«…το πρώτο πράγμα που
‘κανε ο Θεός είναι το ταξίδι…»
Μαργαρίτα Μαντά, Το
βλέμμα του Οδυσσέα του Θόδωρου Αγγελόπουλου -Ημερολόγιο γυρισμάτων
Ταξίδια με το τρένο 1
Παλιός εγκαταλελειμμένος σταθμός τρένου.
Ο Θ. κοιμάται.
Όταν ξυπνάει, το τρένο έχει σταματήσει εκεί και είναι άδειο.
Κανένας επιβάτης. Διασχίζει τα βαγόνια με αγωνία. Στο μπαρ σημάδια βιαστικής
αναχώρησης. Το νερό στο βραστήρα ακόμη ζεστό.
Κατεβαίνει στο σταθμό. Κάτω απλώνονται γκρεμοί.
Ένα παλιό πολυβολείο στη κορφή ενός βράχου. Σκαρφαλώνει.
Λιβάδια με λευκά και κίτρινα λουλούδια. Σημεία-
σημεία πιτσιλιές κόκκινες. Ανεμώνες.
Κοιτάζει γύρω τα βουνά. Ένα μικρό ποτάμι που κυλάει ανάμεσά
τους. Πλατάνια που μόλις έχουν πετάξει καινούργια βλαστάρια. Απόκοσμη ησυχία.
Μόνο τα αραιά κελαηδίσματα ενός πουλιού σπάνε τη σιωπή.
Ένα κοράκι διασχίζει κι αυτό σιωπηλά τον ουρανό πάνω του.
Ένα παράξενο κοράκι με κουδουνάκι στο λαιμό. Κάτι του θυμίζει αυτό, αλλά δεν
ξέρει τι.
Ξαπλώνει στο χορτάρι. Το βλέμμα του γεμίζει με το γαλάζιο
του ουρανού. Κλείνει τα μάτια κι αποφασίζει πως εδώ τελειώνει το πρώτο του
ταξίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου