Αναδημοσιεύω το άρθρο του φίλου -και δραστήριου πατέρα- Στέφανου Καμπά από την "Αυγή" (30/9/2012 -Ένθετο Περιοδικό Παιδεία & Κοινωνία), που μας δίνει ανάγλυφα την εικόνα όχι μόνον του τι συμβαίενι σήμερα, αλλά και τι περιμένει εμάς και τα παιδιά μας στο άμεσο μέλλον....
Οι ...στοργικές τρόικες εσωτερικού και εξωτερικού οδηγούν στην εξαθλίωση τις οικογένειες με παιδιά, καταργώντας ακόμη και τα ψίχουλα στήριξης που υπήρχαν... Τα παιδιά πλέον θεωρούνται ... τεκμήριο για άγρια φορολόγηση...
"Πίσω από την επίπλαστη εικόνα μιας καλής αρχής της νέας σχολικής χρονιάς, λόγω της …ύπαρξης βιβλίων, παραμονεύει η αβεβαιότητα για την εξέλιξή της, σε όλα τα επίπεδα. Οι ελλείψεις σε προσωπικό, αλλά και δάσκαλοι ειδικοτήτων που καλύπτουν μέχρι και 8 σχολεία, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και ο τρόπος που θα γίνει, η επαπειλούμενη αύξηση του ωραρίου τους, οι νέες περικοπές και ότι άλλο εμφανισθεί στην πορεία με το μανδύα της «μεταρρύθμισης», δημιουργούν ανησυχητικές προοπτικές.
Το πιο κομβικό και άμεσο είναι η χρηματοδότηση των σχολείων, που από αυτήν εξαρτάται η ομαλή λειτουργία τους και φέτος παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις
Η κυβέρνηση επαίρεται ότι έδωσε 20 εκατ. €, τα οποία είναι αρκετά για να ξεκινήσουν με επάρκεια τα σχολεία τη νέα χρονιά. Παραλείπει όμως ότι η προηγούμενη φορά που δόθηκαν χρήματα ήταν πριν 7 μήνες, με αντίστοιχο ποσό, που κι αυτό αρκούσε μόνο για τα χρέη και τα τρέχοντα, με αποτέλεσμα να συσσωρευτούν από τότε, ανάγκες και οφειλές. Τα 20 εκατ. που δόθηκαν αντιστοιχούν αναλογικά σε 20-25 € για κάθε μαθητή. Ένα μέσο σχολείο με 200 μαθητές, θα λάβει περίπου 5.000 € για να καλύψει τις οφειλές και τις λειτουργικές ανάγκες της χρονιάς (ηλεκτρικό, νερό, τηλέφωνο, καθαριστικά, χαρτί, και φυσικά πετρέλαιο…)
Συνολικά, η κρατική χρηματοδότηση για το 2012 προς τα σχολεία ανέρχεται στα 40 εκατ. €, ενώ το 2011, που ήταν πάλι «πετσοκομμένη», έφθασε τα 100 εκατ. Μειωμένη δηλαδή κατά 60% !
Μια άλλη σημαντική παράμετρος που αξίζει να αναδειχθεί είναι η επιστροφή μέρους της χρηματοδότησης στο κράτος, μέσω της έμμεσης φορολογίας. Από την επιχορήγηση που λάμβαναν τα σχολεία πριν τα μνημόνια, επιστρεφόταν στο κράτος, μέσω των έμμεσων φόρων, περίπου το 15% αυτών των χρημάτων. Δηλαδή, αν απέδιδε ας πούμε 100 εκατ. ετησίως, έπαιρνε πίσω τα 15 εκατ. και τελικά η καθαρή δαπάνη του κράτους ήταν περίπου 85 εκατ. Με τις συνεχείς αυξήσεις του ΦΠΑ και ακόμη περισσότερο με την εξίσωση του ΕΦΚ στα καύσιμα, εφόσον τελικά εφαρμοσθεί, η επιστροφή χρημάτων στο κράτος θα φθάσει στο 30% αυτών που δίνει. Έτσι τελικά η πραγματική δαπάνη του κράτους θα είναι περίπου στα 2/3 των χρημάτων που ανακοινώνει. Από τη μια θα δίνει κι από την άλλη θα παίρνει.
Ένα παράδειγμα: από τα 100 εκατ. που έδωσε το 2011, επέστρεψαν σαν έσοδα στο κράτος τα 20. Εάν φέτος για τη νέα σχολική χρονιά δώσει 40, θα πάρει πίσω σχεδόν τα 13 από αυτά, όσα θα έπαιρνε πριν μερικά χρόνια για υπερδιπλάσια επιχορήγηση.
Δεν είναι απλώς λοιπόν ότι υποχρηματοδοτεί, αλλά ταυτόχρονα υπερφορολογεί τα λίγα αυτά χρήματα. Διπλή απώλεια: λιγότερα χρήματα, περισσότερο φορολογημένα.
Είναι λοιπόν ζωτικής ανάγκης για την στοιχειωδώς εύρυθμη λειτουργία των σχολείων να εξαιρεθούν από την επαπειλούμενη εξίσωση των φόρων στο πετρέλαιο και κατ’ επέκταση στο φυσικό αέριο, αλλά και από το ΦΠΑ στις ΔΕΚΟ.
Θα είναι σα να έχουν τα σχολεία να διαχειριστούν 30% επιπλέον χρήματα, από αυτά που ήδη τους έχουν δοθεί κι από αυτά που είναι αναγκαίο να λάβουν. Αν δεν γίνουν ούτε αυτά, τότε οδηγούμαστε σε βέβαιο τέλμα.
Και δεν πρόκειται για καταστροφολογία.
Η μείωση της χρηματοδότησης σε τόσο τραγικό σημείο καθιστά σταδιακά την λειτουργία των σχολείων προβληματική έως αδύνατη. Θα φέρει κι εδώ τη διάλυση. Και τι περιμένουν; να πληρώσουν κι άλλα οι ήδη υπερφορολογημένοι γονείς;
Μια μέση οικογένεια καλείτε, με τις μνημονιακές επιλογές, να καταβάλει στο κράτος σε έμμεσους και άμεσους φόρους, περίπου το 40 έως 50% του μειωμένου εισοδήματός της! Θα ξαναπληρώνει δηλαδή για τα πληρωμένα;
Η επιπλέον χρηματοδότηση για τα σχολεία είναι αναγκαία για να λειτουργούν σωστά και να μορφώνονται με αξιοπρέπεια τα παιδιά μας. Για να έχει ελπίδα αυτή η γενιά, για να υπάρξει μια άλλη προοπτική. Όποιος συντρίβει τα σχολεία, συντρίβει και την ελπίδα.
Oι Δήμοι που νοιάζονται αληθινά για τους δημότες τους, οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, οι μαθητές, οφείλουν να αγωνιστούν για να διαφυλάξουν την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων. Να διεκδικήσουν τα αναγκαία, να οργανώσουν και να συντονίσουν αντιδράσεις σε κάθε περικοπή.
Τα σχολεία πρέπει να έχουν τα απαραίτητα, να είναι αξιοπρεπή, καθαρά, ζεστά το χειμώνα και τα παιδιά να μην μορφώνονται μέσα στη μιζέρια.
Οι γονείς δεν πρέπει να πληρώνουν και οι εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να ευτελίζονται με μισθούς πείνας κι εξαντλητικά ωράρια για να καλυφθούν οι «ανάγκες». Αλλιώς δεν θα μιλάμε για Παιδεία, αλλά για εκπαίδευση στη φτώχεια και την εκμετάλλευση."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου