Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα σπίρτο. Όταν το άναβες το έδινες στον διπλανό σου κι αυτός στον δικό του διπλανό, κι ο διπλανός στο παρα- διπλανό και στον παρα-παρα- διπλανό. μέχρι να κλείσει ο κύκλος, το σπίρτο να ξαναφτάσει σε σένα και να συνεχίσει τις βόλτες του γύρω- γύρω, μέχρι να σβήσει σε κάποια δάχτυλα. Το είχαμε άραγε σχεδιάσει; Το σπίρτο έσβησε στα δικά της χέρια. Το μοναδικό κορίτσι της παρέας. Όλοι ερωτευμένοι μαζί της. «Θάρρος ή αλήθεια;» Ήξερε ποια θα ήταν η ερώτηση αν απαντούσε «αλήθεια» κι έτσι είπε «θάρρος». Της είπαμε να σκαρφαλώσει στην παλιά πολυκατοικία. Θέλαμε να την εκδικηθούμε… Χάθηκε… Μερικοί είπαν στο φεγγάρι… Από τότε, κάθε χρόνο, τέτοια μέρα η πολυκατοικία γεμίζει φωνές ανθρώπους και χρώματα. Κανείς μας δεν έχει τολμήσει να πλησιάσει….
Από το "Ημερολόγιο για να θυμάσαι ή να ξεχνάς" με ζωγραφιές της Σtεφανίας Βελδεμίρη/ έκδοση του περιοδικού "Εξώστης". Έχουν μείνει ελάχιστα Ημερολόγια. Αν θέλετε ένα από αυτά να γίνει δικό σας επικοινωνείστε μαζί μας (stoforos@yahoo.com -stefi.veldemiri@gmail.com )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου