Τα όσα ζήσαμε ως Σύλλογος Καστελλιωτών αυτή τη χρονιά, παίρνοντας το ρίσκο ενός Λογοτεχνικού Διαγωνισμού, επιφυλάσσομαι να τα γράψω αφού περάσει η μέρα της απονομής των βραβείων...
Πολλές - πολλές εκπλήξεις, εξαιρετικές συμμετοχές, σκέψεις πολλές και συναισθήματα... Προς το παρόν αρκούμαι να μεταφέρω την πρόσκληση που έστειλε ο Σύλλογος μας προς όσους συμμετείχαν με κείμενα τους και είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές αυτής της προσπάθειας.
Ο Προοδευτικός Σύλλογος «Τα Καστέλλια» σας προσκαλεί στην τελετή απονομής βραβείων και επαίνων του Πρώτου Διαγωνισμού Διηγήματος «Στέλιος Ξεφλούδας» με θέμα «Επιστροφή στο χωριό».
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010 και ώρα 19:00 στην αίθουσα «Δελφοί» στο Μέγαρο του Πνευματικού Κέντρου Ρουμελιωτών (Σίνα 33, τηλ.: 2103644715) στην Αθήνα, όπου βρίσκεται και η έδρα του Συλλόγου.
Θα επακολουθήσει μικρή δεξίωση στο φουαγιέ του Μεγάρου.
Οι λέξεις αδυνατούν να εκφράσουν το εύρος της ευγνωμοσύνη μας προς όλους εσάς τους συμμετέχοντες, τη συγκίνηση και τον ανεμοστρόβιλο των συναισθημάτων που μας προκαλέσατε. Στο ζοφερό Ελληνικό παρόν μάς υπενθυμίσατε πράγματα ομορφότερα, φωτεινότερα, γνησιότερα, γεμάτα αρώματα και χρώματα. Το αστείρευτο ταλέντο, οι ευαισθησίες και ο δημιουργικός οίστρος ενενήντα τεσσάρων μετεχόντων της Ελληνικής Παιδείας από όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας μας (και όχι μόνο) αποτελούν μέγιστη ηθική ανταμοιβή προς το Σύλλογο μας και εφαλτήριο για ανάλογες πρωτοβουλίες στο μέλλον.
Μας κάνατε κοινωνούς της ψυχής σας. Σας ευχαριστούμε.
Χορηγοί της εκδηλώσης είναι το Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών και το Κτήμα Σπυρόπουλου
Ο άλλος μεγάλος πρωταγωνιστής είναι φυσικά ο Στέλιος Ξεφλούδας, που θα είναι κοντά μας με τα κείμενα του:
Αντιγράφω από Τα τετράδια του Παύλου Φωτεινού (1930)
«…Βλέπω ελεύθερο τον εαυτό μου και ο δρόμος που θέλω ν’ ακολουθήσω έχει όλες τις δυσκολίες που παρουσιάζει η ελευθερία. Οι μεγάλοι ορίζοντες είναι επικίνδυνοι. Τα μεγάλα πράγματα κάνουν τους άλλους να γελούν με κείνους που ζητούν να τα πραγματοποιήσουν…»
«…οι συνεχείς κίνδυνοι που μας περιμένουν μας γεννάν το φλογερό πόθο να μη σταματήσουμε. Κι αρχίζουμε μια προέλαση μέσα στο φως, με τα μάτια γεμάτα όνειρα, με τα χείλη που τρέμουν από τον πόθο να φιλήσουν τον ήλιο, με το κορμί που φρικιά σε κάθε κίνησή του, από την επαφή αυτής της άγνωστης χαράς, όπως μια θάλασσα στο άγγισμα του πρωινού ανέμου…»
«…Ο ενθουσιασμός είναι ένα στοιχείο απαραίτητο για τα μεγάλα μας ταξίδια…»
«…Είναι προτιμότερο από το τίποτε μια ωραία προσπάθεια που αποτυχαίνει…»
«…Ό,τι είναι ζωντανό δεν μπορούμε να το κλείσουμε μέσα στη φυλακή εκείνου που από πριν σκεφθήκαμε, να του σταματήσουμε την ιδιαίτερη λειτουργία του κανονίζοντάς την με κατηχισμούς, την ειλικρινή του έκφραση με κηρύγματα…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου