Επέτειος της Δικτατορίας σήμερα... Ήμουνα σχεδόν 7 χρονών κι όμως θυμάμαι εκείνη τη μέρα: Ένας στρατιώτης να σημαδεύει με το όπλο του τον αέρα και τον πατέρα μου να βρίζει από το μπαλκόνι του σπιτιού μας στους Αμπελοκήπους και να τον τραβάμε μέσα...
Όμως δεν είναι η στιγμή για όλα αυτά. Σήμερα, όπως πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό το μυαλό μου γύρισε στο -άγνωστο στο ευρύ κοινό- βιβλίο του Σεραφείμ Μάξιμου Κοινοβούλιο ή Δικτατορία; (εκδόσεις Στοχαστής)
Κατά τη γνώμη μου, είναι μαζί με το "Αγροτικό ζήτημα στην Ελλάδα" του Κώστα Βεργόπουλου, την "Εξάρτηση και Αναπαραγωγή" του Κωνσταντίνου Τσουκαλά, την "Επαγγελία της Αδύνατης Επανάστασης" του Άγγελου Ελεφάντη και την "Ιστορία του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου" του Γιώργου Μαργαρίτη, τα βιβλία που βοηθούν περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο να κατανοήσουμε όχι μόνο την ιστορία μας, αλλά και το τι συμβαίνει σήμερα...
Όμως δεν θέλω να κάνω βιβλιοκριτική... Προβληματίζομαι πάνω στο ερώτημα που τόσο εύστοχα απαντά στο βιβλίο του ο Μάξιμος: Κοινοβούλιο ή δικτατορία;Ζούμε σε μια εποχή κοινοβουλευτικής δικτατορίας:
Οι Συνταγματάρχες είναι περιττοί, όταν υπάρχει ο Γιωργάκης (θα επιμένω να τον λέω έτσι -είναι πολιτική επιλογή). Δεν χρειάζεται ΥΕΝΕΔ, όταν υπάρχει το Mega. Δεν χρειάζεται Γεωργαλάς όταν υπάρχουν οι παραθυράνθρωποι των καναλιών. Δεν χρειάζεται ΕΣΑ όταν υπάρχει Χρυσοχοΐδης. Δεν χρειάζεται ΚΥΠ, όταν υπάρχει ΕΥΠ και Αντιτρομοκρατική. Δεν χρειάζεται λογοκρισία όταν οι δημοσιογράφοι μιλούν και γράφουν καθ' υπαγόρευση. Δεν χρειάζονται απαγορεύσεις όταν γίνεται συστηματική πλύση εγκεφάλου...
...Αυτό που σίγουρα χρειάζεται είναι ένα νέο Πολυτεχνείο! Ήρθε ο καιρός να αντισταθούμε. Δε νομίζετε;
Θα επανέλθω πάντως με αποσπάσματα του βιβλίου που βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα γιατί το καθεστώς που ζούμε σήμερα, δεν είναι τίποτε άλλο από δικτατορία με κοινοβουλευτικό μανδύα.
Όταν μάλιστα ολοκληρωθεί η διάλυση του κοινωνικού κράτους με τις αλλαγές στο ασφαλιστικό, στην παιδεία και με τον ισοπεδωτικό Καλλικράτη, θα έρθει και ο εκλογικός νόμος για να βάλει ταφόπλακα στις όποιες κοινοβουλευτικές ψευδαισθήσεις μας...
Για τον συγγραφέα (από την ιστοσελίδα των εκδόσεων Στοχαστής)
Ο Σεραφείμ Μάξιμος γεννήθηκε το 1899 στο Γάνος της Ανατολικής Θράκης. Τέλειωσε στην Μεγάλη του Γένους Σχολή και γνώριζε και μιλούσε καλά τέσσερεις ξένες γλώσσες. Το 1922 κατεβαίνει στην Ελλάδα. Συμμετέχει ενεργά στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Η εξέλιξή του ήταν ραγδαία. Αναδεικνύεται σε κορυφαίο στέλεχος του νεαρού τότε ΚΚΕ και ορίζεται εκπρόσωπος της κοινοβου-λευτικής του ομάδας. Γρήγορα όμως διαφωνεί με τις ακολουθούμενες πρακτικές, με αποτέλεσμα να διαγραφεί το 1928. Πρωτοστατεί στην δημιουργία της Αριστερής Αντιπολίτευσης, εκδίδοντας τον «Σπάρτακο», ένα από τα σημαντικότερα αριστερά έντυπα που κυκλοφόρησαν ποτέ στην Ελλάδα. Το 1933 έρχεται σε σύγκρουση με τους αντιπολιτευόμενους το ΚΚΕ συντρόφους του, ακολουθώντας έκτοτε μια ξεχωριστή, μοναχική, εν πολλοίς, πορεία σύγκλισης ή κριτικής υποστήριξης του ΚΚΕ. Στην διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση. Στα χρόνια του Εμφυλίου, παρ’ όλες τις αντιρρήσεις του συστρατεύεται με το ΚΚΕ και εργάζεται ως δημοσιογράφος στην «Ελεύθερη Ελλάδα».
Ανταποκριτής της στο Παρίσι το 1947, αναγκάζεται να παραμείνει στο εξωτερικό, ύστερα από το κλείσιμό της και την αφαίρεση της δημοσιογραφικής του ιδιότητας. Αν και φανερά καταβεβλημένος από την πολύχρονη εξορία και το πολιτικό αδιέξοδο που του δημιουργούσε η απαξιωτική απέναντί του στάση του ΚΚΕ, εξακολουθεί να γράφει μελέτες και να αρθρογραφεί στην «Νέα Οικονομία», το «Αρχείον Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών», την «Νέα Οικονομία», τον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», την «Επιθεώρηση Τέχνης», την «Μακεδονία» και την «Αυγή». Πεθαίνει στις 18 Ιανου-αρίου 1962 στην Βιέννη, βαθιά πικραμένος, αλλά και αμετανόητα πιστός στις ιδέες και τα ιδανικά του. Κυριότερες εργασίες του είναι οι Κοινοβούλιο ή Δικτατορία;, Το ελληνικό εμπορικό ναυτικό κατά τον XVIII αιώνα, Η αυγή του ελληνικού καπιταλισμού, Θεωρητική Οικονομική και Οικονομική ακρισία, Πού βαδίζουμε;, Griechen-land und die USA, Κάρολος Μαρξ: θεμελιωτής του επιστημονικού σοσιαλισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου