Πριν από λίγο καιρό είχαμε μια συνομιλία με τη συγγραφέα που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Δρόμος. Με την ευκαιρία της παρουσίασης, μεταφέρω ένα ενδιαφέρον απόσμασμα:
Μοναδικές Μεσημβρινές Συνευρέσεις
Εύα Στάμου: «Η εποχή μας, από υπεροψία και φόβο, κλείνει τα μάτια μπροστά στις αληθινές ανάγκες του σώματος, τη φθορά, και το θάνατο»
Από τα διηγήματα που τα διαβάζεις και τα ξαναδιαβάζεις. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες φωνές της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Η γνωστή ψυχοθεραπεύτρια Εύα Στάμου, με τις Μεσημβρινές Συνευρέσεις της μας παρουσιάζει μια σπάνια ανατομία των ανθρώπινων σχέσεων και της σεξουαλικότητας.. 8 τολμηρές ιστορίες που βγάζουν τη μάσκα σε ανθρώπους που υπάρχουν γύρω μας… Με αφορμή το βιβλίο είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση εφ’ όλης της ύλης!
-Διαβάζοντας το κάθε διήγημα είχα την αίσθηση ότι ο αφηγητής άλλαζε! Πιστεύω ότι η επαγγελματική εμπειρία σου έπαιξε το ρόλο της. Καταφέρνεις με ένα μοναδικό τρόπο να μπαίνεις μέσα στους ήρωες σου. Αυτό ποιες επιπτώσεις έχει σε σένα που γράφεις;
Η εναλλαγή οπτικής και η επιθυμία προσέγγισης, ερμηνείας, ανάλυσης και ανασύνθεσης του κόσμου μέσα από ήρωες με διαφορετική ψυχοσύνθεση, βιώματα, φύλο και ηλικία είναι για μένα μεγάλη πρόκληση αλλά και ζητούμενο. Το επάγγελμά μου παίζει ρόλο με την έννοια ότι η αυξημένη ικανότητα της ενσυναίσθησης αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό κάθε αποτελεσματικού ψυχολόγου.
Η ικανότητα να δίνω φωνή σε τελείως διαφορετικούς μεταξύ τους χαρακτήρες λειτουργεί απελευθερωτικά και με βοηθά να συνειδητοποιώ ότι αν και τα θέματα που μας απασχολούν - ο έρωτας, η μοναξιά, η απώλεια - είναι κοινά, ο καθένας μας τα βιώνει με τον δικό του, μοναδικό, ιδιαίτερο τρόπο. Αυτή η διαφορετικότητα της εμπειρίας είναι που προσδίδει αξία και στη σχέση θεραπευτή-θεραπευόμενου και στις ιστορίες που διηγούμαστε ο ένας στον άλλο.
-Νομίζω πως τα διηγήματά σου είναι και εύστοχα σχόλια για την σεξουαλικότητα ανδρών και γυναικών. Θεωρείς πως ταλαιπωρούμε τελικά το σώμα και την ψυχή μας; Βασανιζόμαστε από ενοχές;
Η εποχή μας, από υπεροψία και φόβο, κλείνει τα μάτια μπροστά στις αληθινές ανάγκες του σώματος, τη φθορά, και το θάνατο. Η ενασχόληση των ΜΜΕ, της διαφήμισης και της τέχνης με το σώμα γίνεται με τρόπο επιφανειακό, αγνοώντας την ουσία της σωματικής εμπειρίας όπως αυτή βιώνεται στην σεξουαλική επαφή, στην ασθένεια, στη διαδικασία του γήρατος. Αισθανόμαστε εγκλωβισμένοι ανάμεσα στις εικόνες πλαστής τελειότητας που μας κατακλύζουν και στην τρωτότητα του σώματός μας. Ξορκίζουμε το φόβο του θανάτου ακολουθώντας ένα επιβεβλημένο μοντέλο υπερκατανάλωσης προϊόντων διατήρησης της ομορφιάς και της νεότητας που τελικά μας αφήνουν εκτεθειμένους απέναντι στις πραγματικές μας ανάγκες. Τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της κατάστασης είναι οι γυναίκες αφού από αυτές απαιτείται να διατηρούν ένα όμορφο, ερωτικό σώμα ανεξάρτητα από την ψυχική τους κατάσταση, τις συνθήκες ζωής και την ηλικία τους - εξ ου και οι ενοχές όταν αποτυγχάνουν. Οι άνδρες πάλι είναι συνήθως παραμελημένοι και ταγμένοι να θαυμάζουν το γυναικείο σώμα χωρίς να τολμούν να εκφράσουν τη δική τους αγωνία για τις επιπτώσεις που επιφέρει η φθορά στην σεξουαλικότητά και στην εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους...
Όλη τη συνέντευξη θα τη βρείτε στην ιστοσελίδα του Δρόμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου