Άρωμα μαστίχας 1

Λέω να μείνουμε λίγο ακόμη στη μαστίχα και στο άρωμα της και να ξεφύγουμε από όσους και όσα καθημερινά μας πληγώνουν.

Διαβάζω την είδηση από την ιστοσελίδα www.chiosnews.com:
Καλλυντική κρέμα με μαστίχα βρέθηκε σε ετρουσκικό τάφο 2.000 ετών


"Ένα αλαβάστρινο βάζο που περιείχε καλλυντική κρέμα ανακαλύφθηκε σε αριστοκρατικό τάφο των Ετρούσκων στην περιοχή της Τοσκάνης. Η κρέμα των 2.000 ετών διατηρείται σε καλή κατάσταση και βρέθηκε να περιέχει μαστίχα και έλαιο μυροβάλανου, δυο συστατικά που χρησιμοποιούσαν οι Αιγύπτιοι και οι αρχαίοι Ελληνες..."

Ανατρέχοντας στο αρχείο της ίδιας ιστοσελίδας διαβάζω πρόσφατες δηλώσεις του Κωνσταντίνου Γανιάρη, προέδρου της Ένωσης Μαστιχαπαραγωγών Χίου, για τη δημιουργία Μουσείου Μαστίχας στη Χίο και δεν μπορώ παρά να προσυπογράψω τα όσα λέει:

"...Υπάρχουν ανά τον κόσμο παραδείγματα περιοχών που έχουν, αναδεικνύουν και εκμεταλλεύονται, με το αζημίωτο βέβαια, τους ‘μύθους’ τους αλλά και παραδείγματα χωρών που κατασκευάζουν (επιτυχώς ή όχι είναι άλλο θέμα) προϊόντα, προκειμένου να αναπτυχθούν.
Στην πρώτη κατηγορία κλασικά παραδείγματα είναι: τα γαλλικά κρασιά, το ιταλικό προσούτο και η ελληνική φέτα χρηματοδότες της προβολής των οποίων είναι οι ίδιες οι κυβερνήσεις που δαπανούν εκατομμύρια ευρώ για την προβολή τους στο εσωτερικό και κυρίως στο εξωτερικό έτσι που τα προϊόντα αυτά γίνονται οι καλύτεροι πρεσβευτές των χωρών τους ανά τον κόσμο. Υπάρχουν και χώρες που δεν έχουν αλλά δαπανούν τεράστια ποσά στην προκειμένου να κατασκευάσουν το δικό τους προϊόν ώστε να πάρουν ένα μερίδιο της παγκόσμιας αγοράς, κλασικά παραδείγματα: το ούζο Νότιας Αφρικής και τα λευκά τυριά.
Ερχόμενοι στα καθ’ ημάς για να γίνει αντιληπτό κατά πόσο μια στοχευμένη - ουσιαστική παρέμβαση βασιζόμενη σε ένα συγκριτικό πλεονέκτημα μιας περιοχής (στην περίπτωση μας είναι ο ποταμός Λούσιος) μπορεί να αλλάξει την μοίρα ενός τόπου ας ανατρέξουμε στην περίπτωση της Δημητσάνας. Τις δεκαετίες 80 - 90 η Δημητσάνα ήταν ένα κεφαλοχώρι της ορεινής Πελοποννήσου με την οικονομία του και τον πληθυσμό του σε μαρασμό. Είχε ένα ξενοδοχείο τέταρτης κατηγορίας που κατέγραφε 400 διανυκτερεύσεις τον χρόνο. Αρχές της δεκαετίας του 2000 το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Τραπέζης Πειραιώς εντάσσει στο ΠΕΠ Πελοποννήσου και κατασκευάζει το μουσείο Υδροκίνησης που παρουσιάζει της εφαρμογές και τις χρήσεις τρεχούμενου νερού την περίοδο της Ελληνικής επανάστασης. Αποτέλεσμα: σήμερα η Δημητσάνα έχει τέσσερα πολυτελή ξενοδοχεία με 40.000 διανυκτερεύσεις, ενώ η ήδη έχει μεταμορφωθεί από ορεινό κεφαλοχώρι σε in προορισμό για τους έχοντας και κατέχοντας κατοίκους των Αθηνών.
Σήμερα στην Χίο έχουμε το μοναδικό προϊόν τον ‘μύθο μας’ την μαστίχα και είμαστε καθ’ όλα έτοιμοι να ιδρύσουμε και να λειτουργήσουμε με τους συνεργάτες μας του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Τραπέζης Πειραιώς το δυνατό σημείο προβολής που χρειάζεται το προϊόν το Μουσείο μαστίχας. Η υλοποίηση ενός τέτοιου έργου μόνο οφέλη θα φέρει στο νησί και θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά στους ρυθμούς ανάπτυξης του.
Οι τοπικές αρχές δείχνουν να αντιλαμβάνονται τα σημαντικά οφέλη που θα προκύψουν για την Χίο από την λειτουργία του Μουσείου.
Μοναδικό ζητούμενο η πολιτική βούληση των κυβερνόντων.
Ευελπιστώ πως υπάρχει και θα εκδηλωθεί...."

Θαυμάστε τώρα κι άλλες μοναδικές εικόνες από το μάζεμα και το καθάρισμα της μαστίχας, από την πλούσια συλλογή της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών Χίου. Περισσότερες στο: www.gummastic.gr