκόταν εκεί. Το διέσχισα κι έφτασα στην κάτω μεριά της πλατείας. Φίλοι και γνωστοί, αλλά και χιλιάδες Αθηναίοι που (ξανα)κατέβαιναν στους δρόμους.
Συζητήσεις πλούσιες, χαμόγελα παρά τη δύσκολη κατάσταση...
Μέχρι που άρχισαν τα γνωστά μπαμ -μπουμ. Βρισκόμουν στην Όθωνος, χωρίς να έχω καταλάβει τι έγινε και ξαφνικά ο κόσμος σπρωχνόταν προς τους στύλους του Ολυμπίου Διός.
Είμαι με μια παρέα μαζί με το "Ενήμερο Θηρίο" Ειρήνη Προμπονά και βλέπουμε μια εικόνα που μοιάζει σουρεαλιστική. Αλυσίδα του ΠΑΜΕ απέναντι από τον Συνασπισμό! Γύρω κόσμος περνά πέρα δώθε. Αδύνατον να καταλάβω τι γίνεται.
Συναντώ τη δημοσιογράφο της Αυγής Δάφνη Σφέτσα και μας ενημερώνει για όσα είχαν γίενι πριν. Για την απίστευτη και δολοφονική επίθεση. Εναντίον του ΠΑΜΕ.
Όσο κι αν βαρύνονται για διάφορα η κατάσταση αυτή ήταν πλήρως αδικαιολόγητη. Οι πράκτορες, οι δολοφόνοι και οι ανεγκέφαλοι δεν μπορούν αν ανήκουν σε κανενός είδους "κίνημα"...
Οι συνάδελφοι τους των ΜΑΤ, τους άφησαν να δράσουν. Αν ήταν τίποτε συνταξιούχοι αθ είχαν εξαντλήσει τη ...δύναμη και τα χημικά τους.
Την άλλη μέρα διάβασα ένα άρθρο που νομίζω τα λέει όλα:
Ε, ΑI ΣΙΧΤΙΡ… ΠΑΜΕ !
Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*
Εκατό φορές μέχρι σήμερα τα καλόπαιδα με τις κουκούλες διέλυσαν με τις μολότοφ και τις αγριότητες ειρηνικά συλλαλητήρια. Προσκάλεσαν και προκάλεσαν με κρυμμένα πρόσωπα, τα άλλα καλόπαιδα, της αστυνομίας, με επίσης κρυμμένα πρόσωπα, σε ένα τσαμπουκά θύματα του οποίου υπήρξαν συχνά ειρηνικοί διαδηλωτές –ποιος ξεχνάει τη Marfin;-και πάντα οι ειρηνικές διαδηλώσεις. Και δεκάδες φορές μέχρι σήμερα είτε πιάστηκαν στα πράσα με επαναστατική κουκούλα και ασφαλίτικη ταυτότητα, είτε αποθανατίστηκαν σε βίντεο τη στιγμή που κρύβονται πίσω από τις γραμμές των ΜΑΤ.
Προχτές σε συνεργασία με τους κουκουλοφόρους του Παπουτσή έσπασαν, ρήμαξαν, έκαψαν, δυσφήμισαν και τελικά διέλυσαν μια πρωτοφανή σε όγκο και παλμό συγκέντρωση. Παρέδωσαν το Σύνταγμα, πλατεία ειρηνικής διαμαρτυρίας, στη βαναυσότητα των δυνάμεων καταστολής. Με αποτέλεσμα ακόμα και το MEGA να ανακαλύψει το «κόμμα της βίας», παραλείποντας φυσικά να θυμίσει ότι στο κόμμα αυτό ανήκουν όχι μόνο οι κουκούλες της βλακείας και της προβοκάτσιας, αλλά και οι κουκούλες της αστυνομίας και της κρατικής καταστολής.
Για τι πράγμα ακριβώς μιλάμε εδώ; Για ιδέες; Για επανάσταση; Ή για μια βία διορατική στην τυφλότητά της και στοχοπροσηλωμένη στη γενικότητά της, που υπηρετεί τα σχέδια της κρατικής βίας, και χέρι-χέρι πηδάνε καλές προθέσεις και πολιτικούς στόχους; Διότι αν ξέρουμε για τι μιλάμε, τότε θα ρωτήσουμε: τι θες εσύ, οπαδός της μολότοφ και του ανταρτοπόλεμου με τους μπάτσους στη δική μας ειρηνική εκδήλωση;
Γιατί χρησιμοποιείς παιδιά, γυναίκες, διαδηλωτές, ως ασπίδα για τον πόλεμό σου; Είμαστε αναλώσιμοι, μαλάκες, τούβλα, και μας αναθέτεις ρόλο αναχώματος;
Ε, χτες τα καλόπαιδα βρήκαν το μάστορά τους. Αυτή τη φορά κάποιοι αποφάσισαν να τους δώσουν την κουκούλα στο χέρι. Κάποιοι αντιστάθηκαν με βία στη βία τους εν ονόματι μιας διαδήλωσης ειρηνικής, με ειρηνικούς διοργανωτές χωρίς κουκούλα.
Μπορεί η εικόνα να ξένισε πολλούς και άλλοι να γκρίνιαζαν ότι το Σύνταγμα δεν ανήκει στο ΠΑΜΕ. Φυσικά το Σύνταγμα δεν ανήκει στο ΠΑΜΕ.
Χτες όμως ανήκε στους ειρηνικούς διαδηλωτές και δεν θα κατηγορήσουμε κανένα ΠΑΜΕ γιατί προσπάθησε να το διαφυλάξει από τη βία της κουκούλας.
Στο κάτω-κάτω, όταν η αστυνομία συνεργάζεται προκλητικά με την κουκούλα, είναι δουλειά των διαδηλωτών (και του ΠΑΜΕ φυσικά) να υπερασπίζονται και τον κόσμο που διαδηλώνει και τις κινητοποιήσεις τους. Ή όχι;
*Δημοσιεύτηκε στην Αυγή στις 21/10
ΥΓ Όλα αυτά δεν δικαιολογούν κατά κανένα τρόπο τις άθλιες δηλώσεις της κ. Παπαρήγα. Η γραμματέας του ΚΚΕ σε πείσμα των καιρών και των περιστάσεων επιμένει να θέλει την Αριστερά διασπασμένη. τι να πει κανείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου