Τι θα ψηφίσεις μπαμπά;

Μπορούμε να πούμε:
-Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα θα ήταν παράνομες (Κ.Μαρξ)
-Ότι όλοι που κατεβαίνουν στις εκλογές είναι ίδιοι
-Πως εμείς είμαστε αδύναμοι και οι άλλοι δυνατοί

Μπορούμε να ηττηθούμε πριν καν πολεμήσουμε! Ωραίο παράδειγμα αλήθεια για τα παιδιά μας. Μπαμπάδες και μαμάδες, γονείς παραιτημένοι και μοιρολάτρες, που περιμένουν τα αποτελέσματα των εκλογών ως κάτι το μοιραίο και αναπότρεπτο...

Μπορούμε όμως και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να τολμήσουμε. Να συμμετέχουμε. Να μην πάμε στην κάλπη με τις κομματικές παρωπίδες, ούτε κοιμισμένοι από την καθημερινή προπαγάνδα των ΜΜΕ!

Θα μιλήσω γι' αυτά που ξέρω:
Για το Χαλάνδρι, όπου διεκδικεί την ψήφο των πολιτών η Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου. Μια κίνηση που δεν είναι σαν τις άλλες: Με πολύμορφες παρεμβάσεις ετών στην πόλη. Με πολιτική, οικολογική και πολιτιστική παρουσία. Τη στηρίζουυν πολίτες που έχουν πρωταγωνιστήσει σε ό,τι θετικό έχει γίνει τις τελευταίες δεκαετίες στο Χαλάνδρι. Η μόνη αντιπολίτευση που γνώρισαν αυτά τα χρόνια όλοι οι δημοτικοί άρχοντες... Μια κίνηση που αποφάσισε και τήρησε την εναλλαγή των δημοτικών συμβούλων που εξέλεξε στις προηγούμενες εκλογές. Έξι διαφορετικοί και αξιόλογοι πολίτες εναλλάχθηκαν στις δυο θέσεις που έχει η Κίνηση στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Μια κίνηση που παίρνει όλες τις αποφάσεις με Συνελεύσεις, που έδωσε το παρόν σε όλους τους αγώνες.
Κι όμως! Πόσοι θα έχουν την τόλμη να την ψηφίσουν, να ξεφύγουν από την πεπατημένη; Είμαι ένας από αυτούς που εδώ και χρόνια αναζητούν άλλους δρόμους και κατεβαίνω υποψήφιος για να δείξω έμπρακτα τη στήριξη μου και όχι να εκλεγώ...

... κι αυτό με πάει στους Πολίτες στο Προσκήνιο στο Δήμο Δελφών, στον οποίο περιλαμβάνεται το χωριό μου τα Καστέλλια. Κι εκεί θα συμμετείχα στο ψηφοδέλτιο αν επιτρεπόταν η διπλή υποψηφιότητα. Θα στηρίξω όμως όσο μπορώ, όπως έχω ήδη γράψει αναλυτικά.
Μια Κίνηση που ξεκίνησε από τους αγώνες για το περιβάλλον και στη ραχοκοκκαλιά της βρίσκεται η Κίνηση για τη Σωτηρία της Γκιώνας, που έγινε δραματικά επίκαιρη μετά τα όσα συνέβησαν στην Ουγγαρία με την τοξική λάσπη από τους βοξίτες... Θα πάψουν οι κάτοικοι της Φωκίδας να αντιμετωπίζουν με τρόμο τα συμφέροντα που λυμαίνονται τον τόπο τους;

Τα γράφω όλα αυτά γιατί η ανέξοδη γκρίνια με κουράζει. Η μουρμούρα χωρίς παρέμβαση, δεν μου λέει τίποτα...
Όσοι έχουμε παιδιά έχουμε διπλή ευθύνη: Θα τα αφήσουμε στο έλεος των ΔΝΤανθρωπων και σε μια διαλυμένη παιδεία; Θα τα αφήσουμε να ζήσουν σε μια κοινωνία χωρίς εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα; Θα τα διδάξουμε να σκύβουν το κεφάλι και να υποτάσσονται;

Ας δούμε τα φωτεινά παραδείγματα της Ανάβρας ή της Μαριναλέντας. Δεν ήταν υπεράνθρωποι όσοι τα κατάφεραν! Τόλμησαν και αγωνίστηκαν... Αν θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά μας πρέπει επιτέλους να ξεκινήσουμε να τον φτιάχνουμε!