Τι να πρωτογράψω για το Βόλο; Το γιατί πήγα, έχω ήδη γράψει Πήγα σε μια πόλη ήδη αγαπημένη και ευχαριστήθηκα βόλτες. Κυρίως όμως χάρηκα που γνώρισα μια πολύ όμορφη οικογένεια. Την οικογένεια Ανετόπουλου- Hutton. Ένιωσα πως είμαι κοντά σε φίλους!
Ο άλλος λόγος που χάρηκα ήταν ο χώρος που έγινε η εκδήλωση: Το Ορφανοτροφείο Βόλου. Ένας χώρος ανοιχτός στην κυριολεξία, με παιδιά που πραγματικά έχουν βρει ένα σπίτι (με ένα χώρο που αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα -αλλά γι' αυτό θα μιλήσουμε ξανά)
Στην εκδήλωση λοιπόν, με πολύ καλές ομιλίες που τις απόλαυσα κι εγώ και με κοινό ανήσυχο και έτοιμο να ρωτήσει τα ...πάντα.
Καταγράφω μερικά απ' όσα σημείωσαν μαμάδες και μπαμπάδες για το τι περίμεναν και τι θα ήθελαν να ακούσουν:
-Θα τα βγάλουμε πέρα με τη κρίση; Έχω παιδί 3ης Λυκείου. Τι θα γίνει;
-Θα ήθελα να με ηρεμήσετε! Ότι τα πάω καλά σα γονιός! Να μη με ισοπεδώσετε!
-Θα ήθελα να μάθω τρόπους εξομάλυνσης των συγκρούσεων με τα παιδιά. Πως να τα κατανοήσουμε και να τα ωθήσουμε σε ικανότητες που έχει το κάθε παιδί
-Θα ήθελα ν' ακούσω για τη σχέση γονεών παιδιών και μέχρι ποιά ηλκία διαρκεί.
-Η υπομονή μέχρι ποια ηλικία πρέπει να υπάρχει; Πρέπει να είμαστε πάντα ευχαριστημένοι από τα παιδιά μας;
Συζητήσαμε πολλά, ανοίξαμε ένα δρόμο. Μακάρι να υπάρξει και συνέχεια...
Το βραδάκι, όπως θα περίμενε όποιος με γνωρίζει έστω και λίγο, πήγαμε φυσικά σε τσιπουράδικο. Στην "Ιωλκό". Τι μεζέδες! Ο ένας καλύτερος από τον άλλο. Για μένα που είμαι και λάτρης των θαλασσινών ήταν πανδαίσια. Η κουβέντα εξίσου καλή και ζεστή, συνεχίστηκε σε μπαράκι του Βόλου.
Σήμερα το πρωί -παρ' όλα τα τσίπουρα, σηκώθηκα φρέσκος -φρέσκος και περπα΄τησα όλη την παραλία. Τι ωραίο να μένεις δίπλα στη θάλασσα.
Να μερικές εικόνες που μάζεψα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου