με ληγμένα στη… ζαλλάδα

ληγμένα, μόνο για σένα -που πίστεψες πως δεν θα τα φας ποτέ...

Το κείμενο γράφτηκε από τη Στεφανία Βελδεμίρη και δημοσιεύτηκε στο Δρόμο που κυκλοφορεί σήμερα

15 οκτώβρη

    ήταν η μέρα που σε μια χώρα που τη λέγαν ζαλλάδα, δόθηκε η άδεια, τι άδεια δηλαδή, ψηφίστηκε ολόκληρος νόμος, να πωλούνται ληγμένα τρόφιμα στα ζούπερ μάρκετ και στα λοιπά μαγαζιά.

    ααααα τίμια πράγματα. όχι δηλαδή να τρώμε τα ληγμένα τρόφιμα και να χρησιμοποιούμε τα ληγμένα είδη στα οποία έχουν μπει μετά από μίζες και κομπίνες ψεύτικες και διπλοψεύτικες και τριπλοψεύτικες ημερομηνίες λήξεως, όπως κάναμε ως τώρα.

    τέρμα οι ψευδαισθήσεις.

    τώρα τα ληγμένα με τα ληγμένα στα κακά ράφια για τους σούπερ φτωχούς και τα πάλι ληγμένα με ψεύτικες ημερομηνίες λήξης στα καλά ράφια για τους χαζούς φτωχούς.

    τα ζούπερ μάρκετ τα έχουν πλούσιοι που δεν ψωνίζουν από ζούπερ μάρκετ. οι πλούσιοι και πάνω εννοείται ότι δεν ψωνίζουν από ζούπερ μάρκετ, αυτό το ξέρουν όλοι. τρώνε αληθινά φαγιά, από κανονικά φρούτα, λαχανικά, κρέατα και αλεύρια και χρησιμοποιούν μοσχοσάπουνα φτιαγμένα στο χέρι, όχι αφρόλουτρα φτηνιάρικα. Και αυτό ισχύει για ότι τρώνε, χρησιμοποιούνε ή τους περιβάλλει.

    οι δε φτωχοί, σούπερ και κανονικοί, έξυπνοι και χαζοί, σήμερα 15 οκτώβρη, σαν κάθε μέρα, ψώνισαν, έφαγαν, έκαναν μπάνιο και στρώθηκαν στον καναπέ για τηλεόραση ή μουχαμπέτι.

     και ζήσαν αυτοί κακά και μη χειρότερα.
   
    υ.γ. τα κεφαλαία γράμματα την κάνανε για μια χώρα που οι κάτοικοί της, έμπαιναν στα ζούπερ μάρκετ, φόρτωναν τα ληγμένα, αληθινά και ψεύτικα σε νταλίκες, φόρτωναν εκεί και τους πλούσιους και τους τάιζαν μέχρι να βάλουν 200 κιλά έκαστος, μετά τους γύριζαν στις μίνιμαλ βίλλες τους και τους κλωτσούσαν έξω από την νταλίκα σαν χοντροπατάτες. εκεί ζουν καλά και πιο καλύτερα.