Περίληψη από την εργασία της σχολικής ψυχολόγου MSc, Υποψήφιας Διδάκτορος Παν/μίου Αθηνών Μαρίνας Ι. Ψωμά
4ο Πανελλήνιο Διεπιστημονικό Συνέδριο με θέμα «Κακοποίηση Παιδιού και Ψυχικό Τραύμα: Σύγχρονες δυνατότητες ανίχνευσης, αντιμετώπισης και πρόληψης»
Το σχολείο αποτελεί ένα θεσμό μέσω του οποίου επιτυγχάνεται η απόκτηση γνώσεων και η κοινωνικοποίηση των μαθητών. Συχνά, στα πλαίσια του σχολείου οι μαθητές εκδηλώνουν κάποιες συμπεριφορές οι οποίες δημιουργούν δυσκολίες στις σχέσεις μεταξύ συμμαθητών. Ένα τέτοιο φαινόμενο αποτελεί ο σχολικός εκφοβισμός που είναι η χρήση βίας μεταξύ μαθητών με σκοπό να προκαλέσει πόνο και αναστάτωση. Τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι
αυξάνονται τα ποσοστά εμφάνισης του φαινομένου για αυτό είναι απαραίτητη η εφαρμογή προγραμμάτων πρόληψης στα σχολεία. Τα προγράμματα πρόληψης απευθύνονται στους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές, τους γονείς. Αρχικά, είναι σημαντικό όλοι οι εκπαιδευτικοί του σχολείου να ευαισθητοποιηθούν και να ενημερωθούν σχετικά με το σχολικό εκφοβισμό και να υπάρξει ένα κοινό σχέδιο δράσης. Σχετικά με τους μαθητές σημαντική είναι η ενημέρωση όλων των μαθητών της τάξης για το τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός, πως μπορούν να αντιμετωπίζουν τέτοιες συμπεριφορές και η εκπαίδευση τους σε κοινωνικές δεξιότητες. Η ενημέρωση των μαθητών μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους όπως η συζήτηση στην τάξη, παιχνίδια ρόλων, ομαδικές δημιουργικές δραστηριότητες. Επιπλέον, η ευαισθητοποίηση και συνεργασία των γονέων είναι πολύτιμη για την ομαλή εφαρμογή των προγραμμάτων. Τέλος, είναι απαραίτητη η συνεργασία με το σχολικό ψυχολόγο τόσο κατά για τη δημιουργία του προγράμματος όσο και κατά την εφαρμογή του. Με αυτό τον τρόπο το σχολείο δρα ως σύνολο, ευαισθητοποιούνται όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές και συμβάλει στη δημιουργία ένα κλίματος φροντίδας προς όλους.
Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008
ΜΟΡΦΕΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ- ΘΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Περίληψη εργασίας από το Συνέδριο για την κακοποίηση
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ DAPHNE : ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΑΝΑΓΚΩΝ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ ΜΑΘΗΤΩΝ – BULLYING - ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Δήμητρα Γιαννακοπούλου, Kλινικός Παιδοψυχολόγος, DPsych
Ιωάννης Τσιάντης, Αν. Καθηγητής Παιδοψυχιατρικής
Τζένη Σουμάκη, Παιδοψυχίατρος
Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (ΕΨΥΠΕ), info@espype.gr
"Διεθνείς έρευνες έχουν δείξει ότι περίπου το 15% των μαθητών έχουν βιώσει συμπεριφορές εκφοβισμού-βίας από συμμαθητές τους.
Ένας μαθητής εκφοβίζεται-θυματοποιείται όταν υπάρχει ανισορροπία δύναμης και εκτίθεται επανειλημμένα και για αρκετό χρονικό διάστημα σε αρνητικές πράξεις άλλου ή άλλων μαθητών. Αυτές οι πράξεις μπορεί να εκδηλώνονται με λόγια (λεκτικός εκφοβισμός), με σωματικές πρακτικές (σωματικός εκφοβισμός) ή και με εσκεμμένο αποκλεισμό του παιδιού στόχου από την ομάδα και τη συμμετοχή του σε ομαδικές δραστηριότητες (κοινωνικός εκφοβισμός). Το φαινόμενο του εκφοβισμού-θυματοποίησης στο σχολείο έχει πολλαπλές επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των μαθητών και τη διαδικασία της μάθησης. Με σκοπό την μελέτη, την πρόληψη και την αντιμετώπιση του εκφοβισμού σε σχολεία της Αθήνας πραγματοποιήθηκε ειδικό πρόγραμμα - από την Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε.) στο πλαίσιο του διακρατικού ευρωπαϊκού προγράμματος «Δάφνη». Το Πρόγραμμα στόχευσε στην καταγραφή του προβλήματος και στην ευαισθητοποίηση των εμπλεκομένων ομάδων (μαθητών Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού, εκπαιδευτικών, γονέων), στην ανάπτυξη και πιλοτική εφαρμογή ψυχο-εκπαιδευτικής παρέμβασης στα επιλεγέντα σχολεία. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το φαινόμενο του εκφοβισμού με τους μαθητές του Δημοτικού στην Αθήνα είναι σημαντικό με υψηλά ποσοστά (θύματα: 7.87%, θύτες: 5.61%) τα οποία είναι συναφή με εκείνα από άλλες μελέτες παγκοσμίως. Μετά την εφαρμογή της παρέμβασης, οι μαθητές μιλούν περισσότερο σε πρόσωπα στήριξης (π.χ., διευθυντή, γονείς, αδέρφια) για τις καταστάσεις εκφοβισμού. Οι δάσκαλοι θεωρούν ότι μπορούν να βοηθήσουν, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις με κατάλληλη εκπαίδευση (80%). Ολιστικές σχολικές παρεμβάσεις που συνδυάζουν ανάπτυξη δεξιοτήτων και αλλαγή περιβάλλοντος είναι αναγκαίες για την πρόληψη του Εκφοβισμού στο σχολείο."
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ DAPHNE : ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΑΝΑΓΚΩΝ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ ΜΑΘΗΤΩΝ – BULLYING - ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Δήμητρα Γιαννακοπούλου, Kλινικός Παιδοψυχολόγος, DPsych
Ιωάννης Τσιάντης, Αν. Καθηγητής Παιδοψυχιατρικής
Τζένη Σουμάκη, Παιδοψυχίατρος
Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (ΕΨΥΠΕ), info@espype.gr
"Διεθνείς έρευνες έχουν δείξει ότι περίπου το 15% των μαθητών έχουν βιώσει συμπεριφορές εκφοβισμού-βίας από συμμαθητές τους.
Ένας μαθητής εκφοβίζεται-θυματοποιείται όταν υπάρχει ανισορροπία δύναμης και εκτίθεται επανειλημμένα και για αρκετό χρονικό διάστημα σε αρνητικές πράξεις άλλου ή άλλων μαθητών. Αυτές οι πράξεις μπορεί να εκδηλώνονται με λόγια (λεκτικός εκφοβισμός), με σωματικές πρακτικές (σωματικός εκφοβισμός) ή και με εσκεμμένο αποκλεισμό του παιδιού στόχου από την ομάδα και τη συμμετοχή του σε ομαδικές δραστηριότητες (κοινωνικός εκφοβισμός). Το φαινόμενο του εκφοβισμού-θυματοποίησης στο σχολείο έχει πολλαπλές επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των μαθητών και τη διαδικασία της μάθησης. Με σκοπό την μελέτη, την πρόληψη και την αντιμετώπιση του εκφοβισμού σε σχολεία της Αθήνας πραγματοποιήθηκε ειδικό πρόγραμμα - από την Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε.) στο πλαίσιο του διακρατικού ευρωπαϊκού προγράμματος «Δάφνη». Το Πρόγραμμα στόχευσε στην καταγραφή του προβλήματος και στην ευαισθητοποίηση των εμπλεκομένων ομάδων (μαθητών Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού, εκπαιδευτικών, γονέων), στην ανάπτυξη και πιλοτική εφαρμογή ψυχο-εκπαιδευτικής παρέμβασης στα επιλεγέντα σχολεία. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το φαινόμενο του εκφοβισμού με τους μαθητές του Δημοτικού στην Αθήνα είναι σημαντικό με υψηλά ποσοστά (θύματα: 7.87%, θύτες: 5.61%) τα οποία είναι συναφή με εκείνα από άλλες μελέτες παγκοσμίως. Μετά την εφαρμογή της παρέμβασης, οι μαθητές μιλούν περισσότερο σε πρόσωπα στήριξης (π.χ., διευθυντή, γονείς, αδέρφια) για τις καταστάσεις εκφοβισμού. Οι δάσκαλοι θεωρούν ότι μπορούν να βοηθήσουν, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις με κατάλληλη εκπαίδευση (80%). Ολιστικές σχολικές παρεμβάσεις που συνδυάζουν ανάπτυξη δεξιοτήτων και αλλαγή περιβάλλοντος είναι αναγκαίες για την πρόληψη του Εκφοβισμού στο σχολείο."
Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008
Σχολικός εκφοβισμός
Από τα θέματα που θα θιγούν στο 4ο Πανελλήνιο Διεπιστημονικό Συνέδριο με θέμα
την κακοποίηση του παιδιού (18 - 20 Δεκεμβρίου 2008), είναι και ο σχολικός εκφοβισμός.
Στην ιστοσελίδα της "Ομπρέλας", μπορείτε να βρείτε τις περιλήψεις των σχετικών ανακοινώσεων, αλλά και ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα, απόσπασμα του οποίου παραθέτουμε.
Θα σας έχουμε από εδώ ενήμερους για όσα θα συζητηθούν...
Πιθανά σημάδια ότι ένα παιδί θυματοποιείται από τους συμμαθητές του:
Γίνεται επιθετικό, παράλογο, ανήσυχο
Εκφοβίζει ή θυματοποιεί άλλα παιδιά ή αδέρφια
Σταματά να τρώει
Φοβάται να χρησιμοποιήσει το κινητό ή το ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο
Τρομάζει, φέρεται αμήχανα όταν λαμβάνει μήνυμα στο κινητό
Φοβάται να περπατήσει μόνος στο σχολείο
Δεν θέλει να πάει σχολείο/ούτε να χρησιμοποιήσει το λεωφορείο
Εκλιπαρεί να το πάνε σχολείο με το αμάξι
Αλλάζει διαδρομή πηγαίνοντας προς το σχολείο
Κάνει απουσίες/κοπάνες
Αρχίζει να τραυλίζει
Απειλεί με αυτοκτονία
Κλαίει πριν κοιμηθεί/έχει εφιάλτες
Το πρωί νιώθει άρρωστο/δεν θέλει να πάει σχολείο
Πέφτει η σχολική του επίδοση
Επιστρέφει με σχισμένα ρούχα, κατεστραμμένα βιβλία
Του λείπουν πράγματα
Ζητά ή κλέβει χρήματα (για να τα δώσει στον θύτη-εκβιαστή)
Χάνει συνέχεια το κολατσιό του ή τα χρήματά του-επιστρέφει πεινασμένο
Έχει ανεξήγητες μελανιές-χτυπήματα
Δίνει απίθανες εξηγήσεις για όλα τα παραπάνω.
την κακοποίηση του παιδιού (18 - 20 Δεκεμβρίου 2008), είναι και ο σχολικός εκφοβισμός.
Στην ιστοσελίδα της "Ομπρέλας", μπορείτε να βρείτε τις περιλήψεις των σχετικών ανακοινώσεων, αλλά και ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα, απόσπασμα του οποίου παραθέτουμε.
Θα σας έχουμε από εδώ ενήμερους για όσα θα συζητηθούν...
Πιθανά σημάδια ότι ένα παιδί θυματοποιείται από τους συμμαθητές του:
Γίνεται επιθετικό, παράλογο, ανήσυχο
Εκφοβίζει ή θυματοποιεί άλλα παιδιά ή αδέρφια
Σταματά να τρώει
Φοβάται να χρησιμοποιήσει το κινητό ή το ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο
Τρομάζει, φέρεται αμήχανα όταν λαμβάνει μήνυμα στο κινητό
Φοβάται να περπατήσει μόνος στο σχολείο
Δεν θέλει να πάει σχολείο/ούτε να χρησιμοποιήσει το λεωφορείο
Εκλιπαρεί να το πάνε σχολείο με το αμάξι
Αλλάζει διαδρομή πηγαίνοντας προς το σχολείο
Κάνει απουσίες/κοπάνες
Αρχίζει να τραυλίζει
Απειλεί με αυτοκτονία
Κλαίει πριν κοιμηθεί/έχει εφιάλτες
Το πρωί νιώθει άρρωστο/δεν θέλει να πάει σχολείο
Πέφτει η σχολική του επίδοση
Επιστρέφει με σχισμένα ρούχα, κατεστραμμένα βιβλία
Του λείπουν πράγματα
Ζητά ή κλέβει χρήματα (για να τα δώσει στον θύτη-εκβιαστή)
Χάνει συνέχεια το κολατσιό του ή τα χρήματά του-επιστρέφει πεινασμένο
Έχει ανεξήγητες μελανιές-χτυπήματα
Δίνει απίθανες εξηγήσεις για όλα τα παραπάνω.
Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008
Σημαντικό συνέδριο για την κακοποίηση του παιδιού
4ο Πανελλήνιο Διεπιστημονικό Συνέδριο
Θέμα «Κακοποίηση Παιδιού και Ψυχικό Τραύμα:
Σύγχρονες δυνατότητες ανίχνευσης, αντιμετώπισης και πρόληψης»
18 - 20 Δεκεμβρίου 2008
Αµφιθέατρο 9,84 Δήµου Αθηναίων,
Πειραιώς 100, Τεχνόπολις, Γκάζι
Οργάνωση:
Ελληνική Εταιρία Μελέτης και Πρόληψης της Σεξουαλικής Κακοποίησης
σε συνεργασία
Διαδημοτικό Δίκτυο Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης ΟΤΑ
ΜΚΟ Αλληλεγγύη
Υποστήριξη:
ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
Είσοδος Ελεύθερη
Θα δοθεί Υλικό Ευαισθητοποίησης & Βεβαίωση Παρακολούθησης
Αγαπητοί συνεργάτες,
Είναι πολλαπλά διαπιστωμένες οι πολύπλευρες και μακροχρόνιες συνέπειες της κακοποίησης των παιδιών, καθώς και η αναγκαιότητα ανάπτυξης διεπιστημονικού τύπου στρατηγικών για την αντιμετώπισή της. Σημαντικότερο πεδίο δράσης αποτελεί η πρόληψη, η οποία οφείλει να βασίζεται στην αντιμετώπιση του κύκλου βίας που συντηρεί το φαινόμενο αυτό. Για παράδειγμα, η διδασκαλία των δικαιωμάτων στα παιδιά, καθώς και των τρόπων προστασίας τους, μάλλον θα πρέπει να γίνουν μέρος των προγραμμάτων σπουδών απο μικρή ηλικία. Εξίσου σημαντική προς αυτήν την κατεύθυνση είναι η εκπαίδευση και κατάρτιση των επαγγελματιών που έχουν άμεση επαφή με τα παιδιά. Επαγγέλματα όπως, εκπαιδευτικοί, γιατροί, νοσηλευτές, αστυνομικοί, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, εισαγγελείς, εγκληματολόγοι, έχουν συχνή επαφή με παιδιά και θα πρέπει να είναι εκπαιδευμένοι ώστε να ανιχνεύουν και να αντιμετωπίζουν έγκαιρα την παιδική κακοποίηση. Στο συνέδριο αυτό θα αναπτυχθούν θεωρητικές απόψεις και έρευνες που αφορούν στην ανίχνευση, εκτίμηση, θεραπεία και πρόληψη της παιδικής κακοποίησης, από επιστήμονες της ψυχολογίας, ψυχιατρικής, νομικής, εγκληματολογίας, εκπαίδευσης, κοινωνιολογίας, καθώς και άλλων κοινωνικών επιστημών. Η συμμετοχή σας πιστεύουμε οτι θα συνεισφέρει σημαντικά στην ευρύτερη κατανόηση, καθώς και στο σχεδιασμό διεπιστημονικών και αποτελεσματικών τρόπων αντιμετώπισης του πολυπαραγοντικού αυτού φαινομένου.
Μαρία Τσιλιάκου - Πρόεδρος Οργανωτικής Επιτροπής
Ορέστης Γιωτάκος - Πρόεδρος Επιστημονικής Επιτροπής
Για περισσότερα: http://www.obrela.gr
Θέμα «Κακοποίηση Παιδιού και Ψυχικό Τραύμα:
Σύγχρονες δυνατότητες ανίχνευσης, αντιμετώπισης και πρόληψης»
18 - 20 Δεκεμβρίου 2008
Αµφιθέατρο 9,84 Δήµου Αθηναίων,
Πειραιώς 100, Τεχνόπολις, Γκάζι
Οργάνωση:
Ελληνική Εταιρία Μελέτης και Πρόληψης της Σεξουαλικής Κακοποίησης
σε συνεργασία
Διαδημοτικό Δίκτυο Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης ΟΤΑ
ΜΚΟ Αλληλεγγύη
Υποστήριξη:
ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
Είσοδος Ελεύθερη
Θα δοθεί Υλικό Ευαισθητοποίησης & Βεβαίωση Παρακολούθησης
Αγαπητοί συνεργάτες,
Είναι πολλαπλά διαπιστωμένες οι πολύπλευρες και μακροχρόνιες συνέπειες της κακοποίησης των παιδιών, καθώς και η αναγκαιότητα ανάπτυξης διεπιστημονικού τύπου στρατηγικών για την αντιμετώπισή της. Σημαντικότερο πεδίο δράσης αποτελεί η πρόληψη, η οποία οφείλει να βασίζεται στην αντιμετώπιση του κύκλου βίας που συντηρεί το φαινόμενο αυτό. Για παράδειγμα, η διδασκαλία των δικαιωμάτων στα παιδιά, καθώς και των τρόπων προστασίας τους, μάλλον θα πρέπει να γίνουν μέρος των προγραμμάτων σπουδών απο μικρή ηλικία. Εξίσου σημαντική προς αυτήν την κατεύθυνση είναι η εκπαίδευση και κατάρτιση των επαγγελματιών που έχουν άμεση επαφή με τα παιδιά. Επαγγέλματα όπως, εκπαιδευτικοί, γιατροί, νοσηλευτές, αστυνομικοί, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, εισαγγελείς, εγκληματολόγοι, έχουν συχνή επαφή με παιδιά και θα πρέπει να είναι εκπαιδευμένοι ώστε να ανιχνεύουν και να αντιμετωπίζουν έγκαιρα την παιδική κακοποίηση. Στο συνέδριο αυτό θα αναπτυχθούν θεωρητικές απόψεις και έρευνες που αφορούν στην ανίχνευση, εκτίμηση, θεραπεία και πρόληψη της παιδικής κακοποίησης, από επιστήμονες της ψυχολογίας, ψυχιατρικής, νομικής, εγκληματολογίας, εκπαίδευσης, κοινωνιολογίας, καθώς και άλλων κοινωνικών επιστημών. Η συμμετοχή σας πιστεύουμε οτι θα συνεισφέρει σημαντικά στην ευρύτερη κατανόηση, καθώς και στο σχεδιασμό διεπιστημονικών και αποτελεσματικών τρόπων αντιμετώπισης του πολυπαραγοντικού αυτού φαινομένου.
Μαρία Τσιλιάκου - Πρόεδρος Οργανωτικής Επιτροπής
Ορέστης Γιωτάκος - Πρόεδρος Επιστημονικής Επιτροπής
Για περισσότερα: http://www.obrela.gr
Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008
...Ίδια γεύση και στα Τρίκαλα...
Παιδικές χαρές Τρικάλων: Κούνια που τις κούναγε
Γράφει ο/η Administrator από: http://www.trikaland.gr
12.11.08
Κινδύνους για τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών ενέχουν ορισμένες παιδικές χαρές στα Τρίκαλα. Σύμφωνα με καταγγελίες πολιτών σε μερικές παιδικές χαρές μπορεί να αποβεί μοιραίο. Συγκεκριμένα, μας εξήγησαν ότι παρουσιάζουν κακή συντήρηση καθώς πολλές κούνιες έχουν σπασμένα κιγκλιδώματα με κίνδνο να πέσουν. Ορισμένα παιδιά δεν το προσέχουν, στην επιθυμία τους να παίξουν. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που μας είπαν “Αν δεν είναι ο γονέας μαζί τους, για να προσέχει τις κινήσεις τους, δύσκολα τα παιδιά αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο”. Συνεπώς, θα πρέπει οι γονείς να γίνουν φύλακες των παιδιών και είναι συνεχώς κοντά τους.
Πολλές παιδικές χαρές που χαρακτηρίζονται και ως δημοφιλείς καθώς πολλά παιδάκια την επισκέπτονται βρίθουν σοβαρών κινδύνων και κατασκευαστικών ατελειών. Μία βόλτα στα Τρίκαλα αρκεί για να παρατηρήσεις σπασμένες κούνιες, χαλασμένες τσουλήθρες κ.α.
Τα όργανα αναρρίχησης, η τσουλήθρα και οι κούνιες φαίνεται να είναι τα πλέον υπεύθυνα όργανα πρόκλησης ατυχημάτων από πλευράς εξοπλισμού, λιγότερο δε η αμέλεια από μέρους των γονέων, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του ΚΕΠΠΑ(Κέντρο Έρευνας και Πρόληψης Παιδικών Ατυχημάτων).
Ενδεικτικό είναι αυτό που μας ανέφερε κάτοικος της πόλης «Υποτίθεται πως φέρνουμε τα παιδιά για να παίξουν, να τρέξουν και να χαρούν μόνο που εμείς, οι κηδεμόνες τους, είμαστε αναγκασμένοι να τα ακολουθούμε σε κάθε τους βήμα, “μη το ένα και μη το άλλο”.
Το πρόβλημα είναι μείζονος σημασίας καθώς μιλάμε για παιδιά ηλικιών 3 και πάνω. Καλό θα ήταν να μεριμνήσουν οι υπεύθυνοι ώστε να υπάρχει φύλαξη τις βραδινές ώρες γιατί είναι χώρος ψυχαγωγίας και θα πρέπει να προστατεύεται.
Ορισμένοι μάλιστα ασυνείδητοι, πετούν σκουπίδια και άλλου τέτοιου είδους πράγματα γιαυτό θα ήταν καλό να υπάρχει φύλακας, ο οποίος θα φροντίζει να παραμένουν καθαροί και χωρίς προβλήματα οι παιδότοποι.
Πολλοί τέτοιοι παιδότοποι σε άλλες πόλεις είναι περιφραγμένοι. Καλό θα ήταν να μεριμνήσει η δημοτική αρχή ώστε οι χώροι να περιφράζονται μετά το πέρας της ημέρας.
Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο κ. Νάκη μας ανέφερε ότι πολλά προβλήματα έχουν λυθεί και σε ερώτηση μας για τα προβλήματα στην παιδική χαρά που βρίσκεται στο Τζαμί της πόλης, δήλωσε ότι ο Δήμος έχει στείλει ήδη τον σιδερά να διορθώσει όποιο πρόβλημα προέκυψε.
Επίσης μας ανέφερε ότι έχουν ήδη τοποθετηθεί καινούργιες παιδικές χαρές σε τρείς πλατείες της πόλης για να καλυφθούν οι αυξανόμενες ανάγκες των παιδιών. Οι νέοι παιδότοποι βρίσκονται στις πλατείες, Βουβής, Σεισμόπληκτα και κοντά στο 3ο ΚΑΠΗ.
Μας ενημέρωσε, επίσης ότι ο Δήμος Τρικκαίων έχει προχωρήσει στην παραγγελία ακόμα τριών παιδικών χαρών που θα τοποθετηθούν στις πλατείες Βουβής, στην Τεχνική σχολή και στα Εργατικά.
Όπως και έχει θα πρέπει να λυθούν και άλλα προβλήματα που προκύπτουν σε παιδικές χαρές που δεν είναι περιφραγμένες καθώς όλοι έχουμε παρατηρήσει ότι γίνονται διάφοροι βανδαλισμοί, εικόνα που συναντούμε συχνά.
Γ. Κ.
Γράφει ο/η Administrator από: http://www.trikaland.gr
12.11.08
Κινδύνους για τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών ενέχουν ορισμένες παιδικές χαρές στα Τρίκαλα. Σύμφωνα με καταγγελίες πολιτών σε μερικές παιδικές χαρές μπορεί να αποβεί μοιραίο. Συγκεκριμένα, μας εξήγησαν ότι παρουσιάζουν κακή συντήρηση καθώς πολλές κούνιες έχουν σπασμένα κιγκλιδώματα με κίνδνο να πέσουν. Ορισμένα παιδιά δεν το προσέχουν, στην επιθυμία τους να παίξουν. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που μας είπαν “Αν δεν είναι ο γονέας μαζί τους, για να προσέχει τις κινήσεις τους, δύσκολα τα παιδιά αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο”. Συνεπώς, θα πρέπει οι γονείς να γίνουν φύλακες των παιδιών και είναι συνεχώς κοντά τους.
Πολλές παιδικές χαρές που χαρακτηρίζονται και ως δημοφιλείς καθώς πολλά παιδάκια την επισκέπτονται βρίθουν σοβαρών κινδύνων και κατασκευαστικών ατελειών. Μία βόλτα στα Τρίκαλα αρκεί για να παρατηρήσεις σπασμένες κούνιες, χαλασμένες τσουλήθρες κ.α.
Τα όργανα αναρρίχησης, η τσουλήθρα και οι κούνιες φαίνεται να είναι τα πλέον υπεύθυνα όργανα πρόκλησης ατυχημάτων από πλευράς εξοπλισμού, λιγότερο δε η αμέλεια από μέρους των γονέων, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του ΚΕΠΠΑ(Κέντρο Έρευνας και Πρόληψης Παιδικών Ατυχημάτων).
Ενδεικτικό είναι αυτό που μας ανέφερε κάτοικος της πόλης «Υποτίθεται πως φέρνουμε τα παιδιά για να παίξουν, να τρέξουν και να χαρούν μόνο που εμείς, οι κηδεμόνες τους, είμαστε αναγκασμένοι να τα ακολουθούμε σε κάθε τους βήμα, “μη το ένα και μη το άλλο”.
Το πρόβλημα είναι μείζονος σημασίας καθώς μιλάμε για παιδιά ηλικιών 3 και πάνω. Καλό θα ήταν να μεριμνήσουν οι υπεύθυνοι ώστε να υπάρχει φύλαξη τις βραδινές ώρες γιατί είναι χώρος ψυχαγωγίας και θα πρέπει να προστατεύεται.
Ορισμένοι μάλιστα ασυνείδητοι, πετούν σκουπίδια και άλλου τέτοιου είδους πράγματα γιαυτό θα ήταν καλό να υπάρχει φύλακας, ο οποίος θα φροντίζει να παραμένουν καθαροί και χωρίς προβλήματα οι παιδότοποι.
Πολλοί τέτοιοι παιδότοποι σε άλλες πόλεις είναι περιφραγμένοι. Καλό θα ήταν να μεριμνήσει η δημοτική αρχή ώστε οι χώροι να περιφράζονται μετά το πέρας της ημέρας.
Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο κ. Νάκη μας ανέφερε ότι πολλά προβλήματα έχουν λυθεί και σε ερώτηση μας για τα προβλήματα στην παιδική χαρά που βρίσκεται στο Τζαμί της πόλης, δήλωσε ότι ο Δήμος έχει στείλει ήδη τον σιδερά να διορθώσει όποιο πρόβλημα προέκυψε.
Επίσης μας ανέφερε ότι έχουν ήδη τοποθετηθεί καινούργιες παιδικές χαρές σε τρείς πλατείες της πόλης για να καλυφθούν οι αυξανόμενες ανάγκες των παιδιών. Οι νέοι παιδότοποι βρίσκονται στις πλατείες, Βουβής, Σεισμόπληκτα και κοντά στο 3ο ΚΑΠΗ.
Μας ενημέρωσε, επίσης ότι ο Δήμος Τρικκαίων έχει προχωρήσει στην παραγγελία ακόμα τριών παιδικών χαρών που θα τοποθετηθούν στις πλατείες Βουβής, στην Τεχνική σχολή και στα Εργατικά.
Όπως και έχει θα πρέπει να λυθούν και άλλα προβλήματα που προκύπτουν σε παιδικές χαρές που δεν είναι περιφραγμένες καθώς όλοι έχουμε παρατηρήσει ότι γίνονται διάφοροι βανδαλισμοί, εικόνα που συναντούμε συχνά.
Γ. Κ.
Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008
1 στους 10 σοβαρούς τραυματισμούς παιδιών συμβαίνουν στις παιδικές χαρές
Και ενώ μετά από δέκα χρόνια αδράνειας, ο Δήμος Αγίας Παρασκευής, έσπευσε όπως- όπως να βάλει καινούργια παιχνίδια σε δυο από τις παιδικές χαρές που αναφέραμε, η φιλοσοφία του επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει.
Οι παιδικές χαρές παραμένουν άθλιες και επικίνδυνες για την υγεία και τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών.
Φυσικά ο Δήμος μας δεν αποτελεί την εξαίρεση, αλλά τον κανόνα, όπως θα διαπιστώσετε διαβάζοντας τις γραμμές που ακολουθούν...
Από το εξαιρετικό blog Yellow Shell:
http://yellowshell.blogspot.com/
"Μόλις πέντε δήμοι της Αττικής και δύο της υπόλοιπης χώρας έχουν ζητήσει να πραγματοποιηθούν έλεγχοι καταλληλότητας στις παιδικές τους χαρές από τον Ελληνικό Οργανισμό Τυποποίησης. Την ίδια στιγμή, το 10% των παιδιών ηλικίας 3 έως 12 ετών, που καταφθάνουν στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, έχουν υποστεί τραυματισμούς κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού στο περιβάλλον των παιδικών χαρών.
Το ποσοστό αυτό είναι σημαντικό αν αναλογιστεί κανείς το πόσο λίγο χρόνο περνούν τα παιδιά στις παιδικές χαρές σήμερα. Και στις μισές περιπτώσεις τα ατυχήματα θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί με τις κατάλληλες παρεμβάσεις από πλευράς σχεδιασμού και εξοπλισμού, σύμφωνα με στοιχεία του Κέντρου Έρευνας και Πρόληψης Ατυχημάτων (ΚΕΠΠΑ).
Σε μελέτη για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπολογίσθηκε ότι 70.000 άτομα κάθε χρόνο διακομίζονται στα επείγοντα ιατρεία των νοσοκομείων εξαιτίας ατυχήματος με κούνια. Στην Ελλάδα, εκτιμάται ότι επτά στους δέκα τραυματισμούς που συμβαίνουν στον χώρο της παιδικής χαράς οφείλεται σε πτώση. Ένα στα πέντε παιδιά μάλιστα, χρειάζονται να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο και τα τραύματα είναι συνήθως κατάγματα, διασείσεις και εξαρθρήματα.
Τα στοιχεία όμως του ΕΛΟΤ δείχνουν ότι πολύ λίγοι δήμοι απ’ όλη την Ελλάδα είναι αυτοί που έχουν μεριμνήσει να ενημερωθούν και να διαμορφώσουν τις παιδικές χαρές με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές που έχουν τεθεί.
«Δεν είχαμε τις απαιτούμενες γνώσεις ως Τεχνική Υπηρεσία σχετικά με τις προδιαγραφές που θα πρέπει να έχουν οι παιδικές χαρές, γι αυτό ζητήσαμε από τον ΕΛΟΤ να επισκεφτεί τον δήμο μας και να κάνει τις πρέπουσες υποδείξεις» δηλώνει η κυρία Κωνσταντίνα Βελόνα, υπεύθυνη Τεχνικής Υπηρεσίας του δήμου Ηλιούπολης.
Οι δήμοι Αθηναίων, Θεσσαλονίκης, Ηλιούπολης, Αργυρούπολης, Κω, Νέας Μάκρης και Ασπροπύργου είναι αυτοί που ήδη έχουν αναπλάσει ή ξεκινήσει την αναδιαμόρφωση των παιδικών χαρών. «Αντικαταστήσαμε τα παλαιά παιχνίδια, περιφράξαμε τους χώρους παιχνιδιού με καλαίσθητα κιγκλιδώματα και κάναμε βελτιωτικές αλλαγές στο έδαφος μερικών, έτσι ώστε τα παιδιά να παίζουν με ασφάλεια» αναφέρουν οι υπεύθυνοι της Τεχνικής Υπηρεσίας του δήμου Νέας Μάκρης.
Τα όργανα αναρρίχησης, η τσουλήθρα και οι κούνιες φαίνεται να είναι τα πλέον υπεύθυνα όργανα πρόκλησης ατυχημάτων από πλευράς εξοπλισμού, λιγότερο δε η αμέλεια από μέρους των γονέων, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του ΚΕΠΠΑ.
Πολύ συχνά παρατηρούνται φθορές στα όργανα κυρίως λόγω παλαιότητας, έλλειψης συντήρησης και φύλαξης. Οι σύμφωνες με την Ευρωπαϊκή Ένωση προδιαγραφές για τις παιδικές χαρές δεν πληρούνται ή ο χώρος όπου έχει εγκατασταθεί η παιδική χαρά δεν είναι κατάλληλος. Αν οι προδιαγραφές ασφαλείας τίθεντο σε εφαρμογή, θα αποτελούσαν μια σημαντική παράμετρο πρόληψης κατά των τραυματισμών..."
Από την Ελευθεροτυπία
Για κλάματα οι παιδικές χαρές
Των ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΠΟΥΓΑΝΗ, ΑΝΤΩΝΗ ΣΚΟΡΔΙΛΗ
«Τσουλήθρα» προς τη Βουλή αναμένεται να κάνει στις αρχές του νέου έτους η νομοθεσία για τις παιδικές χαρές. Εναρμονισμένη με τις διεθνείς προδιαγραφές ποιότητας και ασφάλειας φιλοδοξεί να μεταμορφώσει τους 8.000 ελληνικούς δημόσιους παιδότοπους, που -χωρίς υπερβολή- λειτουργούν και κατασκευάζονται βάσει του νόμου του χάους.
Και πώς να μην είναι έτσι όταν η πολιτεία έχει βάλει στο ίδιο τσουβάλι τη διασκέδαση των μικρών παιδιών με την... ανάπαυση των νεκρών. Η λιγοστή χρηματοδότηση από τους δήμους γίνεται, βλέπετε, με τους ίδιους κωδικούς που αφορούν τους βοσκότοπους και τα νεκροταφεία!
* Οσο για τους ελέγχους από τον αρμόδιο ΕΛΟΤ (Ελληνικός Οργανισμός Τυποποίησης); Μόλις τέσσερις δήμοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα που έκανε πριν από δύο χρόνια και αφορούσε την αναβάθμιση αυτού του τόσο ταλαιπωρημένου δημόσιου αγαθού.
Ανάμεσά τους ο Δήμος Αθηναίων, ο οποίος μετά τη διαδικασία αποφάσισε να βάλει λουκέτο στις μισές από τις 150 παιδικές χαρές που διαθέτει και να αναμορφώσει πλήρως τις υπόλοιπες (Εχουν, ήδη, γίνει έλεγχοι και εργασίες σε περίπου 60 απ' αυτές).
Επικίνδυνοι χώροι
Οι υπόλοιποι τρεις δήμοι (Ηλιούπολης, Αργυρούπολης, Βουλιαγμένης) μπορεί να μην προχώρησαν σε ριζικές μεταμορφώσεις, τουλάχιστον όμως ξήλωσαν τους πιο φθαρμένους εξοπλισμούς και προχώρησαν σε κάποιες ανακαινίσεις. Από κει και πέρα ξεκινάει ένα απερίγραπτο χάλι.
* Η Βιβέτα Βραχωρίτου από το Ελληνικό, μητέρα δύο αγοριών, αναγκάζεται να οδηγεί μισή ώρα για να πάει τα δύο αγοράκια της να παίξουν με ασφάλεια:
«Οι παιδικές χαρές της γειτονιάς μου είναι κακοσυντηρημένες, χωρίς περίφραξη και σε πολλά σημεία επικίνδυνες. Το βλέμμα μου πρέπει να είναι διαρκώς καρφωμένο πάνω στα πιτσιρίκια. Γι' αυτό και αν υπάρχει χρόνος, πάμε σε κάποιους χώρους που ξέρω στην Βουλιαγμένη».
* Την ελπίδα ότι σύντομα η κατάσταση αυτή θα βελτιωθεί και οι δήμοι θα καταλάβουν «τι πρέπει να κάνουν» εκφράζει ο Ν. Σκορδαράς, υπεύθυνος του εργαστηρίου παιχνιδιών/παιδοτόπων του οργανισμού. Την βασίζει στο γεγονός ότι η νέα νομοθεσία «περιλαμβάνει πρόβλεψη για μηδενικό χρόνο προσαρμογής των παλαιών παιδότοπων στις σύγχρονες προδιαγραφές».
Ποιες είναι αυτές; Ειδικά σχεδιασμένοι εξοπλισμοί. Ελεγχος των υλικών, ώστε να διασφαλίζεται η υγιεινή και η ασφάλεια των παιδιών. Ελαστικές επιφάνειες πτώσης από φυσικό ή συνθετικό υλικό. Στρογγυλεμένες γωνίες και απαγόρευση χρήσης αμιάντου και τοξικών χρωμάτων. Περίφραξη και φύλαξη των χώρων. Εύκολη πρόσβαση παιδιών σε πρώτες βοήθειες. Συνεχής συντήρηση των μηχανημάτων. Και το πιο βασικό, χρήματα...
Το κόστος της χαράς
* Το ποσό που απαιτείται για την κατασκευή μιας παιδικής χαράς κινείται γύρω στις 100.000 ευρώ. Επίσης, σε μερικές δεκάδες χιλιάδες ανέρχεται το κόστος αμοιβής τού κατασκευαστή.
Σύμφωνα με τον Ν. Σκορδαρά, οι περίπου 50 κατασκευαστές που υπάρχουν σε ολόκληρη την Ελλάδα «διαθέτουν την απαραίτητη τεχνογνωσία και έχουν πλήρως προσαρμοστεί στις νέες προδιαγραφές». Αρα είναι οι μόνοι που δεν έχουν ευθύνη για το χάλι που παρατηρήσαμε κατά την διάρκεια του επιτόπιου ρεπορτάζ.
* Η Νάνσυ Πολυζώη, μητέρα δύο παιδιών προσχολικής ηλικίας, επισκέπτεται συχνά τις παιδικές χαρές της Πεντέλης:
«Πριν από μέρες και λόγω εκλογών τα περισσότερα σπασμένα καθίσματα αντικαταστάθηκαν. Φυσικά, σε λίγους μήνες θα έχουν επανέλθει στην παλιά κακή κατάσταση».
* Σε άβατο για τα άτομα με κινητικά προβλήματα έχουν εξελιχθεί οι παιδικές χαρές.
Η Ευαγγελία Κοντογεωργάκη, κάτοικος Αγ. Αναργύρων που εδώ και χρόνια δραστηριοποιείται στον Πανελλήνιο Σύλλογο Παραπληγικών, εξηγεί το γιατί: «Επειδή δεν έχουν περίφραξη στους παιδότοπους και για να μην φεύγουν τα παιδιά στους γύρω πολυσύχναστους δρόμους έχουν τοποθετήσει στις εισόδους μεγάλα σιδερένια εμπόδια σε σχήμα Π! Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είναι παντελώς απροσπέλαστες σε παιδιά με κινητικά προβλήματα».
* Κι όμως, η εικόνα θα μπορούσε να ήταν κάπως καλύτερη. Ο Γ. Παπαδόπουλος, καθηγητής της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, τονίζει ότι «υπάρχουν διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα που θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν οι δήμοι και να αλλάξουν σαφώς προς το καλύτερο την εικόνα των παιδότοπων που διαθέτουν. Κυριαρχεί, όμως, μια τάση απαξίωσης των δημόσιων αγαθών όχι μόνο από τους δήμους αλλά και από τους ίδιους τους πολίτες».
* Σε πολλές γειτονιές οι βανδαλισμοί των παιχνιδιών από μεγάλα παιδιά και εφήβους είναι καθημερινό φαινόμενο: «Είναι άλλοι οι οποίοι πάνε τα σκυλιά τους βόλτα μες τις παιδικές χαρές και τις γεμίζουν ακαθαρσίες», λέει η Κατερίνα Μαρινάκη, μητέρα ενός πεντάχρονου αγοριού.
Η νεοελληνική αφασία σε όλο της το μεγαλείο... ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 17/09/2006
Οι παιδικές χαρές παραμένουν άθλιες και επικίνδυνες για την υγεία και τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών.
Φυσικά ο Δήμος μας δεν αποτελεί την εξαίρεση, αλλά τον κανόνα, όπως θα διαπιστώσετε διαβάζοντας τις γραμμές που ακολουθούν...
Από το εξαιρετικό blog Yellow Shell:
http://yellowshell.blogspot.com/
"Μόλις πέντε δήμοι της Αττικής και δύο της υπόλοιπης χώρας έχουν ζητήσει να πραγματοποιηθούν έλεγχοι καταλληλότητας στις παιδικές τους χαρές από τον Ελληνικό Οργανισμό Τυποποίησης. Την ίδια στιγμή, το 10% των παιδιών ηλικίας 3 έως 12 ετών, που καταφθάνουν στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, έχουν υποστεί τραυματισμούς κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού στο περιβάλλον των παιδικών χαρών.
Το ποσοστό αυτό είναι σημαντικό αν αναλογιστεί κανείς το πόσο λίγο χρόνο περνούν τα παιδιά στις παιδικές χαρές σήμερα. Και στις μισές περιπτώσεις τα ατυχήματα θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί με τις κατάλληλες παρεμβάσεις από πλευράς σχεδιασμού και εξοπλισμού, σύμφωνα με στοιχεία του Κέντρου Έρευνας και Πρόληψης Ατυχημάτων (ΚΕΠΠΑ).
Σε μελέτη για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπολογίσθηκε ότι 70.000 άτομα κάθε χρόνο διακομίζονται στα επείγοντα ιατρεία των νοσοκομείων εξαιτίας ατυχήματος με κούνια. Στην Ελλάδα, εκτιμάται ότι επτά στους δέκα τραυματισμούς που συμβαίνουν στον χώρο της παιδικής χαράς οφείλεται σε πτώση. Ένα στα πέντε παιδιά μάλιστα, χρειάζονται να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο και τα τραύματα είναι συνήθως κατάγματα, διασείσεις και εξαρθρήματα.
Τα στοιχεία όμως του ΕΛΟΤ δείχνουν ότι πολύ λίγοι δήμοι απ’ όλη την Ελλάδα είναι αυτοί που έχουν μεριμνήσει να ενημερωθούν και να διαμορφώσουν τις παιδικές χαρές με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές που έχουν τεθεί.
«Δεν είχαμε τις απαιτούμενες γνώσεις ως Τεχνική Υπηρεσία σχετικά με τις προδιαγραφές που θα πρέπει να έχουν οι παιδικές χαρές, γι αυτό ζητήσαμε από τον ΕΛΟΤ να επισκεφτεί τον δήμο μας και να κάνει τις πρέπουσες υποδείξεις» δηλώνει η κυρία Κωνσταντίνα Βελόνα, υπεύθυνη Τεχνικής Υπηρεσίας του δήμου Ηλιούπολης.
Οι δήμοι Αθηναίων, Θεσσαλονίκης, Ηλιούπολης, Αργυρούπολης, Κω, Νέας Μάκρης και Ασπροπύργου είναι αυτοί που ήδη έχουν αναπλάσει ή ξεκινήσει την αναδιαμόρφωση των παιδικών χαρών. «Αντικαταστήσαμε τα παλαιά παιχνίδια, περιφράξαμε τους χώρους παιχνιδιού με καλαίσθητα κιγκλιδώματα και κάναμε βελτιωτικές αλλαγές στο έδαφος μερικών, έτσι ώστε τα παιδιά να παίζουν με ασφάλεια» αναφέρουν οι υπεύθυνοι της Τεχνικής Υπηρεσίας του δήμου Νέας Μάκρης.
Τα όργανα αναρρίχησης, η τσουλήθρα και οι κούνιες φαίνεται να είναι τα πλέον υπεύθυνα όργανα πρόκλησης ατυχημάτων από πλευράς εξοπλισμού, λιγότερο δε η αμέλεια από μέρους των γονέων, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του ΚΕΠΠΑ.
Πολύ συχνά παρατηρούνται φθορές στα όργανα κυρίως λόγω παλαιότητας, έλλειψης συντήρησης και φύλαξης. Οι σύμφωνες με την Ευρωπαϊκή Ένωση προδιαγραφές για τις παιδικές χαρές δεν πληρούνται ή ο χώρος όπου έχει εγκατασταθεί η παιδική χαρά δεν είναι κατάλληλος. Αν οι προδιαγραφές ασφαλείας τίθεντο σε εφαρμογή, θα αποτελούσαν μια σημαντική παράμετρο πρόληψης κατά των τραυματισμών..."
Από την Ελευθεροτυπία
Για κλάματα οι παιδικές χαρές
Των ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΠΟΥΓΑΝΗ, ΑΝΤΩΝΗ ΣΚΟΡΔΙΛΗ
«Τσουλήθρα» προς τη Βουλή αναμένεται να κάνει στις αρχές του νέου έτους η νομοθεσία για τις παιδικές χαρές. Εναρμονισμένη με τις διεθνείς προδιαγραφές ποιότητας και ασφάλειας φιλοδοξεί να μεταμορφώσει τους 8.000 ελληνικούς δημόσιους παιδότοπους, που -χωρίς υπερβολή- λειτουργούν και κατασκευάζονται βάσει του νόμου του χάους.
Και πώς να μην είναι έτσι όταν η πολιτεία έχει βάλει στο ίδιο τσουβάλι τη διασκέδαση των μικρών παιδιών με την... ανάπαυση των νεκρών. Η λιγοστή χρηματοδότηση από τους δήμους γίνεται, βλέπετε, με τους ίδιους κωδικούς που αφορούν τους βοσκότοπους και τα νεκροταφεία!
* Οσο για τους ελέγχους από τον αρμόδιο ΕΛΟΤ (Ελληνικός Οργανισμός Τυποποίησης); Μόλις τέσσερις δήμοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα που έκανε πριν από δύο χρόνια και αφορούσε την αναβάθμιση αυτού του τόσο ταλαιπωρημένου δημόσιου αγαθού.
Ανάμεσά τους ο Δήμος Αθηναίων, ο οποίος μετά τη διαδικασία αποφάσισε να βάλει λουκέτο στις μισές από τις 150 παιδικές χαρές που διαθέτει και να αναμορφώσει πλήρως τις υπόλοιπες (Εχουν, ήδη, γίνει έλεγχοι και εργασίες σε περίπου 60 απ' αυτές).
Επικίνδυνοι χώροι
Οι υπόλοιποι τρεις δήμοι (Ηλιούπολης, Αργυρούπολης, Βουλιαγμένης) μπορεί να μην προχώρησαν σε ριζικές μεταμορφώσεις, τουλάχιστον όμως ξήλωσαν τους πιο φθαρμένους εξοπλισμούς και προχώρησαν σε κάποιες ανακαινίσεις. Από κει και πέρα ξεκινάει ένα απερίγραπτο χάλι.
* Η Βιβέτα Βραχωρίτου από το Ελληνικό, μητέρα δύο αγοριών, αναγκάζεται να οδηγεί μισή ώρα για να πάει τα δύο αγοράκια της να παίξουν με ασφάλεια:
«Οι παιδικές χαρές της γειτονιάς μου είναι κακοσυντηρημένες, χωρίς περίφραξη και σε πολλά σημεία επικίνδυνες. Το βλέμμα μου πρέπει να είναι διαρκώς καρφωμένο πάνω στα πιτσιρίκια. Γι' αυτό και αν υπάρχει χρόνος, πάμε σε κάποιους χώρους που ξέρω στην Βουλιαγμένη».
* Την ελπίδα ότι σύντομα η κατάσταση αυτή θα βελτιωθεί και οι δήμοι θα καταλάβουν «τι πρέπει να κάνουν» εκφράζει ο Ν. Σκορδαράς, υπεύθυνος του εργαστηρίου παιχνιδιών/παιδοτόπων του οργανισμού. Την βασίζει στο γεγονός ότι η νέα νομοθεσία «περιλαμβάνει πρόβλεψη για μηδενικό χρόνο προσαρμογής των παλαιών παιδότοπων στις σύγχρονες προδιαγραφές».
Ποιες είναι αυτές; Ειδικά σχεδιασμένοι εξοπλισμοί. Ελεγχος των υλικών, ώστε να διασφαλίζεται η υγιεινή και η ασφάλεια των παιδιών. Ελαστικές επιφάνειες πτώσης από φυσικό ή συνθετικό υλικό. Στρογγυλεμένες γωνίες και απαγόρευση χρήσης αμιάντου και τοξικών χρωμάτων. Περίφραξη και φύλαξη των χώρων. Εύκολη πρόσβαση παιδιών σε πρώτες βοήθειες. Συνεχής συντήρηση των μηχανημάτων. Και το πιο βασικό, χρήματα...
Το κόστος της χαράς
* Το ποσό που απαιτείται για την κατασκευή μιας παιδικής χαράς κινείται γύρω στις 100.000 ευρώ. Επίσης, σε μερικές δεκάδες χιλιάδες ανέρχεται το κόστος αμοιβής τού κατασκευαστή.
Σύμφωνα με τον Ν. Σκορδαρά, οι περίπου 50 κατασκευαστές που υπάρχουν σε ολόκληρη την Ελλάδα «διαθέτουν την απαραίτητη τεχνογνωσία και έχουν πλήρως προσαρμοστεί στις νέες προδιαγραφές». Αρα είναι οι μόνοι που δεν έχουν ευθύνη για το χάλι που παρατηρήσαμε κατά την διάρκεια του επιτόπιου ρεπορτάζ.
* Η Νάνσυ Πολυζώη, μητέρα δύο παιδιών προσχολικής ηλικίας, επισκέπτεται συχνά τις παιδικές χαρές της Πεντέλης:
«Πριν από μέρες και λόγω εκλογών τα περισσότερα σπασμένα καθίσματα αντικαταστάθηκαν. Φυσικά, σε λίγους μήνες θα έχουν επανέλθει στην παλιά κακή κατάσταση».
* Σε άβατο για τα άτομα με κινητικά προβλήματα έχουν εξελιχθεί οι παιδικές χαρές.
Η Ευαγγελία Κοντογεωργάκη, κάτοικος Αγ. Αναργύρων που εδώ και χρόνια δραστηριοποιείται στον Πανελλήνιο Σύλλογο Παραπληγικών, εξηγεί το γιατί: «Επειδή δεν έχουν περίφραξη στους παιδότοπους και για να μην φεύγουν τα παιδιά στους γύρω πολυσύχναστους δρόμους έχουν τοποθετήσει στις εισόδους μεγάλα σιδερένια εμπόδια σε σχήμα Π! Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είναι παντελώς απροσπέλαστες σε παιδιά με κινητικά προβλήματα».
* Κι όμως, η εικόνα θα μπορούσε να ήταν κάπως καλύτερη. Ο Γ. Παπαδόπουλος, καθηγητής της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, τονίζει ότι «υπάρχουν διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα που θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν οι δήμοι και να αλλάξουν σαφώς προς το καλύτερο την εικόνα των παιδότοπων που διαθέτουν. Κυριαρχεί, όμως, μια τάση απαξίωσης των δημόσιων αγαθών όχι μόνο από τους δήμους αλλά και από τους ίδιους τους πολίτες».
* Σε πολλές γειτονιές οι βανδαλισμοί των παιχνιδιών από μεγάλα παιδιά και εφήβους είναι καθημερινό φαινόμενο: «Είναι άλλοι οι οποίοι πάνε τα σκυλιά τους βόλτα μες τις παιδικές χαρές και τις γεμίζουν ακαθαρσίες», λέει η Κατερίνα Μαρινάκη, μητέρα ενός πεντάχρονου αγοριού.
Η νεοελληνική αφασία σε όλο της το μεγαλείο... ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 17/09/2006
Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008
Δήμος για... γέλια!
Επί τρεις μήνες, γυμνό και απειλητικό στεκόταν το ελατήριο από ένα παιχνίδι στην παιδική χαρά της πλατείας Δημοκρατίας (Ιόλα).
Εντελώς ξαφνικά, μια μέρα μετά την δημοσιοποίηση της κατάστασης που επικρατεί στις παιδικές χαρές της Αγίας Παρασκευής, το ελατήριο απομακρύνθηκε και όπως- όπως μπήκε ένα καινούργιο παιχνίδι...
Ως εκ θαύματος... Νέο παιχνίδι μετά τη δημοσιότητα!
Πριν... (Φωτογραφία 17/11)
Και μετά... (Φωτογραφία 18/11)
Επειδή όμως όλα γίνονται αλά... Αγία Παρασκευή, οι γνωστοί μας ανευθυνοϋπεύθυνοι, άφησαν το ελατήριο λίγο παραπέρα και όπως βλέπουμε στη φωτογραφία κίνησαν την περιέργεια των παιδιών.
Περνώντας μετά από τη δουλειά από την παιδική χαρά, είδα την κατάσταση και μαζί με το γιο μου Ίωνα -που έκανε και το φωτορεπορτάζ- σπέυσαμε να απαθανατίσουμε την... αλλαγή.
Σημειώνω πως για το ίδιο θέμα είχα γράψει και στις 24/9, χωρίς κανείς να συγκινηθεί (δείτε τη σχετική ανάρτηση). Μόλις έστειλα το κείμενο σε εφημερίδες και δημοσιογράφους, όλα άλλαξαν σε μια νύχτα...
Εντελώς ξαφνικά, μια μέρα μετά την δημοσιοποίηση της κατάστασης που επικρατεί στις παιδικές χαρές της Αγίας Παρασκευής, το ελατήριο απομακρύνθηκε και όπως- όπως μπήκε ένα καινούργιο παιχνίδι...
Ως εκ θαύματος... Νέο παιχνίδι μετά τη δημοσιότητα!
Πριν... (Φωτογραφία 17/11)
Και μετά... (Φωτογραφία 18/11)
Επειδή όμως όλα γίνονται αλά... Αγία Παρασκευή, οι γνωστοί μας ανευθυνοϋπεύθυνοι, άφησαν το ελατήριο λίγο παραπέρα και όπως βλέπουμε στη φωτογραφία κίνησαν την περιέργεια των παιδιών.
Περνώντας μετά από τη δουλειά από την παιδική χαρά, είδα την κατάσταση και μαζί με το γιο μου Ίωνα -που έκανε και το φωτορεπορτάζ- σπέυσαμε να απαθανατίσουμε την... αλλαγή.
Σημειώνω πως για το ίδιο θέμα είχα γράψει και στις 24/9, χωρίς κανείς να συγκινηθεί (δείτε τη σχετική ανάρτηση). Μόλις έστειλα το κείμενο σε εφημερίδες και δημοσιογράφους, όλα άλλαξαν σε μια νύχτα...
Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008
Οι άθλιες και επικίνδυνες παιδικές χαρές του Δήμου Αγίας Παρασκευής
Θα μου πείτε πως μπορεί να ονομάζονται "παιδικές χαρές" αυτοί οι άθλιοι χώροι... Το αστείο είναι πως έχουν ξοδευτεί χιλιάδες ευρώ για τη συντήρηση τους (ποιός τα έχει βάλει στην τσέπη;)
Και η κατάσταση αυτή κρατάει χρόνια. Οι δήμαρχοι αλλάζουν, η αθλιότητα μένει. Οι εικόνες που βλέπετε έχουν τραβηχτεί σήμερα (17 Νοεμβρίου 2008) από το γιο μου Ίωνα. Η περιπλάνηση στις παιδικές χαρές του Κοντόπευκου (Χρυσοστόμου Σμύρνης, Αγίας Τριάδος και Δημοκρατίας) μόνο θλίψη προκαλεί. Από τότε που ο 11χρονος σήμερα γιος μου ήταν μωρό, δεν έχει γίνει η παραμικρή επισκευή στην οδό Χρυσοστόμου Σμύρνης.
Στην πλατεία Ιόλα ξοδεύτηκαν εκατομμύρια για την ανάπλαση της πλατείας. Εκτός από την παιδική χαρά που προστέθηκε, το παρτέρι με τις τριανταφυλλιές μετατράπηκε σε ένα μονίμως βρώμικο συντριβάνι, σκιά δεν υπάρχει ούτε για δείγμα -το καλοκαίρι δεν μπορείς να σταθείς πουθενά, και φύσικά αντί των γηγενών φυτών προτιμήθηκαν οι φοίνικες -ίσως γιατί οι δήμαρχοι μας νομίζουν ότι βρίσκονται στην Αφρική... Αν ένα παιδί διψάσει, μάταια θα αναζητήσει μια βρύση. Ο Δήμος μας φαίνεται θεωρεί πως το νερό κάνει κακό στην υγεία.
Το όραμα του Αλέξανδρου Ιόλα -μια πρωτότυπη παιδική χαρά με γλυπτά- παιχνίδια, έχει φυσικά ξεχαστεί.
Η παιδική χαρά της Αγίας Τριάδος έχει επίσης αφεθεί στην τύχη της.
Καμία ασφάλεια δεν υπάρχει για τα μικρά παιδιά, που πρέπει να βρίσκονται υπό συνεχή άγρυπνη επιτήρηση.
Όλος ο σχεδιασμός έχει προφανώς γίνει από ανρώπους που ουδεμία σχέση έχουν με το αντικείμενο και αγνούν πλήρως τις ανάγκες των παιδιών.
Πουθενά δεν υπάρχει καμία απολύτως φύλαξη.
Οι διάφοροι δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, ανευθυνοϋπεύθυνοι των διαφόρων υπηρεσιών του Δήμου ας δώσουν επιτέλους μια απάντηση -κι ας μη συνηθίζουν να απαντούν σε e-mail δημοτών.
Θα φτιάξουν τις παιδικές χαρές; Θα απευθυνθούν σε ειδικούς για να τους εξηγήσουν πόσο επικίνδυνο είναι το χαλίκι που απλώνουν;
Προς το παρόν οι εικόνες μιλούν μόνες τους...
Και η κατάσταση αυτή κρατάει χρόνια. Οι δήμαρχοι αλλάζουν, η αθλιότητα μένει. Οι εικόνες που βλέπετε έχουν τραβηχτεί σήμερα (17 Νοεμβρίου 2008) από το γιο μου Ίωνα. Η περιπλάνηση στις παιδικές χαρές του Κοντόπευκου (Χρυσοστόμου Σμύρνης, Αγίας Τριάδος και Δημοκρατίας) μόνο θλίψη προκαλεί. Από τότε που ο 11χρονος σήμερα γιος μου ήταν μωρό, δεν έχει γίνει η παραμικρή επισκευή στην οδό Χρυσοστόμου Σμύρνης.
Στην πλατεία Ιόλα ξοδεύτηκαν εκατομμύρια για την ανάπλαση της πλατείας. Εκτός από την παιδική χαρά που προστέθηκε, το παρτέρι με τις τριανταφυλλιές μετατράπηκε σε ένα μονίμως βρώμικο συντριβάνι, σκιά δεν υπάρχει ούτε για δείγμα -το καλοκαίρι δεν μπορείς να σταθείς πουθενά, και φύσικά αντί των γηγενών φυτών προτιμήθηκαν οι φοίνικες -ίσως γιατί οι δήμαρχοι μας νομίζουν ότι βρίσκονται στην Αφρική... Αν ένα παιδί διψάσει, μάταια θα αναζητήσει μια βρύση. Ο Δήμος μας φαίνεται θεωρεί πως το νερό κάνει κακό στην υγεία.
Το όραμα του Αλέξανδρου Ιόλα -μια πρωτότυπη παιδική χαρά με γλυπτά- παιχνίδια, έχει φυσικά ξεχαστεί.
Η παιδική χαρά της Αγίας Τριάδος έχει επίσης αφεθεί στην τύχη της.
Καμία ασφάλεια δεν υπάρχει για τα μικρά παιδιά, που πρέπει να βρίσκονται υπό συνεχή άγρυπνη επιτήρηση.
Όλος ο σχεδιασμός έχει προφανώς γίνει από ανρώπους που ουδεμία σχέση έχουν με το αντικείμενο και αγνούν πλήρως τις ανάγκες των παιδιών.
Πουθενά δεν υπάρχει καμία απολύτως φύλαξη.
Οι διάφοροι δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, ανευθυνοϋπεύθυνοι των διαφόρων υπηρεσιών του Δήμου ας δώσουν επιτέλους μια απάντηση -κι ας μη συνηθίζουν να απαντούν σε e-mail δημοτών.
Θα φτιάξουν τις παιδικές χαρές; Θα απευθυνθούν σε ειδικούς για να τους εξηγήσουν πόσο επικίνδυνο είναι το χαλίκι που απλώνουν;
Προς το παρόν οι εικόνες μιλούν μόνες τους...
Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008
Οι καυγάδες, η ζήλια, η εκδρομή με το αυτοκίνητο και το σκαλοπάτι της Αταξίας...
Το Μωρό κοιμάται, η Πριγκήπισσα είναι στον παιδικό σταθμό και ο Μεγάλος λείπει στο χωριό με τη γιαγιά. Θα ήταν όλα ειδυλλιακά αν ο εργολάβος που χτίζει την απέναντι πολυκατοικία είχε αγοράσει ένα πιο ακριβό μηχάνημα για το τσιμέντο του (;) κι όχι αυτό που κάνει το δαιμονισμένο όρυβο που σου τρυπά το κρανίο από τις 7.15 το πρωί και έχεις γίνει ο καλύτερος πελάτης του φαρμακείου αναζητώντας δυνατά παυσίπονα και ωτοασπίδες...
Όταν το Μωρό είναι ξύπνιο ακούμε τουλάχιστον τέσσερις φορές την επιτυχία "Αρκούδα καφέ" από τη Λιλιπούπολη, που το καθένα από τα παιδιά για διαφορετικούς λόγους αγάπησε από νωρίς:
Ο Μεγάλος γιατί πίστευε ότι πρόκειται για τραγούδι- παράγγελμα, ήτοι ότι η Αρκούδα θα του έφερνε τον καφέ στο κρεβάτι μεγαλώνοντας.
Η Πριγκήπισσα γιατί της άρεσε να τραγουδάει βάζοντας δικούς της στίχους και αντί του "τρέχει με έναν ξύλινο μπουφέ", έλεγε "τρέχει με έναν ξύλινο- κουφέ!"
Το δε Μωρό διότι χρησιμοποιώντας τη λέξη "Αρκούλα" κατάφερε να λέει δυο τραγούδια: Το "Αρκούλα καφέ" και το "Βγαίνει η Αρκούλα του ψαρά".
Μετά έδειχνε την αελφούλα του και έλεγε τρυφερά "Αρκούλα" - κάτι που μάλλον δεν ήταν κοπλιμέντο!
(Επειδή όμως τα παιδιά εξελίσσονται μέρα με τη μέρα, με το που έγραψα αυτές τις γραμμές, το Μωρό έδειξε ένα αρκουδάκι και είπε "αρκούλα" -δείχνοντας μου πως εννοεί ό,τι λεει)
Προς το παρόν το CD της Λιλιπούπολης αναπαύεται σιωπηλό και νομίζω πως μπορώ απερίσπαστος να ασχοληθώ με το ακανθώδες θέμα της ζήλιας, παρόλο που εμείς το έχουμε περάσει μάλλον ξώφαλτσα.
Ωστόσο είναι κάτι που δεν παύει στιγμή να μας ανησυχεί. Συχνά αποδεικνύεται πως ποτέ δεν μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος. Το δηλητηριώδες αυτό συναίσθημα κινείται ύπουλα ακόμη και κάτω από φαινομενικά ήρεμα νερά.
Είναι κάπως σαν την κουφόβραση. Ενώ κάνει φοβερή ζέστη, αναγνωρίζεις από τα σημάδια πως η καταιγίδα όπου νάναι θα ξεσπάσει!
Κόκκινο πανί η ζήλια
Ξεκινώντας πρέπει να πω ότι τα μικρά περιστατικά που συμβαίνουν στην οικογένειά μας απέχουν πολύ από τα δραματικά που έχω ακούσει από άλλους.
"Για να δω το μωράκι μας!" είπε με το πιο γλυκό του χαμόγελο ο μεγάλος γιος μιας φίλης όταν έφτασαν από το μαιευτήριο. Εξακολουθώντας να χαμογελά δίπλα στην ευτυχισμένη μανούλα, πλησίασε το χέρι του για να χαϊδέψει το μαγουλάκι της αδελφούλας του και της άστραψε ένα δυνατό χαστούκι -τύφλα να 'χει ο Φούντας!
Ένα άλλο καλό αδελφάκι το πιάσανε την τελευταία στιγμή πάνω από την κούνια του μωρού με ένα πηρούνι. Και οι εξηγήσεις του για το ζήτημα φάνηκαν μάλλον ανεπαρκείς...
Όπως καταλαβαίνετε προσπαθώ να παρηγορηθώ με το περίφημο "υπάρχουν και χειρότερα...", αλλά πολλές φορές δεν πιάνει.
Χθες π.χ. είχαμε πάει μια απογευματινή βόλτα με τα αυτοκίνητο. Μια χαρούμενη οικογένεια... Οι γονείς μπροστά, τα 3 παιδιά πίσω. Η Πριγκήπισσα και το Μωρό στα παιδικά καθίσματα και στη μέση ο Μεγάλος.
Φορούσαμε όλοι τις ζώνες μας, ακούγαμε τις επιτυχίες "Φύγε ποντικάκι, Μικρό παιδάκι με σώμα γερό κ.α." -αν θέλετε μπορώ να σας το αντιγράψω. Μας το χάρισε μια κυρία που ασχολιόταν με τη φύλαξη παιδιών και λειτουργεί συνήθως ηρεμιστικά και καταπραϋντικά (για τα παιδιά -εγώ μόλις μεγαλώσουν σκοπεύω να το θρυμματίσω και να μην ξανακούσω ποτέ πια γι' αυτό!).
Το Μωρό παρέμενε γαλήνιο, αλλά από τις άλλες δυο θέσεις άρχισαν να έρχονται ανεπάισθητοι ήχοι που στα ευαίσθητα υτιά της Μαμάς και του Μπαμπά, δεν προοιώνιζαν τίποτε καλό.
Το πρώτο ουρλιαχτό δεν άργησε να έρθει από την πλευρά της Αυτού Υψηλότητος.
"Αυτή άρχισε!" έσπευσε να πει ο Μεγάλος, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι -ατυχώς- θα δεχτεί την πρώτη επίπληξη. "Εγώ απλώς τη χάιδεψα."
"Ναι. Αλλά ήθελε εκείνη να τη χαϊδέψεις;" ρώτησα αυστηρά, αλλά ήπια προς το παρόν.
"..." Ο λαλίστατος Μεγάλος, έχει βρει τελευταία νέα μέθοδο. Κάνει πως δεν ακούει τις δύσκολες ερωτήσεις. Απαντάει συνήθως μετά την τρίτη ή τέταρτη φορά και αφού ο τόνος της φωνής έχει ανέβει αρκετά ώστε να μπορούν να απαντήσουν και από τα διπλανά αυτοκίνητα!
Το αστείο είναι πως ανησυχήσαμε και στην πρώτη ευκαιρία ρωτήσαμε και τον παιδίατρο μηπως συμβαίνει κάτι με την ακοή του. Τον εξέτασε και βεβαίως δεν ανακάλυψε τίποτε...
Τα προβλήματα ακοής είναι μάλλον παρωδικά. Ή ίσως οφείλονται στην πούωρη και εντατική ακρόαση Hip Hop μουσικής. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...
Αντ' αυτού παρενέβη στο διάλογο η Κόρη.
"Μμμμμμμμμ! Μμμμμμμ! Μ' ενοχλεί!" Τελευταίως, μετά τα προβλήματα ακοής του Μεγάλου, έχουμε και το μουρμουρητό της Πριγκήπισσας. Θεωρώντας πως οι υπήκοοι πρέπει αν καταλαβαίνουν τις θελήσεις και τις επιθυμίες της πριν τις διατυπώσει, όταν δεν είναι ευχαριστημένη μιλάει ακατάληπτα, μέχρι αν καταλάβεις τι είναι αυτό που θέλει από μόνος σου. Και τότε σε ανταμείβει με ένα χαμόγελο του στιλ "Ευχαριστώ παιδί μου!". Και είναι μόλις τριών!
Αλλά θεωρεί πως είναι Μεγάλη. Ο όντως Μεγάλος το ξέρει αυτό κι όταν θέλει να την οδηγήσει σε νευρική κρίση της λεει πως είναι μικρή κι ακόμη χειρότερα... μωρό!
Έτσι και τώρα. Διακρίνω τον ψίθυρο που θα οδηγήσει σε...
"Δεν είμαι μωρό!" ουρλιάζει κλαίγοντας και από το ύψος του παιδικού καθίσματος εξαπολύει μια φαρμακερή κλωτσιά στο πρόσωπο αυτού που την πρόσβαλε.
Ο Μεγάλος αδερφός παίρνει το ύφος οσιομάρτυρα στην αρένα του Κολοσσαίου:
"Με χτυπάει!"
Ο καυγάς φουντώνει. Το Μωρό περιέργως γελάει και ταυτοχρόνως ουρλιάζει μιμούμενος την αδελφή του. Η Μαμά -που προσπαθεί να οδηγήσει, μου λεει:
"Κάνε κάτι!"
"Σταματήστε!" φωνάζω μάλλον δυνατά. Με ακούει ακόμη και ο αθίγγανος με το κάμπριο BMW που έχει κολλήσει δίπλα μας στην πρώην ταχεία Αττική Οδό. Η φωνή μου έχει ξεπεράσει ακόμη και τα "Τσίκι τσίκι" που ακούγονται από τα μεγάφωνα του αυτοκινήτου του!
"Δεν εννοούσα αυτό!" λεει η Μαμά με κάποιον τόνο επίπληξης (το γράφω πιο ήπια, καταλαβαίνετε!)
Περιέργως, όμως, η φωνή πετυχαίνει. Έρχεται και ο αγαπημένος τους "Μπαρμπα Μπρίλιος" από το CD και ηρεμούν...
------------------------------------------------------------------------------------
Είμαστε στην εξοχή. Συναντάμε φίλους -με παιδιά, εννοείται- και είναι όλι ευχαριστημένοι. Στο μεταξύ πριν έρθουν και μαζί τους επέλθει και η ηρεμία, το Μωρό πρόλαβε να μπει αποφασιστικά στην αρένα της διαμάχης. Η Μαμά κρατούσε αγκαλιά την Πριγκήπισσα, ο Μπαμπάς μιλούσε με τον Μεγάλο προσπαθώντας να τον φέρει στο φιλότιμο και τότε...
Το αγνοημένο Μωρό (14 μηνών μαντράχαλος) χάιδεψε την αδελφούλα του και μετά της έρριξε μια γερή... δαγκωνιά! Όσο και να του φωνάξαμε, του φάνηκε μάλλον αστείο. Όμως καθόλου αστείο δεν ήταν το μελάνισαμ στο μπράτσο της Κόρης. Ευτυχώς που πάνω στην ώρα ήρθαν οι φίλες της και ξεχάστηκε.
-------------------------------------------------------------------------------------------
Στην επιστροφή, θα περίμενε κανείς -που δεν έχει παιδιά- ότι θα ήμασταν χαρούμενοι και ήρεμοι, αφού περάσαμε ωραία, τα παιδιά έπαιξαν χωρίς να υπάρξει κανένα δυσάρεστο συμβάν και ο χρόνος κύλησε χωρίς να το καταλάβουμε.
Όμως...
"Μου είχατε υποσχεθεί παγωτό", λεει ο Μεγάλος. Ήταν αλήθεια. έχουμε μάθει στα παιδιά πως πάντοτε τηρούμε τις υποσχέσεις μας. Κι ευτυχώς είναι ένας από τους κανόνες που σε γενικές γραμμές καταφέρνουμε να εφαρμόζουμε.
Σταματήσαμε λοιπόν σε ένα περίπτερο.
"Κι εγώ θέλω τσιπς!" δήλωσε η Πριγκήπισσα. Κοιταχτήκαμε με τη Μαμά. Θα την κάναμε την παρασπονδία:
α. Για να μη ζηλέψει
β. Για να ταξιδέψουμε ήρεμα
γ. Άνευ λόγου και αιτίας -ίσα για να χαρεί
Κατέβηκα και ψώνισα. Ευτυχώς το Μωρό μασουλούσε ένα μπισκότο.
Ξεκινήσαμε και ο Μεγάλος άνοιξε το παγωτό του.
"Θέλω το παγωτό! Δεν θέλω τα τσιπς". Η Κόρη έκλαιγε γοερά. Εντελώς αντιπαιδαγωγικά παρακάλεσα τον Μεγάλο να κάνουν ανταλλαγή, δίνοντας του υποσχέσεις για κάποιο άλλο παγωτό.
"Έλα σε παρακαλώ. Εσύ είσαι μεγάλος"
"Κι εγώ είμαι μεγάλη!"
"Ναι αλλά εγώ είμαι μεγαλύτερος!"
"Όχι!" (νεά ουρλιαχτά).
Ευτυχώς ο Μεγάλος υποχώρησε και το υπόλοιπο της επιστροφής μας έγινε με ηρεμία -χάρις στο παγωτό!
Το σκαλοπάτι της Αταξίας
Αν τώρα όλα αυτά σας φαίνονται απολύτως αντιπαιδαγωγικά, ίσως θα άξιζε να ρίξετε μια ματιά στην περίφημη "Νταντά πρώτων βοηθειών", που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μοτίβο. Είναι αυτή η κυρία η Τζο Φροστ, που βλπεουμε στον Σκάι και θαυμάζουμε τις παρεμβάσεις της σε οικογένειες με διαφόρων ειδών προβλήματα.
Εκεί διάβασα μια καλή ιδέα που ίσως μπορέσω κι εγώ να εφαρμόσω την επόμενη φορά: Το "σκαλοπάτι της Αταξίας".
Στην ερώτηση λοιπόν "πως θα κάνω το παιδί μου να με ακούει" ή "πως θα το κάνω να σταματήσει μια κακή συμπεριφορά απέναντι στα αδέλφια του" η "νταντά" προτείνει μεταξύ άλλων -αφού βεβαίως το προειδοποιήσουμε να το στείλουμε να καθήσει για λίγα λεπτά στο "σκαλοπάτι της Αταξίας".
Εξηγούμε γιατί το κάναμε αυτό και φεύγουμε να ασχοληθούμε με τα άλλα παιδιά. Αν παέι να σηκωθεί το καθίζουμε και πάλι, μέχρι να κατανοήσει ότι δεν μπορεί να φύγει χωρίς την άδεια μας.
Επιστρέφουμε και εξηγούμε.
Μετά από πέντε λεπτά πηγαίνουμε και κάνουμε το παιδί να ζητήσει συγγνώμη και να εξηγήσει γιατί. Να "απολόγηθεί".
Η λήξη: "Μόλις ζητήσει συγγνώμη, λέμε "Σε ευχαριστώ". Δείχνουμε ότι αποδεχόμαστε τη συγγνώμη, χρησιμοποιώντας ψηλότερο τόνο στη φωνή για να δείξουμε ότι είμαστε ευχαριστημένοι. Δίνουμε ένα φιλί και μια αγκαλιά και το καλούμε να συμμετέχει πάλι στην οικογενειακή δραστηριότητα ή να πάιξει οπως πριν"
Εννοείται πως το σκαλοπάτι είναι μεταφορική έννοια. Μπορεί να είναι ένα σημείο στο σπίτι, ένα καρεκλάκι κλπ.
Το παν είναι ο τρόπος που θα γίνει αυτή η διαδικασία. Με ηρεμία, κατεβαίνοντας στο ύψος του παιδιού, κοιτάζοντας το στα μάτια. Δεν θέλουμε να το εκφοβίσουμε, αλλά να το νουθετήσουμε.
Το κακό είναι πως δεν μπορούμε να το εφαρμόσουμε στο αυτοκίνητο!
(Τζο Φροστ, Ρωτήστε τη Νταντά πρώτων βοηθειών, εκδόσεις Μοτίβο, μετάφραση Κάλη Κιγιτζή, σελ.224)
Το πιο νόστιμο βιβλίο της χρονιάς
Ο "Τελευταίος Κινέζος Σεφ" της Νικόλ Μόουνς είναι ένα πραγματικά απολαυστικό βιβλίο. Είχα την τύχη να το διαβάσω σε περίοδο διακοπών και κυριολεκτικά χάθηκα στις ιστορίες και στις γεύσεις του. Πέρα από την ενδιαφέρουσα πλοκή ήταν ένα γοητευτικό μάθημα για τα μυστικά της κινέζικης κουζίνας και του πολιτισμού. Ένα μάθημα που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ένα ποίημα μετατρέπεται σε πιάτο κι ένα πιάτο σε ποίημα. Το φανταζόσασταν αυτό; Κι όμως συμβαίνει στην κυριολεξία. Έτσι μας έμαθε η κυρία Μόουνς...
Ήταν φυσικό να θελήσω να γνωρίσω τη συγγραφέα. Της έστειλα ένα e-mail μην περιμένοντας και πολλά. Θα απαντούσε έτσι, χωρίς μεσολάβηση μια διάσημη συγγραφέας με μεγάλα βραβεία και best seller; Δεν θα χρειαζόταν να περάσω από μια σειρά "παρατρεχάμενων" όπως συμβαίνει με "διασημότητες" της χώρας μας;
Μου απάντησε την επόμενη μέρα καθιερώνοντας μάλιστα ένα είδος ενικού μεταξύ μας. Ενώ βρισκόταν σε διακοπές δεν είχε κανένα πρόβλημα να απαντήσει στις ερωτήσεις μου και να στείλει όποιο υλικό χρειαζόμουν!
-Πώς επιλέξατε ως θέμα του βιβλίου σας να γράψετε για την κινέζικη κουζίνα, για τον "Τελευταίο Κινέζο Σεφ";
Ταξίδεψα και έζησα στην Κίνα για πολλά χρόνια και συχνά είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω εκπληκτικά δείγματα της κουζίνας της. Πάντοτε γκρίνιαζα κι έλεγα πως οι περισσότεροι Δυτικοί δεν θα δοκίμαζαν ποτέ το κινέζικο φαγητό όπως το τρώνε στην Κίνα. Παράλληλα, άρχισα από το 1999 να συνεργάζομαι με το περιοδικό Gourmet, γράφοντας για την κινέζικη κουζίνα και συγκεντρώνοντας σταδιακά πολλές γνώσεις, που δεν θα χωρούσαν ποτέ σε ένα άρθρο.
Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν δεκάδες βιβλία για την κινέζικη κουζίνα, κανένα μέχρι σήμερα δεν έχει ασχοληθεί εμπεριστατωμένα με πτυχές όπως η φιλοσοφία, η αισθητική, η διανοητική λειτουργία της. Έτσι θέλησα, ξεφεύγοντας από τη δημοσιογραφική προσέγγιση, να κάνω γνωστό το πνεύμα της κινέζικης κουζίνας σε ένα ευρύτερο κοινό.
Ξεκίνησα από τον τίτλο "Ο Τελευταίος Κινέζος Σεφ" -μια που ιδέα ξεπετάχτηκε ξαφνικά από το μυαλό μου μια ωραία μέρα των διακοπών! Στη συνεχεία σκέφτηκα πως αυτός δεν θα ήταν απλώς ο τίτλος του μυθιστορήματος, αλλά και "ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο". Θα ήταν ο τίτλος ενός βιβλίου που υποτίθεται ότι γράφτηκε πολλές γενιές παλιότερα και θα λειτουργούσε κάπως σαν οδηγός στον αναγνώστη του μυθιστορήματος. Ένας οδηγός για την κινέζικη γαστρονομική παράδοση.
-Τι αγαπάτε και τι μισείτε στην Κίνα;
Αυτό που πάνω απ' όλα αγαπώ στην Κίνα είναι το βάθος και η συνέχεια της ιστορίας και του πολιτισμού της. Μου αρέσει να βρίσκομαι σε μια χώρα όπου τον πολιτισμό τον συναντάς στο κάθε σου βήμα, τον νιώθεις, τον ακούς ακόμη και στις καθημερινές κουβέντες που έχουν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Ίσως επειδή είμαι αμερικανίδα και η ιστορία μας είναι τόσο μικρή γοητεύομαι που το "ποτάμι του πολιτισμού" είναι τόσο μακρύ εκεί.
Αυτό που μισώ είναι η ρύπανση που μαστίζει όλες τις μεγάλες πόλεις και ιδιαίτερα το Πεκίνο. Είναι ανυπόφορη!
Εκείνο που θα ήθελα να αλλάξει είναι να αρχίσουν να εφαρμόζονται οι διάφοροι νόμοι που υποτίθται ότι ισχύουν, αλλά στην πράξη δεν εφαρμόζονται ποτέ. Υπάρχει μια γενικευμένη διαφθορά και το σύστημα εγκυμονεί πολλούς κινδύνους κατά τη μετάβαση του στην ελεύθερη αγορά...
Πώς σας φάνηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες;
Νομίζω ότι τα κατάφεραν πολύ καλά. Μου άρεσε και η τελετή έναρξης διότι ανάδειξε το μεγάλο πλεονέκτημα της χώρας: Την δύναμη των ανθρώπων της. Ο σκηνοθέτης Ζανγκ Γιμού χορογράφησε όπως και στις ταινίες του, με εκπληκτικό τρόπο μια μεγάλη μάζα ανθρώπων. Και δεν συμφωνώ καθόλου με όσους τον επέκριναν θεωρώντας ότι αυτό ήταν κατά κάποιον τρόπο η λατρεία προς ένα ολοκληρωτικό καθεστώς.
Σας αρέσει να μαγειρεύετε; έχετε κάποια σπεσιαλιτέ;
Στην πραγματικότητα δεν μαγειρεύω καθόλου. Εγώ ψωνίζω και πλένω τα πιάτα! Ο σύζυγος μου είναι ένας εκπληκτικός ερασιτέχνης σεφ, και παρόλο που δεν είναι Κινέζος, έμαθε να μαγειρεύει κινέζικα, συμφωνώντας να πλένει δωρεάν τα πιάτα για ένα ολόκληρο καλοκαίρι σε ένα κινέζικο εστιατόριο στη Νέα Υόρκη, όταν ήταν στην εφηβεία, με αντάλλαγμα να παρακολουθεί πως δούλευε ο Κινέζος σεφ. Το μαγείρεμα είναι γι΄αυτόν καθημερινή ευχαρίστηση, και έχει ενθουσιώδες κοινό: Τους δυο γιους μας που είναι στηνεφηβεία, αλλά και όλους τους φίλους μας, που λατρεύουν τη μαγειρική του. Έτσι έχω περιοριστεί σε έναν βοηθητικό ρόλο.
Αρχίσατε να γράφετε σχετικά αργά...
Στην πραγματικότητα γράφω από 16 χρονών, αλλά μέχρι που πέρασα, δεν είχα δείξει ποτέ τίποτα σε κανέναν! Εκείνη την εποχή, άφησα το σύζυγό μου να δει τα χειρόγραφά μου. Αυτός ενθουσιάστηκε και με έπεισε να γράψω μυθιστόρημα, κάτι που δεν είχα κάνει ποτέ στο παρελθόν. Έτσι γεννήθηκε το "Χαμένοι στη μετάφραση".
Ο σύζυγός σας -απ' ότι καταλαβαίνω είναι πάντοτε στο πλάι σας. Εσείς τι πιστεύετε γενικότερα για το γάμο και τα παιδιά;
Ο κόσμος με ταυτίζει με τη Maggie McElroy την ηρωίδα του βιβλίου μου, που επιμένει από την αρχή μέχρι το τέλος ότι δεν θέλει να κάνει παιδιά και προτιμά να ζει ανεξάρτητη. Στην πραγματικότητα είμαι το εντελώς αντίθετο. Έχω -όπως είπα- δυο γιους και είμαι άνθρωπος της οικογένειας.
Γνωρίζετε κάτι για την Ελληνική Κουζίνα. Θα γράφατε ποτέ τον "Τελευταίο Έλληνα Σεφ";
Νομίζω πως αυτό το έργο θα πρέπει να το αφήσω σε κάποιον άλλο! Θα ήθελα να ξέρω πιο πολλά για την κουζίνα σας, αλλά ομολογώ πως οι γνώσεις μου είναι φτωχές. Τα λίγα που γνωρίζω είναι από κάποια Ελληνικά εστιατόρια που έχω επισκεφθεί στις ΗΠΑ.
Είναι αλήθεια πως το βιβλίο σας "Χαμένοι στη Μετάφραση" δεν έχει καμια σχέση με την ταινία;
Δεν υπάρχει καμία σχέση, αν και ο κόσμος πιστεύει στο αντίθετο. Στην πραγματικότητα το βιβλίο μου είχε γίνει best seller πολλά χρόνια πριν από την ταινία. Η Σοφία Κόπολα δανείστηκε απλώς τον τίτλο -ο οποίος δεν προστατεύεται από τους νόμους που αφορούν στο copyright.
Εδώ ίσως αξίζει να αναφέρω ότι ένας Κινέζος σκηνοθέτης έχει πάρει τα δικαιώματα του "Σεφ" και σύντομα θα τον δείτε και στον κινηματογράφο...
Μερικά πράγματα που αξίζει να γνωρίσετε για τη Νικόλ Μόουνς
-Είναι δημοσιογράφος του περιοδικού Gourmet.
-Από το 1977 και για 18 χρόνια είχε επιχείρηση υφασμάτων στη Κίνα.
-Κάθε χρόνο επισκέπτεται την Κίνα για 4-6 εβδομάδες
-Ζει στο Πόρτλαντ του Όρεγκον
-Στην ιστοσελίδα της www.nicolemones.com, θα βρείτε εκπληκτικές συνταγές κινέζικης κουζίνας κι έτσι θα μπορέσετε να απολαύσετε τα φαγητά που αναφέρονται και στο βιβλίο. Ακόμη λίστες με τα καλύτερα κινέζικα εστιατόρια.
-Έχει γράψει ακόμη τα μυθιστόρηματα "Lost in Translation"- έχει τιμηθεί με το "Janet Heidinger Kafka Prize" -για το καλύτερο μυθιστόρημα γραμμένο από Αμερικανίδα- καθώς
και το "A Cup of Light"
-Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε 18 γλώσσες
-Έχει συνεργαστεί με τους Los Angeles Times, την Washington Post, το New York Times Magazine και το L'Uomo Vogue (Italy).
-Ο Τελευταίος Κινέζος Σεφ ήταν Finalist για το Kiriyama Prize και κέρδισε την πρώτη θέση στις ΗΠΑ και την τρίτη στον κόσμο ως το καλύτερο βιβλίο του 2007 για την Κινέζικη Μαγειρική (World Gourmand Cookbook Award )
Το βιβλίο
Στον "Τελευταίο Κινέζο Σεφ", παρακολουθούμε τις περιπέτειες της Μάγκι Μακ Ελρόι, μιας δημοσιογράφου γαστρονομικού περιοδικού που ταξιδεύει στην Κίνα για να ανακαλύψει κατά πόσο ισχύει το αίτημα για αναγνώριση πατρότητας που έχει υποβάλλει μια Κινέζα κατά του συζύγου της που χάθηκε πρόσφατα σε ένα τροχαίο. Το περιοδικό της αναθέτει να πάρει συνέντευξη από έναν Κινεζό-Αμερικανό σεφ που θα λάβει μέρος σε ένα διαγωνισμό ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων. Θα ξεκινήσει μια μοναδική φιλία κι ένα ταξίδι στις γεύσεις και τον πολιτισμό της Κίνας.
(Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο Votre Beaute που κυκλοφορεί)
Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008
Περισσότερα για το "Κύμα"
"Ώστε πιστεύετε ότι ακόμη μία δικτατορία δεν θα ήταν εφικτή στη Γερμανία...?"
("Ράινερ Βένγκερ")
Βραβείο / Διακρίσεις/ Υποψηφιότητες:
· Χάλκινο βραβείο καλύτερης ταινίας & Χρυσό βραβείο Δεύτερου Ανδρικού Ρόλου (για τον Frederick Lau) στα German Film Awards.
· Υποψηφιότητα για το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής για την Καλύτερη Διεθνή Ταινία στο Φεστιβάλ του Sundance για το 2008.
· Στις 10 επικρατέστερες, για καλύτερη ταινία στα European Film Awards 2008
Σύνοψη
Ένα πείραμα σε ένα σχολείο της Γερμανίας ξεκινά με τις καλύτερες των προθέσεων, αλλά εξελίσσεται σε κάτι άγριο και βίαιο. Ο Ράινερ Βένγκερ, καθηγητής Λυκείου με αναρχικό παρελθόν και πρωτοποριακές ιδέες για την εκπαίδευση, αναλαμβάνει, στο πλαίσιο του μαθήματος της πολιτικής θεωρίας, να διδάξει στους φοιτητές του για την τυραννία. Ο ίδιος, βέβαια, θα προτιμούσε να αναλάβει να μιλήσει για την αναρχία, αλλά σε αυτό τον έχει προλάβει ένας αυστηρός καθηγητής της παλιάς σχολής. Προκειμένου, λοιπόν, να κάνει το μάθημα πιο ενδιαφέρον και με αφορμή το σχόλιο ενός μαθητή του πως «δεν μπορεί σήμερα να ξαναυπάρξει φασισμός, σοφίζεται ένα παιχνίδι ρόλων: Ο ίδιος αναλαμβάνει το ρόλο του ηγέτη και οι μαθητές του το ρόλο των ακολούθων του. Οι τελευταίοι ανταποκρίνονται με ενθουσιασμό στις ανάγκες του «ρόλου». Πειθαρχούν με χαρά σε μια σειρά κανόνων συμπεριφοράς, ονοματίζουν την μικρή κοινωνία τους «Το κύμα», φορούν ένα είδος ενιαίας στολής, επινοούν έναν κοινό χαιρετισμό, φιλοτεχνούν ένα διακριτικό σήμα, μαθαίνουν τελικά να αντιλαμβάνονται ο ένας τον άλλο ως μέλη μιας εκλεκτής ομάδας, όπου όλοι είναι ίσοι με όλους. Ο Μάρκο, γιος διαλυμένης οικογένειας, είναι ίσος επιτέλους με τον πλούσιο συμμαθητή του. Η ντροπαλή, συνεσταλμένη Λϊζα είναι ίση επιτέλους με τα άλλα, δημοφιλή κορίτσια. Ο Τιμ, που βρισκόταν πάντα στο περιθώριο και κινούνταν καμιά φορά και εκτός νόμου, μπαίνει επιτέλους στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και αισθάνεται χρήσιμος. Ο Ντένις, που ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο και αναζητά διαρκώς το νόημα, διοχετεύει επιτέλους κάπου το πάθος του. Ένας μαθητής Τούρκικης καταγωγής είναι ίσος με τον Γερμανό. Μόνο που αν για τα μέλη της ομάδας όλα φαίνονται σωστά, όσοι βρίσκονται στην απ' έξω δείχνουν την δυσπιστία, αν όχι την αγωνία τους. Πρώτες πρώτες, η σύζυγος του Ράινερ, και αυτή καθηγήτρια στο ίδιο σχολείο, αλλά και η νεαρή Κάρο, το κορίτσι του Μάρκο που βρέθηκε στην ομάδα, εξοστρακίστηκε γιατί αρνήθηκε να φορέσει το ίδιο λευκό πουκάμισο με τους υπόλοιπους και παλεύει να δείξει στους υπόλοιπους το πόσο επικίνδυνες είναι οι νέες ιδέες του. Κανείς όμως δεν μπορεί να σταματήσει το «Κύμα» και την καταστροφή που φέρνει μαζί του…
Η ταινία βασίστηκε στο ομότιτλο βιβλίο του Martin Rhue (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Todd Strasser), υποχρεωτικό ανάγνωσμα σε πολλά σχολεία της Γερμανίας, που με τη σειρά του είναι εμπνευσμένο από πραγματική ιστορία. Το 1967, ένας καθηγητής ιστορίας στο Λύκειο Cubberley του Πάλο Άλτο με το όνομα Ron Jones εφάρμοσε ένα αντίστοιχο πείραμα στους μαθητές του. Όταν, κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος όπου δίδασκε για τον Εθνικό Σοσιαλισμό, ένας μαθητής του τον ρώτησε για το πώς θα μπορούσε ο λαός της Γερμανίας να αγνοεί για τη σφαγή του Εβραϊκού πληθυσμού, ο καθηγητής δεν μπόρεσε να απαντήσει. Αντ' αυτού όμως, αποφάσισε να δώσει μια μικρή γεύση από τις συνθήκες της εποχής που μελετούσαν. Έτσι, οργάνωσε την τάξη σε μια ομάδα (με το κάθε άλλο παρά αθώο όνομα «το Τρίτο Κύμα», μια άμεση αναφορά στο Τρίτο Ράιχ), πρότεινε σκληρά κανονιστικά μέτρα και εφάρμοσε σε λίγη ώρα ένα μικρό πρόγραμμα αυστηρής πειθαρχίας μέσα στην τάξη, έκπληκτος με την προθυμία με την οποία τον υπάκουαν οι μαθητές του. Το όλο εγχείρημα, που θα κρατούσε μία μόλις μέρα, εξαπλώθηκε ραγδαία σε όλο το σχολείο, όσοι είχαν αντίθετη γνώμη γνώριζαν έναν άτυπο αποκλεισμό, τα μέλη της πρώτης ομάδας άρχιζαν να κατασκοπεύουν το ένα το άλλο, και όσοι αρνούνταν να συμμορφωθούν έπεφταν θύματα βίας. Ο Jones κλήθηκε να επιβάλλει την τάξη μετά από πέντε μέρες. Και τα κατάφερε.
Η δήλωση του σκηνοθέτη
«Έδειχνα ανέκαθεν ειδικό ενδιαφέρον για την ιστορία της Ναζιστικής Γερμανίας. Για το αν θα μπορεί να υπάρξει φασισμός ξανά, για το πώς λειτουργεί το φασιστικό σύστημα, το πώς μπορεί να εκτροχιαστούν οι άνθρωποι από το δρόμο τους. Ήταν κάτι που πάντα με συνάρπαζε. Υποθέτω πως αυτό έχει να κάνει και με την ιστορία της οικογένειάς μου. Ο παππούς μου ήταν αξιωματικός του Τρίτου Ράιχ, κάτι για το οποίο ο πατέρας μου, αλλά και οι δύο θείοι μου, συνάντησαν πολλά και διάφορα προβλήματα στη ζωή τους. Όταν ήμουν νέος συχνά αναρωτιόμουν για το τι θα έκανα αν θα βρισκόμουν σε μια κατάσταση σαν κι αυτή του παρελθόντος. Στο "Wave" η ερώτησή μου είναι το πώς θα μπορούσε να δουλεύει σήμερα ο φασισμός. Θα ήταν πιθανός σήμερα; Θα μπορούσε να ξανασυμβεί αυτό το πράγμα, εδώ και τώρα, σε ένα συνηθισμένο σχολείο στη Γερμανία;... Και πάλι, όταν ήμουν νέος πάντα ευχόμουν να υπήρχε κάτι με το οποίο θα μπορούσα να ταυτιστώ. Ζήλευα τους γονείς μου που έζησαν τη δεκαετία του '60 και το φοιτητικό κίνημα, όπου οι άνθρωποι είχαν ένα είδος κοινού στόχου, προσπαθώντας να αλλάξουν το κόσμο και να κάνουν τη διαφορά. Εγώ μεγάλωσε στη δεκαετία του '80 και του '90, όταν πια υπήρχαν χιλιάδες πολιτικά ρεύματα και ομάδες, αλλά καμιά πραγματική κατεύθυνση. Δεν μπορούσα να ενθουσιαστώ με τίποτα. Κι αυτό μου έλειπε. Αυτό νομίζω πως λείπει και από τα παιδιά σήμερα. Εννοώ, δεν μπορούμε να ορίζουμε τους εαυτούς μας μόνο μέσα από τη μουσική και το ντύσιμο. Νομίζω πως οι άνθρωποι έχουν μια βαθιά ανάγκη για την ουσία, μια ανάγκη που γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη. Η τάση για τον ατομικισμό και την ιδιώτευση, τη διάσπαση της κοινωνίας σε μικρές ομάδες, δεν μπορεί να συνεχιστεί για πάντα. Σε κάποιο σημείο θα βρεθεί ένα τεράστιο κενό. Και τότε ο κίνδυνος θα είναι ότι κάποιος «-ισμός» θα ξεπεταχτεί και θα θελήσει να γεμίσει αυτό το κενό».
Βιογραφικό του σκηνοθέτη:
Ο Dennis Gensel γεννήθηκε το 1973 στο Ανόβερο. Ενώ σπούδαζε στην Κινηματογραφική Ακαδημία του Μονάχου, γύρισε τις μικρού μήκους «The Wrong Trip» και «Living Game» το 1995 και 1996. Και στις δύο ήταν παραγωγός ο συμφοιτητής του Christian Becker (παραγωγός και του «The Wave») και κέρδισαν το βραβείο F.W.Murnau για την καλύτερη ταινία μικρού μήκους. Μετά την αποφοίτησή του, γύρισε την πρώτη του ταινία «The Phantom» για τη γερμανική τηλεόραση, ένα πολιτικό θρίλερ για την RAF, όπου συνεργάστηκε ξανά με τον Becker αλλά και τον Jurgen Vogel, (τον πρωταγωνιστή του «The Wave»). Το 2001 γύρισε την πρώτη του κινηματογραφική ταινία, τη νεανική σεξοκωμωδία «Girls on top» που γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Το 2004 γύρισε το «Before the fall», μια ιστορία για ένα εσωτερικό σχολείο για νεαρούς Ναζί, σε σενάριο του ιδίου και της Maggie Peren, που διακρίθηκε με πολλά βραβεία σε Φεστιβάλ του εξωτερικού.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ:
Οι λεπτομέρεις του "πειράματος" αυτού δεν έγιναν γνωστές για αρκετά χρόνια, παρά το μεγάλο ενδιαφέρον του. Το 1972 ο Τζόουνς δημοσίευσε ένα διήγημα όπου περιέγραφε ορισμένες λεπτομέρειες, και το 1981 διασκευάστηκε σε ταινία (κερδίζοντας βραβείο Έμμυ). ο συγγραφέας Τοντ Στράσσερ, με το ψευδώνυμο Μόρτον Ρου, έγραψε το μυθιστόρημα “Το Κύμα”, βασισμένο πάνω στην ταινία αλλά και τη διήγηση του Τζόουνς. Το βιβλίο γνώρισε επιτυχία, και στη Γερμανία προτεινόταν σαν ανάγνωσμα στα σχολεία. Διασκευάστηκε σε θεατρικό έργο και μιούζικαλ. Αργότερα, ο Τζόουνς αποκάλυψε την πλήρη δική του εκδοχή της ιστορίας, ορισμένες λεπτομέρεις από την οποία αμφισβητήθηκαν, κυρίως για το μέγεθος που απέκτησε το φαινόμενο μέσα στο σχολείο, αλλά και το κατά πόσον οι μαθητές μέλη του Κύματος συμμετείχαν όλοι σοβαρά. Το πείραμα προσέλκυσε το ενδιαφέρον του ψυχολόγου Φίλιπ Ζιμπάρντο, που αρκετά αργότερα διεξήγαγε το πείραμα φυλάκισης του Στάνφορντ, που και αυτό αφορούσε συνθήκες υπακοής/καταπίεσης.
(Πηγή:http://sevenfilms.blogspot.com)/ Εκεί θα διαβάσετε και το κείμενο "ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΚΥΜΑ" του Ron Jones (1972)
Επισκεφθείτε ακόμη το εξαιρετικό επίσημο site της ταινίας: www.welle.info
Έναν εικαστικό διαγωνισμό με αφορμή την ταινία «ΤΟ ΚΥΜΑ» διοργανώνει το Ινστιτούτο Γκαίτε για εφήβους και ενήλικες.
Ο διαγωνισμός μάς παροτρύνει να δούμε την ταινία και να δημιουργήσουμε τη δική σας εικαστική εκδοχή με θέμα «όλοι μαζί όμοιοι - διαφορετικοί». Τα έργα μπορεί να είναι: φωτογραφία, βίντεο (μέχρι 5 λεπτά), κολάζ, ζωγραφική.
Ο διαγωνισμός θα λήξει στις 15 Ιανουαρίου 2009, 20:00.
Τις συμμετοχές μπορείτε να τις παραδίδετε προσωπικά στη ρεσεψιόν ή να τις στέλνετε ταχυδρομικά με κάρτα παραλαβής στην εξής διεύθυνση:
Goethe-Institut Athen
«όλοι μαζί όμοιοι - διαφορετικοί»
Ομήρου 14-16 10672 Αθήνα
--------------------------------------------------------------------------------
Τι κερδίζετε:
Το Goethe-Institut Athen έχει προβλέψει 2 βραβεία:
Ένα για νέους μέχρι 18 ετών και ένα για ενήλικες (από 18 ετών και πάνω)
Στον νικητή μέχρι 18 ετών το Goethe-Institut Athen προσφέρει:
Ένα τμήμα εκμάθησης της γερμανικής στη Γερμανία το καλοκαίρι του 2009 διάρκειας τριών (3) εβδομάδων. Το τμήμα περιλαμβάνει:
-20-24 ώρες μάθημα την εβδομάδα
-Ψυχαγωγικά, πολιτιστικά και αθλητικά προγράμματα
-Διαμονή σε ξενώνες του Goethe-Institut
-Πλήρη διατροφή
-Επιτήρηση και φροντίδα καθ’ όλο το 24ωρο
-Δυνατότητα συμμετοχής σε εξετάσεις
-2 εκδρομές
-Ασφάλιση για ατυχήματα και ασθένεια
Το βραβείο συμπεριλαμβάνει επίσης οικονομική συμμετοχή του Ινστιτούτου στα αεροπορικά εισιτήρια.
O νικητής από 18 ετών και πάνω κερδίζει:
Ένα εξάμηνο τμήμα εκμάθησης της γερμανικής στο Goethe-Institut Athen, τα απαραίτητα βιβλία καθώς και ένα αεροπορικό εισιτήριο για Βερολίνο, το οποίο προσφέρει η LUFTHANSA
Η κριτική επιτροπή θα απαρτίζεται από μέλη του Goethe-Institut Athen, της Seven Films και από την Νατάσα Χασιώτη, κριτικό-ιστορικό χορού, δημοσιογράφο.
Αποκλείεται η δικαστική οδός.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να καταθέσουν μέχρι και 2 συμμετοχές ο καθένας.
Η ανακοίνωση των δυο νικητών θα γίνει την Πέμπτη 22 ή την Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009 στις 20:00 στο φουαγιέ του Ινστιτούτου, Ομήρου 14-16.
Δικαίωμα συμμετοχής στο διαγωνισμό δεν έχουν οι εργαζόμενοι στο Goethe-Institut, στην Seven Films και την LUFTHANSA.
Πληροφορίες: Goethe-Institut Athen, Τηλ. 210 3661043, www.goethe.de/athen
--------------------------------------------------------------------------------
Συγκλονιστικό "Κύμα"
Οι γερμανικές εκπλήξεις συνεχίζονται... Μια ακόμη εκπληκτική ταινία που με καθήλωσε, κρατώντας τα νεύρα μου τεντωμένα από το πρώτο πλάνο, μέχρι τους τίτλους τέλους.
Το πείραμα που εφαρμόζει ένας αντισυμβατικός καθηγητής στο μάθημα πολιτικής αγωγής με θέμα την απολυταρχία, οδηγεί στη δημιουργία μιας συμπαγούς ομάδας με φασιστικά χαρακτηριστικά.
Ο ίδιος ο καθηγητής σιγά- σιγά μπάινει μέσα σε ένα ρόλο μικρού "Φίρερ", ενώ οι μαθητές αποκτούν έμβλημα, στολή, χαιρετισμό και αρχίζουν να πιστεύουν πως είναι ταγμένοι σε έναν ανώτερο σκοπό... Η ομάδα παίρνει το όνομα "Το Κύμα".
Οι ελάχιστοι που αντιδρούν, πετάγονται έξω από την ομάδα, εξοβελίζονται.
Καθώς η ταινία προχωρά η κατάσταση γίνεται ολοένα και πιο ζοφερή και απειλητική. Μια μαθήτρια, η Κάρο, αποφασίζει να αντιδράσει.
Στη στολή -λευκό πουκάμισο, τζιν παντελόνι αυτή απαντά φορώντας ένα κατακόκκνο μπλουζάκι.
Την αρνούνται όλοι: ο σύντροφός της, η καλύτερη φίλη της, η θεατρική της ομάδα... Η ίδια, έχοντας συνειδητοποιήσει το ρόλο που παίζει πια το "Κύμα" και θεωρώντας ότι μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις προσπαθεί να συνετίσει τον καθηγητή της. Αυτός συνεπαρμένος από τη νέα κατάσταση, την αποδιώχνει.
Με μια ακόμη συμμαθήτρια κυκλοφορούν μια προκύρηξη: "Σταματήστε το "Κύμα"!"
Όμως φαίενται πως πια η κατάσταση έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Το ξύπνημα του καθηγητή θα είναι οδυνηρό και η προσπάθεια να σταματήσει αυτό που ο ίδιος ξεκίνησε μοιάζει καταδικασμένη.
Το τέλος θα είναι συγκλονιστικό...
Κινηματογραφικό έργο εξαιρετικό σε κάθε λεπτομέρεια, με εκπληκτικές ερμηνείες ακόμη και στους πιο μικρούς ρόλους, με χαρακτήρες δυνατούς και αντιφατικούς και με ένα -τελικά προοδευτικό μήνυμα- σε δύσκολους καιρούς.
Όταν υπάρξει αντίσταση στην ομοιομορφία και στο φασισμό, ακόμη κι όταν ο εχθρός μοιάζει ανίκητος, μπορέι να σταματήσεις ακόμη κι ένα κύμα...
Ωστόσο η ταινία δεν κρύβει την παγματικότητα: Κάτω από τη δημοκρατική επιφάνεια της Ευρώπης ελλοχεύει το φίδι του φασισμού. Ένα μικρό τίποτα αρκεί για να σπάσει το κέλυφος του αβγού και να δείξει το απεχθές του πρόσωπο, ακόμη και με προοδευτικό προσωπείο, ακόμη και με ρητορείες υπέρ του λαού.
Το Κύμα
Σκηνοθεσία: Denis Gansel
Σενάριο: Denis Gansel, Todd Strasser, Peter Thorwarth
Παίζουν: Jurgen Vogel, Frederick Lau, Max Riemelt, Jennifer Ulrich, Christiane Paul, Cristina do Rego, Jacob Matschentz, Elyas M' Barek, Maximillian Vollmer, Maximillian Mauf
Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008
Αν ξέραμε τι πίνουμε...
Ε952 (κυκλαμικό οξύ) Εχει συσχετισθεί με καρκινογένεση σε ανθρώπους και πειραματόζωα και με βλάβες του νευρικού συστήματος. Συσχετίζεται επίσης με ημικρανίες και καρκινογόνες βλάβες στους όρχεις ποντικών και στα έμβρυά τους. Απαγορεύεται η χρήση του στις ΗΠΑ και στη Βρετανία. (πηγή: εφημερίδα "Το Βήμα")
Το οξύ αυτό που απαγορεύεται στις ΗΠΑ, για τους λόγους που διαβάσατε, επιτρέπεται στην Ευρώπη για... άγνωστους λόγους!
Έτσι διάφοροι αφελείς που γοητεύονται από τις διαφημιστικές εκστρατείες, πίνουν άφθονο οξύ, νομίζοντας μάλιστα ότι κάνουν και καλό στην υγεία τους.
Ένα από τα αναψυκτικά που περιέχουν κυκλαμικό οξύ -το τονίζουμε νόμιμα- είναι και η Coca Cola Zero
Το οξύ αυτό που απαγορεύεται στις ΗΠΑ, για τους λόγους που διαβάσατε, επιτρέπεται στην Ευρώπη για... άγνωστους λόγους!
Έτσι διάφοροι αφελείς που γοητεύονται από τις διαφημιστικές εκστρατείες, πίνουν άφθονο οξύ, νομίζοντας μάλιστα ότι κάνουν και καλό στην υγεία τους.
Ένα από τα αναψυκτικά που περιέχουν κυκλαμικό οξύ -το τονίζουμε νόμιμα- είναι και η Coca Cola Zero
Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008
Οι προσβλητικές ανοησίες της Cosmote
"Σπαστικό δεν είναι να μην έχεις σήμα;"
Αυτή τη φράση θεώρησε καλό να χρησιμοποιήσει η Cosmote για τη νέα διαφημιστική της εκστρατεία.
Χωρίς να είμαι οπαδός της "πολιτικής ορθότητας", θεωρώ απελπιστικά κακόγουστη αυτή την επιλογή, που εν έτει 2008, χρησιμοποιώντας μια παλιάς κοπής φράση -θυμάμαι να τη λέμε πίσω στη δεκαετία του '70, μαθητές του δημοτικού ή του γυμνασίου- επί της ουσίας αναπαράγει στερεότυπα κοινωνικού αποκλεισμού. Πρόκειται για το κακής ποιότητας "χιούμορ", που χρησιμοποιούν εναντίον κάθε είδους διαφορετικών ανθρώπων διάφοροι ανεγκέφαλοι.
Και όταν αυτό γίνεται σε στενό -ιδιωτικό κύκλο- ουδόλως μας ενδιαφέρει. Ο καθένας έχει τους φίλους που του ταιριάζουν. Όταν όμως χρησιμοποιείται σε διαφημιστική εκστρατεία, τα πράγματα αλλάζουν.
Αναρωτιέμαι μάλιστα τι άποψη έχουν τόσο η Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών, όσο και η Εθνική Συνομοσπονδία των Ατόμων με Αναπηρία για τη συγκεκριμένη διαφήμιση.
Μήπως τα Μέσα Ενημέρωσης που τη φιλοξενούν θα έπρεπε να την έχουν αρνηθεί;
Υπάρχει άραγε κάποιος κώδικας δεοντολογίας;
Κι αν κανείς δεν κάνει τίποτε, αυτή η διαφήμιση δεν θα ήταν επαρκής λόγος για να εγκαταλείψουν οι συνδρομητές της την Cosmote και να στραφούν σε άλλες εταιρείες που να αντιμετωπίζουν πιο σοβαρά τα ζητήματα κοινωνικής ευθύνης;
Γιατί αύριο μπορεί να δούμε διαφημίσεις για "καθυστερημένους", για "κουλούς", για "στραβούς" κ.α.
Κάποτε πρέπει να μπαίνει ένα τέλος...
Αυτή τη φράση θεώρησε καλό να χρησιμοποιήσει η Cosmote για τη νέα διαφημιστική της εκστρατεία.
Χωρίς να είμαι οπαδός της "πολιτικής ορθότητας", θεωρώ απελπιστικά κακόγουστη αυτή την επιλογή, που εν έτει 2008, χρησιμοποιώντας μια παλιάς κοπής φράση -θυμάμαι να τη λέμε πίσω στη δεκαετία του '70, μαθητές του δημοτικού ή του γυμνασίου- επί της ουσίας αναπαράγει στερεότυπα κοινωνικού αποκλεισμού. Πρόκειται για το κακής ποιότητας "χιούμορ", που χρησιμοποιούν εναντίον κάθε είδους διαφορετικών ανθρώπων διάφοροι ανεγκέφαλοι.
Και όταν αυτό γίνεται σε στενό -ιδιωτικό κύκλο- ουδόλως μας ενδιαφέρει. Ο καθένας έχει τους φίλους που του ταιριάζουν. Όταν όμως χρησιμοποιείται σε διαφημιστική εκστρατεία, τα πράγματα αλλάζουν.
Αναρωτιέμαι μάλιστα τι άποψη έχουν τόσο η Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών, όσο και η Εθνική Συνομοσπονδία των Ατόμων με Αναπηρία για τη συγκεκριμένη διαφήμιση.
Μήπως τα Μέσα Ενημέρωσης που τη φιλοξενούν θα έπρεπε να την έχουν αρνηθεί;
Υπάρχει άραγε κάποιος κώδικας δεοντολογίας;
Κι αν κανείς δεν κάνει τίποτε, αυτή η διαφήμιση δεν θα ήταν επαρκής λόγος για να εγκαταλείψουν οι συνδρομητές της την Cosmote και να στραφούν σε άλλες εταιρείες που να αντιμετωπίζουν πιο σοβαρά τα ζητήματα κοινωνικής ευθύνης;
Γιατί αύριο μπορεί να δούμε διαφημίσεις για "καθυστερημένους", για "κουλούς", για "στραβούς" κ.α.
Κάποτε πρέπει να μπαίνει ένα τέλος...
Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008
Η Ξεχωριστή Βικτώρια Χίσλοπ
Όταν το “Νησί” της Βικτόρια Χίσλοπ βρέθηκε για πρώτη φορά στα χέρια μου, αρνήθηκα να το διαβάσω. Μέσα στους επόμενους μήνες που το έβλεπα μόνιμα μέσα στην πρώτη δεκάδα των ευπώλητων, η άρνηση μου γινόταν πείσμα... Και ήρθε το δεύτερο βιβλίο της, ο “Γυρισμός”. Είχα την ευκαιρία να πάρω μια γεύση πριν κυκλοφορήσει επίσημα.
Η Βάσω Σωτηρίου από τις εκδόσεις "Διόπτρα", είχε φαίνεται βάλει στοίχημα να μου αποδείξει πως έκανα λάθος...
Οι αντιστάσεις μου κάμφθηκαν και γεμάτος επιφυλάξεις αποφάσισα να διαβάσω τελικά το “Νησί”. Είχε προκύψει βλέπετε η δυνατότητα μιας συνέντευξης με τη συγγραφέα και μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον να γνώρισω τη γυναίκα που με ένα δύσκολο θέμα -όπως είναι η ιστορία μιας αποικίας λεπρών- κατάφερε να κερδίσει χιλιάδες αναγνώστες. Ποιά να ήταν άραγε η συνταγή;
Και μετά... Βυθίστηκα στον κόσμο της Βικτόρια Χίσλοπ, διαβάζοντας μέσα σε λίγες μέρες και τα δυο της βιβλία. Και κατάλαβα ότι δεν είχα να κάνω με μια συγγραφέα best seller, αλλά με έναν άνθρωπο ευαίσθητο και ταλαντούχο που είχε να αφηγηθεί ιστορίες που τελικά μας αφορούν και μας αγγίζουν όλους. Κι ας μοιάζει μακρινός ένας εμφύλιος πόλεμος στην Ισπανία ή μια αποικία λεπρών...
Το πρωί, λίγες ώρες πριν τη συναντήσω, τέλειωσα τον “Γυρισμό” -το ομολογώ- με μάτια υγρά. Πώς να μείνεις αδιάφορος στο ξεκλήρισμα μιας ολόκληρης οικογένειας στον Ισπανικό Εμφύλιο; Πώς να μην προχωρήσεις σε παραλληλισμούς με τα δικά μας τραύματα; Εικόνες ζοφερές. Στρατόπεδα συγκέντρωσης και ένα τερατώδες έργο που αναλαμβάνουν οι κρατούμενοι για τη δόξα του... Φράνκο. Και πάνω από όλα ο Λόρκα και η εκτέλεση του.
Δυο- τρεις ώρες αφού είχα κλείσει το βιβλίο, βρέθηκα μπροστά σε αυτή τη χαμογελαστή και δραστήρια γυναίκα που ακόμη και μια μικρή κουβέντα μαζί της σε γεμίζει αισιοδοξία. Και συνειδητοποίησα ότι καταφέρνει ακόμη και στην πιο σκοτεινή εποχή να σου δώσει μια νότα αισιοδοξίας. Έτσι ήρθαν τα πράγματα, μα έτσι δεν θα πάνε! Και δεν είναι τυχαίο που οι ηρωίδες και στα δυο βιβλία της, με τη δύναμη που παίρνουν από την ίδια την ιστορία, αποφασίζουν να αλλάξουν τη ζωή και τον εαυτό τους. Να τολμήσουν το αδιανόητο για τη σιωπηλή πλειοψηφία.
Η Βικτώρια Χίσλοπ, με το που τη συναντάς εξαφανίζει την απόσταση. Χαμογελάει ζεστά και στο τέλος δεν ξέρεις ποιός παίρνει συνέντευξη από ποιόν.
Της είπα για τον δικό μας εμφύλιο. Αμέσως μου ζήτησε βιβλιογραφία. Μιλήσαμε για τον Λόρκα. Προσπάθησα να της εξηγήσω ότι για μας είναι ένας Έλληνας. Το κατάλαβε αμέσως. ήταν έτοιμη να ψάξει τους δίσκους του Λεοντή και του Χατζηδάκι.
Καθίσαμε και συζητούσαμε σαν παλιοί γνώριμοι, στο δωμάτιο της με θέα την Ακρόπολη, πολλή περισσότερη ώρα από όσο θα δικαιολογούσε μια συνέντευξη...
(Τα της συνέντευξης θα τα διαβάσετε στο Votre Beaute)
Το ίδιο βράδι, βρεθήκαμε στο πάρτι που έκνε προς τιμήν της ο εκδοτικός οίκος στο El Pecado. Όταν ανέβηκε να μιλήσει, μας άφησε και πάλι έκπληκτους. Μίλησε σε άπταιστα ελληνικά!
Ξαφνικά βρέθηκα κι εγώ στη σκηνή, να μιλάω για όσα πήρα από τα βιβλία της. Ανάμεσα στη Μαρία-Ελένη Σπυροπούλου από τη City Press και τον Μανόλη Πιμπλή από τα "Νέα".
Ένιωσα λίγο παράξενα που κλήθηκα να μιλήσω ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που εγκαίρως είχαν βρει τους θησαυρούς της κυρίας Χίσλοπ και είχαν ήδη παρουσιάσει συνεντεύξεις μαζί της...
Όμως ένιωσα και όμορφα που μοιράστηκα τις σκέψεις και τις επιφυλάξεις μου. Που νομίζω ότι άρεσαν και στη συγγραφέα -η οποία επίσης απεχθάνεται τα συνήθη best seller!
Αυτό που όλοι περιμένουμε τώρα, είναι ένα τρίτο βιβλίο, για το οποίο δεν αποκαλύπτει τίποτα.
Αργοπορημένος!
Ήταν μια εβδομάδα με πολύ τρέξιμο και πολλές αλλαγές στην επαγγελματική μου ζωή. Με πολλές ευχάριστες στιγμές και γνωριμίες με σημαντικούς ανθρώπους. Έτσι η ενημέρωση πήγε... περίπατο!
Θα ξεκινήσω από τη βραδιά της παρουσίασης του βιβλίου "Το Ημερολόγιο ενός πατέρα (2)-Όποις αγαπάει (εκ) παιδεύει"... Πλήθος κόσμου γέμισε το φιλόξενο χώρο του "Ευριπίδη" στο Χαλάνδρι και όλοι μαζί απολαύσαμε τους εξαιρετικούς ομιλητές ¨
-Τη Νόνη Δούνια, που για πολλούς ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, με τη ζεστασιά και τη γνώση που αναφέρθηκε στα ζητήματα που αφορούν στο μεγάλωμα των παιδιών
-Τη Μαρία Καλλιμασιά που ανέλυσε με περιεκτικό τρόπο τα ζητήματα που απασχολούν το βιβλίο
-Το Γρηγόρη Καλομοίρη σε μια εξαιρετική επιστημονική ανάλυση των ζητημάτων που αφορούν στην εκπαίδευση (θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε σε λίγες μέρες όλη την ομιλία)
-Την Ιωάννα Καμπούρη, που μας έδειξε πώς θα έπρεπε να είναι οι νηπιαγωγοί στους οποίους εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας...
Ο Συνεταιρισμός του Τυρνάβου, πιστός στην υπόσχεση του, μας προμήθευσε με τα απαραίτητα... κάυσιμα! Εξαιρετικό κρασί και τσίπουρο, που βοήθησαν να ζεσταθεί ακόμη περισσότερο η ατμόσφαιρα.
Ήταν μια βραδιά με πολλούς φίλους και γνωστούς, με ανθρώπους που γνώρισα για πρώτη φορά, με άλλους που αναπάντεχα με τίμησαν με την παρουσία τους. Ο κατάλογος είναι μακρύς για να αναφέρω ονόματα.
Τους ευχαριστώ όλους.
Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2008
Γερμανική άνοιξη
Νομίζω πως ό,τι καλύτερο τα τελευταία χρόνια στον κινηματογράφο, προέρχεται από τη Γερμανία. Χθες το βράδι είδα τη συγκλονιστική ταινία του Ούλι Έντελ "Το σύμπλεγμα Baader Meinhof". Έπί δυόμισι ώρες έμεινα καθηλωμένος, να παρακολουθώ χωρίς να μπορώ ούτε να θέλω να πάρω ανάσα. Μια εκπληκτική ανατομία της τρομοκρατίας, χωρίς ηθικολογία. Εκπληκτική σκηνοθεσία και φωτογραφία, ερμηνείες μοναδικές. Η γνωστή μας και από τις "Ζωές των άλλων" Μαρτίνα Γκέντεκ ήταν μια αξεπέραστη Ούλρικε Μάϊνχοφ, όπως και ο Μόριτς Μπλαιμπτρόι που έπαιξε τον Αντρέας Μπάαντερ καθώς και η Γιοχάνα Βόκαλεκ που συγκλόνισε ως Γκούντρουν Έσλιν.
Όμως και ο παραμικρός ρόλος, ακόμη και η πιο μικρή σκηνή ήταν προσεγμένα σε κάθε λεπτομέρεια, μεταφέροντας με απίστευτο ρεαλισμό το κλίμα εκείνης της εποχής...
Πιστεύω πως κανείς δεν πρέπει να χάσει αυτή την ταινία.
Την ευκαιρία να δείτε μια ακόμη από τις κορυφαίες στιγμές του σύγχρονου γερμανικού κινηματογράφου, σας τη δίνει το φιλόξενο "Στέκι" της όδου Αβέρωφ στο Χαλάνδρι, όπου με ελεύθερη είσοδο, προβάλει κάθε βδομάδα μια ξεχωριστή ταινία:
ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΙΝΕΜΑ ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
ΑΒΕΡΩΦ 7α
Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 8.30 μ.μ.
ΜΑΖΙ ΠΟΤΕ
του Φατίχ Ακίν(Ελάτε γιατί σας πεθυμήσαμε…)
Μαζί ποτέ
Gegen die Wand/Head On. Γερμανία /Τουρκία, 2003. Σκηνοθεσία-σενάριο: Φατίχ Ακίν. Ηθοποιοί: Μπιρόλ Ουνέλ, Σιμπέλ Κεκιλί, Κατρίν Στρίμπεκ, Γκούβεν Κιράκ. 121 λεπτά.
Ενας απραγματοποίητος έρωτας ανάμεσα σ' ένα ζευγάρι Τούρκων της Γερμανίας, σε μια ταινία που συνδυάζει την κωμωδία με το δράμα. Χρυσή Αρκτος στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Στην τουρκική κοινότητα της Γερμανίας μας μεταφέρει στη βραβευμένη με τη Χρυσή Αρκτο του Φεστιβάλ Βερολίνου ταινία του ο Τούρκος σκηνοθέτης (που εδώ και χρόνια εργάζεται στη Γερμανία) Φατίχ Ακίν. Η νεαρή Σιμπέλ, Γερμανίδα τουρκικής καταγωγής που ζει στο Αμβούργο, θέλει να δραπετεύσει από την καταπιεστική ζωή της μουσουλμανικής οικογένειάς της, γι' αυτό και προσποιείται απόπειρα αυτοκτονίας. Για να γλιτώσει από την ντροπή που η απόπειρά της φέρνει στην οικογένειά της αλλά και να μπορέσει να ζήσει μια ανεξάρτητη ζωή, η Σιμπέλ πείθει έναν άλλο απογοητευμένο από τη ζωή, τον 40χρονο Καχίτ, που κι αυτός είχε αποπειραθεί ν' αυτοκτονήσει, να την παντρευτεί, μ' έναν έστω λευκό γάμο.
Η συζυγική ζωή τους περιορίζεται στο διαμέρισμα που μοιράζονται, ενώ ο καθένας ακολουθεί τη δική του ζωή: η Σιμπέλ απολαμβάνοντας την ελευθερία της, πηγαίνοντας με διάφορους άντρες κι ο Καχίτ βλέποντας την πρώην γυναίκα του. Κάποτε όμως ο έρωτας θα χτυπήσει και τους δύο…
Με βάση ένα επίκαιρο θέμα, τη σύγκρουση του ισλαμικού με το δυτικό πολιτισμό, ο Ακίν έφτιαξε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ταινία που στηρίζεται σε καθαρά ρεαλιστικά στοιχεία για να αναπτύξει την πλοκή της.
Ο σκηνοθέτης, όπως ανέφερε στη συνέντευξη Τύπου στο Βερολίνο, στηρίχτηκε σε προσωπική εμπειρία (μια πολύ καλή φίλη του του είχε κάποτε προτείνει να κάνουν λευκό γάμο) για να αφηγηθεί μια ιστορία έρωτα, συνδυάζοντας το κωμικό στοιχείο με το δράμα και την τραγωδία.
Η Σιμπέλ εκφράζει την αγωνία και το μαρτύριο πολλών νεαρών Τουρκάλων που σε μια σύγχρονη κοινωνία (και όχι μόνο της Γερμανίας αλλά και μιας Τουρκίας που θέλει να ενσωματωθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση) έρχονται σε σύγκρουση με τις στενές, καταπιεστικές αντιλήψεις των ορθόδοξων μουσουλμανικών οικογενειών τους, όπου η γυναίκα είναι υποχείριο του ανδρός που την προστατεύει και την μεταχειρίζεται σαν σκλάβα του. Από την άλλη, ο Καχίτ είναι ένας «χαμένος», παντρεμένος κάποτε με μια γυναίκα για την οποία δεν ξέρουμε πολλά και ο οποίος βρίσκει καταφύγιο στα ναρκωτικά. Αν για τη Σιμπέλ ο γάμος σημαίνει ελευθερία, για τον Καχίτ αυτός είναι ένας τρόπος να ξεφύγει από τη μανία αυτοκτονίας.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι την πρωταγωνίστριά του ο Ακίν τη βρήκε κυριολεκτικά από το δρόμο, με μόνη εμπειρία της ρόλους σε πορνοταινίες).
Ο Ακίν στήνει με πάθος τις σκηνές του (ολόκληρη η ταινία γυρίστηκε σε χρονολογική σειρά), τονίζοντας τα ρεαλιστικά, όσο ωμά κι αν είναι συχνά, στοιχεία τους, καταφέρνοντας τελικά, με το πάθος και το πείσμα του, να πείσει το θεατή.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)