...λίγο πριν την Τιθορέα βγάζω τη μηχανή και τραβάω το αποτύπωμα του χρόνου... και γίνομαι ο "άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν"...
...μόλις μπήκα στην πέμπτη δεκαετία της ζωής μου... Για την ακρίβεια αυτό θα συμβεί στις 14.45... Δεν ξέρω πότε θα συνέλθω από το σοκ ή αν θα αφαιρέσω από το βιογραφικό μου την ημερομηνία γέννησης!
Διαβάζω και πάλι:
...Την εποχή που είναι νέος, κανείς δεν ξέρει ότι είναι νέος. Θα το μάθει αργότερα μεγαλώνοντας: θα ξέρει ότι υπήρξε χωρίς να έχει μάθει πότε ήταν.
Διότι τα νιάτα είναι μια επινόηση των γηρατειών.
Σε αντίθεση με το πραγματικό που χάνεται όταν το ονοματίζουμε, τα νιάτα δεν υπάρχουν παρά μόνο μέσω των λέξεων που επικαλείται κανείς για αν τα περιγράψει.
Ούτως ειπείν, δεν γίνονται κατανοητά παρά μόνο όταν δεν υπάρχουν, στο αρνητικό τους, ως τίτλος απουσίας. Να μην καπνίζεις πια, να μην πίνεις πια, να μην τρέχεις πια αν μην ερωτεύεσαι, τόσοι ευνουχισμοί που μας αποστραγγίζουν, σταγόνα σταγόνα, για να μας προετοιμάσουν καλύτερα για το θάνατο αυτού που υπήρξε η ζωή...
Pierre Rey Συναντήσεις με τον Λακάν
...μαζί με τη χώρα περνάει κρίση και ο υπογράφων...
...Και ο περίγυρος δεν είναι καθόλου ιδανικός... Φτάσαμε ως εδώ για να βλέπουμε τις άθλιες φυσιογνωμίες του Λοβέρδου, του Ρέππα, του Χρυσοχοϊδη και των άλλων υπαλλήλων του ΔΝΤ, να μας λένε πως κέρδισαν τις εκλογές αφού έχασαν μόλις 1.100.000 ψήφους σε ένα χρόνο!
Με σύνολο αποχής και άκυρων -λευκών που άγγιξε το 50%, πήραν ένα ποσοστό που επί του συνόλου των ψηφοφόρων δεν φθάνει ούτε το 15%. Αυτό ερμηνεύεται ως... συναίνεση του λαού για τα μέτρα και το Μνημόνιο!
Από την άλλη πλευρά πολλοί καμαρώνουν για το αποτέλεσμα:
-Όσοι έκαναν αποχή επειδή έγιναν ...πολλοί. Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται πως χωρίς να το καταλάβουν ψήφισαν... ΔΝΤ. Έτσι το ερμήνευσε ο Γιωργάκης ο Πινόκιος!
Όσο για την Αριστερά, τι να πει κανείς;
-Το ΚΚΕ χαίρεται για την (όντως) μεγάλη άνοδό του... Δεν νιώθουν καθόλου υπόλογοι για το γεγονός ότι αν στην Περιφέρεια Αττικής, είχαν επιλέξει τις συνεργασίες με επικεφαλής κάποιο πρόσωπο κοινής αποδοχής, σήμερα θα είχε ανατραπεί πλήρως το σκηνικό με την Αριστερά ναδιοικεί τη μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας; Με τη στάση του το ΚΚΕ φρόντισε να μην πέσει η Κυβέρνηση και να συνεχίσει το... "έργο" της.
-Ο Τσίπρας και ο Συνασπισμός φαίνεται πως ζουν σε άλλη χώρα. Αλλιώς δεν εξηγείται πως το 6% του Μητρόπουλου θεωρείται επιτυχία της γραμμής "σύγκλισης με τον σοσιαλιστικό χώρο". Ούτε τα χαμηλότατα ποσοστά σε όλες τις Περιφέρειες καθώς και ο διχασμός στη Στερεά...
-Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μοιάζει να μην μπορεί να διαχειριστεί την επιτυχία της. Οι εκπρόσωποί της εμφανίζονται όχι σα να έχουν το 1,5- 2%, αλλά το 15-20%! Πολύ φοβάμαι ότι θα έχουμε "μικρομεγαλισμούς".
-Η πλευρά Αλαβάνου μάλλον προσγειώθηκε απότομα και το αποτέλεσμα φαίνεται πως τουλάχιστον κάτι τη δίδαξε (είναι οι μόνοι που παραδέχτηκαν αποτυχία)
-Άλλες κινήσεις που καλούσαν σε αποχή επιχαίρουν για τη... δικαίωση της γραμμής τους...
-Τη Δημοκρατική Αριστερά που πρόσφερε σωτήρια βοήθεια στο ΠΑΣΟΚ και την Κυβέρνηση του ΔΝΤ, νομίζω ότι δεν μπορεί κανείς να την εντάσσει πλεόν στην... Αριστερά. Πραγματικά τραγικοί άνθρωποι. Σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη στάθηκαν πολύτιμοι βοηθοί του Γιωργάκη με Καμίνηδες και Μπουτάρηδες...
Εκεί που υπήρξαν κινήματα, που έγινε δουλειά, που οι αποφάσεις λήφθηκαν από τη βάση, υπήρξαν πράγματι επιτυχίες, πολύ εύθραυστες όμως...
Μα τι λέω πάλι; Έφτασα στα πενήντα για να βλέπω την Αριστερά να μη μπορεί να σταθεί στοιχειωδώς στο ύψος των περιστάσεων, η μάζα των πολιτών να επιλέγει τον εύκολο δρόμο της αποχής και της αδράνειας...
Απορώ με όλους αυτούς που χαϊδεύουν την αποχή και τη θεωρούν διαμαρτυρία. Κατανοώ (χωρίς να συμφωνώ) αυτούς που δρουν στο χώρο τους, αλλά απέιχαν από τις εκλογές.
Αλλά μου φαίνεται εξωφρενική η στάση αυτών που προτίμησαν να μην πανε στην κάλπη γιατί είναι "όλοι ίδιοι"...
Όλοι αυτοί είναι "ιδιώτες" και όχι "πολίτες". Έχουν δράσει άραγε ποτέ; Έχουν κάνει το παραμικρό για να φτιάξουν οτιδήποτε που να μην αφορά την αυτού Εξοχότητα τον.. εαυτό τους; Οι "νέοι που διαμαρτύρονται" μου φαίνεται ιδεολόγημα. Αυτό που σκέφτονται οι περισσότεροι είναι το "εγώ ελπίζω να τη βολέψω"... Η ιδεολογική κυριαρχία της αστικής τάξης είναι καταλυτική και ισοπεδωτική...
...αστική ιδεολογία... Μια νέκρα που κουβαλάμε όλοι μέσα μας!
Ωστόσο "ας υποθέσουμε πως δεν φτάσαμε στα όρια της σιγής κι ας τραγουδήσουμε".
Εξακολουθώ να πιστεύω -παρ΄ όλα αυτά- το μότο των 18 μου χρόνων:
ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΡΕΑΛΙΣΤΕΣ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ
ΥΓ. Είχαν γραφτεί αυτές οι γραμμές, όταν μου ήρθε μια όμορφη αφιέρωση:
Χρόνια πολλά, που κυλούν δίχως ο χρόνος να τα σκορπά. Χωρίς αυτό το πάλι, το κλείσιμο, το φοβάμαι, δίχως το χρώμα το γκρι
Προσυπογράφω και ελπίζω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου