Πως να μιλήσεις στα παιδιά για τη ρατσιστική βία;

(Στη φωτογραφία μετανάστης προσπαθεί να ξεφύγει. Ο ένας από τους διώκτες του κρατά μαχαίρι. Η φωτογραφία είναι από το Έθνος...)

Τα ανθρωποειδή εξαπέλυσαν το μίσος και το δηλητήριό τους στους δρόμους... Τράφηκαν στο ζεστό κόρφο του ΛάΟΣ, ξεπετάχτηκαν ως Χρυσαυγίτες. Όλοι φρόντισαν να τους ετοιμάσουν το δρόμο.
Όσοι θέλουν την απαξίωση του Κέντρου, κερδοσκοπώντας στα ερείπια
Τα κόμματα που άφησαν να φυτρώσει το σάπιο φρούτο του ρατσισμού
Η αστυνομία που όταν χρειάζεται κάνει τα "στραβά μάτια" στα διάφορα εμπόρια που λαμβάνουν καθημερινά χώρα στους δρόμους της πόλης.
Οι "πελάτες" των κοριτσιών που εκδίδονται για ένα ξεροκόμματο...
Τώρα μπροστά στο ξέσπασμα της βίας όλοι γίνονται Πόντιοι Πιλάτοι.

...κι εμείς οι γονείς τι κάνουμε; Πώς να μιλήσεις στα παιδιά για όλα αυτά; Να τα κάνεις κοινωνούς του μίσους ή να τους δείξεις ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος;
Κατεβάζω από τη βιβλιοθήκη μου το "Μιλώντας στο γιο μου για ηθική και ελευθερία" του Φερνάντο Σαβατέρ (Πατάκης). Ένα βιβλίο που θα έπρεπε να έχουμε όλοι οι μπαμπάδες (και οι μαμάδες)
Σημαδεύω μερικά αποσπάσματα. Μοιράζομαι και μαζί σας λίγα λόγια:

"...Αλλά ξαφνικά έρχεται κάποιος που δεν ανήκει στη φατρία μας, που έχει μυρωδιά ή χρώμα διαφορετικό και που ακούγεται αλλιώτικα. Τότε το αγελαίο ζώο που υπάρχει μέσα μας τρομάζει ή δυσπιστεί, αισθάνεται ότι βρίσκεται σε κίνδυνο, νομίζει πως υφίσταται "εισβολή". Μ' ένα λόγο, γινόμαστε επιθετικοί και επικίνδυνοι...
...Αλλά, αν ελέγξεις τα αγελαία ένστικτά σου, αν δεν ακούσεις τα γρυλίσματα της παλιοφάρας που ελλοχεύει στη συνείδησή σου, θ' ανακαλύψεις γρήγορα ότι μοιράζεσαι με αυτόν τον ξένο πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά που φαινομενικά σας χωρίζουν. Θα δεις ότι μοιάζεται στο ουσιώδες, ότι αυτός ή αυτή έχει επίσης γεννηθεί, επίσης αγαπάει, αγωνίζεται και ξέρει πως θα πεθάνει το ίδιο όπως κι εσύ...
...Μη ρωτήσεις τι δικαίωμα έχει ο άλλος τη φιλοξενία σου. Θυμήσου μόνον ότι κι εσύ τη χρειάστηκες και την είχες, να θυμάσαι ότι ήθελες να την έχεις και να φέρεσαι στον άλλον όπως θα ήθελες αν φέρονται σε σένα, όχι όπως τελικά σου φέρθηκαν. Στο κάτω κάτω της γραφής, όλοι οι άνθρωποι είμαστε μετανάστες σε αυτόν τον πλανήτη κι επομένως δεν έρχεται από πιο μακριά ούτε είναι πιο "παράξενος" όποιος καταφθάνει σε άλλη χώρα, πέρα από κείνη που δημιουργήθηκε από το τίποτα μες στην κοιλιά της μάνας σου..."

ΥΓ Κάποιοι δεν μπορούν να σταματήσουν να γρυλίζουν και κάποιοι άλλοι τους προστατεύουν. Η αστυνομία που αιματοκύλισε την πορεία, ανέχτηκε κάθε είδος βανδαλισμού από την αγέλη των φασιστών...