Ζερμινάλ

...τίτλος βιβλίου του Εμιλ Ζολά. Πρωταγωνιστής ένα ορυχείο. Το Βορέ. Ένα τέρας που καταβροχθίζει ανθρώπους.
Ζερμινάλ: Ο πρώτος μήνας της Άνοιξης σύμφωνα με το Ημερολόγιο της Γαλλλικής Επανάστασης.
Ένα μυθιστόρημα υπόδειγμα "στρατευμένης" λογοτεχνίας. Μια δυνατή ιστορία. Η ζωή στα ορυχεία... Κι εκεί ένα δυστύχημα, όμως χωρίς αίσιο τέλος. Εξέγερση: Άγρια και παράφορη. Ανακουφιστική...
...15 χρόνια πίσω βρίσκομαι στο Σαρλερουά... Ελληνικές επιγραφές παντού. Πάω στο Σύλλογο των Ελλήνων. Πρόωρα γερασμένοι άνθρωποι: Οι Έλληνες ανθρακωρύχοι του Σαρλερουά. Όσοι επέζησαν με σοβαρά προβλήματα υγείας από τον αέρα που ανέπνεαν στα βάθη της γης, χρόνια και χρόνια.
"Μαζευόμασταν το απόγευμα" μου έλεγε μια γυναίκα ανθρακωρύχου, "να τους δούμε να βγαίνουν... Ήταν κατάμαυροι και αγνώριστοι. Όταν χτυπούσε η σειρήνα δεν ήξερες αν ήρθε η δική σου σειρά, ή του διπλανού σου..."
...Ιστορίες ξεχασμένες, άγνωστες στους πολλούς...

Χιλή Και πάλι στα στόματά μας. Η Χιλή του Νερούδα: "Όταν ήχησαν οι σάλπιγγες/ ο Ιεχωβάς μοίρασε τον κόσμο σε Coca Cola Inc., Anaconda, Ford Motors και άλλες μονάδες ..." και συνεχίζει κάπως έτσι: "...το πιο ζουμερό κομμάτι, τα παράλια της πατρίδας μου τα έδωσε στη United Fruit Co...."
Η Χιλή του Αλλιέντε. Η δολοφονία της ελπίδας...
...και τώρα μέσα από τη στάχτη, η μορφή του διασώστη Μανουέλ Γκονζάλες. Που κατέβηκε στα 700 μέτρα και βγήκε τελευταίος, αφού και οι 33 μεταλλωρύχοι είχαν πια σωθεί...
Ο Μάριο Σεπούλβεδα, ο ηλεκτρολόγος από το Σαντιάγο, που είχε υπάρξει στο παρελθόν και ηγέτης συνδικάτου...
Οι εργάτες που μας δίδαξαν την αλληλεγγύη και τη συνεργασία. Που μας έδωσαν την ελπίδα.
Στη Χιλή πρέπει τώρα να είναι αρχή της Άνοιξης... Ζερμινάλ...
Και γυρνάω σε έναν Χιλιανό συγγραφέα -που σύμπτωση λέγεται κι αυτός Σεπούλβεδα-και στο βιβλίο του Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει
Μήπως έχουμε να μάθουμε κάτι κι εμείς απ' όλη αυτή την ιστορία;

...μήπως πρέπει να μάθουμε να πετάμε;