10+10: Είκοσι λογοτεχνικά βιβλία για να τα αγαπήσετε!

Πέρσι τέτοιον καιρό, είχα προτείνει μια σειρά βιβλίων που μου άρεσαν από όσα είχα διαβάσει το 2008. Σκεφτόμουνα να το κάνω και τώρα, αλλά όλο και κάτι γινότνα και το ανέβαλα. Ώσπου έφτασα σε αυτή την προτελευταία ανάρτηση για το 2009 και όπως βλέπετε, λίστα... γιοκ!
Όμως, διαβάζοντας το βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου "Ο χρόνος πάλι", μου ήρθε μια άλλη ιδέα. Να σας πω τα δέκα πολυτιμότερα βιβλία της βιβλιοθήκης μου. Ποιά είναι αυτά που θα κρατούσα αν κάποιος με ανάγκαζε να διαλέξω; (εφιάλτης...)
Η Σώτη Τριανταφύλλου κάθε τόσο μέσα στο βιβλίο της αλλάζει τις λίστες... Την καταλαβαίνω απόλυτα!
Εγώ περπατώντας προς τον Προαστιακό το πρωί, έκανα διαπραγματεύσεις: "Δέκα; Είναι πολύ λίγα! Τι να πρωτοχωρέσει;"
Έτσι έπεισα τον σκληρό διαπραγματευτή εαυτό μου να μου δώσει το δικαίωμα να κάνω μια λίστα με δέκα Ελληνικά και δέκα "ξένα" (μόνο ξένα δεν είναι για μένα) βιβλία. Επιφυλάσσομαι του δικαιώματος να προτείνω κάποια άλλα στο μέλλον.
Θα είναι βιβλία που με σημάδεψαν κι ας μην είναι πάντοτε τα θεωρούμενα "μείζονα"... Όπως και νάχει τα θεωρώ κομμάτια μου...

Ελληνικά
1. Στρατής Τσίρκας, Ακυβέρνητες Πολιτείες (Η Λέσχη, Η Αριάγνη, Η Νυχτερίδα)

Είναι το αγαπημένο μου βιβλίο. Το έχω διαβάσει και ξαναδιαβάσει σε όλες τις φάσεις της ζωής μου. Στην εφηβεία μου δανεικό από τη βιβλιοθήκη του σχολείου, στο Πανεπιστήμιο (αφού το αγόρασα), στα τριάντα μου και στα 45 μου, οταν πια κυκλοφόρησε η νέα έκδοση με επιμέλεια της Χρύσας Προκοπάκη. Πάντα μου δίνει κάτι καινούργιο, πάντα το ρουφάω αχόρταγα, πάντα με βοηθάει να δω με καθαρότερο μάτι τον κόσμο γύρω μας...
2. Στρατής Μυριβήλης, Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια

Φθαρμένο από το διάβασμα, ένα βιβλίο που πάντα με γεμίζει με φως, όσο κι αν περνάει μέσα από το σκοτάδι. Το θυμάμαι πάντα όταν κάνω το πρώτο μου μπάνιο στη θάλασσα: "Θαλασσολαγνεία" μια λέξη που έπλασε ο Μυριβήλης και τα λέει όλα... Αγάπησα τη Μυτιλήνη πριν καν τη γνωρίσω... Ακόμη και η τηλεοπτική μεταφορά άφησε εποχή. Ο μοναδικός Γιάννης Φέρτης, ιδανικός στον κεντρικό ρόλο...
3. Δημήτρης Χατζής, Το τέλος της μικρής μας πόλης
Για την εκδοτική του περιπέτεια μπορείτε να διαβάσετε κάνοντας κλικ στον τίτλο. Το είχα διαβάσει και ξαναδιαβάσει, αλλά το έχασα! Το ξαναβρήκα, ένα και μοναδικό τελευταίο αντίτυπο στη "Δωδώνη" στα Ιωάννινα. Το ανακάλυψα και πάλι. Ένας από τους τρεις λόγους που ερωτεύθηκα τα Ιωάννινα (οι άλλοι δυο είναι πολύ προσωπικοί)
4. Γιώργος Σεφέρης, Έξι νύχτες στην Ακρόπολη

Αν έκανα λίστα με τους αγαπημένους μου ποιητές, δεν θα ήταν στην πρώτη πεντάδα, όμως το μοναδικό του μυθιστόρημα, έχει για μένα μαγικό χαρακτήρα. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω υπνωτισμένος
5. Μανώλης Αναγνωστάκης, Τα ποιήματα
Ό,τι και να πω είναι λίγο. Θα μπορούσα να μην κρατήσω αυτό το βιβλίο γιατί πολλά ποιήματα τα ξέρω απ' έξω! Ανατρέχω κάθε τόσο και αναζητώ απαντήσεις...
6. Οδυσσέας Ελύτης, Μαρία Νεφέλη
Βιβλίο που το δάνεισα και χάθηκε! Αναζητώ τους στίχους στο διαδίκτυο... Με σημάδεψε και σημάδεψε μια εποχή. Δεν μου αρέσει το εξώφυλλο της νέας έκδοσης. Έχω σκεφτεί να πάω να το αγοράσω αλλά νιώθω σα να απατώ μια παλιά αγάπη... Οι υπογραμμίσεις μου δεν θα υπάρχουν. Ούτε η πλάτη της κοπέλας που είχε δημιουργήσει ολόκληρο μύθο στην παρέα μας: Λεγόταν πως ήταν η φίλη μας Μ., κάτι που η ίδια ούτε απέρριψε, ούτε παραδέχτηκε ποτέ!
7. Γιάννης Ρίτσος, Η σονάτα του σεληνόφωτος

Βάζω αυτό το βιβλίο ενδεικτικά, γιατί με έκανε να (ξανα)γυρίσω στο Ρίτσο και μετά από περιπλάνηση ετών, να θεωρήσω πια πως είναι -με απόσταση - ο κορυφαίος Έλληνας ποιητής...
8. Διδώ Σωτηρίου, Η εντολή

Από εκεί άρχισα να ξετυλίγω το νήμα της υπόθεσης Μπελογιάννη. Το ξαναδιάβασα πρόσφατα, για να δω τι θα μου έλεγε μετά από τόσα γυρίσματα της ιστορίας και ανακάλυψα ότι διατηρεί ακέραια τη δύναμή του!
9. Βασίλης Βασιλικός, Ζ
1973. Ένας συμμαθητής μου, μου φέρνει κρυφά, τυλιγμένο σε άλλο εξώφυλλο, το "Καφενείο Εμιγκρεκ" του Βασιλικού. Η παρανομία, είναι ο μόνος λόγος που με γοητεύει. Τον απορρίπτω (!) μέχρι που έρχεται το Ζ... Ήταν η αιτία να βυθιστώ στο έργο του και ν' αλλάξω γνώμη. Πάντως πρέπει αν πω ότι πιο σημαδιακά για μένα ήταν τα βιβλία που έγραψε όταν έχασε την αγαπημένη του Μιμή (αλλά δεν τα έχω στη βιβλιοθήκη μου)
10. Πηνελόπη Δέλτα, Ο Τρελαντώνης

Πέρα από οτιδήποτε άλλο με έχει καθορίσει, νομίζω ότι βασικός λόγος που αγαπήσα το διάβασμα ήταν η Πηνελόπη Δέλτα. Με κομμένη την ανάσα διάβασα τον "Καιρό του Βουλγαροκτόνου" (που είχα ακούσει και σε συνέχειες στο ραδιόφωνο). Τα ξαναδιάβασα μεγάλος, τα διάβασα στο γιο μου και ήρθαν όλα ορμητικά όταν είδα στο Γύθειο μια από τις ωραιότερες παραστάσεις της ζωής μου: Τον Τρελαντώνη στον Πύργο Τζανετάκη, στην Κραναή, από το ΚΘΒΕ. Πρόκειται για την ίδια παράσταση που ανεβαίνει φέτος στην Αθήνα..

"Ξένα" (Μια επόμενη φορά, θα γράψω για το καθένα. Προς το παρόν μπορείτε να αρκεστείτε στα link όπου παραπέμπω)
1.Μίλαν Κούντερα, Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι
2.Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές, 100 χρόνια μοναξιάς
3.Έντγκαρ Άλαν Πόε, Αλλόκοτες ιστορίες
4.Ιουλίου Βερν, Μιχαήλ Στρογκόφ
5.Ίταλο Καλβίνο, Αόρατες πόλεις
6.Χόρχε Σέμπρουν, Ο δεύτερος θάνατος του Ραμόν Μερκαντέρ
7.Τζον Ντος Πάσος, USA (0 42ος παράλληλος, 1919, Τα πολλά λεφτά)
8.Ροζέ Βαγιάν, Παράξενο παιχνίδι
9.Πασκάλ Μερσιέ, Νυχτερινό τρένο για τη Λισαβόνα
10.Φραντς Κάφκα, Η Δίκη

ΥΓ. "Έκλεψα" πάλι και δεν συμπεριέλαβα τα μη λογοτεχνικά βιβλία... Εν τω μεταξύ (πόσο δίκιο είχε η Σώτη Τριανταφύλλου!) θέλω ήδη να αλλάξω τις λίστες: Δεν έβαλα το Ζερμινάλ του Ζολά, τον Τοίχο του Σαρτρ, τον Ξένο του Καμύ, το Χρονικό των Φτωχών Εραστών του Πρατολίνι, την Έρημο των Ταρτάρων του Μπουτζάτι, το Χρονικό της ποικορκίας της Λισαβόνας του Σαραμάγκου, τα Ποιήματα του Καβάφη και του Καρυωτάκη, το Γιούγκερμαν του Καραγάτση, τον Καπετάν Μιχάλη του Καζαντζάκη, το Λεωνή του θεοτοκά, τη Μενεξεδένια Πολιτεία του Τερζάκη, το Λεμονοδάσος του Κοσμά Πολίτη, το Μαύρο Δάσος του Μάρκου Μέσκου, το Τρίτο Στεφάνι...

(Οπότε) συνεχίζεται...