Λευκό Παραμύθι: Το τέλος και τι έγινε μετά

Σας αποχαιρετώ για το 2010 με το δικό μου δωράκι: Το τέλος του Λευκού Παραμυθιού! Όταν φτιάξει τις ζωγραφιές η Στεφανία Βελδεμίρη, θα το δείτε στην ολοκληρωμένη του μορφή. Βλέπετε πως εγώ προσωπικώς κοπιάζω πιο πολύ. Το λένε και στην Κρήτη!
Σας μεταφέρω τα όσα μας έγραψε η δασκάλα αγγλικών και μπλόγκινγκ Χριστίνα Μαρκουλάκη (το καλύτερο φροντιστήριο αγγλικών!!!)

Ανταπόκριση από το Ηράκλειο:
"Λοιπόοον, μαντέψτε τι έκανα χτες: διάβασα τα παραμύθια σας που μου έστειλε η Στεφανία δώρο σε κάποια τμήματα junior!! Οι αντιδράσεις ήταν φοβερές, θα τα δείτε όλα αυτά σύντομα.
Στην αρχή τους είπα: το παραμύθι έγραψε ο Κώστας και τις ζωγραφιές έκανε η Στεφανία. Ολόχαρα αυτά χειροκροτούσαν, κτλ. Ξαφνικά, εκεί που ξεφύλλιζαν το παραμύθι, πετάγεται ένας μικρός και λέει: Ναι κυρία, αλλά ο Κώστας έκανε πιο πολλή δουλειά!!!"
Να πω ακόμη πως όσοι μπορέσετε να έρθετε στο Στέκι της Αβέρωφ 7Α στο Χαλάνδρι (21-22-23 Ιανουαρίου)θα έχετε την ευκαιρία να δείτε τις ζωγραφιές της Στεφανίας και να ακούσετε τα παραμύθια μας. Θα έχουμε πολλές ακόμη εκπλήξεις με κοσμήματα εμπνευσμένα από τα παραμύθια, με μουσικές κ.α. Θα είναι μια τριήμερη χρωματιστή γιορτή.
Ευτυχώς φίλοι καλοί μου έστειλαν με μειλ λευκές φωτογραφίες που θα στολίσουν προσωρινά το παραμύθι. Η μαγεία της ζωγραφικής ακολουθεί...
Μην ξεχνάτε ακόμη να μαγειρεύετε μαζί με τα παιδιά και να μας στέλνετε τις φωτογραφίες για το διαγωνισμό μας.
Θα τα ξαναπούμε του ....χρόνου. Καλές γιορτές!


Iceland by Achim Koepf

Η συνέχεια του παραμυθιού:

Το κλεμμένο Κάντελε
Η Σελίνα και ο Σοκοφλής κοιτάχτηκαν έκπληκτοι: Γιατί μόνο αυτοί μπορούσαν να βρουν τη Βασιλική Οικογένεια και πως;

-Παρά τις συμβουλές μου αποφάσισαν πριν από δέκα μέρες να πάνε οικογενειακά στη Μαγεμένη Λίμνη, είπε ο Άκουσον –Άκουσον.
-Ο βασιλιάς Απανιέμι, η βασίλισσα Μαρί-Μέκο με την πριγκίπισσα Βάινα και τον πρίγκιπα Γιόουκα, πρόσθεσε η Μέλο, διακόπτοντας τον Άκουσον, που συνέχισε απτόητος:
-Είναι στην παγωμένη χώρα Πόγιολα όπου βασιλεύει η πανίσχυρη μάγισσα Λόουχι.
-Μας έκλεψε το Κάντελε! Διέκοψε πάλι η Μέλο.
-Ναι, ναι το Κάντελε… επανέλαβε ο Άκουσον.
-Το… Κάντελε; Είπαν απορώντας ο Σοκοφλής και η Σελίνα
-Είναι το μουσικό όργανο που έφτιαξε ο Βάιναμούινεν ο σοφός μας βάρδος. Οι χορδές του είναι φτιαγμένες από πλεξούδα μαλλιών που του χάρισε μια γοργόνα κι ο σκελετός του από τα κόκαλα ψαριού- γίγαντα που κατάφερε να ψαρέψει μόνος του… Τους ενημέρωσε η Μέλο.



-Κι όταν ακούς να παίζουν μουσική στο Κάντελε όποια στενοχώρια κι αν έχεις την ξεχνάς, πρόσθεσε ο Άκουσον. Την έκλεψε η Λόουχι που ζηλεύει τη χαρά της Καρδούλας. Είπε πως θα την επέστρεφε αν η βασιλική οικογένεια την επισκεπτόταν στην Παγωμένη της χώρα, στην άκρη της λίμνης. Δήθεν πως δεν αντέχει πια τη μοναξιά κι ήθελε την παρέα τους. Ήταν παγίδα!
-Η Μαργιάτα, η μάντισσα μας που γέννησε τρώγοντας μούρα το πιο όμορφο αγοράκι της Καρδούλας, είπε πως οι μόνοι που μπορούν να νικήσουν τη μάγισσα είσαστε εσείς! Μόνο που θα πρέπει να πάτε μόνοι σας στην Πόγιολα!
-Μα πως;
-Με το τρένο, φυσικά! Ακούστηκε μια γνώριμη φωνή και ο Ίσον βρέθηκε ξαφνικά μπροστά τους. Τον είχαν ξεχάσει…
-Η μάγισσα Λόουχι θα πάθει την πλάκα της, πρόσθεσε.

Αποστολή στην Παγωμένη Πόγιολα
Τα παιδιά είχαν ζαλιστεί εντελώς και χάρηκαν που ανέλαβε δράση ο Ίσον. Μετά από λίγη ώρα πετούσαν ψηλά με το τρένο και σύντομα είδαν κάτω την πανέμορφη λίμνη όπου είχε χαθεί η βασιλική οικογένεια. Ακόμη είχαν στ’ αυτιά τους τις ευχές του Άκουσον, της Μέλο και όλων των άλλων που μαζεύτηκαν στο Σταθμό να τους αποχαιρετήσουν.
Το παλάτι της μάγισσας βρισκόταν στις όχθες της λίμνης. Κρυστάλλινο και παγερό, ωστόσο πανέμορφο μέσα στα χρώματα που δημιουργούσαν πάνω του οι ακτίνες του ήλιου. Σε ζάλιζε κι έχανες τη θέλησή σου…



Ο Ίσον έβγαλε από τη τσάντα του δυο ζευγάρια κόκκινα γυαλιά για τα παιδιά.
-Με αυτά δεν θα πάθετε τίποτε… Εμένα δεν μου χρειάζονται: Έχω αχρωματοψία. Και τώρα δεθείτε!
Δέθηκαν στις θέσεις και το τρένο ανέπτυξε τεράστια ταχύτητα, πέφτοντας με δύναμη πάνω στο παλάτι. Τα παιδιά τραντάχτηκαν και τρόμαξαν, όμως ο παγωμένος τοίχος θρυμματίστηκε και το τρένο βρέθηκε μέσα σε μια τεράστια αίθουσα. Ο ατμός του έλιωνε σιγά- σιγά το ταβάνι.
Η Σελίνα και ο Σοκοφλής κατέβηκαν κι έπεσαν σχεδόν επάνω στη μάγισσα που ερχόταν εξαγριωμένη, φωνάζοντας, προς το μέρος τους.
Περίμεναν ότι θα έβλεπαν κάποια τερατόμορφη γριά, μπροστά τους όμως στεκόταν μια πανέμορφη μελαχρινή γυναίκα με καταπράσινα μάτια που πετούσαν φλόγες.
-Ποιοι είσαστε εσείς και πως τολμάτε;
Ύψωσε το ραβδί της, είπε κάτι ακατάληπτο και μετά το τέντωσε προς το μέρος τους.
Δεν έγινε τίποτα! Η μάγισσα επανέλαβε τις κινήσεις της έκπληκτη. Πάλι τίποτα!
-Μα… Μα…
Ξανάπλωσε το ραβδί της και είπε τις πιο βαριές κατάρες που έχουν ακουστεί ποτέ. Δεν τολμάω ούτε να τις γράψω, ούτε να τις πω.
Κάτι σαν φλόγα έφυγε από το ραβδί. Τους κόπηκε η ανάσα. Η φλόγα σταμάτησε λίγα χιλιοστά πριν από τον Σοκοφλή που πετάχτηκε μπροστά. Μετά η φλόγα έκανε μια απότομη στροφή κι έπεσε πάνω στη μάγισσα με δύναμη.
Μπροστά στα μάτια τους η μάγισσα άλλαξε χίλιες μορφές, μέχρι που έγινε καπνός και χάθηκε από την τρύπα που είχε ανοίξει το ατμός του τρένου στο ταβάνι. Το παλάτι άρχισε να λιώνει με ταχύτητα, καθώς ένα ζεστό αεράκι τους έφερε στα ρουθούνια το λιμνίσιο αέρα.
Ο Ίσον πετάχτηκε από το τρένο.
-Πάμε να βρούμε την οικογένεια και να φύγουμε από δω!
Δεν χρειάστηκε να ψάξουν πολύ… Η βασιλική οικογένεια, ελεύθερη πια από τα παγωμένα δεσμά της έτρεχε προς την έξοδο. Ο Ίσον τους φώναξε:
-Εδώ! Γρήγορα!
Το Κάντελε φώναξε ο Βασιλιάς και γύρισε πίσω. Οι τοίχοι έπεφταν, μεγάλα κομμάτια πάγου έκαγαν δίπλα τους. Τα λεπτά κυλούσαν κι ο βασιλιάς δεν φαινόταν πουθενά!
Η οικογένειά του αρνιόταν να μπει στο τρένο. Άλλο ένα κομμάτι έπεσε κι έγδαρε τον ώμο της βασίλισσας
-Πρέπει να μπέιτε στο τρένο, τώρα! Φώναξε ο Ίσον
-Ποτέ χωρίς τον Απανιέμι, είπε η βασίλισσα Μάρι- Μέκο.
Ο Ίσον αναγκάστηκε να φύγει να πάει να βρει τον βασιλιά...
Όταν πια πίστευαν ότια θα χαθούν για πάντα στα ερείπια του παλατιού φάνηκε ο Ίσον κουβαλώντας στον ώμο του τον βασιλιά και κρατώντας με το άλλο χέρι το Κάντελε...
Μόλις που πρόλαβαν να μπουν όλοι στο τρένο και να φύγουν όταν το παλάτι κατέρρευσε κι άρχισε να λιώνει. Αυτό που θα έβλεπαν χρόνια αργότερα, όταν μεγάλοι πια θα επέστρεφαν στην Όχι- Πια-Παγωμένη- Πόγιολα, ήταν πως εκεί που βρισκόταν το παλάτι φύτρωσε ο πιο όμορφος άγριος ανθόκηπος του κόσμου…



Η επιστροφή και τι έγινε μετά το τέλος
Η Σελίνα και ο Σοκοφλής ούτε κατάλαβαν τι έγινε μετά. Για τη Σελίνα δεν υπήρχε τίποτε άλλο εκτός από τα μαύρα μάτια του πρίγκιπα Γιόουκα και για τον Σοκοφλή τίποτε άλλο εκτός από τα κατάλευκα μαλλιά της πριγκίπισσας Βάινα. Και για τα μαύρα μάτια μπορείτε να πείτε πως είναι κάτι συνηθισμένο, αλλά κατάλευκα μαλλιά;
Μια παραζάλη όλα. Υποδοχή ενθουσιώδης στη Χώρα της Καρδούλας, μαγικές μουσικές μέρες και νλυχτες με το μαγικό Κάντελε, απίστευτα φαγοπότια, αλλά και ρομαντικοί περίπατοι κάτω από τα πιο όμορφα και μαγικά δέντρα… Έπρεπε όμως να φύγουν.
Γιόουκα και Σελίνα, Βάινα και Σοκοφλής, δεν έλεγαν να χωρίσουν.
-Του χρόνου που δεν θα είμαστε βασιλική οικογένεια να ξαναρθείτε, είπε ο Γιόουκα. Θα διασκεδάσουμε πιο πολύ!
-Να μου γράφεις είπε η Βάινα. Του έδειξε ένα αγοράκι με μακριά ξανθά μαλλιά που στεκόταν δίπλα της. Ο Μίκα είναι ο ταχυδρόμος της Καρδούλας. Θα φροντίζει να έρχονται τα γράμματά σου και θα σου φέρνει τα δικά μου….

Το τρένο πετούσε κι η Καρδούλα μίκραινε κάτω. Ο Γιόουκα κι η Βάινα έγιναν δυο κουκκίδες μέσα στο ασπροκόκκινο πλήθος. Ο Ίσον τώρα δεν τους άφησε καθόλου για να δει τον «φίλο του το μηχανοδηγό». Έβαλε μόνο μια μουσική που τους κοίμισε. Στον ύπνο τους είδαν τους αγαπημένους τους και τον μικρό Μίκα να τους μοιράζει γράμματα γεμάτα καρδιές.



Έφτασαν πίσω στη χώρα του βορρά, στον παλιό εγκαταλειμμένο σταθμό. Ο Ίσον τους πήγε στον Βέσα για παγωτό:
-Αν και το έχεις παρακάνει Σοκοφλή και σε βλέπω την άλλη φορά να έρχεσαι για σφραγίσματα, πρόσθεσε, σα να θυμήθηκε ξαφνικά πως πάνω απ’ όλα ήταν ο καλύτερος οδοντίατρος του Βορρά.
Κάθισαν όλοι μαζί τρώγοντας παγωτό και βουτώντας τα πόδια τους στο νερό.

-Ξέρετε γιατί νικήσατε τη μάγισσα; Τους ρώτησε ο Ίσον…
-Όχι
-Γιατί, όπως είδε και η μάντισσα Μαργιάτα, έχετε καρδιά πιο μεγάλη από της Καρδούλας. Είσαστε οι καλύτεροι φίλοι και μένετε πάντα φίλοι ακόμη κι όταν περνάτε τόσους μήνες μακριά ο ένας από τον άλλο. Μοιράζεστε τα πάντα και όταν τσακώνεστε φιλιώνετε αμέσως. …και όταν μεγαλώσετε θα παντρευτείτε κι οι δυο στην Καρδούλα. Ξέρετε με ποιους!
Κοκκίνισαν κι οι δυο και κοίταξαν τα πόδια τους…

Το σούρουπο της τελευταίας μέρας έπεφτε πάνω στη θάλασσα που μοιάζει με λίμνη. Διακοπές τέλος. Άρχιζαν τα σχολεία.
-Θα σας πω το αγαπημένο μου τραγούδι είπε ο Ίσον

Αν κάποια μέρα νιώσω πως έχω ακεφιές
Μονάχα με δυο λέξεις σε νότες μαγικές
Δίνω ρυθμό στα χέρια, στα πόδια στο κορμί
Κι αρχίζω να χορεύω με δύναμη κι ορμή

Σηκώθηκε και χόρευε σαν τρελός στην προβλήτα. Τα παιδιά τον ακολούθησαν…
Δυο μακροβούτια ο χρόνος και καλοκαίρι πάλι!*

Έτσι τέλειωνε το τραγούδι … Έτσι χαιρέτησαν τον Ίσον. Έτσι χαιρέτησαν κι ο ένας τον άλλο.
Την τελευταία στιγμή στο αεροδρόμιο είδαν ένα ξανθό αγοράκι να τρέχει προς το μέρος τους κουβαλώντας μια τεράστια δερμάτινη τσάντα. Ήταν ο Μίκα ο ταχυδρόμος της Καρδούλας:

-Έχετε γράμμα!!
Έβγαλε ένα φάκελο γεμάτο καρδούλες και τον έδωσε στον Σοκοφλή.
-Το δικό σου σε λίγο, είπε στη Σελίνα.
Ο Σοκοφλής έβαλε το χέρι στη τσέπη κι έδωσε έναν φάκελο στο μικρό ταχυδρόμο…
Στο αεροπλάνο διάβαζε και ξαναδιάβαζε το γράμμα. Όπως κι η Σελίνα το δικό της που το κουβαλούσε παντού και το άνοιγε κάθε τόσο.

Ο Ίσον κάπνιζε την πίπα του χαμογελώντας, πίνοντας τις ψευτομπύρες του και σιγοτραγουδώντας πάντα:

Δυο μακροβούτια ο χρόνος και καλοκαίρι πάλι

ΤΕΛΟΣ



ΥΓ1. Θα αναρωτιέστε ίσως ποιος να είχε αφήσει το σημείωμα με το άσπρο γαρίφαλο στο τρένο που οδήγησε την παρέα μας στη Χώρα της Καρδούλας. Ήταν η αδερφή του Μίκα η Όλι, που είναι υπεύθυνη του Ταχυδρομείου της Καρδούλας. Αυτή έκανε το σχέδιο που ο Μίκα ανέλαβε να αφήσει στο τρένο. Πώς καταφέρνει να ταξιδεύει ο Μίκα τόσο μακριά; Μα με τα μαγικά φτερά που έχει χαρίσει η νονά της στην Όλι και τα έχουν πάντα στο ταχυδρομείο…

ΥΓ2. Τι έγινε μετά το τέλος: Τα χρόνια πέρασαν και μια όμορφη άνοιξη έγιναν οι γάμοι στη χώρα της Καρδούλας. Ο Σοκοφλής και η Σελίνα έγιναν μόνιμοι κάτοικοι. Αυτοί και τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Για τα δισέγγονα δεν ξέρω τι θα κάνουν. Τα περιμένουμε από μέρα σε μέρα να έρθουν στον κόσμο… Ο Ίσον φροντίζει πάντα για τα δόντια όλων και κυρίως του… Σοκοφλή!




*Από τον Τρελαντώνη σε διασκευή -σκηνοθεσία Γλυκερίας Καλαϊτζή
Μουσική Κώστας Βόμβολος
Στίχοι: Γιώργος Φράγκογλου

Που ταξιδεύουν τα παραμύθια;

Το Λευκό Παραμύθι με τις ζωγραφιές της Στεφανίας Βελδεμίρη συνεχίζεται... Καθώς δείχνουν τα πράγματα μικροί και μεγάλοι Χαλανδραίοι θα έχουν την ευκαιρία να το ακούσουν πρώτοι σε ολοκληρωμένη μορφή, αλλά και να δουν τις ζωγραφιές...
Η Παραμυθοέκθεση θα ταξιδέψει από τό Καλλιτεχνικό Καφενείο Αχαρνέων στο Στέκι της Αβέρωφ 7Α στο Χαλάνδρι!
21, 22 & 23 Ιανουαρίου θα ζήσουμε σε έναν κόσμο χρωματιστό με ζωγραφική, μουσική, αφηγήσεις παραμυθιών κια με πολλές εκπλήξεις!
Λεπτομέρειες προσεχώς!!!

Το Παραμύθι...

Ο Ίσον δεν απάντησε στις ερωτήσεις τους, παρά τους χαιρέτησε με το αινιγματικό του χαμόγελο και πήγε πάλι να «δει τι κάνει ο φίλος του ο μηχανοδηγός»
Τα παιδιά δεν πρόλαβαν να αναρωτηθούν και πολύ καθώς αυτή τη φορά το ταξίδι ήταν πολύ σύντομο.
Ακούστηκε η φωνή να μιλά στα αγγλικά από το μεγάφωνο:
End of train destination. Passengers are kindly requested to disembark
Με άλλα λόγια το τρένο είχε φτάσει στο τέλος της διαδρομής και θα έπρεπε να κατεβούν. Πήρε ο καθένας το μπαλόνι του, η Σελίνα την κόκκινη καρδιά και ο Σοκοφλής το φουσκωτό ποτήρι με το γάλα και βγήκαν έξω στη Χώρα της Καρδούλας.
Πώς το κατάλαβαν; Δεν ήθελε πολύ σκέψη; Ένα τεράστιο κόκκινο δέντρο σε σχήμα καρδιάς τους υποδέχτηκε στη χώρα. Πάνω του στριφογυρνούσαν μικρά χάρτινα καραβάκια. Πίσω του σε έναν ζωγραφισμένο τοίχο ήταν γραμμένες παράξενες νότες, που μόλις τις κοιτούσες άφηναν έναν μελωδικό ήχο.



Τα δυο παιδιά κοιτούσαν μαγεμένα. Κανείς δεν φαινόταν πουθενά.
Προχώρησαν λίγο και βρέθηκαν σε αν χωράφι με παγωτολούλουδα. Ο Σοκοφλής όρμησε πάνω τους λες κι είχε να φάει χρόνια. Η Σελίνα προσπαθούσε να τον σταματήσει και του έδειχνε ένα λόφο που ξεπρόβαλλε ανάμεσα σε δυο παράξενα δέντρα που έμοιαζαν με γλειφιτζούρια.
Ήταν σίγουρη πως πάνω στο λόφο βρισκόταν το Παλάτι της Χώρας της Καρδούλας.
Ήδη το μπαλόνι της έμοιαζε να την τραβάει προς τα κει. «Λες αυτό να εννοούσε ο Ίσον;» Προσπαθούσε να πείσει τον Σοκοφλή αν προχωρήσουν, αλλά αυτός έπεσε στα γόνατα και την παρακαλούσε να μείνουν λίγο ακόμη στο παγωτοχώραφο…



Ευτυχώς που και το δικό του μπαλόνι άρχισε να τον τραβάει προς το παλάτι, αλλιώς ο Σοκοφλής ποτέ δεν θα ξεκολλούσε από τα παγωτά. Άσε που κολλούσαν πια και τα χέρια του ενώ η μύτη του φαινόταν να έχει κάνει βουτιά σε παγωτό βανίλια!
Η Σελίνα έβαλε τα γέλια όταν είδε. Ο Σοκοφλής πήγε να θυμώσει με τη φίλη του, όταν ακούστηκε μια φωνή:
-Ήρθαν!
Λες κι αυτό ήταν το σύνθημα, τώρα οι φωνές έγιναν πολλές:
-Ήρθαν! Ήρθαν!!
Κόσμος πολύς ντυμένος στα άσπρα και στα κόκκινα άρχιζε να τους πλησιάζει από παντού. Ανάμεσα τους ξεχώριζε μια πανύψηλη γυναίκα τυλιγμένη σε μια ολόλευκη γούνα. Αυτή ήταν που ήρθε πρώτη κοντά τους για να τους καλωσορίσει.
-Καλώς τους κι ας αργήσανε!
Από δίπλα της ξεπετάχτηκε ένας κοντούλης άντρας με ένα τεράστιο κατάλευκο μουστάκι και μια επιβλητική άσπρη στολή στολισμένη με μια μεγάλη κόκκινη καρδιά, που στη μέση της είχε κεντημένο ένα χρυσό κλειδί.
-Αγαπητοί μου φίλοι, είναι μεγάλη τιμή για μένα τον Άκουσον- Άκουσον, Μέγα Θησαυροφύλακα της Καρδούλας, να σας υποδέχομαι στην όμορφη και αγαπημένη χώρα μας. Αν και οι περιστάσεις που σας φέρνουν εδώ είναι (γκχ! γκχ! –εδώ έβηξε λίγο) μάλλον δυσάρεστες θέλω να σας ευχηθώ μια αξέχαστη διαμονή…
Η Σελίνα και ο Σοκοφλής τα είχαν χάσει και κοιτάζονταν μεταξύ τους. Ούτε κατάλαβαν τι τους είπαν στη συνέχεια διάφοροι επίσημοι, ούτε κατάλαβαν πως έφτασαν στο παλάτι μπροστά σε ένα τεράστιο τραπέζι, που χωρούσε –τι να πει κανείς; -χιλιάδες ανθρώπους
-Εδώ στην Καρδούλα τρώμε πάντα όλοι μαζί, τους εξήγησε η ψηλή γυναίκα που –όπως τους συστήθηκε ήταν η Μεγάλη Τραπεζοκόμος Μέλο –Μακαρόνιν.
-Με διάλεξαν λόγω ύψους, νομίζω, τους εκμυστηρεύθηκε. Είμαι η μόνη που μπορώ να δω από τη μια άκρη του τραπεζιού στην άλλη και να καταλάβω αν λείπει κάτι. Επίσης είμαι η μόνη που βλέπω όλους τους σερβιτόρους και τους μάγειρες για αν τους καθοδηγώ και να τους ελέγχω. Βλέπεις, δεν είναι όλοι το ίδιο καλοί. Εδώ στην Καρδούλα, κάθε μέρα αλλάζουν αυτοί που ετοιμάζουν το τραπέζι και τα γεύματα. Δεν υπάρχει κανείς που να μην περνάει από αυτή τη θέση: Ακόμη κι εγώ!
-Αγαπητή Μέλο, τα παιδιά θα έχουν όλο τον καιρό να μάθουν τις συνήθειες μας, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να τους μιλήσουμε για την αποστολή τους, είπε ο Άκουσον- Άκουσον που τόση ώρα… άκουγε σιωπηλός.
-Έχετε δίκιο Θησαυροφυλακούλη μου, είπε η Μέλο και του έσκασε ένα φιλί στη μύτη. Εκείνος έγινε κατακόκκινος, την ίδια ώρα που το χαμόγελο έφτανε μέχρι τ’ αυτιά του.
-Λοιπόν, είπε αφού συνήλθε από την ταραχή του. Η βασιλική οικογένεια της Καρδούλας έχει εξαφανιστεί. Και μόνο εσείς μπορείτε να τη βρείτε!

...συνεχίζεται...

Συναυλία στα... Κατεχόμενα της Κερατέας

Δυστυχώς θα έχω φύγει και δεν θα είμαι εκεί... Όμως η παρουσία όλως το βράδυ της Πέμπτης στην Κερατέα θα είναι η καλύτερη απάντηση στο όργιο καταστολής που έχει εξαπολύσει η Κυβέρνηση. Στο μπλογκ που έχει δημιουργηθεί από τους κατοίκους μπορείτε να ενημερωθείτε λεπτομερώς: http://antixyta.blogspot.com/



Από εκεί αντιγράφω και τις σχετικές οδηγίες για να μπορέσετε να πάτε στα... Κατεχόμενα:

ΜΕ ΜΙΑ ΚΙΘΑΡΑ ΣΤΟ ΟΒΡΙΟΚΑΣΤΡΟ - ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ

Όπως καταλαβαίνετε, είναι λίγο δύσκολο να ανέβουμε αυτή τη στιγμή στο Οβριόκαστρο, αλλά σύντομα θα το καταφέρουμε. Αυτό είναι υπόσχεση. Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί στον κόμβο Μητραντώνη, που είναι η ΤΡΙΤΗ ΕΙΣΟΔΟΣ της Κερατέας, για όσους έρχονται από Αθήνα και δεν περάσουν μέσα από την Κερατέα. Όσοι περάσετε μέσα από την πόλη, ευθεία προς Λαύριο.
Όσοι έρθετε από Αττική Οδό, τα σκάσετε δηλαδή στους γνωστούς αγαπημένους μας, είναι πολύ εύκολο να φτάσετε Κερατέα. Το μόνο που έχετε να κάνετε στην έξοδο του αυτοκινητοδρόμου στο Μαρκόπουλο είναι να συνεχίσετε ευθεία και θα φτάσετε στην Κερατέα.
Αυτό θα συμβεί εάν δεν έχει μπλόκο στα Καλύβια, μετά το Μαρκόπουλο. Αν υπάρχει μπλόκο, σύνηθες αυτές τις ημέρες, αναγκαστικά περνάτε μέσα από τα Καλύβια και βγαίνετε από την πλατεία των Καλυβίων στο άλλο φανάρι Καλυβίων-Κερατέας, κάνετε δεξιά και συνεχίζετε ευθεία.
Αν χαθείτε, ρωτήστε τους ντόπιους, θα προσανατολιστείτε εύκολα.
Όσοι έρθετε από παραλία μπορείτε να έρθετε είτε από Βάρης-Κορωπίου, Μαρκόπουλο και μετά ευθεία για Κερατέα, είτε από Λαγονήσι, Καλύβια και δεξιά για Κερατέα.

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΤΕ ΚΕΡΑΤΕΑ, ΜΕΤΑ ΔΕ ΧΑΝΕΣΤΕ...

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ:

Χειμωνιάτικο ντύσιμο, κάποιο σνακ(αν και κάτι θα φτιάξουν για μεζέ, όπως κάθε βράδυ), αναψυκτικά, μπύρες, ποτά, νερά.
ΠΡΟΣΟΧΗ: ΟΧΙ ΓΥΑΛΙΝΑ ΜΠΟΥΚΑΛΙΑ/ΜΟΝΟ ΚΟΥΤΑΚΙΑ
ΘΑ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΟΛΟΤΩΦ :)

ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΟΥΜΕ ΕΙΡΗΝΙΚΑ
για όποια διευκρίνιση στο mail μας antixyta.blogspot@gmail.com
και στο τηλεφωνικό κέντρο του δήμου 2299066840


ΓΙΑΤΙ ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟ ΧΥΤΑ...

Δέκα λόγοι γιατί δεν πρέπει να δημιουργηθεί ΧΥΤΑ στο Οβριόκαστρο Κερατέας
1. Ο χώρος ανήκει στην ευρύτερη περιοχή της Λαυρεωτικής που έχει χαρακτηριστεί τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. ΦΕΚ 852/Β/3.9.1980.
2. Η περιοχή είναι ιστορικός και αρχαιολογικός χώρος. ΦΕΚ 1070/Β/29.12.1995.
3. Στο κέντρο του χώρου στον οποίο σχεδιάζεται να τοποθετηθεί η απόθεση απορριμμάτων υπάρχει πηγή.
4. Το υδατόρευμα Μουζάκι διασχίζει κατά μήκος όλο το χώρο των εγκαταστάσεων.
5. Η περιοχή είναι πλούσια σε ορυκτά, τόσο σε ποσότητες όσο και σε ποικιλία μεταλλευμάτων.
6. Υπάρχουν αρχαίες μεταλλευτικές στοές που χρονολογούνται από τον 5ο αιώνα π.Χ.
7. Η περιοχή είναι κηρυγμένη αναδασωτέα.
8. Μέσα στον προτεινόμενο χώρο υπάρχει νόμιμη κατοικία.
9. Η περιοχή απέχει λιγότερο από 1.200 μέτρα από τα όρια οικισμού (Πλάκα), που προϋπήρχε του 1923.
10. Το σεισμικό ρήγμα της περιοχής τέμνει κάθετα τον προτεινόμενο χώρο, ενώ την περιοχή διασχίζει ο αγωγός φυσικού αερίου.

Πώς γράφεται στα αγγλικά η Αλληλεγγύη;

Μου το έστειλαν χθες, το ανέβασα στο facebook,το βάζω κι εδώ. Δείτε το όλο -δεν είναι και μεγάλο- και μετά σκεφτείτε τρόπους για να σταθείτε κι εσείς στο ύψος αυτού του 15χρονου...
Τα δικά σας παιδιά, μπαμπάδες και μαμάδες τι σκέφτονται;



Από την ίδια ομάδα που "ανέβασε" το συγκεκριμένο βίντεο στο youtube τους aitherovamones, άλλο ένα συγκινητικό βίντεο:

H αλληλεγγύη των Άγγλων φοιτητών στους Έλληνες

Όπως γράφουν οι ίδιοι, "η υπόδειξη του συγκεκριμένου βίντεο έγινε από την εξαιρετική φίλη @doctormarkon). Μέρα με τη μέρα, το κάλεσμα που ξεκίνησε από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης για πανευρωπαϊκή εξέγερση απέναντι στους δυνάστες της ανθρωπότητας, αποκτά σάρκα και οστά...

Σε πείσμα των προδοτικών κυβερνήσεων και των πουλημένων ΜΜΕ που καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να αποκρύψουν και να διαστρεβλώσουν την αλήθεια, παρακολουθήστε τη συγκινητική αλληλεγγύη που επιδεικνύουν Άγγλοι φοιτητές στους δοκιμαζόμενους Έλληνες.

Το νέο, διεθνές φοιτητικό κίνημα που συγκροτήθηκε μέσα από τις πρόσφατες διαδηλώσεις στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, έχει πλέον "ατσαλωθεί" και φαίνεται ότι διαθέτει όλη την απαραίτητη δυναμική να χαλάσει το "παιχνίδι" των ισχυρών. Πρέπει όλοι μας να στηρίξουμε την επανάσταση που τώρα ξεκινά...

Επειδή ο χώρος που μας παρέχεται από το YouTube για σχολιασμό και συζήτηση είναι πολύ περιορισμένος, συζητήστε το θέμα στο ειδικό τόπικ που έχει δημιουργηθεί εδώ: http://www.ideografhmata.gr/forum/viewtopic.php?f=145&...



...κι εμείς τι κάνουμε;

Πως θα βγούμε από το ευρώ: Ένα σημαντικό βιβλίο δίνει τις απαντήσεις!

Αφήνω για λίγο τη μαγειρική της κουζίνας, για να πάω στη μαγειρική της οικονομίας... Αφορμή η παρουσίαση ενός σημαντικού βιβλίου που έρχεται να λύσει πολλές απορίες σχετικά με την κρίση και να αναζητήσει απαντήσεις σε όλα αυτά που συζητάμε όλοι πάνω -κάτω τον τελευταίο καιρό...
Όλο και περισσότεροι πολίτες πείθονται πως η λύση βρίσκεται στην έξοδο από το ευρώ και στην επιστροφή στη δραχμή. Πώς όμως μπορεί να γίνει αυτό;

Αύριο Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010, στις 19.30, στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ, θα γίνει παρουσίαση του βιβλίου
Η Ευρωζώνη Ανάμεσα στη Λιτότητα και την Αθέτηση Πληρωμών
των Κ. Λαπαβίτσα, Α. Καλτενμπρούνερ, Γ. Λαμπρινίδη, Ντ. Λίντο, Τζ. Μέντγουεϊ, Τζ. Μίτσελ, Χ. Π. Παϊνσέιρα, Τζ. Πάουελ, Ε. Πίρες, Α. Στένφορς, Ν. Τέλες.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν
ο Κώστας Βεργόπουλος, καθηγητής,
ο Αντώνης Λαφαζάνης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ,
ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου, δημοσιογράφος.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ. Πρόκειται για μια πρόσφατη μελέτη για την κρίση της Ευρωζώνης των οικονομολόγων της Σχολής Ανατολικών και Αφρικανικών Μελετών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (SOAS). Οι συγγραφείς ανήκουν στην ομάδα Έρευνα για το Χρήμα και το Χρηματοπιστωτικό Τομέα (Research on Money and Finance, RMF) και συντονίζονται από τον καθ. Κώστα Λαπαβίτσα.
Η μελέτη διατείνεται ότι η κρίση της Ευρωζώνης οφείλεται στη μεγάλη αναταραχή που ξέσπασε στις χρηματοπιστωτικές αγορές των ΗΠΑ το 2007 και γρήγορα εξελίχθηκε σε παγκόσμια ύφεση. Είναι επομένως μια περαιτέρω φάση της μεγάλης δομικής κρίσης που ξεκίνησε το 2007.
Η κρίση της Ευρωζώνης όμως οφείλεται και στις δομικές στρεβλώσεις του ευρώ που επέτρεψαν στη Γερμανία να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της, κυρίως μέσω πίεσης επί των Γερμανών εργαζομένων. Προέκυψαν έτσι πλεονάσματα στο γερμανικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, τα οποία αντιστοιχούν σε ελλείμματα στα ισοζύγια της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και άλλων χωρών της περιφέρειας. Το ξέσπασμα της γενικευμένης αστάθειας στο τέλος του 2009 εκφράζει αυτές τις βαθιές ανισομέρειες εντός της Ευρωζώνης.
Στη μελέτη καταδεικνύεται ότι η αύξηση του χρέους των περιφερειακών χωρών –δημόσιου, ιδιωτικού, εγχώριου και εξωτερικού– οφείλεται στην πτώση της ανταγωνιστικότητάς τους, και άρα στους μηχανισμούς της Ευρωζώνης. Η συσσώρευση του περιφερειακού χρέους απειλεί τις ευρωπαϊκές τράπεζες.
Η πολιτική λιτότητας που εφαρμόζεται σήμερα αποβλέπει στη διάσωση των τραπεζών. Έχει πολύ μεγάλο κοινωνικό κόστος και πιθανώς θα οδηγήσει σε γενικευμένη ύφεση. Η λιτότητα επίσης θα μεταβάλει την ισορροπία ισχύος υπέρ του κεφαλαίου για πολλά χρόνια.
Αντί για την καταστροφική επιλογή της λιτότητας οι συγγραφείς προτείνουν την αθέτηση πληρωμών, η οποία όμως θα καθοδηγείται από τον οφειλέτη και όχι τον πιστωτή. Απαραίτητη είναι η διαφάνεια και η συμμετοχή των εργατικών οργανώσεων και της κοινωνίας των πολιτών στην επαναδιαπραγμάτευση του χρέους.
Η αθέτηση πληρωμών με πρωτοβουλία του οφειλέτη θα θέσει αμέσως θέμα εξόδου από την Ευρωζώνη. Η προοπτική αυτή μπορεί να λειτουργήσει θετικά στην κατεύθυνση ενίσχυσης της εγχώριας παραγωγικής υποδομής και στήριξης της απασχόλησης. Θα πρέπει όμως να στηρίζεται σε πλαίσιο μέτρων, όπως εθνικοποίηση τραπεζών και προοδευτική αναμόρφωση της φορολογίας, που σηματοδοτούν ευρύτερες και βαθύτερες κοινωνικές μεταβολές και ανατροπές.



Στο Δρόμο της προηγούμενης εβδομάδας διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον απόσπασμα:

...Η αθέτηση πληρωμών με πρωτοβουλία του οφειλέτη σημαίνει κατ’ αρχάς τη μονομερή αναστολή πληρωμών. Αυτό θα είναι η απαρχή μιας περιόδου έντονης κοινωνικής διαπάλης στο εσωτερικό και μεγάλων εντάσεων στις διεθνείς σχέσεις. Η χώρα θα πρέπει να αποφασίσει ποιες διεθνείς της υποχρεώσεις θα εκπληρώσει και με ποια σειρά. Ακόμα πιο σύνθετη θα είναι η στάση απέναντι στις προσπάθειες των εγχώριων τραπεζών, των ξένων επενδυτών και άλλων κατόχων δημόσιου χρέους να προστατέψουν τα συμφέροντά τους. Από τη σκοπιά των εργαζομένων, αλλά και της κοινωνίας συνολικά, είναι απαραίτητο να υπάρξει δημόσιος έλεγχος του χρέους μετά την αναστολή των πληρωμών. Η διαφάνεια είναι ζωτική ανάγκη δεδομένου του πέπλου μυστικότητας που καλύπτει τον κυβερνητικό δανεισμό. Ο έλεγχος του χρέους θα επιτρέψει στην κοινωνία να γνωρίζει τι οφείλεται και σε ποιον, καθώς και τους όρους των συμβολαίων χρέους. Θα φανεί επίσης αν κάποιο μέρος του χρέους είναι απεχθές ή παράνομο, επιτρέποντας στον οφειλέτη να αρνηθεί την καταβολή του απερίφραστα (…)
Με πρωτοβουλία του οφειλέτη θα ξεκινήσουν κατόπιν διαπραγματεύσεις τακτοποίησης του χρέους, με στόχο τη γρηγορότερη δυνατή ολοκλήρωσή τους. Ο στόχος θα είναι ένας και μοναδικός, δηλαδή ένα γερό «κούρεμα» των δανειστών, ώστε να αρθεί το εξοντωτικό βάρος του χρέους για τις δανειζόμενες χώρες. Είναι αδύνατο να εκτιμηθεί εκ των προτέρων η έκταση του «κουρέματος» και μάλιστα πριν από τον έλεγχο του χρέους αλλά, όσον αφορά την Ελλάδα, είναι απίθανο να είναι μικρότερο από αυτό της Ρωσίας ή της Αργεντινής. Τα δύο τρίτα του ελληνικού χρέους κρατούνται στο εξωτερικό και τα υπόλοιπα εντός της χώρας. Οι μεγαλύτεροι κάτοχοι, και εσωτερικά και εξωτερικά, είναι οι τράπεζες (…)
Με δεδομένο ότι κάποιες χώρες του κέντρου είναι σημαντικά εκτεθειμένες στην Ελλάδα (και ακόμα πιο πολύ στην περιφέρεια γενικά), η Ελλάδα έχει ορισμένα πλεονεκτήματα στην αναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους. Μια κυβέρνηση που θα εξέφραζε τη λαϊκή θέληση και θα δρούσε αποφασιστικά θα μπορούσε να εξασφαλίσει ένα γερό «κούρεμα» σε σχετικά σύντομο χρόνο.
Ωστόσο, η αθέτηση πληρωμών με πρωτοβουλία του οφειλέτη ενέχει και σημαντικούς κινδύνους. Ο πιο άμεσος θα ήταν ο αποκλεισμός από τις αγορές κεφαλαίου για μια περίοδο (…) Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι η περίοδος αποκλεισμού από τις διεθνείς χρηματαγορές δεν διαρκεί πολύ και πάντα υπάρχουν εναλλακτικές πηγές δανεισμού. Συνήθως οι χώρες ανακτούν την αξιοπιστία τους σε σύντομο διάστημα και οι χρηματαγορές έχουν πολύ αδύναμη μνήμη. Από την άλλη μεριά, η απειλή για τις εμπορικές πιστώσεις μπορεί να αποδειχθεί πιο σημαντική και μπορεί να χρειαστεί να παρέμβουν οι κυβερνήσεις και να εγγυηθούν τα εμπορικά χρέη. Ωστόσο, η πιο απειλητική εκδοχή είναι αυτή της τραπεζικής κρίσης, που θα μπορούσε να μεγεθύνει εξαιρετικά το πλήγμα της αθέτησης χρέους. Για να αποτραπεί μια τραπεζική κρίση, θα πρέπει να υπάρξει εκτεταμένη και αποφασιστική κυβερνητική παρέμβαση.
Στην Ελλάδα, αυτό θα σήμαινε επέκταση του ιδιοκτησιακού μεριδίου του Δημοσίου και του ελέγχου πάνω στις τράπεζες, προστατεύοντάς τις από την κατάρρευση και προλαβαίνοντας τον πανικό των καταθετών. Υπό δημόσια ιδιοκτησία, οι τράπεζες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως μοχλοί για την εκ βάθρων αναμόρφωση της οικονομίας προς όφελος της εργασίας.
Θα μπορούσε μια τέτοια δραστική σειρά μέτρων να ληφθεί μέσα στα ασφυκτικά όρια της Ευρωζώνης; Κατ’ αρχάς, είναι εξαιρετικά ασαφές αν αυτό θα ήταν επισήμως εφικτό. Δεν υπάρχει προηγούμενο αθέτησης χρέους στο πλαίσιο της Ευρωζώνης και το νομικό πλαίσιο δεν αφήνει περιθώρια για κάτι τέτοιο (…)
Παραβλέποντας το θεσμικά εφικτό, μπορεί να αναρωτηθεί κανείς αν θα ήταν επιθυμητό να γίνει αθέτηση πληρωμών με πρωτοβουλία του οφειλέτη εντός της Ευρωζώνης. Η απάντηση είναι αρνητική. Πρώτον, θα είναι πολύ πιο δύσκολο για τη χώρα να αντιμετωπίσει μια εγχώρια τραπεζική κρίση χωρίς πλήρη έλεγχο της νομισματικής πολιτικής. Ακόμα, αν οι τράπεζες περνούσαν στα χέρια του Δημοσίου μετά την αθέτηση πληρωμών, αλλά συνέχιζαν να παραμένουν στο Ευρωσύστημα των τραπεζών, θα ήταν πρακτικά αδύνατο να αξιοποιηθούν σε κατεύθυνση αναμόρφωσης της οικονομίας. Δεύτερον, η παραμονή στην Ευρωζώνη δεν θα βοηθούσε ιδιαίτερα τον οφειλέτη από τη άποψη της πρόσβασης στις χρηματαγορές ή της μείωσης του κόστους δανεισμού. Τρίτον, η επιλογή της υποτίμησης θα ήταν αδύνατη, αφαιρώντας έτσι ένα ζωτικό συστατικό της ανάκαμψης. Η συσσώρευση του χρέους στις χώρες της περιφέρειας είναι αξεδιάλυτα συνδεδεμένη με το κοινό νόμισμα και όσο ο οφειλέτης παραμένει στην Ευρωζώνη το πρόβλημα του χρέους θα επανεμφανιστεί. Συνεπώς, η αθέτηση πληρωμών με πρωτοβουλία του οφειλέτη εγείρει την προοπτική της εξόδου από την Ευρωζώνη. Η έξοδος θα προσέφερε άμεσο έλεγχο της εγχώριας δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής. Θα εξάλειφε επίσης τους περιορισμούς ενός νομισματικού συστήματος που οδήγησε σε μόνιμα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών για την περιφέρεια.
Είναι λογικό να αναμένεται ότι η υποτίμηση θα επιφέρει αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Είναι ακόμα εύλογο ότι θα υπάρξει αναδιάταξη των εγχώριων πόρων προς όφελος της εγχώριας βιομηχανίας. Το αποτέλεσμα θα είναι η προστασία της απασχόλησης, καθώς και η άρση των πιέσεων της λιτότητας στους μισθούς (…)
Βέβαια, η έξοδος εμπεριέχει και κόστος, με δεδομένη τη βίαιη αλλαγή του νομισματικού συστήματος. Η επιστροφή σε ένα εθνικό νόμισμα για την Ελλάδα, ή μια άλλη περιφερειακή χώρα, θα ήταν πιο δύσκολη από την «πεσοποίηση» της οικονομίας της Αργεντινής, με δεδομένο το βαθμό νομισματικής ολοκλήρωσης στο πλαίσιο της Ευρωζώνης. Ωστόσο, η αντικατάσταση του ευρώ δεν είναι πολύπλοκη διαδικασία και οι βασικές της παράμετροι είναι εύκολο να διαπιστωθούν. Η απόφαση θα πρέπει να ανακοινωθεί ξαφνικά για να ελαχιστοποιηθεί η φυγή κεφαλαίων. Θα υπάρξει, επίσης, παρατεταμένη αργία για τις τράπεζες, οι οποίες θα λάβουν οδηγία για μετατροπή των αποθεματικών τους, καθώς και άλλων αξιών και υποχρεώσεων, στο νέο νόμισμα σε ισοτιμία καθορισμένη από την κυβέρνηση. Όταν ξανανοίξουν οι τράπεζες, θα υπάρξει παράλληλη κυκλοφορία του ευρώ και του νέου νομίσματος, που σημαίνει διπλές τιμές για ένα φάσμα προϊόντων και υπηρεσιών.
Θα υπάρξει, επίσης, νομισματική αναταραχή, καθώς συμβόλαια και πάγιες υποχρεώσεις θα προσαρμόζονται στο νέο νόμισμα. Για να αποφευχθεί η κατάρρευση της εμπιστοσύνης, που θα είχε καταστροφικές επιπτώσεις για την οικονομική δραστηριότητα, δεν πρέπει να υπάρξει ταλάντευση στην εφαρμογή της πολιτικής που θα υιοθετηθεί. Σταδιακά, οι τιμές και η νομισματική κυκλοφορία θα προσαρμοστούν στο νέο νόμισμα, ενώ το ευρώ θα αποκλειστεί από την εγχώρια οικονομία....

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο Δρόμο.

Το πορτοκαλόγλυκο της Τασίας

Να μερικές φωτογραφίες που θα έστελνα στο διαγωνισμό, αν δεν ήμουνα εκ των διοργανώτών! Η παρέα της Yourgoods περιμένει τις δικές σας φωτογραφίες!
Εδώ είμαστε αρχές καλοκαιριού του 2008 στο Φισκάρδο. Παρέα με την Τασία Δενδρινού μαγειρεύουμε το περίφημο πορτοκαλόγλυκο που γίνεται ανάρπαστο και η φήμη του απλώνεται σε όλο τον... πλανήτη!
Είχα τη χαρά και την τύχη η διάσημη "Τασία του Φισκάρδο" να μοιραστεί μαζί μου μερικά νόστιμα μυστικά της, όπως αυτό του πορτοκαλόγλυκου που γίνεται από φυσικό χυμό και είναι γεμάτο δροσιά και άρωμα. Οι συνταγές της υπάρχουν στο βιβλίο 20 σεφ, 11 μαμάδες κι εγώ.
Μπορείτε να βρείτε τη συνταγή στη σελίδα 183 του βιβλίου, να την φτιάξετε για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι και να τη φωτογραφίσετε κι εσείς!
Είναι μια δροσερή ιδέα κατάλληλη για να ολοκληρώσετε το βαρύ γεύμα των Χριστουγέννων ή της Πρωτοχρονιάς. Θα το λατρέψουν και τα παιδιά...

Την Κυριακή αφήνουμε την εφημερίδα και πάμε στην κουζίνα!

Ο Δρόμος και η Εποχή θα κυκλοφορήσουν τη Δευτέρα.

Τα "απεργοσπαστικά" Κυριακάτικα φύλλα δεν τα αγγίζουμε (ας τα πάρουν πίσω οι εκδότες να τα ...αξιοποιήσουν όπως νομίζουν)
Αντί λοιπόν να διαβάσουμε προπαγάνδα με λίγη σάλτσα κουλτούρας και life style, έχουμε την ευκαιρία, ανατρέποντας τη γνωστή εικόνα του μπαμπά που διαβάζει την εφημερίδα του, να μπούμε στην κουζίνα με τα παιδιά...
Να φτιάξουμε σάλτσες και πολύχρωμες σαλάτες, να πούμε παραμύθια, να διασκεδάσουμε.
Αν βγάλουμε και καμιά φωτογραφία τη στέλνουμε στο Yourgoods και μπορεί στο τέλος να πάρουμε και... δωράκι.

Το καλύτερο δώρο θα το πάρουμε βεβαίως την ίδια στιγμή, από τα παιδιά μας: Ένα χαμόγελο, ένα φιλί, μια αγκαλιά...
Εγώ, αμετανόητος λάτρης του καλοκαιριού, σας δίνω λίγο άρωμα καλοκαιριού, με γεύσεις ...παραθαλάσσιες!

Σαλάτα- πλήρες γεύμα, με κατίκι ή μαλακή μυζήθρα αντί για φέτα:



Ρεβιθάδα (ότι πρέπει και για το κρύο). Άσε που με τα ρεβίθια μπορείτε να φτιάξετε ένα σωρό νοστιμιές με τα παιδιά (κεφτέδες, σαλάτα, χούμους κ.α.)



Οι φωτογραφίες είναι από το Βαθύ και τη Χρυσοπηγή στη Σίφνο... (καλοκαίρι 2009)

ΥΓ. Σήμερα αναζητούμε τον Αντίχτυπο, εφημερίδα των δημοσιογράφων

...Το ταξίδι συνεχίζεται...

Το Λευκό Παραμύθι με ζωγραφιές της Στεφανίας Βελδεμίρη συνεχίζεται:


…Το τρένο περνώντας μέσα από ένα σύννεφο βάφτηκε κάτασπρο, λες κι είχε βουτήξει σε κουβά με μπογιά… Συνέχιζε να βγάζει τον μπαμπακένιο καπνό του. Ενώ τα παιδιά κοιμόντουσαν, μικρές κόκκινες καρδούλες πετούσαν γύρω με τα άσπρα σγουρά φτεράκια τους, ενώ δεκάδες μισοφέγγαρα καθρεφτίζονταν στον ουρανό, φυλάγοντας τον ύπνο των παιδιών.
Το τρένο άρχισε να προσγειώνεται και μια απαλή φωνή ακούστηκε από τα μεγάφωνα:
-Παιδιά ξυπνήστε σιγά –σιγά. Φτάνουμε!

Σηκώθηκαν κι έτριβαν τα μάτια τους. Ο Σοκοφλής γέμισε δυο ποτήρια γάλα που τα ήπιαν μονορούφι. Από το τζάμι είδαν απαλές νιφάδες να γεμίζουν τον ουρανό. Όλα κάτω ήταν κατάλευκα. Το τρένο ήσυχα- ήσυχα προσγειώθηκε. Δεν ακουγόταν κανένας θόρυβος. Μια απόκοσμη σιωπή βασίλευε….

-Χώρα Ανθρωποπεταλούδων. Θα παραμείνουμε για λίγη ώρα. Ντυθείτε ζεστά. Μικρή αναπάντεχη χιονόπτωση. Οι ανθρωποπεταλούδες είναι στις φωλιές τους. Θα τις συναντήσετε κατά την επιστροφή σας. Καλή διασκέδαση!

Όταν έσβησε κι η φωνή από τα μεγάφωνα ντύθηκαν με τα ρούχα που βρήκαν να τους περιμένουν σε μια ανοικτή ντουλάπα και βγήκαν έξω.
Ήταν τέλεια. Ένα έλκηθρο τους περίμενε κι ανέβαιναν πότε ο ένας και πότε ο άλλος επάνω…


Στο τέλος ο Σοκοφλής το έσερνε προς μια πόλη με σπίτια που έμοιαζαν έρημα. Ένα μοναχικό πουλάκι τους χαιρέτησε και η Σελίνα του χάρισε ένα φωτεινό χαμόγελο.
Τότε το πουλί τους ψιθύρισε στο αυτί το μυστικό του πετάγματος. Η Σελίνα και ο Σοκοφλής κουνώντας τα χέρια τους, πετούσαν σαν πουλιά. Όμως ένα ακόμη δώρο περίμενε τη φίλη μας. Ένα κόκκινο μπαλόνι καρδιά.
-Θα σου χρειαστεί εκεί που πάτε, είπε αινιγματικά το πουλί με ανθρώπινη λαλίτσα.
Τους χαιρέτησε και έφυγε πετώντας.


-Αιωρούμαστε στην παγωνιά με ζεστή καρδιά. Έτσι λες να νιώθουν οι χιονονιφάδες Σοκοφλή; ρώτησε η Σελίνα
-Δε με νοιάζει, είναι τρεεεεεεεελλα!!!

Μια μουσική, ένα βαλς από χιλιάδες τιτιβίσματα πουλιών απλώθηκε στον αέρα κι άρχισαν να χορεύουν. Η Σελίνα που μάθαινε χορό οδηγούσε τα βήματα του Σοκοφλή–αν μπορούμε να τα πούμε έτσι, αφού ήταν στον αέρα.
Είχαν χάσει την αίσθηση του χρόνου, μέχρι που ακούστηκε το σφύριγμα του τρένου και χωρίς πολύ διάθεση πήραν το δρόμο της επιστροφής.
Μπήκαν από τα παράθυρα πετώντας. Ο Ίσον τους περίμενε χαμογελώντας στο βαγόνι.

-Και τώρα όλα είναι έτοιμα για τη Χώρα της Καρδούλας. Βλέπω έχεις και το κόκκινο μπαλόνι. Ήμουνα σίγουρος για σένα Σελίνα. Όσο για τον Σοκοφλή…

Άνοιξε το σακίδιό του κι έβγαλε ένα παράξενο μπαλόνι. Ήταν ένα τεράστιο φουσκωτό ποτήρι με αληθινό γάλα μέσα.

-Θα σας χρειαστεί κι αυτό για την αποστολή σας! Πώς νιώθετε είσαστε ξεκούραστοι, είσαστε έτοιμοι;

Τα δυο παιδιά κοιτάχτηκαν αμήχανα:
Έτοιμοι, για ποιο πράγμα;

….συνεχίζεται…

Μαγειρεύω, φωτογραφίζω και κερδίζω!

Η YourGoods.gr, δίκτυο προβολής και αναζήτησης, έχει ξεκινήσει από το Μάρτιο του 2010 τη χαρτογράφηση παραδοσιακών προϊόντων. Στόχος της είναι να αναδείξει μικρούς παραγωγούς και να προτείνει ιδιαίτερα προϊόντα από όλη την Ελλάδα.
Σε συνεργασία με αυτή τη δημιουργική ομάδα ανθρώπων πραγματοποιούμε έναν πρωτότυπο διαγωνισμό, με σκοπό την προώθηση της υγιεινής μαγειρικής για όλη την οικογένεια, με παραδοσιακά αγνά προϊόντα.
Εσείς θα πρέπει απλά να διαλέξετε μια συνταγή από το βιβλίο «20 σεφ, 11 μαμάδες κι εγώ» (εκδόσεις Κριτική), να τη μαγειρέψετε μαζί με τα παιδιά σας, να φωτογραφίσετε τη διαδικασία (μέχρι 4 φωτογραφίες ανά συνταγή) και να μας στείλετε ηλεκτρονικά τις φωτογραφίες μέχρι τις 15 Ιανουαρίου (στη διεύθυνση info@yourgoods.gr).

Όλες οι φωτογραφίες θα δημοσιευθούν στο Ημερολόγιο ενός πατέρα
Θα γίνει επιλογή των καλύτερων φωτογραφιών και οι τρεις πρώτες θα κερδίσουν δώρα από παραγωγούς που συνεργάζονται με τη YourGoods.gr:

1. Από ένα μπουκάλι Λάδι Βιώσας από τα κτήματα της οικογένειας Τσαούση στην περιοχή του Κεφαλοβρύσου (Χαλβάτσου) Μεσσηνίας (Νικολαΐδη - Τσαούση Σταυρούλα)


2. Μια σειρά από τα εκλεκτά βιολογικά προϊόντα ΑΡΟΤΟΣ Βιολογικά Προϊόντα (Κουλαουζίδης Παναγιώτης -Καταχάς, Κόλινδρος Πιερίας)


3. Από δύο συσκευασίες των 250γρ. Κατίκι Δομοκού, Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΑΦΕΣ Γαλάνη και ΣΙΑ Ο.Ε., Φθιώτιδας)


4. Από τρία χειροποίητα φυσικά σαπούνια από την Pelion Natural Soap (Μαγνησίας)

Βρίστε... αρχαιοπρεπώς!

Μου ήρθε με μέιλ... Καθώς έχουμε όλο και πιο πολλούς λόγους να βρίζουμε, ας το κάνουμε με τον τρόπο των Αρχαίων Έλλήνων. Είναι λιγότερο χυδαίο και παίζει επιμορφωτικό ρόλο.... Διαβάστε και ...μορφωθείτε!



Αφόδευε εντός = Χ... μέσα
Λάβε κίναιδε = Πάρ' τα π.....
Ύπαγε γαμηθείναι = Άντε γ......
Όδευε εις συνουσίαν = Άντε γ......
Λάβε τους όρχεις ημών = Πάρ' τα α...... μας
Εσύ εστί για τον πέο = Είσαι για τον π.....
Λάβε έναν αυνανιστήν = Πάρε ένα μ.....!
Κάμνω σε τι, μήτηρ; = Τι σου κάνω μάνα μου;
Άλφα τράπεζα πίστεως = Πρώτο τραπέζι πίστα
Αφόδευε υψηλά και ηγνάντει = Χέσε ψηλά κι αγνάντευε
Ίνα πέρδεις επί τοις όρχεσίν μου = Θα μου κλάσεις τα α......!
Είχον τε κνησμόν οι όρχεις μου = Και με τρώγαν τα α...... μου!
Ύπαγε γαμηθείναι παθητικώς ω αιδοιόπανον = Άντε γ...... μ........!
Ποιώ έρωτα δια το αιδοίο της μητρός σου = Γ... το μ.... της μάνας σου
Σου συνουσιάζεται ο οίκος που διαμένεις ομοφυλόφιλε = Σου γ....... το σπίτι π.....

Ευμεγέθους σωματικής διάπλασης ατομικός εραστής = Χοντρομ......
Θα σου συνουσιάσω τον οίκο όπου διαμένεις παλιό ομοφυλόφιλε = Θα σου γ..... το σπίτι παλιόπ.....!!!
Της επι χρήμασι εκδιδωμένης γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα = Της π....... το κάγκελο!!!
Τα εκ μεταξίου γενόμενα εσωενδύματα εκ μεταξίου γενόμενα οπίσθια απαιτούσι =
Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και μεταξωτούς κώλους
Λάβε πέντε, ω αυνανιστά (συνοδευόμενον από έκτασιν των δακτύλων της μίας
χειρός) = Πάρε πέντε, ρε μ.....! (μαζί με φάσκελο)
Συγγνώμη εύειδες κοράσιον, ο σου πατήρ σακχαροπλάστης ετύγχανε ών; =
Συγγνώμη κοπελιά, ζαχαροπλάστης ήταν ο πατέρας σου;
Η παλινδρομική κίνηση ισχύως επί καθέτου αξόνως, βαίνουσα συνεχώς
αυξανόμενης εντάσεως και εκπέμπουσα υδάτινα βλήματα επί φανταστικού στόχου =
μ......
Λαβέ ταύτα Ελισσάβετ και ποίησέ τα επί πλαισίου = Πάρτα Λίζα και κάντα
κορνίζα!
Εκοπρίσθη η φοράς παρά τοις αλωνίοις = Χέστηκε η φοράδα στο αλώνι
Μη μου τους όρχεις τάρατε = Μη μου πρήζετε τα α.....
Χαίρε ημάς το πλατύφυλλο = Χαιρέτα μας τον πλάτανο
Έξω κύον εκ τας οικίας = Έξω π..... απ'την παράγκα (πρόχειρη κατοικία)
Ταύτα λαβείν μωρή νοσούσα = Πάρ' τα μωρή άρρωστη


...και βεβαίως κάτι που έλειπε από τη λίστα:
Εις την πυράν, εις την πυράν το Βουλευτήριον Χαμαιτυπείον: Να καεί, να καεί το μπ... η Βουλή!

Το πρωτοσέλιδο του Βήματος το 2013

Βροχερή μέρα ελπίδας!

Κατέβηκα στην Αθήνα με φοβερό πονοκέφαλο και εξαιρετικά απαισιόδοξος... Πόσοι θα αψηφούσαν τη βροχή για να διαδηλώσουν;
Με βαριά συναισθήματα βρέθηκα στο Μουσείο. Στις 11 το πρωί όλα θύμιζαν αποτυχημένες διαδηλώσεις του παρελθόντος, όπου όλοι γνωριζόμασταν... προσωπικά!
...καθώς η ώρα περνούσε, ο πονοκέφαλος έφευγε κι ο κόσμος γέμιζε τους δρόμους... Έγιναν χιλιάδες. Η κρύα βροχερή μέρα γέμισε ζεστασιά. Εντυπωσιακή η παρουσία των εκπαιδευτικών. Μου φαίνεται πως σήμερα κατέβηκαν όλοι στην Αθήνα! (ας είναι καλά η υπουργός παρα-παιδείας ΔΝΤπουλου)
...Στο Σύνταγμα 5- 10 ανεγκέφαλοι, φρόντισαν ακόμη μια φορά να δώσουν την αφορμή στους πραιτωριανούς του Παπουτσή ώστε να εξαπολύσουν τα δηλητηριώδη χημικά τους. Απίστευτη και η βάρβαρη επίθεση από την ομάδα Δίας που επιτέθηκε με τις μηχανές σε διαδηλωτές πάνω στην πλατεία Συντάγματος!!!
...πάντως όσο κι αν δακρύσαμε, όσο κι αν βήξαμε από τα δακρυγόνα, η βροχερή μέρα έφερε τελικά χαμόγελα. Αρκεί να έχει συνέχεια!

Ημέρες ντροπής για την Ελλάδα...

...σκεφτόμουνα τι να πω, ποιά επιχειρήματα να επικαλεστώ... Πως να προτρέψω... Η Κυβέρνηση (δεν έχω όρεξη ούτε τους χαρακτηρισμούς που αρμόζουν να δώσω) περνάει με κατεπείγουσα διαδικασία το νόμο που θα μας φέρει στην Ελλάδα πριν από την Επανάσταση
του 1909...
...και ακούω γύρω μου: Δεν έχει νόημα! Εγώ θα δουλέψω...
Τι να πω; Ο ραγιαδισμός μας έγινε δεύτερη φύση... Η Ελλάδα της Αντίστασης, της "βαθιάς ψυχής" είναι άραγε παρελθόν;
...κι εμείς οι γονείς πως θα κοιτάμε πια τα παιδιά μας στα μάτια; Τι θα τους πούμε σε δέκα - είκοσι χρόνια στα ερείπια μιας Ελλάδας που παραδώσαμε στις Δυνάμεις Κατοχής χωρίς ούτε μια τουφεκιά για την τιμή των όπλων;
Κάποτε ακόμη κι ένας δικτάτορας είχε αναγκαστεί θέλοντας και μη να πει το ΟΧΙ. Σήμερα τα ανδρείκελα -που κάποιοι, αρκετοί, τα ψηφίσατε (!!!) δίνουν χωρίς δισταγμό γη και ύδωρ.
...κάποτε η Ιστορία θα γράψει πως ήταν τα "χρόνια της ντροπής"... Κάποτε...
Το θέμα είναι αύριο τι κάνουμε! Κατεβαίνουμε στους δρόμους. Είναι η μόνη απάντηση!



Εδώ σ' αυτή την ίδια χώρα, σε περίοδο Γερμανικής Κατοχής ο λαός της Αθήνας τόλμησε να βγει άοπλος μπροστά στις σιδερόφραχτες δυνάμεις. Σε αυτή τη διαδήλωση που ο Ελύτης με το Άξιον Εστί της χάρισε την αθανασία.
Η Μεγάλη Έξοδος: "Τις ημέρες εκείνες, έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και αποφάσισαν να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει, μια παλάμη τόπο κάτω από το ανοιχτό πουκάμισο με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου, όπου είχε κράτος και εξουσία η Άνοιξη..."
Το έβαλα να το ακούσουμε με τα παιδιά. Η φωνή του Μάνου Κατράκη γέμισε το σπίτι. Μια ανατριχίλα... Να προσπαθείς να εξηγήσεις στα παιδιά. Τι δύσκολο...


...και συνεχίζω να σκέφτομαι... Και το μυαλό μου πάει σε ένα τραγούδι... Δεν θέλουν μόνο να μας πάρουν τα λεφτά, θέλουν αν μας τσακίσουν. Να μη σηκώσουμε κεφάλι για χρόνια. να μας πάρουν την ψυχή. Ας μην τους την χαρίσουμε... Πριν αποφασίσετε αύριο να γίνετε απεργοσπάστες (δεν σας αρέσει η λέξη; -την αλήθεια περιγράφει) διαβάστε τους στίχους κι ακούστε το τραγούδι. Μετά κοιτάξτε τ απαιδιά σας στα μα΄τια και σκεφτέιτε το μέλλον στο οποίο είσαστε συνένοχοι...

Για ένα κομμάτι ψωμί,
δε φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
πρέπει να δώσεις πολλά.

Δεν φτάνει μόνο το μυαλό σου,
δε φτάνει μόνο το κορμί σου.
Το πιο σπουδαίο είν' η ψυχή σου, δικέ μου.
Έχει τους νόμους τους αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Θα σου κρεμάσουνε μια μπάλα
και θα τραβιέσαι μ' αυτήν μέρα - νύχτα.
Έχεις κανάλι πολύ να τραβήξεις,
μέχρι να πάψεις να λες -"μα τι τρέχει;"
Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Για ένα κομμάτι ψωμί,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
θα πιεις φαρμάκια πολλά.

Θα σε πετάνε από δω κι από κει
θα λαχανιάζει η ψυχή σου.
Θα φτύσεις αίμα απ' το στόμα, δικέ μου.
Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Για ένα κομμάτι ψωμί,
θα 'χεις ξεχάσει πολλά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
θα 'χεις πληρώσει ακριβά.

Και κάποια μέρα θα σε λύσουν,
μα θα φοβάσαι να φύγεις, θα τρέμεις.
Θα σε κλωτσάνε και θα σ' αρέσει, δικέ μου.
Σαν το σκυλί τους θα σ' έχουν, δικέ μου,
μα δε θα έχεις ψυχή να το νοιώσεις,
θα είναι για σένα αργά.

Έρχονται οι Αλύκοι!

Αύριο το απόγευμα γίνονται τα εγκαίνια μιας διαφορετικής έκθεσης ζωγραφικής. Οι Αλύκοι αφήνονται ελεύθεροι στις 7μμ και θα κυκλοφορούν σε όλες τις γιορτές ελέυθεροι στην αίθουσα τέχνης Καπλανών 5 στο Κολωνάκι.
Με αφορμή την έκθεση είχαμε μια κουβέντα στο Δρόμο του Σαββάτου...



…Καλοκαίρι. Μια ομαδική έκθεση στο Λαύριο. Τη ματιά μου κλέβουν μερικοί πίνακες. Στέκομαι ώρα μπροστά τους. Διαβάζω την υπογραφή: Βασίλης Παπατσαρούχας.
Ως μπαμπάς γνωρίζω τις εκπληκτικές εικονογραφήσεις του για παιδικά βιβλία. Θεωρείται άλλωστε ως ένας εκ των κορυφαίων εικονογράφων μας. Μόλις μαθαίνω πως θα κάνει έκθεση το χειμώνα στην Αθήνα, ανυπομονώ να τη δω. Η περιέργεια μου εξάπτεται όταν μαθαίνω τον τίτλο της: Οι Αλύκοι στην Χώρα των Θαυμάτων. Με υπότιτλο Ένα livre d’artiste και οι εικαστικές του προβολές.
Ξέρετε αυτή την τραγική ρήση του Κοέλο με το «σύμπαν που συνωμοτεί» κλπ. Έλα όμως που στην περίπτωσή μου όντως η τύχη βοήθησε να λυθούν οι απορίες μου. Μια τυχαία συνάντηση στα Γιάννινα (!), με κοινή γνωστή την άλλη ξεχωριστή ζωγράφο και εικονογράφο Μυρτώ Δεληβοριά και να που φτάσαμε σε μια συνέντευξη, που μου κέντρισε ακόμη πιο πολύ να δω την έκθεση του:

-Τι δουλειά έχουν οι Αλύκοι στη Χώρα των θαυμάτων; Να υποθέσω ότι είναι κάτι παραπάνω από ένα λογοπαίγνιο; Μπορείς να μας πεις τι θα δούμε στην καινούργια έκθεσή σου και που διαφοροποιείται από τις προηγούμενες;
Πέρα από το λογοπαίγνιο και το εύρημα είναι το εισιτήριο για να μπω με τον δικό μου τρόπο στην Χώρα των Θαυμάτων. Να προσθέσω τα δικά μου μικροεπεισόδια. Να συναντήσω γνώριμους χαρακτήρες και να τους συστηθώ ξανά με νέα ιδιότητα. Να γίνω ένα μικρό κομμάτι αυτού του κόσμου που δεν σταμάτησε ποτέ να με γοητεύει. Οι Αλύκοι σε ένα μεγάλο βαθμό είμαι εγώ. Σε αυτή μου την έκθεση ο επισκέπτης θα μπορεί να δει μια ιδιαίτερη έκδοση από την οποία προκύπτει και ο τίτλος της. Ένα ιδιαίτερο βιβλίο, ένα livre d’artiste. Ντυμένo σε μαύρο μετάξι. Ένα βαθύτυπο άλφα κεφαλαίο στο εξώφυλλο σηματοδοτώντας το ύφος και το σύνολο της δουλειάς. Εξαιρετικής ποιότητας χαρτί, βιβλιοδεσία από τον Μπάμπη Λέγγα και ένα διάφανο κουτί από πλέξι γκλας για να φιλοξενεί, να προστατεύει και να αναδεικνύει το βιβλίο αυτό. Φροντισμένo στην κάθε του λεπτομέρεια, μόνο για πενήντα αριθμημένα και υπογεγραμμένα αντίτυπα. Τα πρωτότυπα των βιβλίων στους τοίχους προς πώληση μαζί με έργα μεγαλύτερων διαστάσεων και σχέδια σε μελάνια που προέκυψαν από την βόλτα που έκαναν η Αλίκη και οι Αλύκοι στην Χώρα των Θαυμάτων.


-Μήπως κατά κάποιον τρόπο μέσα από τους Α-λύκους κάνεις μια προσπάθεια να ενώσεις δυο διαφορετικούς κόσμους, δυο διαφορετικές ηλικίες του ανθρώπου;
Δε θα το έλεγα διότι πραγματικά δε ξέρω τι είναι αυτό που λέμε ηλικία. Σε λίγες μέρες θα κλείσω τα 36 αλλά είμαι πραγματικά τόσο; Μου αρέσει να κατοικώ σε παράλληλους κόσμους. Οι Αλύκοι μου κρατούν παρέα την ώρα που δουλεύω, τους βλέπω στην απέναντι κεραμοσκεπή καθώς κοιτάζω έξω από το παράθυρο. Τα βράδυα που επιστρέφω σπίτι με περιμένουν στον κήπο μου. Πως μπορούν όλα αυτά να έχουν ηλικία; Δε με ενδιαφέρει καθόλου ο όρος αυτός. Απεναντίας με ενδιαφέρει η διάθεση των ανθρώπων.

-Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων φαίνεται να έχει μια ξεχωριστή σημασία για σένα. Θυμάσαι πότε την πρωτοδιάβασες; Τι είναι αυτό που σε γοητεύει;
Συλλέγω εκδόσεις από τις περιπέτειες της Αλίκης από όλο τον κόσμο τα τελευταία δέκα χρόνια περίπου. Δεν ξέρω γιατί το αγαπώ τόσο ιδιαίτερα αυτό το βιβλίο και δεν με ενδιαφέρει καθώς αποφεύγω να ψάχνω αίτια και αφορμές για το τι κάνω γενικότερα. Η γνωριμία μου με την Αλίκη έγινε λίγο ανάποδα μιας και σαν παιδί πρωτοδιάβασα το «Μες στον καθρέφτη και τι βρήκε η Αλίκη εκεί». Πρωτοχρονιά του 1984 δώρο για τα γεννέθλιά μου.



-Υπάρχει ζωγραφική για «μεγάλους» και για «παιδιά»; Αλλάζει ο τρόπος που προσεγγίζεις τα θέματά σου;
Υπάρχει η ειλικρινής ζωγραφική που πηγάζει από ανάγκες και η ζωγραφική κατ’ επίφαση. Είτε κάνω μια καθαρά εικαστική δουλειά είτε δουλεύω πάνω σε ένα παιδικό βιβλίο, αυτό που προσπαθώ είναι να είμαι ευχαριστημένος όσο το δυνατόν περισσότερο σε σχέση με το ζητούμενό που μου έχει τεθεί και που έχω θέσει. Αυτό σίγουρα θα διαφοροποιεί τους χειρισμούς μου κατά περίπτωση, το αισθητικό αποτέλεσμα και την αίσθηση που θέλω να μεταφέρω. Είναι ένας μηχανισμός όμως που λειτουργεί αυτόματα. Το ίδιο το θέμα κάθε φορά με διαφοροποιεί και κατευθύνει και όχι μια συνειδητή σκέψη.

-Τέχνη στην εποχή της κρίσης… Έχουν κάποια επιπλέον καθήκοντα οι καλλιτέχνες; Θα χρησιμοποιούσες την τέχνη για να διαμαρτυρηθείς; Θα ζωγράφιζες ένα πανό ή κάτι τέτοιο;
Χρέος των ανθρώπων των τεχνών και των γραμμάτων να χρησιμοποιήσουν τα «όπλα» τους για να θέσουν προβληματισμούς αφύπνισης. Να διαμορφώσουν αισθητική, ήθος και ισχυρά αντιβιοτικά στις σύγχρονες πανδημίες που ελλοχεύουν. Με τη δουλειά μου νομίζω πως ανέκαθεν διαμαρτυρόμουν. Ενάντια στην κακογουστιά, στο εύκολο και στην προχειρότητα. Αν εσύ ρωτάς κάτι διαφορετικό βάζοντας το πανό σαν σύμβολο θα σου απαντούσα, μπορεί, ναι ή ακόμη και όχι. Ανάλογα με τα χέρια που θα κρατούσαν τα πανό.

-Έχεις συνεργαστεί με τα Ελληνικά Γράμματα. Ποια είναι η άποψή σου για τον τρόπο που έκλεισε ο εκδοτικός οίκος; Τι θα γίνει με τα βιβλία και τους συνεργάτες του;
Πως μπορείς να εναντιωθείς στον σεισμό για το σπίτι που έριξε καταπλακώνοντας αυτά που αγαπάς; Τι έχεις να απαντήσεις απέναντι στα νέα για τον χαμό ενός αγαπημένου προσώπου; Το κλείσιμο των Ελληνικών Γραμμάτων εμπεριέχει και τα δυο παραπάνω συναισθήματα. Σε περιπτώσεις σαν αυτές μπορούμε να ενεργοποιηθούμε. Να είμαστε περισσότερο υποψιασμένοι, να θωρακίσουμε και να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας περισσότερο. Έχω (αρνούμαι να λέω πως είχα) πάνω από 35 βιβλία στις εκδόσεις αυτές. Βιβλία που αγαπώ και που ακόμη και σήμερα δεν μπορώ να χωνέψω πως κάποιοι μπορούν και ακυρώνουν ειδικά με τέτοιο τρόπο, να σβήνουν και να διαγράφουν την πορεία τόσων ανθρώπων που εμπιστεύτηκαν και ακούμπησαν πάνω στα Ελληνικά Γράμματα τις ιδιαίτερες ευαισθησίες τους. Η λέξη ανήθικο πολύ λίγη!



Info:
Αίθουσα Τέχνης «Καπλανών 5», Καπλανών 5 & Μασσαλίας, Αθήνα
Εγκαίνια: Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010, ώρα 19.00 έως 23.00
Διάρκεια: 14 Δεκεμβρίου 2010 - 9 Ιανουαρίου 2011

Φωτορομάντζο: Πως το καρότο έγινε... κέικ!

Σήμερα το πρωί μου ήρθε μαι πρόσκληση να μιλήσω στο Ετήσιο Συνεδρίο του προγράμματος ΠΑΙΔΕΙΑΤΡΟΦΗ, που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011, στο Δημαρχείο Αμαρουσίου.
Θέμα της ομιλίας η Επιστροφή στην κουζίνα και το σπιτικό φαγητό.
Φανταστείτε λοιπόν την έκπληξη, όταν μετά από λίγη ώρα μου ήρθε και το... Φωτορομάντζο που ακολουθεί, με πρωταγωνιστές τον Άγγελο και την Κατερίνα... Φωτογράφος η μαμά Στεφανία Βελδεμίρη. Μια συνταγή για κεικ από το βιβλίο μου 20 σεφ, 11 μαμάδες κι εγώ, σε άψογη ...εκτέλεση!
Να πω ότι η συνταγή είναι του αγαπημένου σεφ Πέτρου Καλεβρόσογλου. Τα υλικά θα τα βρείτε στο τέλος της ανάρτησης.

Φωτορομάντζο: Ο Άγγελος, η Κατερίνα και το Κέικ Καρότου

Μετά από επανάληψη της προπαίδειας 1 μέχρι 12 (ειλικρινά νόμιζα ότι η προπαίδεια είναι από το 1 μέχρι το 10) και έχοντας να μάθεις του 13 νιώθεις ξαφνικά δάκρυα να ανεβαίνουν στα μάτια σου. Και ο μαθητής Α΄τάξης του δημ. όμως είχε μια ορθογραφία μακρινάρι. Εξαγριωμένος ήταν όταν την "έμαθε"... Για να μην γίνει έκρηξη στο σπίτι , στρίψαμε προς... μαγειρική!


Το μυστικό του ύψους μου!


Χρησιμοποιώ το κλειστό μίξερ! Είμαι μεγάλος; Ναι είμαι!


Πως να ξύσεις τη μύτη σου χωρίς να σου πάρει ο αδελφός σου τον τρίφτη.


Τι παθαίνει το παιδί μετά από επανάληψη προπαίδειας!


Όλο αυτό το καρότο το έτριψα μόνη μου!


Έχω τον αυγοδάρτη! Είμαι μεγάλος! Ρίχνω το καρότο (έξω) στο μπολ!


Είμαι μεγαλύτερη! Σου πήρα τον αυγοδάρτη


Κάνω τον καλό! (ότι δεν με πειράζει)...


Κάναμε ένα μπανάκι μέχρι να ψηθεί το κέϊκ καρότου και μετά ξεσπάσαμε στην ορθογραφία με μεγάλη επιτυχία!


Κάναμε το πρόχειρο χαρτί της πατρόν για καρδούλες και συγκεκριμένα πετσοκόψαμε τη λέξη κοτοπουλάκι που είναι τεράαααααααστια!


Έτοιμο!


Καλή όρεξη! Α! σελ. 184, η συνταγή από τους "20 σεφ 11 μαμάδες κι εγώ" του Κώστα Στοφόρου!


Υλικά για το κέικ
3 φλιτζάνια τσαγιού Αλεύρι
1 κουταλ. Γλυκού Σόδα μαγειρική
½ κουταλ. Γλυκού Αλάτι
2 κουταλ. Γλυκού Κανέλα
2 φλιτζάνια Ζάχαρη
1 ½ φλιτζάνι Αραβοσιτέλαιο
1 φλιτζάνι Καρύδια κομμένα
1 ½ καπς. Βανίλια
3 Αυγά ελαφρά χτυπημένα
2 ½ φλιτζάνια καρότο τριμμένο

Πέτρος Καλεβρόσογλου