...Συνεχίζεται...
Τρίτη 6 Απριλίου 2010
Γύρισα!
Μετά από σχεδόν δυο εβδομάδες απουσίας, γύρισα με πολλές εικόνες στη μηχανή κι ακόμη περισσότερες στο μυαλό... Όπως καταλαβαίνετε ο "σκληρός δίσκος" γέμισε ομορφιά και δεν χωράει η ασχήμια που μας τριγυρίζει. Προς το παρόν δεν έχω όρεξη αν κάνω κανένα σχόλιο. Μόνο να μοιραστώ λίγα Πασχαλιάτικα Καστέλλια...
...Συνεχίζεται...
...Συνεχίζεται...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Hφώτο με τα λουλουδάκια-μπουκετάκι μου θύμισε αυτό:
"...Ο αέρας τραβάει πολλά χρόνια από τη μνήμη μου δυνατά. Πόνεσα λίγο. Τώρα είμαι 16 χρονών. Βγαίνω να μαζέψω λουλούδια. Θα φτιάξω ένα ωραίο μπουκέτο. Καθώς μαζεύω λουλούδια ξεχνιέμαι και απομακρύνομαι από το χωριό. Με μαγεύει η ομορφιά τους. Θέλω κι άλλα κίτρινα, και ίσως βρω μοβ ανεμώνες. Είναι σπάνιες αλλά είναι η εποχή τους. Βλέπω λίγες παπαρούνες παραπέρα και τρέχω. Δεν υπάρχει κανείς τριγύρω κι όμως έχω μια αγωνία να τις κόψω γρήγορα. Μην μου τις πάρουν. Θα κάνουν το μπουκέτο μου τέλειο. Τρέχω προς τα εκεί. Τις κόβω προσεχτικά και μυρίζω τα χέρια μου. Ευτυχία. Και τότε καταλαβαίνω πως σουρουπώνει. Και πως ακόμη βρίσκομαι λίγα χιλιόμετρα έξω από το χωριό μου, κοντά στην «άσφαλτο» που βγάζει στην πόλη. Τα μάγια των λουλουδιών λύνονται όταν το μπουκέτο είναι έτοιμο, δηλαδή όταν δεν χωράνε άλλα λουλούδια στην κλειστή σου παμάμη –όποιος μαζεύει λουλούδια το ξέρει καλά, τα μάγια λύνονται όταν το μπουκέτο είναι έτοιμο. Και τώρα φοβάμαι. Πως θα γυρίσω πριν νυχτώσει;... "
Εννοείται πως όλες οι φωτογραφίες είναι πανέμορφες!!!!!!!!!
Μαγεία... Πότε θα γράψεις ένα παραμύθι; Πάνω που σκεφτόμουνα να γράψω κάτι με αφορμή τις ζωγραφιές σου!
Όταν τελειώσω το παραμύθι μου για τον Ζαχαρία τον Καρχαρία, θα στο στείλω...
Το απόσπασμα είναι από ένα διήγημα που έγραψα για τον διαγωνισμό σας αλλά δεν τόλμησα να στείλω. Οι ζωγραφιές έγιναν με αφορμή ένα υπέροχο παραμύθι, ως προσχέδια για την εικονογράφησή του, αλλά τελικά δεν προχώρησε το θέμα...Κόπηκαν από τον εκδοτικό μάλλον... Επειδή όμως τις βλέπω σαν ορφανές και τις λυπάμαι, εύχομαι να τις υιοθετήσει ένα παραμύθι και αυτό που ξεκίνησες να γράφεις το βρίσκω ΥΠΕΡΟΧΟ. Μακάρι. Κάποια στιγμή θέλω να γράψω ένα παρμύθι, τώρα όμως είναι μια δύ δύ δύύύύσκολη περιόδος για μένα, και έχω ανάγκη να παίρνω δύναμη από τα παραμύθια των άλλων. Σίγουρα πρέπει να αρχίσω να τολμώ...
Ποτέ δεν είναι ορφανή η ομορφιά Στεφανία μου. Αλίμονό μας.
Εσύ Κώστα γράψε! Η ομορφιά θέλει φροντίδα. Γιατί αν μη τι άλλο είναι σπάνια.
Δημοσίευση σχολίου