Παρουσίαση στα Καστέλλια: "Του νεκρού αδερφού -41 Γράμματα από το μέτωπο του Εμφυλίου"

Τη Δευτέρα του Πάσχα, στις 6.30 το απόγευμα, στο παλιό Δημοτικό Σχολείο των Καστελλίων θα παρουσιάσουμε το βιβλίο μαζί με τον συγγραφέα Δημήτρη Χαλατσά, στο πλαίσιο εκδήλωσης που οργανώνει ο Προοδευτικός Σύλλογος "Τα Καστέλλια" και η εφημερίδα "Καστελλιώτικα Νέα".
Στην ίδια εκδήλωση θα παρουσιαστούν και οι εκδοτικές δραστηριότητες του Συλλόγου.

Είναι μια ξεχωριστή στιγμή για μένα, μια -έστω μικρή, έστω πικρή- δικαίωση για έναν άνθρωπο που χάθηκε 24 χρονών σε έναν πόλεμο που δεν πίστεψε ποτέ... Θα βρεθούμε στο χωριό της νιότης του, εκεί που κάποτε κι αυτός θα γιόρτασε, θα τραγούδησε, θα χόρεψε σε κάποιο ξεχασμένο Πάσχα...

Μια γλυκιά συγχωριανή, παλιά του συμμαθήτρια, όταν άκουσε για το βιβλίο θυμήθηκε ένα ποίημα που έλεγε ο Κώστας στη γιορτή του σχολείου. Αναρωτιέμαι ποιές μνήμες θα ξυπνήσουν...

Δεν πιστέυω πως υπάρχει πιο κατάλληλη εποχή για να μιλήσουμε και να θυμηθούμε...

Εις μνήμην...

ΥΓ: Πατώντας εδώ, μπορείτε να ακούσετε τη συζήτηση που είχαμε για το βιβλίο με το Θωμά Γράψα στην εκπομπή του Ζωή στην Πράξη στον Alpha 9,89. Αυτό το Σάββατο (4 Μαΐου) στις 12 μπορείτε να ακούσετε μαι ενδιαφέρουσα συζήτηση για την Ίμβρο.

Κουβέντα, βόλτες, τσίπουρο και ...συμπάθεια: Ένα Σαββατοκύριακο στο Βόλο :)

Τι να πρωτογράψω για το Βόλο; Το γιατί πήγα, έχω ήδη γράψει Πήγα σε μια πόλη ήδη αγαπημένη και ευχαριστήθηκα βόλτες. Κυρίως όμως χάρηκα που γνώρισα μια πολύ όμορφη οικογένεια. Την οικογένεια Ανετόπουλου- Hutton. Ένιωσα πως είμαι κοντά σε φίλους!
Ο άλλος λόγος που χάρηκα ήταν ο χώρος που έγινε η εκδήλωση: Το Ορφανοτροφείο Βόλου. Ένας χώρος ανοιχτός στην κυριολεξία, με παιδιά που πραγματικά έχουν βρει ένα σπίτι (με ένα χώρο που αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα -αλλά γι' αυτό θα μιλήσουμε ξανά)
Στην εκδήλωση λοιπόν, με πολύ καλές ομιλίες που τις απόλαυσα κι εγώ και με κοινό ανήσυχο και έτοιμο να ρωτήσει τα ...πάντα.

Καταγράφω μερικά απ' όσα σημείωσαν μαμάδες και μπαμπάδες για το τι περίμεναν και τι θα ήθελαν να ακούσουν:

-Θα τα βγάλουμε πέρα με τη κρίση; Έχω παιδί 3ης Λυκείου. Τι θα γίνει;
-Θα ήθελα να με ηρεμήσετε! Ότι τα πάω καλά σα γονιός! Να μη με ισοπεδώσετε!
-Θα ήθελα να μάθω τρόπους εξομάλυνσης των συγκρούσεων με τα παιδιά. Πως να τα κατανοήσουμε και να τα ωθήσουμε σε ικανότητες που έχει το κάθε παιδί
-Θα ήθελα ν' ακούσω για τη σχέση γονεών παιδιών και μέχρι ποιά ηλκία διαρκεί.
-Η υπομονή μέχρι ποια ηλικία πρέπει να υπάρχει; Πρέπει να είμαστε πάντα ευχαριστημένοι από τα παιδιά μας;

Συζητήσαμε πολλά, ανοίξαμε ένα δρόμο. Μακάρι να υπάρξει και συνέχεια...

Το βραδάκι, όπως θα περίμενε όποιος με γνωρίζει έστω και λίγο, πήγαμε φυσικά σε τσιπουράδικο. Στην "Ιωλκό". Τι μεζέδες! Ο ένας καλύτερος από τον άλλο. Για μένα που είμαι και λάτρης των θαλασσινών ήταν πανδαίσια. Η κουβέντα εξίσου καλή και ζεστή, συνεχίστηκε σε μπαράκι του Βόλου.

Σήμερα το πρωί -παρ' όλα τα τσίπουρα, σηκώθηκα φρέσκος -φρέσκος και περπα΄τησα όλη την παραλία. Τι ωραίο να μένεις δίπλα στη θάλασσα.
Να μερικές εικόνες που μάζεψα:

Δεν έρχεστε στο Βόλο το Σάββατο; (27 Απριλίου)

Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα καλύτερο για το Σαββατοκύριακο! Ο Βόλος είναι ένας ξεχωριστός προορισμός, ειδικά με αυτό τον ανοιξιάτικο -καλοκαιρινό καιρό που βάζει και το Πήλιο τα καλά του!

Εγώ αύριο το πρωί θα πάρω το τραίνο και μεσημεράκι ελπίζω να είμαι εκεί.

Δεν θα πιω τσιπουράκια γιατί μιλάω το απόγευμα (ή μήπως να πιω ακριβώς γιατί μιλάω; )

Θα συναντήσω ως εισηγητή και το Νίκο Αναγνώστου που είχαμε μιλήσει παρέα στον Τύρναβο και πραγματικά είχε κάνει μια πολύ καλή παρουσίαση. Είναι Εκπαιδευτικός Σύμβουλος με Μεταπτυχιακές σπουδές σε Μαθησιακή Ψυχολογίας και θα μιλήσει για το κρίσιμο θέμα: "Μαθαίνω πώς να μαθαίνω".

 

Μαζί μας και η  Μαρία Ζερίτη, που είναι Ψυχολόγος, ειδικευμένη στην Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία . Τα θέματα πομε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Γνωσιακή Επιστήμηυ θα αναπτύξει εξαιρετικά ενδιαφέροντα για εμάς τους γονείς: "Αλλάζω ζωή, αλλάζω συνήθειες ως επαγγελματίας και ως γονέας" & "Ο γονέας σήμερα και αύριο" 

Κάπου εκεί θα μιλήσω κι εγώ για  "Θετική γονεϊκότητα: Σχέσεις Γονέων - Παιδιών". Αν και μου φαίνεται πως για ταξίδια θα μιλάω. Ταξίδια, παιχνίδια, παραμύθια: Σκέφτεστε τίποτε καλύτερο;

Εντάξει θα αποκαλύψω και μια μυστική συνταγή -δεν σας λέω τι, ελάτε να μάθετε! Δεν πρόκειται πάντως για ...φαγητό!!

Ξέχασα όμως το πιο σημαντικό. Ποιός τα κάνει όλα αυτά!

Διαβάστε, λοιπόν:

"Τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών ΑΝΕΤΟΠΟΥΛΟΥ - HUTTON μέλη του Δικτύου Κέντρων Ξένων Γλωσσών QLS, διοργανώνουν το Σάββατο 27 Απριλίου 2013 στις 17.15 μ.μ. στον Βόλο, ημερίδα αφιερωμένη στη γονεϊκότητα, με ελεύθερη είσοδο για όλους.

 

Στην ημερίδα θα αναπτυχθεί μια πλούσια θεματολογία, το εύρος της οποίας θα ξεκινάει από τις σχέσεις γονέων - παιδιών και θα καταλήγει σε πρακτικούς τρόπους με τους οποίους μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τους σύγχρονους προβληματισμούς της καθημερινότητας. Οι παρευρισκόμενοι γονείς θα έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν με ουσιαστικό τρόπο στις διεργασίες της ημερίδας, διατυπώνοντας ερωτήματα, απορίες και απόψεις που θα τους κάνουν να δουν την επόμενη μέρα της ζωής τους με μεγαλύτερη αισιοδοξία και σιγουριά. Η ημερίδα «γοΝέα Μέρα 2013!» αποτελεί τη συνέχεια μιας σειράς πρωτοβουλιών που άρχισαν από το 2010 και συνεχίζονται μέχρι σήμερα με αξέχαστες διημερίδες και ημερίδες όπως «Γυναίκες στα θρανία, Μητέρες με φαντασία!» Νοέμβριος 2010, «Αφιέρωμα στις μητέρες γιατί το αξίζουν!» Μάιος 2011, «Μαζί!» Φεβρουάριος 2012, οι οποίες μαζί με τα ετήσια προγράμματα διαρκείας όπως το «Βιωματικό Εργαστήριο για γονείς: Η τέχνη της επικοινωνίας και των σχέσεων» τη σχολική χρονιά 2011-2012 και «Συμβουλευτική Γονέων» τη σχολική χρονιά 2012-2013, αποτελούν την κοινωνική προσφορά των ξενόγλωσσων σχολείων Ανετοπούλου - Hutton σε όλους τους γονείς του Βόλου.

Στόχος και της φετινής ημερίδας: η -χωρίς χρέωση- πρόσβαση των Γονέων σε σύγχρονη ενημέρωση πάνω στα σημαντικά θέματα γονεϊκότητας που τους απασχολούν, τα οποία εντοπίζουμε από την καθημερινή μας διάδραση μαζί τους."

 

ΠΟΤΕ: Σάββατο 27 Απριλίου 2013, 17.15μ.μ.-21.00μ.μ.
ΠΟΥ: Ορφανοτροφείο Βόλου, Ορφανοτροφείου & Χείρωνος, για κρατήσεις θέσεων καλέστε στα 24210 21441 / 24210 22454 / 24210 82152  (περιορισμένες θέσεις) 

Σχολικός εκφοβισμός: Μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση

Σήμερα στο 13ο Νηπιαγωγείο της Αγίας Παρασκευής είχαμε τη χαρά και την τύχη να συζητήσουμε με την ψυχολόγο Δώρα Ζώτα για το θέμα του σχολικού εκφοβισμού. Αν και το κλίμα αυτής της όμορφης και ουσιαστικής κουβέντας δύσκολα μεταφέρεται, ωστόσο πιστεύω πως θα βρείτε εξαιρετικά χρήσιμη και ενδιαφέρουσα την ομιλία της  που δημοσιεύω εδώ (με την άδειά της -φυσικά)

         ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ

Σαν άνθρωποι, σαν γονείς, σαν εκπαιδευτικοί καθημερινά βιώνουμε μορφές βίας, επιθετικότητας. Άλλοτε πιο έντονες και πιο ισχυρές και άλλοτε πάλι πιο ήπιες έως αδιάφορες

Στο χώρο της σχολικής κοινότητας η επιθετικότητα αυτή επιμερίζεται σε σχολικό εκφοβισμό και σε σχολική θυματοποίηση ή όπως προκύπτει και από τη διεθνή βιβλιογραφία, bullying.

Ο όρος bullying  παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από τον Dan Olweus (1978, 1984) με σκοπό να περιγράψει τις διαδικασίες εκφοβισμού, παρενόχλησης και συστηματικής θυματοποίησης παιδιών από συνομηλίκους τους.

Οι βασικές προϋποθέσεις για να χρησιμοποιήσουμε τον όρο είναι οι εξής δύο: 

1.  η επανάληψη των ενεργειών αυτών με σταθερή συχνότητα 
2.  η μεθόδευσή τους προς τους πιο αδύναμους μαθητές (Olweus, 1984, Smith &Sharp, 1994)

Άρα, ως σχολικός εκφοβισμός και σχολική επιθετικότητα χαρακτηρίζεται ό,τι προξενεί πόνο ψυχικό και σωματικό, εξευτελισμό, παρενόχληση, επιβολή σε ένα ή πολλά παιδιά από ένα ή πολλά παιδιά κατ’ εξακολούθηση στο χώρο του σχολείου κυρίως και υπάρχει εξ’ αρχής πρόθεση.

Σε τέτοιου είδους συμβάντα τα παιδιά ακούσια και ασυνείδητα παίρνουν ρόλους και πράττουν με βάση αυτούς.

Ένα παράδειγμα που θα μας βοηθούσε να κατανοήσουμε τα παραπάνω είναι το εξής:

Παιδί, ηλικίας 10 ετών που φορά στο στόμα του ορθοδοντικό μηχανισμό (σιδεράκια) και γυαλιά μυωπίας αρκετών βαθμών επιστρέφει στο σπίτι του και αρνείται την επόμενη ημέρα να πάει στο σχολείο. Ο λόγος είναι ο εκφοβισμός που δέχθηκε.

Σε αυτή τη συνθήκη αυτόματα το παιδί αυτό είναι το παιδί- θύμα, αυτοί ή αυτός που το εκφόβισε ή θυματοποίησε είναι ο θύτης και ενδεχομένως να υπάρχουν και κάποιοι που παρακολούθησαν το γεγονός οι οποίοι μένουν παθητικοί σε όλο αυτό και λέγονται παρατηρητές.

Συνοψίζοντας, σε ένα συμβάν σχολικού εκφοβισμού εμπλέκονται το θύμα, ο θύτης και ίσως και οι παρατηρητές. Για τον κάθε ένα αυτούς τους ρόλους έχει σχηματιστεί και το ανάλογο προφίλ.

Τα παιδιά – θύτες είναι συνήθως αγόρια, με σωματική δύναμη και απέχθεια προς τη σχολική δραστηριότητα. Διακατέχονται από οξυθυμία, νευρικότητα, συναισθηματική ανεπάρκεια, κόμπλεξ κατωτερώτητας και ανασφάλειες. Έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και είναι πεπεισμένα ότι οι διαφορές λύνονται με επιβολή και κυριαρχία.

Το παιδί θύμα από την άλλη μπορεί να είναι και αγόρι και κορίτσι συνήθως με ισχνή σωματική διάπλαση για την ηλικία του. Μπορεί επίσης να έχει εμφανή αποκλίνοντα χαρακτηριστικά , π.χ αναπηρία, παχυσαρκία, τραυλισμό. Ίσως είναι παιδί με διαφορετικές φυλετικές καταβολές, διαφορετικής θρησκευτικο-κοινωνικο- οικονομικής κουλτούρας. Στερείται κοινωνικών δεξιοτήτων, όπως η συνεργατικότητα και η ικανότητα ανάπτυξης φιλικών σχέσεων και την αίσθηση του χιούμορ. Έχει μειωμένη αυτοεκτίμηση που σε βάθος χρόνου και όσο παραμένει στωικά στον ίδιο ρόλο οδηγείται σε καταθλιπτικά επεισόδια προχωρώντας σε άλλου είδους καταστάσεις μετά. (Ανδρέου, 2000)

Ετσι, λοιπόν, ένα περιστατικό  bullying για τους ενήλικες μπορεί να φαίνεται απλό και ασήμαντο για τα παιδιά όμως φαντάζει πελώριο και απροσπέλαστο.

Με ποιον τρόπο εκδηλώνεται ο σχολικός εκφοβισμός;

Οι μορφές που μπορεί να έχει εκδηλώνονται είτε άμεσα είτε έμμεσα.

Άμεσα ο εκφοβισμός και η θυματοποίηση λαμβάνουν τη μορφή σωματικής κακοποίησης (σπρωξίματα, χτυπήματα, φτυσίματα, τραβήγματα) και λεκτικής κακοποίησης (κοροϊδία, ειρωνεία, φημολογίες, χειρονομίες μαζί με υβριστικά λόγια, ρατσιστικά σχόλια)

ΕΝΩ

Έμμεσο bullying πραγματοποιείται με κοινωνικής ή ψυχολογικής μορφής παρενόχληση που επηρεάζει περισσότερο το συναίσθημα, δηλαδή απομόνωση, αποκλεισμός από την ομάδα, βανδαλισμός και καταστροφή προσωπικών αντικειμένων, εκβιαστικές συζητήσεις και εξαναγκασμοί.

Μία άλλη μορφή bullying που λαμβάνει χώρα τα τελευταία χρόνια είναι αυτή που σχετίζεται με την τεχνολογία και λέγεται cyber bullying. To     cyber bullying  ή αλλιώς ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός περιλαμβάνει αποστολή sms, e-mail με απειλητικό, υβριστικό περιεχόμενο, πιθανή μαγνητοφώνηση, κινηματογράφηση και φωτογράφηση του παιδιού χωρίς την έγκρισή του)

Τέλος, η πιο ακραία μορφή του εκφοβισμού είναι και η πιο άσχημη προέκτασή του και πρόκειται για το bullycide  που είναι ο θάνατος (φόνος ή αυτοκτονία εξαιτίας του εκφοβισμού)

Αίτια

Τα αίτια του εκφοβισμού μπορεί να είναι είτε βιολογικά, δηλαδή έμφυτο ένστικτο που πρέπει να εκδηλωθεί είτε περιβαλλοντικά και πρόκειται δηλαδή για τη ματαίωση  και διάψευση των προσδοκιών του ατόμου.

Πιο αναλυτικά μπορεί ένα παιδί να

   1.      είναι εκτεθειμένο στη βία είτε γιατί το τιμωρούν είτε γιατί ζει συνεχώς συγκρουσιακές καταστάσεις μέσα στο σπίτι του

     2.       κάνει ανεξέλεγκτη χρήση πολυμέσων, μίμηση προτύπων

     3.       έχει ανάγκη να αποδεικνύει τη δύναμή του

     4.       έχει ψυχολογικές ιδιαιτερότητες

     5.       σοβαρή ανάγκη οριοθέτησης

Παράγοντες που συντελούν στην ανάπτυξη του σχολικού εκφοβισμού

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ 

Οι σχέσεις: Γονείς προς παιδιά  – Παιδιά προς γονείς  – Μεταξύ συζύγων  – Ανάμεσα στα

αδέρφια, είναι αμφίδρομες, αναπτύσσονται στα μέλη της ίδιας οικογένειας κάτω από κοινωνικο  –

ψυχολογικές, κοινωνικο – οικονομικές, πολιτισμικές συνθήκες και δημιουργούν επιθετικότητα. 

ΣΧΟΛΕΙΟ Δάσκαλος προς μαθητές Μαθητές προς δάσκαλο  Δάσκαλος προς δάσκαλο Μαθητής προς μαθητή

ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ομάδες των ομηλίκων

ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ  (ΜΜΕ) 

         Τεχνολογία (Ηλεκτρονικοί υπολογιστές, κινητή τηλεφωνία)

Πρόληψη και αντιμετώπιση

Τα πιο πρόσφατα ερευνητικά δεδομένα κάνουν απαραίτητη πια την πρόληψη και αντιμετώπιση του φαινομένου.

Με ποιο τρόπο θα επιτευχθεί αυτό;

Στην οικογένεια 

Το καλύτερο αντίδοτο, για την μακροπρόθεσμη αποφυγή της επιθετικής συμπεριφοράς του παιδιού είναι ένα στοργικό και ανεκτικό οικογενειακό περιβάλλον (Γκονέλα)

1. Κανόνες της οικογένειας.
2. Να υπάρχει κλίμα αμοιβαίου σεβασμού, αυτοπροσδιορισμού και δυνατότητα αυτοέκφρασης.
3. Συναισθηματική καθαρότητα και όχι σύγχυση.
4. Ευκαιρίες στο παιδί για να ηρεμήσει.
5. Η μη επιθετική συμπεριφορά να ανταμείβεται και η επιθετική να τιμωρείται άμεσα και με συγκεκριμένο τρόπο.
6. Να αποφεύγονται: ειρωνεία, αγνόηση, φόβος,  που υποθάλπουν θυμό και απαξίωση.

7. Όχι αυξημένες απαιτήσεις, προσδοκίες ανάλογες των ικανοτήτων του παιδιού.

Στο σχολείο

Το σχολείο πρέπει να καλλιεργήσει στα παιδιά την ικανότητα της διαχείρισης των

συγκρούσεων και την ενδυνάμωση του αυτοελέγχου.

Οι εκπαιδευτικοί είναι αυτοί που πρέπει να δείχνουν τον τρόπο για να γίνεται αυτό εφικτό.

Τι είμαστε λοιπόν, υποχρεωμένοι να κάνουμε, παρά την ελλειπή μας ενημέρωση;

1. Συζητούμε το φαινόμενο της επιθετικότητας σε κανονικές συζητήσεις μέσα στην τάξη, όταν

δεν είμαστε συγκινησιακά φορτισμένοι από κάποιο περιστατικό. 

2. Μεταχειριζόμαστε το επιθετικό παιδί σαν κοινωνικά ίσο μας, συζητάμε μαζί του και το

ακούμε προσεκτικά.

3. Συνδυάζουμε την καλοσύνη και την αυστηρότητα, δηλαδή το παιδί πρέπει να μας νιώθει δίπλα του,  αλλά και να καταλάβει, ότι δεν πρόκειται να ανεχθούμε ορισμένα είδη συμπεριφοράς του.

4. Χρησιμοποιούμε τα λογικά συμπεράσματα, αντί για την παραδοσιακή τιμωρία.

5. Μαθαίνουμε στο παιδί, πώς να δέχεται την ευθύνη για την προσωπική του συμπεριφορά, αναδιαμορφώνοντας  έτσι την εσφαλμένη του συμπεριφορά. 

6. Αποδίδουμε ενθάρρυνση και έπαινο σε κάθε στάδιο που το παιδί αποδίδει. Επαινούμε, όπου και όταν χρειάζεται.

7. Διοχετεύουμε στο παιδί υπευθυνότητες.

8. Περιορίζουμε και αποτρέπουμε τυχόν αντιδικίες, διαπληκτισμούς και απογοητεύσεις και λύνουμε τις διαφορές διαλλακτικά, ειρηνικά και ήρεμα. 

9. Βοηθούμε στην κοινωνικοποίηση του παιδιού και στην αποδοχή των κανόνων του σχολείου, της τάξης και της ομάδας των συμμαθητών του. 

10. Σε περίπτωση θερμού επεισοδίου, απομακρύνουμε το παιδί από το ακροατήριό του, για να φύγει από την εστία της έντασης   και να ηρεμήσει. Προσπαθούμε, όταν ηρεμήσει, με κατανόηση να του πούμε ποιες συνέπειες  θα υποστεί π.χ. να χάσει την αγάπη των φίλων του, των συμμαθητών του και του εξηγούμε τις συνέπειες και τις βλάβες που θα έχουν οι άλλοι από τις πράξεις του. 

Ήδη σε χώρες του εξωτερικού λειτουργούν προγράμματα anti-bullying και τα αποτελέσματα είναι θαυμαστά αφού κάνουν λόγο για ένα σχολείο με έμφαση στη δημιουργικότητα, την ευρηματικότητα,  το πνεύμα συνεργασίας, την ενεργό συμμετοχή και καλλιέργεια όλων των επί μέρους ικανοτήτων κάθε μαθητή αλλά και την ομαδο- συνεργατικότητα της σχολικής τάξης.

Για τη χώρα μας υπάρχουν ευοίωνες προβλέψεις αφού έχουν αρχίσει  δυναμικά κάποιοι φορείς να ασχολούνται με το θέμα αυτό.

Η ευαισθητοποίηση και η διάθεση όλων μας είθε να γίνει το μέσο που θα μας φτάσει στο σκοπό τούτο:

 κανένας θύτης- κανένα θύμα!

Σας ευχαριστώ…

Με τους γονείς στο Βόλο ή πατέρας, γιος και ...ταξίδι

Μετά τον Τύρναβο ήρθε η ώρα του Βόλου...
Το Σάββατο 27 Απριλίου, το απόγευμα στο Ορφανοτροφείο Βόλου (Χείρωνος & Ορφανοτροφείου)  στο πλαίσιο της σειράς εκδηλώσεων με τον γενικό τίτλο "Γονέα Μέρα"  που οργανώνει το Δίκτυο Ξένων Γλωσσών QLS θα πραγματοποιηθεί μια ενδιαφέρουσα Ημερίδα σε συνεργασία με το Κέντρο Ξένων Γλωσσών Ανετοπούλου -Hutton.

Θα μιλήσω με θέμα  "Θετική γονεϊκότητα- Σχέσεις γονεών παιδιών". Η εκδήλωση θα ξεκινήσει στις 5 το απόγευμα ...
Να πω ότι είναι ιδιαίτερη η χαρά μου καθώς ο Βόλος είναι από τις πιο αγαπημένες πόλεις, αλλά συνεδέεται κατά κάποιον τρόπο και με τη δική μου ...θετική γονεϊκότητα: Το Βόλο είχα διαλέξει για μια εκδρομή με το μεγάλο μου γιο.
Τα τι και τα πως μπορείτε να τα δείτε και εδώ όπου περιγράφω το ταξίδι που κάναμε πριν από πέντε χρόνια, όταν ήταν δέκα ετών...
Οπότε νομίζω πως θα προσθέσω και κάτι για τη σημασία που έχει το ταξίδι στις σχέσεις με τα παιδιά μας και πόσο μεγάλη σημασία έχει αυτό ο ιδιαίτερος χρόνος που μπορούμε να περάσουμε μαζί. Ας είναι και για λίγο.
Το ταξίδι στο Βόλο στάθηκε η έμπνευση και για ένα κείμενο που μπορείτε να το διαβάσετε στο βιβλίο μου "Μπαμπά τι είναι το σεξ- κι άλλες ιστορίες οικογενειακής τρέλας" . Στο κεφάλαιο "Διακοπές και ελεύθερος χρόνος", όπου γράφω "On the Road: Πατέρας και γιος ταξιδεύουν". Αντιγράφω από τον επίλογο:

"Τίποτε δεν είναι ίδιο «μετά» 

Όταν πια επιστρέψαμε από τα ταξίδια μας, ήταν σα να ήρθαμε από άλλο πλανήτη. Ήταν παράξενο να προσγειώνεσαι στην καθημερινή πραγματικότητα μετά από όλες αυτές τις εμπειρίες, όλες αυτές τις εικόνες, πολύτιμες και για τους δυο μας.
Άλλαξε μέσα σε λίγες μέρες ο τρόπος που βλέπουμε ο ένας τον άλλο. Νομίζω ότι αποκαταστήσαμε μια καλύτερη μορφή επικοινωνίας, ακόμη κι αν ποτέ δεν είναι όλα «ρόδινα». Οι καυγάδες –όπως καταλαβαίνετε- δεν μπορούν να λείψουν ποτέ, όμως οι τόνοι έχουν σαφώς πέσει…
Το ταξίδι έτσι κι αλλιώς δίνει τα σημαντικότερα μαθήματα σε γιο και πατέρα. Μαθήματα κάθε είδους. Από την ιστορία και τη γεωγραφία, μέχρι τα πιο σημαντικά πράγματα της ζωής. Και βλέπεις ότι όταν είσαι χαλαρός, μακριά από την πίεση, μπορείς ακόμη και τα δύσκολα να τα διαπραγματευτείς με πολύ καλύτερο τρόπο. Κι εσύ και το παιδί.
Και θυμάμαι πάντα μια συνέντευξη που είχα πάρει από την ψυχολόγο Αλεξάνδρα Κορωπιώτου και επέμενε ότι δεν υπάρχει τίποτε σπουδαιότερο από το να ταξιδεύεις μαζί με τα παιδιά. Μου μιλούσε για τα μαθήματα που παίρνεις και δίνεις και τότε δεν μπορούσα ακόμη ακριβώς να τα συλλάβω…
Κι αν μου επιτρέπεται, θα σας έλεγα να «θυσιάσετε» κι εσείς ένα από τα …συναρπαστικά σας Σαββατοκύριακα και να τα περάσετε οι δυο σας: Πατέρας και γιος, μητέρα και κόρη κλπ, κλπ Θα είναι μια μοναδική εμπειρία –πιστέψτε με! "


Φέτος θα πάω πρώτη φορά -οι δυο μας με τη κόρη μου- σε μια άλλη αγαπημένη πόλη, τα Ιωάννινα...

Ο Έρικ Χομπσμπάουμ με τα μάτια της κόρης του

Το διάβασα σήμερα στο mao.gr είπα να μοιραστώ ένα κομμάτι μαζί σας. Το υπόλοιπο μπορείτε αν το διαβάσετε εκεί. Αξίζει πολύ (κι ακόμη περισσότερο αν είσαστε μπαμπάδες)


...Περίπου ένα εξάμηνο μετά το θάνατο του μεγάλου μαρξιστή ιστορικού, η κόρη του, η 49χρονη Τζούλια Χομπσμάουμ, γράφει στους Φαινάνσιαλ Τάιμς, ένα εκπληκτικό κείμενο για τον πατέρα της. Ακολουθούν κάποια αποσπάσματα:


Ο Τεν Τεν και το Κορίτσι με το τατουάζ
[...] Αν και επικοινωνούσε μέσω e-mail και χρησιμοποιούσε το Ίντερνετ, δεν έπαυε να είναι άνθρωπος του βιβλίου. Μετά το θάνατό του άρχισα να μαζεύω τα βιβλία που μου είχε χαρίσει [...] Όταν ήμουν εννέα ετών, μου είχε χαρίσει ένα πολύ μεγαλίστικο βιβλίο, τη Μαρία Θηρεσία,  πιστεύοντας ότι ο η αυτοκράτειρα της Αυστροουγγαρίας θα ήταν το ιδανικό βοήθημα για μια σχολική εργασία με θέμα “Οι μεγάλες γυναίκες της Ιστορίας”. Τότε δυσανασχέτησα, σήμερα νιώθω τύψεις.  Ωστόσο, δεν ήταν ο πατέρας που υποχρεωτικά μάς τάιζε “βαριά βιβλία”. Μας είχε διαβάσει μεγαλόφωνα όλα τα τεύχη του Τεν Τεν και μάλιστα μερικές φορές τού άρεσε να λέει ουρλιάζοντας τις βρισιές του Κάπτεν Χάντοκ. [...] Θυμάμαι τον μπαμπά και τα βιβλία του. Τον θυμάμαι πάντα έτοιμο για τα πάντα, πάντα σίγουρο ότι υπήρχε κάτι ενδιαφέρον να ανακαλύψεις.  Τις στερνές του μέρες αυτή η δίψα άρχισε να υποχωρεί. Με τη χαρακτηριστική του ακρίβεια και ευγένεια, είχε ρωτήσει τότε τον αδελφό μου “Αυτό είναι το τελευταίο κεφάλαιο ή το προτελευταίο;” Δύο χρόνια πριν πεθάνει, μου τηλεφώνησαν να πάω επειγόντως στο σπίτι για να βοηθήσω στη μεταφορά του στο νοσοκομείο -η πρώτη του πνευμονία. Φαινόταν να είναι στα τελευταία του κι έμοιαζε να το ξέρει. Με πολύ κόπο τον κατεβάσαμε στο ισόγειο. Όμως εκεί κοντοστάθηκε. Έτοιμος να πέσει, άπλωσε το χέρι του και πήρε ένα βιβλίο από το πάνω ράφι της βιβλιοθήκης στο μπροστινό δωμάτιο. Ένα κομψό δερματόδετο βιβλίο που του το είχε χαρίσει η πολυαγαπημένη του μαμά στη Βιέννη πριν 80 χρόνια.
Χάρη στα αντιβιοτικά, σε δύο μέρες συνήλθε. Του τηλεφώνησα στο κινητό του και τον ρώτησα αν ήθελε να του φέρω κάτι. Του άρεσαν τα γλυκά και περίμενα ότι θα μου ζητούσε λίγα ζελεδάκια από φρούτα ή μαύρη σοκολάτα. “Πήρα μαζί μου ένα βιβλίο κάπως βαρύ. Μπορείς να μου φέρεις κάτι πιο ανάλαφρο;” Όπως αποδείχτηκε, το βιβλίο που είχε διαλέξει, υποθέτοντας ότι θα ήταν το τελευταίο που θα έπιανε στα χέρια του, ήταν μια γερμανική έκδοση των Αδελφών Καραμαζόφ και, στη δοσμένη κατάσταση, δεν ήταν ό,τι καλύτερο γι’ αυτόν. Ήξερα ότι του άρεσαν τα αστυνομικά -ένας τοίχος της βιβλιοθήκης του ήταν γεμάτος αστυνομικά σε εκδόσεις Penguin με πράσινες ράχες, τα παλιά του αστυνομικά του Εd Mcbains και, τα πιο πρόσφατα, τα μυθιστορήματα του Έλμορ Λέοναρντς. Έτσι, του πήγα Το κορίτσι με το τατουάζ του Στιγκ Λάρσον. Μάλιστα αυτό προκάλεσε μια ζωηρή και πιπεράτη συζήτηση για το πόσα πολλά εξωσυζυγικά κρεβατώματα περιείχε το βιβλίο -«υπερβολικά πολλά», σύμφωνα με τον πατέρα μου.
[...] Το τελευταίο μας αντίο σαν οικογένεια το δώσαμε σιωπηλοί, ένα κρύο πρωινό του Οκτώβρη στο Κοιμητήριο του Χαϊγκέιτ. Λίγο νωρίτερα, καθώς αγόραζα ένα μικρό μπουκέτο λουλούδια για να το αφήσω στον τάφο, ένιωσα μια ισχυρή ανάγκη να δώσω στον πατέρα μου, για τελευταία φορά, κάτι να έχει να διαβάζει -μου φαινόταν αδιανόητο το να μην έχει “ιδέες να αναπνεύσει”. Αγόρασα το London Review of Books, με το οποίο συνεργαζόταν τακτικά σε όλη του τη ζωή και τώρα φιλοξενούσε τη νεκρολογία του, γραμμένη από τον φίλο του, τον Καρλ Μίλερ. Ακουμπήσαμε το τεύχος, φρεσκοτυπωμένο και διπλωμένο, πάνω στο φέρετρο και ύστερα ο νεκροθάφτης ολοκλήρωσε τη δουλειά του.

Ψηφιακές γειτονιές με πολλά χαμόγελα!

...Όταν βλέπεις εκατοντάδες μαμάδες και μπαμπάδες με ένα πλατύ χαμόγελο...
...Όταν βλέπεις ανθρώπους που μιλάνε όμορφα, μοιράζονται πράγματα μεταξύ τους...
...Όταν δεν ξέρεις με ποιόν να πρωτομιλήσεις, ποιόν να γνωρίσεις καλύτερα, να κρατήσεις επαφή...
...Όταν βλέπεις κάτι νέο να γεννιέται και η γκρίζα πόλη γεμίζει χρώματα...
...Όταν το σοβαρό δεν είναι σοβαροφανές...

...Τότε προφανώς βρέθηκες στο σωστό μέρος το Σάββατο!
Στις "Ψηφιακές γειτονιές": Που μου έδωσαν -πέρα απ' όλα τα άλλα κι ένα μάθημα: Αρκεί λίγοι άνθρωποι να είναι αποφασισμένοι, να έχουν όραμα και να δουλέψουν σκληρά για να γίνουν θαύματα.  Χωρίς μεγαλόστομες διακυρήξεις!
Στις Ψηφιακές Γειτονιές αυτοί οι έξι άνθρωποι έχουν ονοματεπώνυμο: Άσπα Τσαμαδή και Χρήστος Λουφόπουλος, Νάταλι Λεβή, η Έλενα Χαβιάρα, η Πέπη Νικολοπούλου και η Κατερίνα Λάμπρου,
Δυο μπλόγκερς πίσω από μια μεγάλη επιτυχία. Πίσω από το πρώτο βήμα ενός δρόμου που μόλις άνοιξε.
Είχα την τύχη να συντονίσω ένα από τα πάνελ, αλλά και να ακούσω μπλόγκερς (κυρίως μαμάδες) να εξηγούν τα τι και τα πως τους οδήγησαν αν μοιράζονται τις σκέψεις τους μαζί μας. Ιστορίες αστείες και συγκινητικές, σκληρές (λίγο) και τρυφερές (πολύ)
Έφυγα με μια ζεστασιά μέσα μου και με την ελπίδα να συναντήσω πολλούς ξανά. και ίσως να φτιάξουμε κάτι μαζί. Θα δούμε...
Εδώ θα μπροέσετε να βρείτε μαμάδες (και ένα μπαμπά) μπλόγκερς. Όλοι έχουν κάτι να σας πουν!

Λίτσα Χλωροκώστα (Home is where your story begins)
Μαμά Μαμαδοπούλου (Kids Cloud)
Σοφία Αθανασιάδου (Supermomrocks)
Σοφία Μεϊμάρογλου (Shareyourlikes)
Κατερίνα Κιγιτζή (Ανθομέλι)

Ασπασία Κάντα (My lovable baby)
Γεωργία Λαμπριανίδη (4 seasons)
Αγγέλα Ανθουλάκη (mamaggela)
Χριστίνα Αποστολίδη (CretaMum Christina)
Κωνσταντίνος Ηλιόπουλος (Από την γωνία)


Τζωρτζίνα Χολέβα (Προφανώς θα αδυνατίσω)
Γιολίνα Μπρούσαλη (Not just mums)
Νάντια Δουλαβέρα (BebisThoughts)
Άννα Δαργωνάκη (ΆμπραΚατάμπρα)
Ιωάννα Σεραφειμίδου (Πυγολαμπίδες στο κλουβί)

ΥΓ Πιστεύω πως με τις Μαμάδες της Κρήτης θα τα πούμε σύντομα από κοντά!

Γράμματα του νεκρού αδερφού

Η μαρτυρία του θείου μου Χαράλαμπου Στοφόρου, στον οποίο είναι αφιερωμένο και το βιβλίο "Του νεκρού αδερφού -41 Γράμματα από το μέτωπο του Εμφυλίου", έχει ξεχωριστή σημασία... Καταθέτει στοιχεία από την περιπέτεια μιας ολόκληρης γενιάς... Προσέξτε και τι γράφει στον επίλογο για την "άφεση αμαρτιών". Αξίζει...

 

Στη φωτογραφία: Κώστας, Χαράλαμπος και Θύμιος Στοφόρος. Η ζωή ανοιγόταν μπροστά τους....

Γράμματα του νεκρού αδερφού

Ο Κώστας Ευθ. Στοφόρος με την παρουσίαση αυτού του βιβλίου που αφορά 41 γράμματα του θείου του Κων/νου Ν. Στοφόρου από την πρώτη γραμμή των επιχειρήσεων κατά τον εμφύλιο πόλεμο έκανε μια προσφορά φέρνοντας στο φως της δημοσιότητας τα γράμματα αυτά.

Το βιβλίο αυτό παρουσιάστηκε σε μια κατάμεστη αίθουσα στο Χαλάνδρι με παρουσιαστές τους Βασιλική Λάζου, Γιάννη Σκαλιδάκη.

Τονίσθηκε η παρουσίαση μιας φωνής από την πρώτη γραμμή ενός ανθρώπου που έγινε θυσία στον εμφύλιο πόλεμο που μας επιβάλλανε οι σύμμαχοι μας σαν γέρας των νικητών του β’ παγκοσμίου πολέμου.

Βρήκα την δύναμη και μπόρεσα να παρευρεθώ στην παρουσίαση αλλά βγήκα κατασυγκινημένος.

Είναι η φωνή ενός φοιτητή (3ετής) της Οδοντιατρικής σχολής που οι παράγοντες τότε του χωριού μας μπορούσαν να χαρακτηρίσουν εύκολα και με πάθος ποιοι ήταν αριστεροί α’ β’ και γ’ κατηγορίας όταν θα πήγαιναν να καταταγούν στον εθνικό στρατό.

Τους α’ τους έπαιρναν σε βοηθητικές εργασίες τους β’ στην πρώτη γραμμή των επιχειρήσεων και τους γ’ στη Μακρόνησο και οι πιο ‘’επικίνδυνοι’’ στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Ο Κων/νος Νικ. Στοφόρος όπως όλοι οι νέοι και νέες του χωριού μας πήραμε μέρος στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας μας, ανεξάρτητα ποια σημαία βρέθηκε κοντά μας. Δεν υπηρετήσαμε κόμματα και παρατάξεις. Το γέρας λοιπόν για τον αγώνα αυτόν ήταν η πρώτη γραμμή.

Από αυτή την γραμμή δεν έλειψε ούτε ο Κων/νος Ν. Στοφόρος αλλά ούτε και ο γράφων και άλλοι νέοι του χωριού μας.

Ο Κώστας Ν. Στοφόρος ήταν ο πρώτος που επιστρατεύθηκε και μετά την βασική εκπαίδευση στα βουνά της Μακεδονίας μέσα στον πάγο και τα χιόνια να μπορέσει ποιός ; αυτό το γενναίο παλικάρι με την μεγάλη σωματική δύναμη και την σωφροσύνη γερού μυαλού.

Έφτασε, όπως φαίνεται από τα γράμματα να παρακαλάει για έλεος. Η λογοκρισία που γινότανε τότε δεν τον άφηνε να εκφράσει όλες τις σκέψεις του και τα συναισθήματα του, για αυτό απευθύνει πολλές παρακλήσεις για θέση ανθρώπινη. Σημειώστε ότι από την ώρα που επιστρατεύθηκε τον Ιούνιο 1947 μέχρι τις 18-01-1948 δεν είδε κανέναν δικό του από την οικογένεια του.

Η 18^η Ιαναουρίου 1948  ήτανε η μέρα που παρέδωσε το πνεύμα του στο ανθρωπιστικό του καθήκον. Επαναλαμβάνω τα λόγια του στο τελευταίο του γράμμα που μου έστειλε ‘’ Αυτή τη στιγμή έξω γίνεται το μαλλιοβράσι (δλδ.μάχη) που ταχυδρομώ το γράμμα και πάω να δω τι γίνεται.’’

Όπως μάθαμε πήγε στη μάχη βλέπει τον λοχαγό τραυματισμένο και τρέχει να τον βοηθήσει. Ατυχώς όμως μια άλλη ριπή από πολυβόλο τους άφησε νεκρούς και τους δύο. Έτσι έκλεισε η ζωή του νέου αυτού που τον στείλανε να πολεμήσει σε ένα πόλεμο που κανένας δεν θα τον έκανε σαν αγώνα υπέρ βωμών και εστιών.

Σε δύο χρόνια ήρθε και η δική μου σειρά. Επιστρατεύθηκα 09-09-1948 και μετά την βασική εκπαίδευση στην πρώτη γραμμή.

Στη μάχη της Καρδίτσας (μέτρησα τότε 45 νεκρούς και παρουσίασα όπλα στην κηδεία τους για να τους μετρήσει), στη μάχη της Νάουσας και λίγο μετά τις 12-02-1949 στη μεγάλη μάχη της Φλώρινας όπου μια ριπή με τραυμάτισε στον βραχίονα.

Η περιπέτεια μου όμως δεν τελείωσε εδώ. Εδώ μάλλον άρχισε.

Σε δυο μήνες με στέλνουν στην ίδια θέση στο 105 Τάγμα Πεζικού και αυτή τη φορά στο λόχο Διοίκησης ως βοηθός σιτισμού.

Στις 11-07-1949 πηγαίνοντας να εφοδιάσουμε το τάγμα που ήταν στο Γράμμο με ένα αυτοκίνητο ¾ γεμάτο πολεμοφόδια και οι τέσσερις επιβαίνοντες οπλισμένοι στο αυτοκίνητο εκείνο, πάτησε νάρκη και το αυτοκίνητο πήρε φωτιά. Οι δυο συνάδελφοι που ήταν στις πόρτες τους τίναξε έξω, ο οδηγός και εγώ αναίσθητοι πήραμε φωτιά και καιγόμασταν. Έτρεξαν και άλλοι συνάδερφοι όμως και μας τραβήξανε έξω πίσω από μια κοτρόνα, παρά τις οδηγίες εφέδρου ανθυπολοχαγού να μας εγκαταλείψουν γιατί θα γινότανε έκρηξη.

Το μαρτύριο τώρα αρχίζει. Χρειάστηκαν 4-5 εγχειρήσεις για να επουλωθούν τα εγκαύματα. Ένας χρόνος ένας μήνας και μία μέρα για να βγω από το νοσοκομείο!!

Ο οδηγός δυστυχώς είχε τυφλωθεί από την φωτιά και εγκατέλειψε τα επίγεια σε 10 ημέρες.

Το μαρτύριο δεν σταμάτησε εδώ. Η καρδιά που προσβλήθηκε από τα πολλά μικρόβια των τραυμάτων χρειάστηκε μεγάλη εγχείρηση στην Αμερική. Γενικά οι συνέπειες του τραυματισμού αυτού μου προσφέρουν ακόμη δυσκολίες στην υγεία μου την σωματική.

Τα έγραψα αυτά για να τονίσω την θυσία του Κώστα Ν. Στοφόρου και το μαρτύριο το δικό μου.

Επίσης ένας θάνατος του Γιάννη Σιώπη είναι και αυτός από το ίδιο σχέδιο εξόντωσης των δήθεν αντιφρονούντων. Ο Γιάννης Σιώπης έμαθε για τον τραυματισμό μου και ερχόταν να με δει. Έπεσε σε ενέδρα και έπεσε νεκρός χωρίς να ανταμώσουμε. Οι άνθρωποι χωριανοί μας που έδιναν τους χαρακτηρισμούς είναι γνωστοί. Δεν ζει κανένας από αυτούς.

Εγώ προσωπικά τους έδωσα άφεση αμαρτιών και έστησα μνημείο στο χωριό μου σε όλους όσους γεννήθηκαν ήλθαν αποδήμησαν και αναπαύονται στο ιερό χώρο της Δωρικής γης.

Στον Κων/νο Ευθ. Στοφόρο του εκφράζω και πάλι τα συγχαρητήρια μου που έφεραν στο φως την φωνή ενός ιερού θύματος της οικογενείας μας, του χωριού μας  και γενικότερα της χώρας μας τον θείο Κων/νο Στοφόρο και για την τιμητική αφιέρωση του βιβλίου του σε εμένα.

 

Χαράλαμπος Π. Στοφόρος

ΥΓ. Επειδή πολλοί ενδιαφέρονται να μάθουν που μπορύν να βρουν το βιβλίο, γράφω πάλι πως οι εν Αθήανις μπορύν να το βρουν στο βιβλιοπωλείο των "Εκδόσεων των Συναδέλφων" (Ερεσσού 35, Εξάρχεια). Οι υπόλοιποι μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μου μέσω μέιλ (stoforos@yahoo.com ) 

Μαν-Ελλάδα

Στη Μανωλάδα απλώς υλοποιούν το πρόγραμμα Τζήμερου:

"...Ιδιαίτερα σκληρές θέσεις υιοθετεί απέναντι στους μετανάστες ο πρόεδρος της Δημιουργίας Ξανά. Μιλώντας μεταξύ άλλων στο BHMA 99,5, το πρωί της Τετάρτης, ο Θάνος Τζήμερος εκφράζει μεταξύ άλλων την άποψη ότι «κάθε μετανάστης που εργάζεται παίρνει μια θέση από τους Έλληνες».

Ο Θάνος Τζήμερος υποστήριξε επιπλέον ότι οι μετανάστες θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ως φθηνά εργατικά χέρια σε επιχειρήσεις που πρέπει να ανταγωνιστούν αντίστοιχες στη Βουλγαρία, όπου το μισθολογικό κόστος είναι πολύ χαμηλό.

Σημείωσε δε, ότι η διαβίωση για τους μετανάστες στην Ελλάδα θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε όταν τηλεφωνούν στα χωριά τους να μην λένε ότι η ζωή στη χώρα μας είναι αρκετά καλύτερη από ό,τι στις πατρίδες τους. Υπογράμμισε ότι με αυτόν το τρόπο θα αποτρέπονται άλλοι μετανάστες από το να σκέφτονται την Ελλάδας ως πιθανό προορισμό...."

Οπότε οι Φραουλιέρηδες της Μανωλάδας θέλησαν να κάνουν τη ζωή λίγο χειρότερη από το Μπαγκλαντές... 

Ευτυχώς υπάρχουν άξιοι δημοσιογράφοι που δεν ακολουθούν την πεπατημένη και ανησυχούν για σοβαρά θέματα κι όχι για λίγα σκάγια που προφανώς έπεσαν καταλάθος πάνω σε εργάτες που περνούσαν τυχάια εκείνη την ώρα...

Το κόσμημα της ελληνικής δημοσιογραφίας, ο περίφημος Άρης Πορτοσάλτε, τα είπε έξω από τα δόντια στο χθεσινό δελτίο του Νίκου Ευαγγελάτου στον ΣΚΑΪ. «Η φράουλα είναι ένα πολύ ευαίσθητο προϊόν, λίγο το ξεπλένουμε και το τρώμε κατευθείαν. Αυτό το ευαίσθητο προϊόν το πιάνουν με το χέρι τους… με συγχωρείτε αλλά αν είναι, έτσι να το κόψουμε αυτό το φρούτο. Αν ένας άνθρωπος κάνει την ανάγκη του στην ύπαιθρο [σημείωση δική μας: προφανώς εννοεί στο ύπαιθρο, στο χωράφι] και ζει σ’ αυτό το πράγμα… τι ηπατίτ… τι αρρώστιες σέρνονται. Αυτοί οι άνθρωποι εξετάζονται; Έχουν κάποιο ιστορικό; Πιάνουν ένα ευαίσθητο προϊόν με το χέρι τους, από τις εφτά το πρωί μέχρι τη μία το μεσημέρι… πώς, δεν καταλαβαίνω… πρέπει να πλένουν τα χέρια τους. Να ‘χουν κανά σαπούνι…»

Φαντάζομαι πως δεν περιμένετε να σχολιάσω...

 

Ένας επίκαιρος "Μπόμπος" 33 ετών...

 

«Είµαστε µια οικογένεια κοµµουνιστών «παλαιού τύπου» ό­πως µας λένε µερικοί δήθεν «κοµµουνιστές» ειρωνικά. Και δεν ξέρουν οι ανόητοι πώς εµείς θέλουµε να είµαστε έτσι παλαιού τύπου, αφού ό κοµµουνισµός είναι ένας ανέκαθεν και δεν πρό­κειται ν' αλλάξει στους αιώνες των αιώνων. Οπότε τι θα πει παλαιού τύπου; Λέτε και υπάρχουν πολλοί κοµµουνισµοί και µάλιστα και κοµµουνισµός νέου τύπου. Δηλαδή είναι να τρα­βάς τα µαλλιά σου με το τι ανοησίες λέγονται από τούς απαν­ταχού και τόσων προσώπων ρεβιζιονιστές. Γιατί περιττό να πούµε πώς ό ρεβιζιονισµός και βέβαια πού αυτός είναι και πολλών τύπων και πολλών προσώπων, προσωπείων το πιο σωστό. Ή οικογένειά µας ανήκει στόν ανέκαθεν καθαρό, αδιαίρετο και µονολιθικό κοµµουνισµό. Μπορεί κι άλλοι να διατείνονται πώς ανήκουν σε µονολιθικά καί µοναδικά κοµ­µουνιστικά κόµµατα, αλλά αυτό είναι δικό τους θέµα. Γιατί στό κάτω-κάτω ένας πραγµατικός κοµµουνιστής εαν θέλει να δει τα πράγµατα καθαρά δεν µπορεί παρά να έρθει στο δικό µας κόµµα τό µόνο πού κρατάει τις αρχές –αρχές των µεγάλων του Μαρξισµού όπως ό Μάρξ ό Λένιν ό Στάλιν και άλλων µι­κρότερων µά άξιων σύντροφων βετεράνων αρχηγών της εργατικής τάξης, στο κόµµα πού είναι το κουκούτσι-κουκούτσι­κουκούτσι του πιο βέρου, του µόνου βέρου κοµµουνισµού. Εµείς - δηλαδή για να σας το πω έτσι - είµαστε οι µόνοι κοµµουνιστές πιό κοµµουνιστές απ' όλους όσους λένε ότι εί­ναι κοµµουνιστές. Κι ας είναι πιο πολλοί αυτό δεν έχει καµιά σημασία…»

Απόσπασμα από το (σπαρταριστό) βιβλίο του Γιάννη Νεγρεπόντη, «Ένας Μπόμπος πολύ αριστερός». Αφιέρωμα στο Γιάννη Νεγρεπόντη έκανε ο Αλέξης Βάκης στο "Κόκκινο" κι έτσι θυμήθηκα κι εγώ τον ... Μπόμπο.
Τώρα αν σας θυμίζει κάτι από το σήμερα, δεν φταίω εγώ!

Εσύ από που αγοράζεις τις φράουλές σου;

Αξίζει να διαβάσετε το άρθρο που δημοσιεύτηκε σε ανύποπτο χρόνο. 
Να υπολογίσετε σε πόσα εκατομμύρια κέρδη μεταφράζονται όλα αυτά τα στρέμματα και οι τόνοι φράουλας.
Και να αναλογιστείτε την απληστία... 

Φράουλα:Δυναμικά στην παραγωγή της φράουλας η Βαγγελάτος Α.Ε.

---

             Η Βαγγελάτος Α.Ε. από φέτος μπαίνει πολύ δυναμικά στην καλλιέργεια του προϊόντος με 650 και πλέον στρέμματα καλλιέργειας φράουλας σε ιδιόκτητα και νοικιασμένα κτήματα που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή της Μανωλάδας Ηλείας.  Όπως μας ενημέρωσε ο κος Μάκης Βαγγελάτος, η εταιρεία δραστηριοποιείται στην εμπορία της φράουλας την τελευταία πενταετία και πρόσφατα αποφάσισε ότι το έδαφος είναι πρόσφορο, προκειμένου να προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω, παράγοντας και συσκευάζοντας η ίδια τις φράουλες που διακινεί στην ελληνική αγορά και εξάγει στο εξωτερικό. Όπως μας εξήγησε ο κος Βαγγελάτος, ποσοστό περίπου 70-75% της καλλιεργούμενης φράουλας της εταιρείας είναι της γνωστής ποικιλίας Kamarosa, ενώ το υπόλοιπο ποσοστό καλύπτεται από τις ποικιλίες Ventana και Katoga.

            Σημαντικό κεφάλαιο για την εταιρεία στην όλη της προσπάθεια αποτελεί το νέο της ιδιόκτητο συσκευαστήριο στη Λάπα Ηλείας, το οποίο ολοκληρώθηκε το Δεκέμβριο και βρίσκεται πλέον σε λειτουργία, καλύπτοντας πλήρως τις ανάγκες της νέας φετινής σεζόν της φράουλας. Το νέο υπερσύγχρονο συσκευαστήριο διαθέτει όλες τις απαραίτητες πιστοποιήσεις (ISO, HAACP), σύγχρονο μηχανολογικό εξοπλισμό τυποποίησης και συσκευασίας, καθώς και 5 θαλάμους πρόψυξης και συντήρησης των φρέσκων προϊόντων τα οποία επεξεργάζεται.

            Σύμφωνα με τον κο Βαγγελάτο, η Βαγγελάτος Α.Ε. κατά μέσο όρο διακινεί μια μέση χρονιά περί τους 3.000 τόνους φράουλας, ποσότητα που όπως μας τόνισε πρόκειται φέτος να είναι αυξημένη κατά 10-15%, λόγω της επένδυσης στην παραγωγή, μια επένδυση η οποία όπως μας εξήγησε, αναμένεται πολύ σύντομα να επεκταθεί ακόμη περισσότερο, καθώς πρόθεση είναι μέχρι το καλοκαίρι η επιχείρηση να διαχειρίζεται πάνω από 1.000 στρέμματα φράουλας.

Εμπορικές εκτιμήσεις

             Σύμφωνα με τον κο Βαγγελάτο, η φετινή σεζόν της ελληνικής φράουλας θα είναι πιο όψιμη από την περυσινή, καθώς εκτιμά ότι οι κοπές στα κτήματα της εταιρείας του θα ξεκινήσουν στις αρχές Ιανουαρίου και όχι νωρίτερα. Όπως μας τόνισε, δεν περιμένει να σημειωθούν σημαντικές διαφοροποιήσεις στις τιμές σε σχέση με πέρυσι, λόγω της συνεχιζόμενης κρίσης και των επιπέδων της προσφοράς.

            Όσον αφορά της ποιότητα της φετινής ελληνικής φράουλας, ο κος Βαγγελάτος εκτίμησε ότι εκτός απροόπτου θα πρέπει να περιμένουμε μια από τις καλύτερες χρονιές των τελευταίων ετών.

            Αναφορικά με τη διάθεση του προϊόντος, όπως μας ενημέρωσε ο κος Βαγγελάτος, από τις παραγόμενες ποσότητες που θα διαχειριστεί η εταιρεία του, ένα ποσοστό της τάξης του 35-40% θα διατεθεί στην εγχώρια αγορά, ενώ το υπόλοιπο 60-65% θα διακινηθεί στις χώρες με τις οποίες η επιχείρηση διατηρεί σταθερές επαγγελματικές συνεργασίες, όπως η Ρωσία, η Πολωνία, η Ιταλία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. 

Αξίζει να διαβάσετε το άρθρο που δημοσιεύτηκε σε ανύποπτο χρόνο. 
Να υπολογίσετε σε πόσα εκατομμύρια κε΄ρδη μεταφράζονται όλα αυτά.
Και να αναλογιστείτε την απληστία...