Διακοπές!

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Μανόλης Αναγνωστάκης, Eπίλογοι, 1951 & 1970

Επίλογος
Οι στίχοι αυτοί μπορεί και να ναι οι τελευταίοι
οι τελευταίοι στους τελευταίους που θα γραφτούν
Γιατί οι μελλούμενοι ποιητές δε ζούνε πια
αυτοί που θα μιλούσανε πεθάναν όλοι νέοι
Τα θλιβερά τραγούδια τους γενήκανε πουλιά
σε κάποιον άλλον ουρανο που λάμπει ξένος ήλιος
Γενήκαν άγριοι ποταμοί και τρέχουνε στη θάλασσα
και τα νερά τους δεν μπορείς να ξεχωρίσεις
Στα θλιβερά τραγούδια τους φύτρωσε ένας λωτός
να γεννηθούμε στο χυμό του εμείς πιο νέοι.
(Εποχές 3, 1951)




Επίλογος

Κι όχι αυταπάτες προπαντός.
Το πολύ πολύ να τους εκλάβεις σα δυο θαμπούς
προβολείς μες στην ομίχλη
Σαν ένα δελτάριο σε φίλους που λείπουν
με τη μοναδική λέξη: ζω.

«Γιατί» Όπως πολύ σωστά είπε κάποτε ο φίλος μου ο Τίτος,
«κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες
κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα.»

Έστω.
Ανάπηρος, δείξε τα χέρια σου. Κρίνε για να κριθείς.
("Ο Στόχος", 1970)

Μανόλης Αναγνωστάκης (Θεσσαλονίκη 1925 - Αθήνα 2005):
Ιατρός ακτινολόγος, ποιητής και δοκιμιογράφος.

Η αληθινή ποίηση είναι πάντοτε επίκαιρη. Οι στίχοι του Αναγνωστάκη, είναι σα να γράφτηκαν μόλις χθες...

Δεν υπάρχουν σχόλια: