Ο Σαέντ, η Έλενα και ο ρατσισμός!

Καμιά φορά και η δουλειά σου χαρίζει μοναδικές στιγμές. Μια τέτοια ήταν κι η χθεσινή. Ως υπεύθυνος προβολής του προγράμματος "Οδυσσέας" βρέθηκα κι εγώ στον πολυχώρο "Απόλλων" της Νομαρχίας Πειραιά (παρεμπιπτόντως έχει μοναδική μόνιμη έκθεση γλυπτών και φιλοξενεί το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης), όπου -όπως γράψαμε στο Δελτίο Τύπου: "...πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση απονομής Πιστοποιητικών στους αποφοίτους του αυτόνομου εκπαιδευτικού προγράμματος «Οδυσσέας» - «Εκπαίδευση των μεταναστών στην ελληνική γλώσσα, την ελληνική ιστορία και τον ελληνικό πολιτισμό» του Νομού Αττικής..."
Από νωρίς, άνθρωποι από όλες τις γωνιές της Γης, άρχισαν να μαζεύονται εκεί με μια χαρούμενη αδημονία. Τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, αλλά τόσο ίδιοι, μαζεύονταν γύρω από τους δασκάλους τους σαν μια οικογένεια. Ζήλεψα -ομολογώ- την οικειότητά τους!
Ο Σαέντ Μοσάβι από το Αφγανιστάν με πλησίασε και με ρώτησε αν θα μπορούσε να μιλήσει. Χαμογέλασε πλατιά μόλις άκουσε το "ναι". Με ρώτησε κάμποσες φορές ακόμα σα να μην το πίστευε...
Είχα μόλις διαβάσει ένα βιβλίο για το Αφγανιστάν, τις συγκλονιστικές Σβησμένες Ψυχές του Ναντίμ Ασλάμ. (εκδόσεις Τόπος) και με τα όσα ζοφερά είχα σαν εικόνα μου φάνηκε ο Σαέντ εντελώς παράταιρος!
Και η Έλενα Λάπτεβα από τη Ρωσία ήθελε να μιλήσει, αλλά αυτή ήταν πιο προετοιμασμένη και σίγουρη...
Και έρχονταν άντρες λευκοί και μελαμψοί, γυναίκες με μαντήλες και άλλες ντυμένες σα μοντέλα, έρχονταν αμερικανοί και Κενυάτες, Ουκρανοί και ασιάτες...

Η αίθουσα γέμισε και ξεκινήσαμε. Το βλέμμα μου κοιτούσε αχόρταγα την αίθουσα. Η πολυπολιτισμικότητα στην πράξη! Μίλησαν οι επίσημοι και ήρθε η ώρα να δοθούν τα πιστοποιητικά. Μεγάλα, πλατιά, ζεστά χαμόγελα. Μια αληθινή γιορτή του κόσμου.


Σκέφτηκα την ίδια ώρα αυτά τα άθλια υποκείμενα, τους ρατσιστές, δηλητηριασμένους από το ίδιο τους το μίσος για κάθε τι διαφορετικό. Περήφανους που είναι... Έλληνες. Ξεχνώντας πως οι παππούδες τους ήταν πρόσφυγες και οι πατεράδες τους μετανάστες...
Θυμήθηκα τις εικόνες τους με ρόπαλα και κράνη, να ζητάνε με κραυγές να φύγουν οι ξένοι.
Νομίζω ότι ακόμη και τα δικά τους ηλίθια και σαλεμένα μυαλά, αν μπορύσαν να δουν την εικόνα που έβλεπα, αν κάτι ανθρώπινο υπάρχει μέσα τους, μπορεί μια μικρούλα σκέψη ότι κάνουν λάθος να περνούσε στιγμιαία από το μυαλό τους (αν διαθέτουν κάτι τέτοιο)...




Ας μην το χαλάω όμως. Όταν ανέβηκε να μιλήσει ο Σαέντ, τα 'χασε! Ευχαρίστησε και είπε "μου χαρίσατε μια καινούργια ζωή". Κόμπιασε και χαμογελούσε αμήχανα. Κατέβηκε από το βήμα. Το χαμόγελο του μας τα είχε πει όλα. Αυτή η ομιλία που δεν έγινε πήρε το πιο ζεστό και δυνατό χειροκρότημα.

Στη φωτογραφία: Ο Σαέντ με τη δασκάλα του

Και η Έλενα στη μικρή της ομιλία καταχειροκροτήθηκε.

Στη φωτογραφία: Η ομιλία της Έλενας

Μιλούσαμε μετά με την Άννα Στάμου, υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδας. Με τον σύζυγό της Ναϊμ Ελγαντούρ, δίνουν καθημερινές μάχες. Η ίδια ήταν χαμογελαστή και αισιόδοξη. Μου έλεγε παραδείγματα φτωχών Ελλήνων που βοηθούν με κάθε τρόπο τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Μου μίλησε για έναν παπά. "Δεν είναι οι Έλληνες ρατσιστές", επιμένει...

Στη φωτογραφία: Η Άννα Στάμου δίνει πιστοποιητικό σε Ουκρανή μαθήτρια

Ας μην το χαλάσω... Ας μην το χαλάσω... Να μην πω για όλους τους Έλληνες που με κάθε τρόπο έχουν τη βοήθεια των "ξένων" και μετά τους κατηγορούν στα γκάλοπ ότι "μάλλον βλάπτουν" την οικονομία...
Ας κρατήσω τα χαμόγελα. Ας κρατήσω την αγάπη των εκπαιδευτικών για τη δουλειά τους και για τους ανθρώπους που διδάσκουν και τους μαθαίνουν ελληνική γλώσσα, ιστορία και πολιτισμό...
Να πούμε ότι το πρόγραμμα "Οδυσσέας" συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ελληνικό Δημόσιο. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στη διεύθυνση: www.gsae.edu.gr/index.php/press/275--lr-l-r

ΥΓ. Οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί από τον υπογράφοντα και τη συνάδελφο Μαίρη Νταφλούκα