...3 νεκροί και καμιά ντροπή. Ένα άθλιο παιχνίδι των πολιτικών που δεν σέβονται κανέναν. Ούτε τους νεκρούς!
Κι όμως το βλέπαμε να έρχεται... Κάτω από έναν καυτό αμγιάτικο ήλιο βρέθηκα από νωρίς στο Μουσείο. Είχαμε ραντεβού με συναδέλφους απο το ΙΔΕΚΕ. Πολλοί από αυτούς κατέβαιναν για πρώτη φορά σε πορεία. Η ώρα περνούσε και πλήθη έρχονταν ασταμάτητα από παντού. Μικροί, μεγάλοι, άνθρωποι νέοι, συνταξιούχοι... Όλο και πυκνώναμε. Δύσκολα μπορούσες να διασχίσεις έστω και λίγα μέτρα. Η Αθήνα ζούσε ανεπανάληπτες στιγμές. Και ήμασταν εκεί! Κομμάτι της ιστορίας... Πρόσκαιρη αισιοδοξία. Θα τους κάνουμε να πάρουν πίσω τα μέτρα!
Οργή αλλά και χαμόγελα. Δεν πάει άλλο, αλλά είμαστε εδώ! Πηγαίνουμε στο μπλοκ των καθηγητών και των δασκάλων. Δίπλα στους ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς που με την εισβολή στην ΕΡΤ, έδειξαν ένα δρόμο αγώνα...
Η πορεία ξεκίνησε. Κάθε λίγο και λιγάκι σταματούσαμε. Μαθαίνουμε πως η κορυφή βρίσκεται ήδη κοντά στο Σύνταγμα. Λέμε: "Κάτι θα βρουν για να στρέψουν αλλού την προσοχή... Δεν μπορούν να κρύψουν κάτω από το χαλί τόσες χιλιάδες κόσμου. Θα βρουν κάποιον τρομοκράτη, κανέναν ληστή, κάτι. Ο Χρυσοχοΐδης είναι πολύ ...ικανός!"
Δεν φανταζόμασταν βεβαίως μια τόσο αποτρόπαια επιβεβαίωση των φόβων μας...
Στο μεταξύ φωνάζουμε για "Ενότητα και πάλη" για "Απεργία Διαρκείας". Πολλές φωνές ζητάνε να μη διαλυθούμε φτάνοντας στο Σύνταγμα. Να καθήσουμε εκεί για ώρες και να διαμαρτυρυθούμε ειρηνικά. Το έχουν προτείνει και αρκετοί μπλόγκερς...
Καθώς όμως ανεβαίνουμε τη Σταδίου η μυρωδιά του καμμένου είναι έντονη και η ατμόσφαιρα πνιγηρή από τα χημικά.
Όταν φτάνουμε στο Σύνταγμα περνά δίπλα μας μια διμοιρία ΜΑΤ. Γιουχάρουμε. Ένας πετάει κάποιο παλστικό μπουκάλι. Ένας Ματατζής γυρνά και εκτοξεύει δακρυγόνο. Πέφτει σχετικά κοντά μου. Με πιάνει ένα απελπιστικό τσούξιμο στα μάτια. Νιώθω να τυφλώνομαι. Σα να μου έριξαν οξύ. Πέφτω πάνω σε κόσμο καθώς κατευθύνομαι προς την Ερμού. Να ανασάνω. Βήχω, τσούζει ο λαιμός και νιώθω και πόνο στα πνευμόνια. Μου πάιρνει 5- 10 λεπτά να συνέλθω κάπως. Ένας συνάδελφος μου φέρνει νερό. Δίπλα μας άλλα ΜΑΤ παραταγμένα. Ο κόσμος τους πλησιάζει. "Εκεί είναι οι εχθροί" τους φωνάζουν δείχνοντας τη Βουλή. "Κι εσάς σας κλέβουν!". "Δεν ντρέπεστε να τους φυλάτε; Εγώ έχασα τη δουλίτσα μου. Τι θα πω στα παιδιά μου;"
Ο κόσμος πηγαίνει μπρος -πίσω. Ένας νεαρός φωνάζει. "Μη φεύγετε! Αυτό θέλουν. Να διαλυθεί η πορεία. Να μη σταματήσουμε στυο Σύνταγμα."
Τον ακούμε. Νέα ομοβροντία χημικών. "Σα να έχουμε δικτατορία", λένε οι μεγαλύτεροι...
Δεν διαλυόμαστε. Η ώρα περνά. Αποφασίζουμε κάποια στιγμή να φύγουμε. Παντού ΜΑΤ και δακρυγόνα. Λέμε να πάρουμε με μια συνάδελφο το μετρό από το Μοναστηράκι. Κατευθυνόμαστε στη Μητροπόλεως.
Τότε μπροστά στα μάτια μας οι άντρες της δύναμης Δέλτα, οι σύγχρονοι Κοτζαμάνηδες, με τα μηχανάκια, ορμούν σε διαδηλωτές χωρίς καμία απολύτως πρόκληση. Καθομάστε σε ένα εστιατόριο και κάνουμε τους πελάτες μέχρι να περάσει το κύμα.
Πιο πίσω πολλά τηλεοπτικά συνεργεία που -ω της εκπλήξεως- έχουν κατεβασμένες τις κάμερες και δεν τραβάνε τη σκηνή! Προφανώς σίγουροι πως κανένα ελληνικό κανάλι δεν πρόκειται να δείξει αστυνομικούς να χτυπούν ειρηνικούς διαδηλωτές. Η σκηνή υπάρχει στο διαδίκτυο, χάρη σε ένα κινητό!
Τελικά, μετά από περιπέτειες παίρνουμε το μετρό από το Σύνταγμα. Παντού η ατμόσφαιρα είναι πνιγηρή. Κανείς δεν πρόκειται να πει στα κανάλια ότι οι φωτιές μπαίνουν για να εξουδετερώσουν την ισχύ των δακρυγόνων... Εδώ οι κάμερες τραβούν με επιμέλεια τις φλόγες. Αυτό θα το δείξουν τα κανάλια...
ήταν πάντως η μεγαλύτερη συγκέντρωση που έχω βρεθεί εκτός από εκείνες του Πολυτεχνείου στη Μεταπολίτευση. Η αντίσταση του λαού στη νεά Κατοχή μεγαλώνει.
Στο μετρό πρόσωπα αποφασισμένα για τη συνέχεια...
Και μετά... Μετά ανοίγω το ραδιόφωνο και ακούω... 3 νεκροί. Όλα μαυρίζουν. Στην τηλεόραση έχει αρχίσει το πανηγύρι των φερέφωνων της εξουσίας.
Την αφορμή την έδωσαν κάποιοι θρασύδειλοι δολοφόνοι. Ηλίθια κτήνη ή πράκτορες; Αφήνω προς το παρόν το ερώτημα να πλανιέται...
Η μέρα που ξεκίνησε με ελπίδα έκλεισε με την εμετική ομιλάι του Παπανδρέου και το χαιρέκακο χαμόγελο του Βγενόπουλου.
Όμως δεν θα μας νικήσουν. Στην επόμενη διαδήλωση ας πάμε όλοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου