"Ελλάδα μου" ένα εκπληκτικό και συγκινητικό γράμμα της διαγωνιζόμενης από τη Σερβία

Ανάμεσα στα 16 διηγήματα που βραβεύτηκαν στον Α' Διαγωνισμό Διηγήματος Στέλιος Ξεφλούδας, ήταν και αυτό της Έλενας Στέτιτς. Η κυρία Στέτιτς κατοικεί στο Βελιγράδι και δεν μπόρεσε αν παραστεί στην τελετή βράβευσης. Μας έστειλε όμως μια εκπληκτική επιστολή. Μια επιστολή που αποσπάσματά της διαβάσαμε χθες... Μια ερωτική επιστολή για την Ελλάδα!
Τη χώρα που οι Έλληνες πληγώνουν... Διαβάστε προσεκτικά. Είμαι σίγουρος πως θα νιώσετε συγκίνηση αλλά και ντροπή. Αφού την τελειώσετε σκεφτείτε για λίγο ποιούς θεωρούμε "ξένους"....




Ελλάδα μου,
Δεν μπορώ να φύγω και να σε αφήσω για πάντα... Δεν μπορώ να πάρω ούτε μια απόφαση η οποία σε αφαιρεί, γιατί αυτή η απόφαση θα ήταν ένα μεγάλο ψέμα. Χρειάζομαι μια υπεράνθρωπη προσπάθεια για να ξεχάσω αυτό το όνειρο για μας. Σε αυτό το όνειρο το αίμα μας σμίγει και σαν ορμητικός χείμαρος παρασύρει 'ο,τι βρει μπροστά του. Σε αυτό το όνειρο επιτέλους όλοι μας αφήσανε στην ησυχία για να απολαύσουμε μια την άλλη... Γι' αυτό απ' το πρωί μαζεύω νιφάδες από βαμβάκι στους δρόμους της Λάρισας, για να υφάνω το μαλακό σκέπασμα που θα κρυφτώ και να κοιμηθώ ήσυχα. Κάτω από αυτό το αραχνούφαντο σκέπασμα θα μυρίσω την αυγή στο Ρέθυμνο, η οποία μόλις αποβιβάστηκε και άρχισε το σιγανό μισοκοιμησμένο περίπατο στην παλιά πόλη, ακολουθώντας τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου καφέ.
Από τα χείλη σου στάζει ρετσίνα και μέλι που το κλέψανε οι μέλισσες από τα άνθη τα οποία γέννησε η ηλιοκαμένη γη... Για το μέλι σου μου λες ότι είναι το πιο νόστιμο μέλι στο κόσμο, και εγώ συμφωνώ μαζί σου, να μην σου χαλάσω χατίρι... σαν στο παιδί, γιατί η ψηχή σου είναι παιδική, παιχνιδιάρικη...
Αυτό το όνειρο έχει μυρωδιά του λιβανιού που μόλις ανάψαμε κάτω από την εικόνα της Παναγίας της Θεοτόκου στο εξωκκλήσι στη καρδιά του λιθαριού.
Εσύ δεν αφήνεις το χέρι μου τρέχοντας να προφτάσεις μια ευχή που θα την ψιθυρίσεις πάνω από το αναμμένο κερί, μια ευχή για να μην χωρίσουμε ποτέ, για να μην ξεχάσουμε ποτέ αυτή τη στιγμή που μας αφήσανε όλοι να απολαύσουμε μια την άλλη.
Εγώ έχασα την ανάσα μου πριν από σένα και, ακουμπησμένη στη γαλάζια πόρτα στη Σαντορίνη, που ο ήλιος δαγκώνει τη μπογιά της, κοιτάω τα μάτια σου, βαθιά και σιλογισμένα, και ξέρω ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να σε ρωτήσω τίποτα... Γι΄ αυτό περιμένω να εξαφανιστεί η σκιά κάτω από τα βλέφαρά σου και να κρυφτεί κάτω από το γεφύρι στο Μέτσοβο που δωρίσαμε το χάρτινο αετό στους ανέμους.
Παίζουμε κυνηγητό σπρώχνοντας μια ομάδα τουριστών οπλισμένη με κάμερες πάνω στην Ακρόπολη.
"Έτσι δεν θα χτίσουνε ποτέ τον Πύργο της Βαβέλ... ποτέ..." ψιθυρίζεις και με κρατάς σφιχτά να μην γλιστρήσω στα ηλιόλουστα σκαλοπάτια.
"Ποτέ! Για να καταλάβουνε ένας τον άλλονε χρειάζεται..." χάνω τη φωνή σου κάπου στα σπήλαια του Διρού.
"Τι χρειάζεται;" Φωνάζω, πάλι τρέχοντας να σε προφτάσω.
"Αγάπη. Χρειάζεται αγάπη." Γελάς και μου προτείνεις να δοκιμάσω τα περίφημα γλυκά της κυράς Μαρίας στο δρόμο για Μονή Μαλεβής, και τσίπουρο στα Τρίκαλα. Κυνηγάμε τα χταπόδια. Πάλι πρώτη χάνω την ανάσα μου, αλλά δεν παραιτούμαι...ποτέ! Κοιμόμαστε σκεπασμένες με ουρανό και άστρα στην ακόμα ζεστή άμμο στο Ελαφονήσι. Μας ξυπνάει το ακορδεόν στην Πλάκα. Μας χαϊδεύουνε τα Ηπειρώτικα τραγούδια. Δεν παραδέχομαι ότι μόλις σκέφτηκα το χωρισμό μας τη στιγμή που με μαθαίνεις να χορεύω τσιφτετέλι...
Ελλάδα μου, στα σύννεφα, στις σταγόνες της πρώτης μου βροχής στην Έβοια, στα όνειρά μου, σε κάθε μου προσευχή, πατρίδα μου που δεν με γέννησες, αλλά εγώ σε έπλασα στους στοίχους των ποιημάτων μου, στα λόγια αυτού του διηγήματος που σου χαρίζω, που σας χαρίζω, αγαπητοί μου φίλοι, που αναγνωρίσατε αυτή την αγάπη που δεν τελειώνει ποτέ.
Ελλάδα μου, θα ήθελα να σε κλείσω στην χούφτα μου, να σε κλέψω και να σε πάρω μαζί μου, αλλά κάθε φορά ανοίγω την παλάμη μου και σε αφήνω ελεύθερη, γιατί μόνο έτσι θα μου ανήκεις για πάντα.
Έλενα Στέτιτς
Βελιγράδι, 22. 11. 2010.

Η Έλενα Στέτιτς γεννήθηκε στο Βελιγράδι το 1971. Αποφοίτησε από την Φιλολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου, από την έδρα Νεοελληνικής φιλολογίας. Συγγράφει διηγήματα και ποιήματα. Μερικά από τα διηγήματά της βραβεύθηκαν και εκδόθηκαν σε συλλογές διηγημάτων. Δουλεύει στο πρώτο της μυθιστόρημα.