...και μόνο για λόγια σαν κι αυτά, αξίζει να γράφεις...

Άνοιξα για άλλη, άχαρη δουλειά τα μειλ μου και μια έκπληξη με περίμενε: Το καλύτερο δώρο για μια κουραστική μέρα γεμάτη σκοτεινά προμηνύματα. Σήμερα που αναρωτιόμουνα αν αξίζει τόσος κόπος να γράφεις, να μιλάς, να προσπαθείς να μοιραστείς και τα πράγματα να μένουν απελπιστικά ίδια και ακίνητα. Εκεί που θα χρειαζόσουνα κανόνι, εσύ κρατάς χαρτοπόλεμο για να δώσεις τη μάχη σου. Να όμως που καμιά φορά ο πολύχρωμος χαρτοπόλεμός σου αποκτάει μια δική του δύναμη. Κι έτσι σου έρχονται ξαφνικά τα λόγια ενός καθόλου τυχαίου ανθρώπου, σαν φιλικό χτύπημα στον ώμο: Θα προχωρήσουμε. Θα συνεχίσουμε. Σε πείσμα των καιρών... Το βαραίνω όμως... Οι σκέψεις που μοιράστηκε η Στεφανία Βελδεμίρη στο facebook με τους φίλους της, ήταν βάλσαμο για μένα. Αντιγράφω:

"Διάβασμα για τον ΑΣΕΠ, διάβασμα για εξετάσεις, τρέξιμο για όλα όσα τρέχουμε όλοι, δουλειές για να βγει κι αυτός ο μήνας, οικογένεια, παιδιά... Και τα βιβλία του Κώστα Στοφόρου στη στοίβα στο σαλόνι, με τα βιβλία που θέλω οπωσδήποτε να διαβάσω. Η πίεση των μηνών για πολύ πρακτικά ζητήματα επιβίωσης έχει χτίσει έναν τοίχο γύρω μου, σε πράγματα που μπορεί να με στεναχωρήσουν. Μάλλον είναι ένστικτο. Λίγη παραπάνω λύπη και δεν θα αντέξω.Έχω επιβάλλει συνειδητά στον εαυτό μου να ασχολείται μόνο με ότι μπορεί να προκαλέσει και να δώσει χρώμα και χαρά. Έτσι δεν τολμούσα να ανοίξω τα βιβλία αυτά, γιατί σκεφτόμουν πως διαβάζοντάς τα βιβλία ενός ανθρώπου που τόσο ασχολείται με το παιδί θα γίνω κουρέλι από τα τόσα χιλιάδες λάθη που θα ανακαλύψω ότι κάνω με τα παιδάκια μου. Πόσο λάθος έκανα! Προχτές ξεκίνησα να διαβάζω το "Μπαμπά τι είναι τι σεξ" και το διάβασα μονορούφι. Ακολούθησε το "Όποιος αγαπάει (εκ)παιδεύει". Ήταν βάλσαμο για τον γονιό που βασανίζεται αν και πόσο σωστά μεγαλώνει το ή τα παιδιά του. Νιώθω την ανάγκη να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κώστα Στοφόρο, που με τα βιβλία του με έκανε να νιώσω φυσιολογική και καλή μητέρα, καθώς και για τις πολλές και ωραίες ιδέες και λύσεις για καθημερινά ζητήματα των παιδιών. Δυο χρωματιστές πινελιές που μας χάρισαν το χαμόγελο που τόσο έχουμε ανάγκη! Τα βιβλία βρίσκονται τώρα στο κομοδίνο του μπαμπά Τάσου με ένα χαρτάκι που λέει: διάβασέ τα οπωσδήποτε."

...και μετά, ως σχόλιο, πρόσθεσε κι αυτό:
"...Πάντως είναι τα μοναδικά βιβλία επί του θέματος που απευθύνονται σε Έλληνες γονείς και όχι σε γονείς- γιόγκι, τέρατα λογικής και ψυχραιμίας σε κάθε δευτερόλεπτο της ζωής τους. Πραγματικά γονείς εκεί έξω διαβάστε τα! Θα νιώσετε υπέροχα και θα μάθετε πολλά!!!!!!!"