Λευκό Παραμύθι: Το τέλος και τι έγινε μετά

Σας αποχαιρετώ για το 2010 με το δικό μου δωράκι: Το τέλος του Λευκού Παραμυθιού! Όταν φτιάξει τις ζωγραφιές η Στεφανία Βελδεμίρη, θα το δείτε στην ολοκληρωμένη του μορφή. Βλέπετε πως εγώ προσωπικώς κοπιάζω πιο πολύ. Το λένε και στην Κρήτη!
Σας μεταφέρω τα όσα μας έγραψε η δασκάλα αγγλικών και μπλόγκινγκ Χριστίνα Μαρκουλάκη (το καλύτερο φροντιστήριο αγγλικών!!!)

Ανταπόκριση από το Ηράκλειο:
"Λοιπόοον, μαντέψτε τι έκανα χτες: διάβασα τα παραμύθια σας που μου έστειλε η Στεφανία δώρο σε κάποια τμήματα junior!! Οι αντιδράσεις ήταν φοβερές, θα τα δείτε όλα αυτά σύντομα.
Στην αρχή τους είπα: το παραμύθι έγραψε ο Κώστας και τις ζωγραφιές έκανε η Στεφανία. Ολόχαρα αυτά χειροκροτούσαν, κτλ. Ξαφνικά, εκεί που ξεφύλλιζαν το παραμύθι, πετάγεται ένας μικρός και λέει: Ναι κυρία, αλλά ο Κώστας έκανε πιο πολλή δουλειά!!!"
Να πω ακόμη πως όσοι μπορέσετε να έρθετε στο Στέκι της Αβέρωφ 7Α στο Χαλάνδρι (21-22-23 Ιανουαρίου)θα έχετε την ευκαιρία να δείτε τις ζωγραφιές της Στεφανίας και να ακούσετε τα παραμύθια μας. Θα έχουμε πολλές ακόμη εκπλήξεις με κοσμήματα εμπνευσμένα από τα παραμύθια, με μουσικές κ.α. Θα είναι μια τριήμερη χρωματιστή γιορτή.
Ευτυχώς φίλοι καλοί μου έστειλαν με μειλ λευκές φωτογραφίες που θα στολίσουν προσωρινά το παραμύθι. Η μαγεία της ζωγραφικής ακολουθεί...
Μην ξεχνάτε ακόμη να μαγειρεύετε μαζί με τα παιδιά και να μας στέλνετε τις φωτογραφίες για το διαγωνισμό μας.
Θα τα ξαναπούμε του ....χρόνου. Καλές γιορτές!


Iceland by Achim Koepf

Η συνέχεια του παραμυθιού:

Το κλεμμένο Κάντελε
Η Σελίνα και ο Σοκοφλής κοιτάχτηκαν έκπληκτοι: Γιατί μόνο αυτοί μπορούσαν να βρουν τη Βασιλική Οικογένεια και πως;

-Παρά τις συμβουλές μου αποφάσισαν πριν από δέκα μέρες να πάνε οικογενειακά στη Μαγεμένη Λίμνη, είπε ο Άκουσον –Άκουσον.
-Ο βασιλιάς Απανιέμι, η βασίλισσα Μαρί-Μέκο με την πριγκίπισσα Βάινα και τον πρίγκιπα Γιόουκα, πρόσθεσε η Μέλο, διακόπτοντας τον Άκουσον, που συνέχισε απτόητος:
-Είναι στην παγωμένη χώρα Πόγιολα όπου βασιλεύει η πανίσχυρη μάγισσα Λόουχι.
-Μας έκλεψε το Κάντελε! Διέκοψε πάλι η Μέλο.
-Ναι, ναι το Κάντελε… επανέλαβε ο Άκουσον.
-Το… Κάντελε; Είπαν απορώντας ο Σοκοφλής και η Σελίνα
-Είναι το μουσικό όργανο που έφτιαξε ο Βάιναμούινεν ο σοφός μας βάρδος. Οι χορδές του είναι φτιαγμένες από πλεξούδα μαλλιών που του χάρισε μια γοργόνα κι ο σκελετός του από τα κόκαλα ψαριού- γίγαντα που κατάφερε να ψαρέψει μόνος του… Τους ενημέρωσε η Μέλο.



-Κι όταν ακούς να παίζουν μουσική στο Κάντελε όποια στενοχώρια κι αν έχεις την ξεχνάς, πρόσθεσε ο Άκουσον. Την έκλεψε η Λόουχι που ζηλεύει τη χαρά της Καρδούλας. Είπε πως θα την επέστρεφε αν η βασιλική οικογένεια την επισκεπτόταν στην Παγωμένη της χώρα, στην άκρη της λίμνης. Δήθεν πως δεν αντέχει πια τη μοναξιά κι ήθελε την παρέα τους. Ήταν παγίδα!
-Η Μαργιάτα, η μάντισσα μας που γέννησε τρώγοντας μούρα το πιο όμορφο αγοράκι της Καρδούλας, είπε πως οι μόνοι που μπορούν να νικήσουν τη μάγισσα είσαστε εσείς! Μόνο που θα πρέπει να πάτε μόνοι σας στην Πόγιολα!
-Μα πως;
-Με το τρένο, φυσικά! Ακούστηκε μια γνώριμη φωνή και ο Ίσον βρέθηκε ξαφνικά μπροστά τους. Τον είχαν ξεχάσει…
-Η μάγισσα Λόουχι θα πάθει την πλάκα της, πρόσθεσε.

Αποστολή στην Παγωμένη Πόγιολα
Τα παιδιά είχαν ζαλιστεί εντελώς και χάρηκαν που ανέλαβε δράση ο Ίσον. Μετά από λίγη ώρα πετούσαν ψηλά με το τρένο και σύντομα είδαν κάτω την πανέμορφη λίμνη όπου είχε χαθεί η βασιλική οικογένεια. Ακόμη είχαν στ’ αυτιά τους τις ευχές του Άκουσον, της Μέλο και όλων των άλλων που μαζεύτηκαν στο Σταθμό να τους αποχαιρετήσουν.
Το παλάτι της μάγισσας βρισκόταν στις όχθες της λίμνης. Κρυστάλλινο και παγερό, ωστόσο πανέμορφο μέσα στα χρώματα που δημιουργούσαν πάνω του οι ακτίνες του ήλιου. Σε ζάλιζε κι έχανες τη θέλησή σου…



Ο Ίσον έβγαλε από τη τσάντα του δυο ζευγάρια κόκκινα γυαλιά για τα παιδιά.
-Με αυτά δεν θα πάθετε τίποτε… Εμένα δεν μου χρειάζονται: Έχω αχρωματοψία. Και τώρα δεθείτε!
Δέθηκαν στις θέσεις και το τρένο ανέπτυξε τεράστια ταχύτητα, πέφτοντας με δύναμη πάνω στο παλάτι. Τα παιδιά τραντάχτηκαν και τρόμαξαν, όμως ο παγωμένος τοίχος θρυμματίστηκε και το τρένο βρέθηκε μέσα σε μια τεράστια αίθουσα. Ο ατμός του έλιωνε σιγά- σιγά το ταβάνι.
Η Σελίνα και ο Σοκοφλής κατέβηκαν κι έπεσαν σχεδόν επάνω στη μάγισσα που ερχόταν εξαγριωμένη, φωνάζοντας, προς το μέρος τους.
Περίμεναν ότι θα έβλεπαν κάποια τερατόμορφη γριά, μπροστά τους όμως στεκόταν μια πανέμορφη μελαχρινή γυναίκα με καταπράσινα μάτια που πετούσαν φλόγες.
-Ποιοι είσαστε εσείς και πως τολμάτε;
Ύψωσε το ραβδί της, είπε κάτι ακατάληπτο και μετά το τέντωσε προς το μέρος τους.
Δεν έγινε τίποτα! Η μάγισσα επανέλαβε τις κινήσεις της έκπληκτη. Πάλι τίποτα!
-Μα… Μα…
Ξανάπλωσε το ραβδί της και είπε τις πιο βαριές κατάρες που έχουν ακουστεί ποτέ. Δεν τολμάω ούτε να τις γράψω, ούτε να τις πω.
Κάτι σαν φλόγα έφυγε από το ραβδί. Τους κόπηκε η ανάσα. Η φλόγα σταμάτησε λίγα χιλιοστά πριν από τον Σοκοφλή που πετάχτηκε μπροστά. Μετά η φλόγα έκανε μια απότομη στροφή κι έπεσε πάνω στη μάγισσα με δύναμη.
Μπροστά στα μάτια τους η μάγισσα άλλαξε χίλιες μορφές, μέχρι που έγινε καπνός και χάθηκε από την τρύπα που είχε ανοίξει το ατμός του τρένου στο ταβάνι. Το παλάτι άρχισε να λιώνει με ταχύτητα, καθώς ένα ζεστό αεράκι τους έφερε στα ρουθούνια το λιμνίσιο αέρα.
Ο Ίσον πετάχτηκε από το τρένο.
-Πάμε να βρούμε την οικογένεια και να φύγουμε από δω!
Δεν χρειάστηκε να ψάξουν πολύ… Η βασιλική οικογένεια, ελεύθερη πια από τα παγωμένα δεσμά της έτρεχε προς την έξοδο. Ο Ίσον τους φώναξε:
-Εδώ! Γρήγορα!
Το Κάντελε φώναξε ο Βασιλιάς και γύρισε πίσω. Οι τοίχοι έπεφταν, μεγάλα κομμάτια πάγου έκαγαν δίπλα τους. Τα λεπτά κυλούσαν κι ο βασιλιάς δεν φαινόταν πουθενά!
Η οικογένειά του αρνιόταν να μπει στο τρένο. Άλλο ένα κομμάτι έπεσε κι έγδαρε τον ώμο της βασίλισσας
-Πρέπει να μπέιτε στο τρένο, τώρα! Φώναξε ο Ίσον
-Ποτέ χωρίς τον Απανιέμι, είπε η βασίλισσα Μάρι- Μέκο.
Ο Ίσον αναγκάστηκε να φύγει να πάει να βρει τον βασιλιά...
Όταν πια πίστευαν ότια θα χαθούν για πάντα στα ερείπια του παλατιού φάνηκε ο Ίσον κουβαλώντας στον ώμο του τον βασιλιά και κρατώντας με το άλλο χέρι το Κάντελε...
Μόλις που πρόλαβαν να μπουν όλοι στο τρένο και να φύγουν όταν το παλάτι κατέρρευσε κι άρχισε να λιώνει. Αυτό που θα έβλεπαν χρόνια αργότερα, όταν μεγάλοι πια θα επέστρεφαν στην Όχι- Πια-Παγωμένη- Πόγιολα, ήταν πως εκεί που βρισκόταν το παλάτι φύτρωσε ο πιο όμορφος άγριος ανθόκηπος του κόσμου…



Η επιστροφή και τι έγινε μετά το τέλος
Η Σελίνα και ο Σοκοφλής ούτε κατάλαβαν τι έγινε μετά. Για τη Σελίνα δεν υπήρχε τίποτε άλλο εκτός από τα μαύρα μάτια του πρίγκιπα Γιόουκα και για τον Σοκοφλή τίποτε άλλο εκτός από τα κατάλευκα μαλλιά της πριγκίπισσας Βάινα. Και για τα μαύρα μάτια μπορείτε να πείτε πως είναι κάτι συνηθισμένο, αλλά κατάλευκα μαλλιά;
Μια παραζάλη όλα. Υποδοχή ενθουσιώδης στη Χώρα της Καρδούλας, μαγικές μουσικές μέρες και νλυχτες με το μαγικό Κάντελε, απίστευτα φαγοπότια, αλλά και ρομαντικοί περίπατοι κάτω από τα πιο όμορφα και μαγικά δέντρα… Έπρεπε όμως να φύγουν.
Γιόουκα και Σελίνα, Βάινα και Σοκοφλής, δεν έλεγαν να χωρίσουν.
-Του χρόνου που δεν θα είμαστε βασιλική οικογένεια να ξαναρθείτε, είπε ο Γιόουκα. Θα διασκεδάσουμε πιο πολύ!
-Να μου γράφεις είπε η Βάινα. Του έδειξε ένα αγοράκι με μακριά ξανθά μαλλιά που στεκόταν δίπλα της. Ο Μίκα είναι ο ταχυδρόμος της Καρδούλας. Θα φροντίζει να έρχονται τα γράμματά σου και θα σου φέρνει τα δικά μου….

Το τρένο πετούσε κι η Καρδούλα μίκραινε κάτω. Ο Γιόουκα κι η Βάινα έγιναν δυο κουκκίδες μέσα στο ασπροκόκκινο πλήθος. Ο Ίσον τώρα δεν τους άφησε καθόλου για να δει τον «φίλο του το μηχανοδηγό». Έβαλε μόνο μια μουσική που τους κοίμισε. Στον ύπνο τους είδαν τους αγαπημένους τους και τον μικρό Μίκα να τους μοιράζει γράμματα γεμάτα καρδιές.



Έφτασαν πίσω στη χώρα του βορρά, στον παλιό εγκαταλειμμένο σταθμό. Ο Ίσον τους πήγε στον Βέσα για παγωτό:
-Αν και το έχεις παρακάνει Σοκοφλή και σε βλέπω την άλλη φορά να έρχεσαι για σφραγίσματα, πρόσθεσε, σα να θυμήθηκε ξαφνικά πως πάνω απ’ όλα ήταν ο καλύτερος οδοντίατρος του Βορρά.
Κάθισαν όλοι μαζί τρώγοντας παγωτό και βουτώντας τα πόδια τους στο νερό.

-Ξέρετε γιατί νικήσατε τη μάγισσα; Τους ρώτησε ο Ίσον…
-Όχι
-Γιατί, όπως είδε και η μάντισσα Μαργιάτα, έχετε καρδιά πιο μεγάλη από της Καρδούλας. Είσαστε οι καλύτεροι φίλοι και μένετε πάντα φίλοι ακόμη κι όταν περνάτε τόσους μήνες μακριά ο ένας από τον άλλο. Μοιράζεστε τα πάντα και όταν τσακώνεστε φιλιώνετε αμέσως. …και όταν μεγαλώσετε θα παντρευτείτε κι οι δυο στην Καρδούλα. Ξέρετε με ποιους!
Κοκκίνισαν κι οι δυο και κοίταξαν τα πόδια τους…

Το σούρουπο της τελευταίας μέρας έπεφτε πάνω στη θάλασσα που μοιάζει με λίμνη. Διακοπές τέλος. Άρχιζαν τα σχολεία.
-Θα σας πω το αγαπημένο μου τραγούδι είπε ο Ίσον

Αν κάποια μέρα νιώσω πως έχω ακεφιές
Μονάχα με δυο λέξεις σε νότες μαγικές
Δίνω ρυθμό στα χέρια, στα πόδια στο κορμί
Κι αρχίζω να χορεύω με δύναμη κι ορμή

Σηκώθηκε και χόρευε σαν τρελός στην προβλήτα. Τα παιδιά τον ακολούθησαν…
Δυο μακροβούτια ο χρόνος και καλοκαίρι πάλι!*

Έτσι τέλειωνε το τραγούδι … Έτσι χαιρέτησαν τον Ίσον. Έτσι χαιρέτησαν κι ο ένας τον άλλο.
Την τελευταία στιγμή στο αεροδρόμιο είδαν ένα ξανθό αγοράκι να τρέχει προς το μέρος τους κουβαλώντας μια τεράστια δερμάτινη τσάντα. Ήταν ο Μίκα ο ταχυδρόμος της Καρδούλας:

-Έχετε γράμμα!!
Έβγαλε ένα φάκελο γεμάτο καρδούλες και τον έδωσε στον Σοκοφλή.
-Το δικό σου σε λίγο, είπε στη Σελίνα.
Ο Σοκοφλής έβαλε το χέρι στη τσέπη κι έδωσε έναν φάκελο στο μικρό ταχυδρόμο…
Στο αεροπλάνο διάβαζε και ξαναδιάβαζε το γράμμα. Όπως κι η Σελίνα το δικό της που το κουβαλούσε παντού και το άνοιγε κάθε τόσο.

Ο Ίσον κάπνιζε την πίπα του χαμογελώντας, πίνοντας τις ψευτομπύρες του και σιγοτραγουδώντας πάντα:

Δυο μακροβούτια ο χρόνος και καλοκαίρι πάλι

ΤΕΛΟΣ



ΥΓ1. Θα αναρωτιέστε ίσως ποιος να είχε αφήσει το σημείωμα με το άσπρο γαρίφαλο στο τρένο που οδήγησε την παρέα μας στη Χώρα της Καρδούλας. Ήταν η αδερφή του Μίκα η Όλι, που είναι υπεύθυνη του Ταχυδρομείου της Καρδούλας. Αυτή έκανε το σχέδιο που ο Μίκα ανέλαβε να αφήσει στο τρένο. Πώς καταφέρνει να ταξιδεύει ο Μίκα τόσο μακριά; Μα με τα μαγικά φτερά που έχει χαρίσει η νονά της στην Όλι και τα έχουν πάντα στο ταχυδρομείο…

ΥΓ2. Τι έγινε μετά το τέλος: Τα χρόνια πέρασαν και μια όμορφη άνοιξη έγιναν οι γάμοι στη χώρα της Καρδούλας. Ο Σοκοφλής και η Σελίνα έγιναν μόνιμοι κάτοικοι. Αυτοί και τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Για τα δισέγγονα δεν ξέρω τι θα κάνουν. Τα περιμένουμε από μέρα σε μέρα να έρθουν στον κόσμο… Ο Ίσον φροντίζει πάντα για τα δόντια όλων και κυρίως του… Σοκοφλή!




*Από τον Τρελαντώνη σε διασκευή -σκηνοθεσία Γλυκερίας Καλαϊτζή
Μουσική Κώστας Βόμβολος
Στίχοι: Γιώργος Φράγκογλου