Τι να κάνω το Σαββατοκύριακο -Part IV: Να πάω στο Ηράκλειο!

… Πήγαμε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο για την παρουσίαση του βιβλίου "Μπαμπά τι είναι το σεξ;" με το γιο μου και περάσαμε καταπληκτικά. Διότι μπορεί το Ηράκλειο να είναι μια μεγαλούπολη- τσιμεντούπολη, αλλά έχει και μοναδικά σημεία, μοναδικούς τόπους παγκόσμιας ακτινοβολίας. Να σας πω λοιπόν, τι μπορείτε να δείτε σε άνεση μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο. Εννοείται πως και για το Ηράκελιο και για όλη την Κρήτη χρειάζεστε ατελείωτες μέρες για αν τη γνωρίσετε και να την απολαύσετε.
Εγώ έχω πάει αμέτρητες φορές (ποτέ καλοκαίρι) και συνεχώς ανακαλύπτω καινούργια πράγματα....

Φτάσαμε κατά τις δέκα με το αεροπλάνο και μας παρέλαβε από το αεροδρόμιο η κυρία Μαρία Μαρκάκη –μαζί με τη κόρη της Χριστίνα Μαρκουλάκη ήταν οι οικοδέσποινες μας. Μας άφησε στο ξενοδοχείο και δώσαμε ραντεβού για το απόγευμα. Μείναμε στο Olympic της πλατείας Κορνάρου, που όπως αποδείχθηκε ήταν εξαιρετική επιλογή. Μέσα στο κέντρο, με χαμηλή τιμή και άψογη εξυπηρέτηση (δεν με πληρώνει κανείς για αν τα γράφω αυτά –ούτε που με γνωρίζουν οι άνθρωποι)

Στην πλατεία αυτή δεσπόζει- όπως είδα από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου- ένα κτίριο της οθωμανικής περιόδου, που λειτουργεί σήμερα ως καφενείο.

Διαβάζω (τα κείμενα από την ιστοσελίδα του Δήμου Ηρακλείου):
Η φιλανθρωπική κρήνη (σεμπίλι) κτίστηκε το 1776 από τον Χατζή Ιμπραχίμ Αγά, ο οποίος μάλιστα αφιέρωσε σχεδόν όλη του την περιουσία για τη συντήρησή της. Είναι το μοναδικό στο είδος του σεμπίλι που διασώζεται σήμερα. Πρόκειται για ένα κυκλικό θολωτό κτίριο με ημικυκλικά καγκελωτά παράθυρα ολόγυρα. Μπροστά από κάθε παράθυρο υπάρχει μια βρύση με μια πέτρινη λεκάνη όπου παλαιότερα συγκεντρωνόταν το νερό.
Η κρήνη αυτή κινδύνευσε να κατεδαφιστεί, όπως συνέβη δυστυχώς με το Ναό του Σωτήρος, με την προτροπή μάλιστα πολλών Ηρακλειωτών και τοπικών εφημερίδων.

Δίπλα της ακριβώς βρίσκεται η κρήνη Μπέμπο. Κατασκευάστηκε μεταξύ 1552-1554 από τον καπιτάνο Τζιανματέο Μπέμπο, που πρώτος διοχέτευσε πηγαίο νερό μέσω υδραγωγείου στο Χάνδακα.

Κοσμείται με αναγεννησιακού και γοτθικού τύπου στοιχεία καθώς και οικόσημα όπως του τότε Δούκα Αλβίζε Γκρίτι και των συμβούλων του Ιωάννη Τιέπολο, Γεωργίου Έμο και Πέτρο Μαρίνο. Ο κρουνός φέρει ανάγλυφο φυτικό διάκοσμο. Σε δεύτερη χρήση ήταν η μαρμάρινη λεκάνη που συνέλεγε νερό, η οποία αρχικά θα πρέπει να ήταν ρωμαϊκή σαρκοφάγος. Η κρήνη είχε αέτωμα που δυστυχώς αφαιρέθηκε. Στη μέση της κρήνης ξεχωρίζει μεγάλο ακέφαλο άγαλμα ρωμαϊκής περιόδου, που μεταφέρθηκε για το σκοπό αυτό από την Ιεράπετρα.
Το 1938 αφαιρέθηκε και η συλλεκτήρια δεξαμενή στην οποία είχε εντοιχιστεί η κρήνη, προκειμένου να διαμορφωθεί η πλατεία.

Όλη η ιστορία σε λίγα τετραγωνικά! Λίγο πιο πίσω ένα ιδιότυπο άγαλμα του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας…

Μπροστά του βρίσκεται η στάση των λεωφορείων. Η γραμμή 2 θα μας οδηγήσει στη Κνωσσό. Χρήσιμη πληροφορία: Τα εισιτήρια αν τα αγοράσετε εκτός λεωφορείου κοστίζουν 90 λεπτά, ενώ μέσα στο λεωφορείο 1,50 ευρώ! Το καλό είναι ότι εφαρμόζεται ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα, ώστε να μη πετάγονται τα εισιτήρια. Σε πολλά καταστήματα του Ηρακλείου, με το ειδικό σήμα, δίνεις το εισιτήριο και έχεις έκπτωση!!! Δυστυχώς δεν γνωρίζαμε ότι πρέπει να ενημερώνεις πριν σου φέρουν το λογαριασμό… Την επόμενη φορά. Πάντως η πρωτοβουλία είναι αξιέπαινη και πιστεύω ότι θα έπρεπε αυτό το σύστημα να εφαρμοστεί και στην Αθήνα.
Σε 10 λεπτά, λοιπόν ήμασταν στη Κνωσό. Μαγεία… Νομίζω ότι και για το γιο μου ήταν ένα μάθημα ιστορίας που δεν θα ξεχάσει. Κι ας μην επιμείναμε πολύς τις λεπτομέρειες. Δεν επιμείνω κι εγώ σε γνωστές ιστορίες, θα μοιραστώ μαζί σας εικόνες εκείνης της μέρας:




Στην επιστροφή πέσαμε σε μποτιλιάρισμα και βροχή… Κάναμε μισή ώρα να επιστρέψουμε, όμως η συνέχεια μας αποζημίωσε! Καθίσαμε στην πλατεία των Λιονταριών και φάγαμε μια, δυο και τρεις από τις περίφημες μπουγάτσες! Με κρέμα, με μυζήθρα, με μυζήθρα και μέλι.



Ο γιος μου (μπαμπά τι είναι το σεξ; Φρόντισε να απαθανατίσει τις καλλονές που δεσπόζουν πάνω από τα λιοντάρια….)

Και μετά –ως δια μαγείας η βροχή σταμάτησε και βγήκε ήλιος!

Κατηφορίσαμε, περνώντας από την εκκλησία του Αγίου Μάρκου
Διαβάζω:
Η βασιλική του Αγίου Μάρκου που κτίστηκε το 1239 στην PLAZZA DELLE BIADE (πλατεία των Σιτηρών) κι ήταν ο καθεδρικός Ναός της Κρήτης. Ανήκε στο Δούκα της και στο χώρο της θάβονταν οι Δούκες. Σήμερα ο Άγιος Μάρκος στεγάζει την Δημοτική Πινακοθήκη Ηρακλείου.

Και η Λότζια
Σε κάθε πόλη των ενετικών κτήσεων υπήρχε ένα δημόσιο οικοδόμημα όπου συγκεντρώνονταν ευγενείς και άρχοντες και περνούσαν τον ελεύθερο χρόνο τους συζητώντας παράλληλα και διάφορα θέματα, οικονομικά, εμπορικά, πολιτικά, που απασχολούν την πόλη.
Η Λότζια της Κάντια θεωρείται ένα από τα κομψότερα αρχιτεκτονικά μνημεία της ενετικής περιόδου. Το οικοδόμημα που διασώζεται σήμερα είναι η τέταρτη κατά σειρά Λέσχη της πόλης• κτίστηκε περίπου το 1628 από το γενικό προβλεπτή Φραγκίσκο Μοροζίνι.
Βρίσκεται στο κέντρο του ιστορικού πυρήνα της πόλης του Ηρακλείου, στην πλατεία Καλλεργών, στην οδό Μαρτύρων 25ης Αυγούστου, τη Ρούγα Μαΐστρα των Ενετών. Σήμερα, μετά από μια προσεγμένη ανακατασκευή, της οποίας οι εργασίες ξεκίνησαν το 1962, στεγάζει το Δημαρχείο της πόλης.
Εκεί γινόταν ένα μπαζάρ για τα ζώα, αλλά και μια πολιτική συγκέντρωση για τα γεγονότα του Δεκέμβρη. Νέα σύγχρονη χρήση του κτιρίου που γέμιζε παλιά από ευγενείς…
Και μετά νάμαστε στο Κούλες. Εκεί που γυρίστηκε και ο Ελ Γκρέκο, όπως μας πληροφόρησαν. Τριγυρίσαμε κάθε γωνιά του…





Διαβάζω:
Καστέλλο ντελ Μόλο (Castello del Molo), Ρόκκα α Μάρε (Rocca a Mare), Κούλες, ονομασίες που αποδίδονται στο Θαλάσσιο Φρούριο που δεσπόζει στην είσοδο του ενετικού λιμανιού. Κτίζεται από τους Βενετούς, πριν από την κατασκευή της νέας ενετικής οχύρωσης, με σκοπό να προστατεύει το λιμενοβραχίονα και το λιμάνι. Αποκτά την τελική του μορφή την περίοδο 1523-1540 αντικαθιστώντας προγενέστερες κατασκευές που καταστράφηκαν από σεισμούς και άλλες αιτίες.
Οι πρώτες αναφορές που έχουμε για το φρούριο ανάγονται στις αρχές του 13ου αιώνα, ενώ η πρώτη απεικόνισή του έγινε από τον Φλωρεντινό μοναχό Χριστόφορο Μπουοντελμόντι (C. Buondelmonti) το 1429.
Δέχεται επανειλημμένες επισκευές εξαιτίας της ορμητικής δύναμης της θάλασσας που συχνά προξενεί φθορές στην τοιχοποιία και στη θεμελίωσή του.

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής, αλλά κάναμε μια στάση στην αγορά πάνω από τα λιοντάρια. Η «Μικρή Έβανς» συνδέει την πλατεία των Λιονταριών με την πλατεία Κορνάρου. Αγοράσαμε κάτι φοβερά μυρωδικά –μίγματα για ότι μπορείς να φανταστείς και είπαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο.

Μα έλα που δεν μας άφησε ο …πειρασμός!
Σταματήσαμε να μετρήσουμε τα αυγά μιας ταμπέλας και βρεθήκαμε να τρώμε μεζέδες και να πίνω τσικουδιά… Όλα αυτά τα πιατάκια μαζί με τη ρακή κόστιζαν μόλις 5 ευρώ!



Σταματήσαμε εγκαίρως διότι μας περίμενε η παρουσίαση του βιβλίου. Το τι έγινε εκεί, σας το έχω ήδη γράψει, οπότε πηδάω αυτό το κεφάλαιο (οι ενδιαφερόμενοι μπορείτε να κάνετε «κλικ» στον τίτλο της ανάρτησης)

…και βρίσκομαι στο «Μεράστρι» (Χρυσοστόμου 17 –τηλ. 2810-221910)για τα … «Χολιστερήνεια 2009».
Απίστευτα φαγητά. Όταν θυμήθηκα να τα φωτογραφήσω, τα είχαμε ήδη φάει… Ντολμαδάκια και ελιές, κατσικάκι με χόρτα και ψαρονέφρι με στάκα, μια θεϊκή γεμιστή ψητή πατάτα με μπόλικη στάκα από πάνω, σπιτικό κόκκινο κρασί και μια παρέλαση παραδοσιακών γλυκών στο τέλος…
Κοιμηθήκαμε και ξυπνήσαμε καλά παρ’ όλα αυτά. Ο επίλογος θα γραφόταν στον Θαλασσόκοσμο, όπως έχετε ήδη διαπιστώσει από παλιότερη ανάρτηση.
Όμως η πρωινή μας βόλτα ήταν στα τείχη και στον τάφο του Καζαντζάκη. Μια ευκαιρία για ένα μάθημα λογοτεχνίας…
Και κάτι παράξενο που με έκανε να γράψω σενάρια στο μυαλό μου. Πάνω στον τάφο ένα μικρό κεράκι μέσα σε κηροπήγιο που έγραφε: Bodrum και ένα ασημένιο δαχτυλίδι. Ποιος να τα άφησε εκεί; Σκέφτηκα κάποιον (α) Τουρκοκρητικής καταγωγής. Με αυτό το παράξενο μυστήριο σας αφήνω…

ΥΓ. Πολλά και ενδιαφέροντα μπορείτε να διαβάσετε και στο http://lego4.blogspot.com/2009/12/blog-post_03.html, στη συνέντευξη της Ναταλίας Πούλου, επίκουρης καθηγήτριας Βυζαντινής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ)και εκ των συγγραφέων του βιβλίου Ηράκλειο, Η άγνωστη Ιστορία της Αρχαίας Πόλης, και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Νέα Κρήτη». Η συνέντευξη έχει δοθεί στην Αντιγόνη Κατσαδήμα.