Πως έκοψα το κάπνισμα

...και επειδή για να μεγαλώνεις σωστά τα παιδιά σου, πρέπει να έχεις καλή υγεία και αντοχές, μάλλον θα πρέπει να πεις αντίο στο τσιγάρο.
Ίσως η εμπειρία μου από τη διακοπή καπνίσματος, μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες ανελλιπούς κατανάλωσης καπνού, να σας φανεί χρήσιμη...
Επίσης καθώς μπαίνει ο μήνας, είναι μια καλή ιδέα για ένα νέο ξεκίνημα!


«Κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο», « Άναψε το τσιγάρο δώσ’ μου φωτιά», «Στο τσιγάρο που κρατώ, στον ένα μου Θεό», «Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο», «Όταν ξυπνάω το πρωί, τα βλέπω όλα μαύρα, θέλω μια κούπα με καφέ και τέσσερα τσιγάρα», «Το τελευταίο μου τσιγάρο, θέλω μαζί σου να φουμάρω»…
Απαγορευμένα τραγούδια πια για μένα. Από τις 7 Νοεμβρίου και ώρα ενδεκάτη, του σωτηρίου έτους 2006 έκοψα το κάπνισμα!

Ήταν ένα πρωινό σαν όλα τα άλλα. Σηκώθηκα, ήπια καφέ απολαμβάνοντας το πρώτο τσιγάρο της ημέρας και ετοιμάστηκα για το απονενοημένο διάβημα. Βλέπετε, πριν πάω στη δουλειά, θα πήγαινα στο βελονιστή. Ποιος, εγώ που φοβάμαι και τρέμω μπροστά στη θέα μιας σύριγγας. Που αλλάζω δέκα χρώματα, καταλήγοντας στο «εκρού του νεκρού» όταν πρόκειται να μου πάρουν αίμα. Και τι θα πήγαινα να κάνω εκεί; Να κόψω μετά από τριάντα χρόνια το κάπνισμα.
Όλα ξεκίνησαν από την τηλεοπτική εκπομπή στην οποία εργαζόμουνα, όταν αποφασίσαμε να κάνουμε ένα αφιέρωμα στο βελονισμό και στις ασθένειες που μπορούν να αντιμετωπισθούν με επιτυχία με αυτή τη μέθοδο. Θέλαμε να συζητήσουμε και με κάποιους ανθρώπους που είχαν δοκιμάσει τέτοιου είδους θεραπείες, για να διαπιστώσουμε αν είχαν αποτέλεσμα.
Θέλαμε ακόμη να δούμε αν όντως βοηθάει στη διακοπή του καπνίσματος ο βελονισμός. Ψάχναμε κάποιον εθελοντή που να θέλει να κόψει το κάπνισμα. Και προσφέρθηκα! Θα δοκίμαζα τη θεραπεία και μια εβδομάδα μετά θα έβγαινα στην εκπομπή για να πω αν όντως είπα αντίο στο τσιγάρο.
Σε ένα καφέ επί της οδού Μιχαλακοπούλου παρήγγειλα ένα χορταστικό φραπέ και κάπνισα ως μανιακός. Το τηλεοπτικό συνεργείο δεν έχανε πλάνο. Έξω από το ιατρείο έσβησα επιδεικτικά το τελευταίο τσιγάρο.
Ο γιατρός με υποδέχτηκε και μου εξήγησε τη διαδικασία. Πρώτα θα μιλούσαμε και μετά θα μου έβαζε τις βελόνες: Από μια σε κάθε μάγουλο, από δυο σε κάθε αυτί και μια στο μέτωπο. Θα έμενα είκοσι λεπτά ξαπλωμένος με τις βελόνες. Μετά θα μου τις έβγαζε και θα έφευγα…
Η συζήτηση μπορώ να πω ότι υπήρξε για μένα καθοριστική. Ο ίδιος ο γιατρός υπήρξε καπνιστής. Το έκοψε μαζί με τη γυναίκα του εδώ και επτά χρόνια. Από τότε, κάθε χρόνο, με τα λεφτά που εξοικονομούν μη καπνίζοντας, πηγαίνουν ένα μεγάλο ταξίδι. Μου φάνηκε καλή ιδέα.
Με έκπληξη τον άκουσα να μου λέει ότι δεν θα μιλούσε για τις βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος, αλλά για όσα θα κέρδιζα αν σταματούσα το τσιγάρο. Μου έδωσε κι ένα βιβλιαράκι, να το διαβάζω όποτε με έπιανε …απελπισία (μπορείτε να δείτε παραπλεύρως, το τι συμβαίνει από τη στιγμή που σταματάτε το κάπνισμα).
Μου εξήγησε πως ήταν πιθανόν αν μην αρκούσε μια επίσκεψη στο ιατρείο, αλλά να χρειάζονταν και επαναληπτικές θεραπείες…

Μετά ήρθαν οι βελόνες. Ένιωσα ένα ελαφρύ τσίμπημα και μετά άρχισα να χαλαρώνω. Με έπιανε υπνηλία. Οι βελόνες όσο απλά μπήκαν, έτσι εύκολα βγήκαν.
Ο γιατρός μου εξήγησε ότι το πρώτο εικοσιτετράωρο έπρεπε να δώσω μόνος μου τη μάχη. Ο βελονισμός θα με βοηθούσε από εκεί και πέρα, περιορίζοντας την επιθυμία για τσιγάρο…

Οι πρώτες μέρες και η συνέχεια…
Πραγματικά, η πρώτη μέρα ήταν εφιαλτική. Επιστράτευσα τσίχλες, καραμέλες, ακόμη και πασατέμπο. Ήμουνα μάλλον ευέξαπτος. Το βράδυ είχα αϋπνία. Μόλις με έπαιρνε ο ύπνος έβλεπα πως κάπνιζα. Ξυπνούσα και ήθελα να σηκωθώ μέσα στη νύχτα να καπνίσω ένα πακέτο.
Ήρθε το ξημέρωμα. Απέρριψα την ιδέα να πιω καφέ και κατέφυγα στο τσάι. Μου φαινόταν αδύνατον να πιω καφέ χωρίς τσιγάρο. Αμφέβαλλα για το αν θα άντεχα για πολύ.
Στο γραφείο κατανάλωσα ένα πακέτο τσίχλες και ένα πακέτο καραμέλες. Ήπια μονορούφι δυο εσπρέσο. Έβλεπα τους άλλους με ζήλια να καπνίζουν, ενώ –για ποικιλία- μασουλούσα ηλιόσπορο.
Παρ’ όλα αυτά δεν μπορώ να πω ότι ήμουνα πια και πολύ νευρικός, ενώ αρχικά δεν έβλεπα και αξιοσημείωτες μεταβολές στην όρεξη μου. Πολλοί βεβαίως δεν κόβουν το τσιγάρο -όπως λένε- για να μην πάρουν κιλά. Η αλήθεια είναι ότι έκτοτε έχω πάρει 4-5 κιλά, αλλά ήμουν μάλλον αδύνατος και στην ουσία μάλλον είμαι καλύτερα τώρα. Ωστόσο χρειάζεται προσοχή. Εύκολα το φαγητό μπορεί να γίνει υποκατάστατο και σίγουρα ο μεταβολισμός αλλάζει...
Σταδιακά η κατάσταση άρχισε να βελτιώνεται. Μέρα με τη μέρα σκεφτόμουν όλο και πιο λίγο το τσιγάρο. Σταμάτησα τσίχλες, καραμέλες και ξηρούς καρπούς. Επανήλθα στη συνήθεια του πρωινού καφέ χωρίς πρόβλημα.
Τώρα πια οι στιγμές που επιθυμώ να καπνίσω είναι εκείνες της απόλαυσης και της χαλάρωσης. Με μια καλή παρέα, με ένα ποτήρι κρασί, σε ένα μπαρ. Μετά από μια όμορφη μέρα….
Όμως… Όμως… Για όσα χάνω υπάρχει αντίκρισμα. Οι αλλαγές που είχε υποσχεθεί ο γιατρός έγιναν πραγματικότητα. Το ξύπνημα το πρωί πιο εύκολο και ανάλαφρο. Η κούραση στο τέλος της μέρας πολύ λιγότερη. Οι πονοκέφαλοι περιορισμένοι. Η γεύση και η όσφρηση μου σε συνεχή βελτίωση…
Κι αν άλλοι τρέχουν στον πλαστικό, το κόψιμο του τσιγάρου έχει τουλάχιστον την επίδραση ενός καλού λίφτινγκ στο πρόσωπο. Και το χρώμα βελτιώνεται. Μετά από λίγους μήνες καταλαβαίνεις ότι πέρασες από το κίτρινο και τη χλομάδα, στα χρώματα της υγείας.
Όσο για τις αντοχές, δεν το συζητάμε. Όσο περνά ο καιρός, η διαφορά γίνεται όλο και πιο οφθλμοφανής...

Δεν θα γίνω γενίτσαρος! (Παρ’ όλα αυτά)
Τώρα που έκοψα το κάπνισμα, αντιπάθησα ακόμη περισσότερο τους μη καπνιστές! Με ενοχλεί ιδιαιτέρως που με θεωρούν πια «δικό τους». Ε όχι λοιπόν κυρίες και κύριοι. Δεν θα μπω κι εγώ στην αντικαπνιστική υστερία. Δεν θα ζητήσω να απαγορευθεί παντού το κάπνισμα και οι καπνιστές να γίνουν απόβλητοι της κοινωνίας. Δεν θα ζητήσω ακόμη μεγαλύτερα γράμματα από το Υπουργείο Υγείας για να Προειδοποιεί στα πακέτα των τσιγάρων. Θα εξακολουθήσω να θεωρώ το κάπνισμα απόλαυση, έστω κι αν είναι πια απαγορευμένη για μένα. Θα συνεχίσουν να με γοητεύουν οι ήρωες και οι ηρωίδες του κινηματογράφου που καπνίζουν με μοναδικό τρόπο. Θα μου φαίνεται πάντοτε γελοία η «πολιτικώς ορθή» απαγόρευση του τσιγάρου στην τηλεόραση. Δεν θα γίνω «μετανοούσα Μαγδαληνή» που δεν θα ήθελε ποτέ στη ζωή της να αρχίσει το κάπνισμα. Θα εξακολουθήσω να ελπίζω –παρά την αντίθετη άποψη του γιατρού- ότι θα μπορούσα κάποτε να καπνίζω 1-2 τσιγάρα την ημέρα χωρίς να ξαναγίνω καπνιστής (μόνο το2% το καταφέρνει αυτό).
Και σε όσους λένε πως το κάπνισμα είναι αργός θάνατος, θα απαντώ: «Ποιος βιάζεται να πεθάνει;»
Όμως και για τους καπνιστές που δεν σέβονται κανέναν, τα αρνητικά μου συναισθήματα έχουν δυναμώσει. Δεν μπορώ να κατανοήσω τη μητέρα με τη φραπεδιά που βλέπω να περιμένει το γιο της έξω από το γυμναστήριο και μόλις μπει στο αμάξι, με κλειστά τα παράθυρα, ανάβει τσιγάρο!
Ούτε όλους που παρά τις εκκλήσεις σου στέλνουν τον καπνό στη μούρη, μόλις φεύγει το αφεντικό από το γραφείο. Και τους φαίνεσαι και παράξενος αν διαμαρτυρηθείς... Δυστυχώς και το παθητικό κάπνισμα σκοτώνει, όσο κι αν δεν μας αρέσει αυτό.




O γιατρός μου, Μιλτιάδης Γ. Καράβης ,Γενικός Γραμματέας Ελληνικής Ιατρικής Εταιρείας Βελονισμού, μου έδωσε να διαβάσω αυτό το φυλλάδιο, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις αποφάσεις μου:

Το κέρδος σε τίτλους
Στοιχεία από την Αμερικάνικη Πνευμονολογική Εταιρεία, την Αμερικάνικη Αντικαρκινική Εταιρεία και από το Ινστιτούτο Αγωγής Υγείας Ελλάδας και Αμερικής.

20 λεπτά από το τελευταίο τσιγάρο
Η αρτηριακή πίεση και ο καρδιακός σφυγμός πέφτουν σε φυσιολογικές τιμές.
Η θερμοκρασία των άκρων (χεριών / ποδιών) αυξάνει σε φυσιολογικά επίπεδα.

8 ώρες από το τελευταίο τσιγάρο
Το μονοξείδιο του άνθρακα στο αίμα πέφτει σε φυσιολογικές τιμές.
Τα επίπεδα του οξυγόνου στο αίμα αυξάνουν.

24 ώρες από το τελευταίο τσιγάρο
-Αρχίζει να μειώνεται ο κίνδυνος αιφνίδιου καρδιακού επεισοδίου.

48 ώρες από το τελευταίο τσιγάρο
Αρχίζει η αναγέννηση των νευρικών απολήξεων σε μύτη, γλώσσα, στόμα.
Η αίσθηση της γεύσης και της όσφρησης αρχίζουν να επανέρχονται σε φυσιολογικά επίπεδα.

2 εβδομάδες έως και 3 μήνες από το τελευταίο τσιγάρο
Βελτιώνεται η κυκλοφορία του αίματος γενικά.
Βελτιώνεται το περπάτημα, μειώνεται η κόπωση.
Αυξάνεται κατά 30% η αναπνευστική λειτουργία.
Αρχίζει το νευρικό σύστημα να προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες. Σπάνιες πια οι έντονες επιθυμίες για τσιγάρο.

1 μήνα έως 9 μήνες από το τελευταίο τσιγάρο
Η συνολική ενέργεια του οργανισμού αυξάνει.
Τα συμπτώματα που συνοδεύουν την χρόνια χρήση τσιγάρου μειώνονται (βήχας, καταρροή, συνάχι, κόπωση, λαχάνιασμα).
Αποκαθίσταται ο φυσιολογικός ιστός της μύτης, του φάρυγγα, του λάρυγγα, των πνευμόνων.

1 χρόνο από το τελευταίο τσιγάρο
Μειώνονται οι λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος.
Μειώνεται το υπερβολικό ρίσκο για στεφανιαία καρδιοπάθεια στο μισό σε σχέση με τους καπνίζοντες.

5 χρόνια από το τελευταίο τσιγάρο
Μειώνεται κατά 50% η πιθανότητα θανάτου από καρκίνο του πνεύμονα.
Μειώνεται κατά 50% η πιθανότητα δημιουργίας καρκίνου του στόματος.

10 χρόνια από το τελευταίο τσιγάρο
Η πιθανότητα θανάτου από καρκίνο των πνευμόνων είναι ίδια με αυτή των μη καπνιστών.
Τα προκαρκινικά κύτταρα έχουν αντικατασταθεί με υγιή.
Το ρίσκο για αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο είναι ίδιο με αυτό των μη καπνιστών.
Μειώνεται δραστικά η πιθανότητα καρκίνου του στόματος, φάρυγγα, λάρυγγα, οισοφάγου, ουροδόχου κύστης, νεφρών και παγκρέατος.

15 χρόνια από το τελευταίο τσιγάρο
Είναι σαν να μην είχατε καπνίσει ποτέ. Οι πιθανότητες για οποιαδήποτε ασθένεια είναι ίδιες με αυτές των μη καπνιστών.


ΥΓ. Στα δυο χρόνια που έχουν περάσει παράλληλα με όλα τα υπόλοιπα, έχω κερδίσει σχεδόν 2500 ευρώ κόβοντας το κάπνισμα- για να μην ξεχνάμε και την οιονομική διάσταση