Διαβάζω μετά μανίας. Στο σπίτι, στο μετρό, περιμένοντας στη στάση ή στο αυτοκίνητο. Γράφω για βιβλία, προτιμώντας πάντοτε να μιλάω για ό,τι με έχει αγγίξει...
Αποφεύγω να γράψω αρνητικές κριτικές. Όχι για να είμαι αρεστός, αλλά γιατί κάτι που δεν αρέσει σε μένα δεν σημαίνει πως δεν θα έχει τη σημασία του για κάποιον άλλο. Επίσης σέβομαι τον μόθο του κάθε συγγραφέα. Ξέρω τι θα πει να γράφεις την κάθε σελίδα. Ξέρω τι θα πει να αμφιβάλλεις κάθε στιγμή για τα γραπτά σου.
Δεν μου αρέσει ούτε να πληγώνω, ούτε να παριστάνω τον έξυπνο. Προτιμώ να μοιράζομαι ό,τι αγαπάω. Να προτείνω ό,τι αθ πρότεινα καισ τους φίλους μου. Στους δικούς μου ανθρώπους...
Δεν τα βάζω ούτε με αυτούς που γράφουν best seller, ούτε με όσους προσπαθούν απεγνωσμένα να γράψουν best seller. Χαίρομαι να βλέπω ανθρώπους να διαβάζουν...
Αυτός είναι ένας πρόλογος για να σας πω κάποιες σκέψεις που μου γεννήθηκαν -ακόμη μια φορά- διαβάζοντας τις "μικρές λίστες" του περιοδικού Διαβάζω. Δεν θα αναφερθώ στο παιδικό βιβλίο, θα μιλήσω μόνο για τις προτάσεις περί διηγήματος, μυθιστορήματος και ποιήσεως.
Συνολικά στις λίστες υπάρχουν 10 συλλογές διηγημάτων, 10 μυθιστορήματα, 10 δοκίμια -μελέτες, 5 βιβλία πεζογραφίας πρωτοεμφανιζόμενων και 5 αντίστοιχα για την ποίηση. Σύνολο 50.
Ένιωσα παράξενα που μόλις σε τρία βιβλία συμφωνώ και μάλιστα πρωτοεμφανιζόμενων: Ο "Νοματαίος", το έξοχο μυθιστόρημα του Βασίλη Κουνέλη (Ωκεανίδα), η εξαιρετική νουβέλα "Θυμάμαι" της Βασιλικής Πέτσα (Πόλις) και η ξεχωριστή ποιητική συλλογή του Γιάννη Δούκα, «Στα μέσα σύνορα» (Πόλις).
Και των τριών τα βιβλία μου τράβηξαν το ενδιαφέρον και είχα τη χαρά να πάρω συνεντεύξεις από τους τρεις συγγραφείς για την εφημερίδα "Δρόμος".
Από τα υπόλοιπα 47 βιβλία που υπάρχουν στις λίστες, πολλά δεν τα έχω διαβάσει (οπότε δεν έχω γνώμη) και αρκετά τα έχω διαβάσει χωρίς να βρω τίποτε απολύτως που θα άξιζε να μοιραστώ. Σε 2- 3 περιπτώσεις βρήκα αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία και πρότεινα τα βιβλία, αν και δεν θα τα πρότεινα και για τα σχετικά βραβεία. Τέλος υπάρχουν αρκετά βιβλία στις λίστες, που κατά τη γνώμη μου δεν διαβάζονται καν... Σε σημείο που να απορώ με ποιόν τρόπο κατέληξαν υποψήφια για βραβεία...
Περί ορέξεως, θα μου πείτε... Γούστα είναι αυτά! Δεν με ενοχλούν όμως τόσο οι παρουσίες, αλλά οι απουσίες.... Θα αναφέρω λοιπόν -ενδεικτικά - κάποια μυθιστορήματα που θεωρώ πως θα μπορούσαν να φιγουράρουν τουλάχιστον σε μια "μικρή λίστα"
Δώρα Κασκάλη, Κάτω (Γαβριηλίδης)
Βάσια Τζανακάρη (Τζόνι και Λούλου)
Χριστίνα Χρυσανθοπούλου, Ζοή με όμικρον (Πάπυρος)
Ανίτα Παναρέτου, Τα πορτραίτα της (Εστία)
Θανάσης Καρτερός, Το τελευταίο τραμ (Καστανιώτης)
Βαγγέλης Μπέκας, Φετίχ (Μπαρτζουλιάνος)
Εύα Στάμου, Εθισμός (Μελάνι)
Διονύσης Μαρίνος, Χαμένα κορμιά (Τετράγωνο)
Μάκης Καραγιάννης, Το όνειρο του Οδυσσέα (Μεταίχμιο)
Αγγελική Σμυρλή, Η διάψευση (Κέδρος)
ΥΓ ...Νομίζω πως ο διαβάζοντας ο καθένας θα μπορέσει να σχηματίσει τη δική του γνώμη...
2 σχόλια:
Αγαπητέ γιατί απορείτε σχετικά με όσα "διαβάζονται", αφού κάποιοι υποκειμενικά τα προτείνουν. Κι εσείς τάχα δεν το κάνετε ακριβώς με αυτή σας την ανάρτηση?
Αν κάποιος γράφει αξιόλογα θα φανεί κάποτε. Όλα τα υπόλοιπα περί κριτικής προώθησης και περί διάθεσης των έργων, καθόλου δεν έχουν να κάνουν με την αξία ενός συγγραφικού πονήματος.
Είναι μόνο μια στεγνή εμπορική πράξη.
Απλώς αναρωτιέμαι για τα δικά μου κριτήρια. Να μη συμπέσω ούτε σε ένα βιβλίο πλην των πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων;
Κάποτε θα φανεί -ίσως- αν γράφει καλά κάποιος. Το πρόβλημα είναι πως συχνά η απογοήτευση οδηγεί στη σιωπή. Τα βραβεία είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου...
Δημοσίευση σχολίου